บทที่ 200 มีคนช่วยปิดบัง!!

ตื๊ดดดด ~~ ตื๊ดดดด ~~

ผมที่นั่งอดทนต่อไปไม่ไหวจัดการยกโทรศัพท์โทรหาเธอด้วยใจที่ร้อนรน เพราะถึงอย่างน้อยถ้าได้ยินเสียงว่าเธอไม่ได้เป็นอะไรมาก ก็อาจจะพอที่จะทำให้ผมเบาใจลงได้บ้าง

ติ๊ด ~~

‘ค่ะเฮีย...’ เสียงหวานเอ่ยตามสายชโลมให้ใจที่แทบจะลุกเป็นไฟอ่อนยวบยาบ

‘คิดถึงจังเลยค่ะ ทำอะไรอยู่ค่ะ’ ผมเอ่ยถามออกไปด้วยหัวใจที่เต้นตึกตัก จากอารมณ์ที่ขุ่นมัวก็คลายลงในทันที