บทที่ 145 ความจริงปรากฎ

ฉันที่แทบจะหยุดหายใจเพื่อตั้งใจฟังในสิ่งที่เนื้อนวลพูด...

‘ท่านหญิงเธซ่าค่ะ เนื้อนวลมีเรื่องจะมารายงานค่ะ...’ ปลายสายที่เนื้อนวลเอ่ยถึง ถึงกับทำให้ฉันชะงักงันหยุดฟังต่อทันทีด้วยใจระทึก

‘จากที่เนื้อนวลมาแอบสังเกตดูผู้หญิงคนนั้นให้ท่านหญิงเธซ่าแล้ว เป็นอย่างที่ท่านหญิงเธซ่าคิดจริง ๆ ด้วยค่ะ เธอน่ะร้ายกาจมากเลยนะคะ ท่านหญิงเธซ่ารู้ไหมคะว่าเธอคือผู้หญิงร้อยเล่ห์มารยาหลอกล่อคุณเซฟสารพัด แถมยังพูดจาถึงคุณหนูเรน่าไม่ดีด้วยอีกค่ะ บอกว่าจะไม่มีวันยอมให้คุณเซฟแต่งงานกับคุณหนูเรน่าเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นเธอจะอาละวาดทำลายงานแต่งให้พินาศ อีกทั้งเธอยังหน้าไม่อายขนาดที่กอดรัดฟัดเหวี่ยงคุณเซฟอย่างประเจิดประเจ้อต่อหน้าคนอื่นมากมายโดยที่ไม่สนสายตาใครเลยค่ะ ทำตัวยิ่งกว่าโสเภณีข้างถนน ขนาดเนื้อนวลยังแทบทนไม่ไหวต้องปิดตาให้กับภาพอุบาทว์เลยค่ะ แล้วก็...’ เนื้อนวลหยุดพูดสักพัก ก่อนจะยกยิ้มที่มุมปากแล้วพูดอะไรบางอย่างออกมา

‘แล้วก็ เนื้อนวลแอบได้ยินผู้หญิงคนนั้นคุยโทรศัพท์กับใครก็ไม่รู้ด้วยค่ะ เธอบอกว่าเธอจะทำให้คุณเซฟหลงรักจนโงหัวไม่ขึ้น จากนั้นก็จะปอกลอกคุณเซฟให้หมดตัว แล้วจะทำให้คุณเซฟค่อย ๆ ตาย เสร็จแล้วจะหอบเงินและทุกอย่างที่ได้จากคุณเซฟไปใช้ชีวิตกับคนปลายสาย โดยที่เธอยังบอกอีกว่าเธอยอมที่จะเปลืองตัวนิด ๆ หน่อย ๆ แต่รับรองว่าคุ้ม...ดูสิคะท่านหญิงเธซ่าว่าผู้หญิงคนนี้เธอน่ะร้ายขนาดไหน ท่านหญิงต้องไปบอกท่านหญิงเธียร่าให้รับรู้ถึงความร้ายกาจของเธอให้ได้เลยนะคะ และเมื่อพรุ่งนี้ถ้าท่านหญิงมาถึง ท่านหญิงต้องเกลี้ยกล่อมให้คุณเซฟสลัดเธอทิ้งไปให้เร็วที่สุดเลยนะคะ’ เนื้อนวลใส่ไฟชุดใหญ่ให้กับผู้หญิงของเซบาสเธียไม่หยุด ก่อนที่ตัวเธอเองจะแสยะยิ้มร้ายจนใบหน้าเต็มไปด้วยความอิจฉาริษยาอย่างเต็มเปี่ยม และเหตุผลเดียวที่เธอทำแบบนั้น นั่นก็เพราะว่าเธอรักคุณเซฟมากและอยากได้เขามาครอบครอง

ดวงตาสีฟ้าของฉันเบิกกว้างทันทีที่ได้ยินสิ่งที่เนื้อนวลรายงาน ทุกสิ่งที่เนื้อนวลพูดให้ป้าเธซ่าฟังนั้น “เธอโกหกทั้งหมด” ฉันกลืนน้ำลายเหนียวลงคอทันทีที่คิดไปถึงว่าถ้าเซฟมาได้ยินอย่างที่ฉันได้ยิน เนื้อนวลคงได้สิ้นชื่อแน่นอน

หลังจากที่ฉันอยู่ฟังจนเนื้อนวลรายงานป้าเธซ่าจบ และรอจนกระทั่งเธอเดินกลับไปยังห้องพัก ฉันที่หลบอยู่หลังที่ซ่อนค่อยเดินออกมาด้วยความหวั่นใจกับสิ่งที่ได้ยิน พร้อมกับความสับสนหลายอย่างที่เกิดขึ้นภายในใจ

สิ่งแรกเลยนั่นก็คือ ฉันควรจะบอกเซฟกับเอลิซดีไหมกับสิ่งที่ฉันได้รับรู้มา หรือฉันควรจะปล่อยไป เพราะถ้าป้าเธซ่ากล่อมเซฟได้สำเร็จผลประโยชน์ก็จะตกอยู่ที่ฉันทันที

แต่ในส่วนลึกของจิตใจของฉัน มันกลับรู้สึกสงสารเอลิซอย่างบอกไม่ถูก เพราะสิ่งที่เนื้อนวลพูดนั้น เอลิซไม่ได้ทำแบบนั้นเลย มันไม่แฟร์เลยถ้าเอลิซต้องมาโดนคนที่บ้านเซฟเกลียดเพียงเพราะสิ่งที่เนื้อนวลบอก...

ฉันกลับมานอนที่ห้องพร้อมกับความคิดวนเวียนเต็มหัว จนกระทั่งตัวเองผล็อยหลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ พอรู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายในรุ่งเช้าอีกวัน...

ฉันแง้มประตูออกมาเพื่อฟังเสียงว่าใครกำลังทะเลาะกัน เมื่อได้เห็นว่าป้าเธซ่าป้าของเซฟมาแต่เช้า ทำให้ภาพความทรงจำที่ฉันได้พบเจอเมื่อคืนฉายวนเข้ามาในหัวของฉันอีกครั้ง พร้อมกับเสียงหัวใจที่เต้นตึกตักไม่เป็นจังหวะ เพราะความรู้สึกหลากหลายที่ก่อตัวเป็นมวลพายุขึ้นมา

ฉันยืนฟังป้าหลานทั้งสองคนสนทนากันอย่างถึงพริกถึงขิงจนแทบจะทะเลาะกันจริง ๆ อยู่แล้ว จนกระทั่งเมื่อป้าเธซ่าเอ่ยถามถึงประเด็นเรื่องหมั้นระหว่างฉันกับเขา และในขณะที่เขากำลังจะเอ่ยบอกความจริง ขาเรียวสวยของฉันก็รีบก้าวสาวเดินออกไปอย่างอัตโนมัติทันทีเพื่อขัดขวางในสิ่งที่เขาอยากจะบอก

ฉันเอ่ยทักทายป้าเธซ่า พร้อมกับเหลือบมองไปยังใบหน้าคมเข้มเล็กน้อยเพื่อดูอากัปกิริยาของเขาว่าเป็นอย่างไร แต่มันก็เหมือนเดิม แววตาของเขายังคงแข็งกร้าวแสดงความเฉยชาจนฉันหวาดหวั่นกับสายตาที่ไร้หัวใจของเขาจนแทบจะยืนไม่ไหว ได้แต่หันไปพูดคุยกับป้าเธซ่าแทน

เซฟปิดประตูใส่ฉันกับป้าเขาทันทีที่มีโอกาส แม้ว่าป้าเธซ่าจะเคาะเรียกหรือบ่นด่าแค่ไหน ประตูบานนั้นก็ไม่เปิดออกมาอีก จนฉันได้แต่ประคองป้าเธซ่าที่ดูท่าจะเหนื่อยหอบจากการใส่อารมณ์กับเขาตั้งแต่เช้า เพื่อพาไปพักที่ห้องอาหาร

เมื่อฉันส่งป้าเธซ่าให้ไปนั่งที่ห้องอาหารเรียบร้อยแล้ว ฉันก็ได้ขอตัวไปอาบน้ำให้เรียบร้อยก่อน พอเสร็จแล้วฉันบอกกับท่านว่าจะมานั่งทานข้าวเป็นเพื่อน ก่อนจะเหลือบไปมองยังเนื้อนวลที่ยืนหน้าตาแช่มชื่นทำท่าทางอย่างคนได้ใจอยู่ทางด้านหลังของป้าเธซ่า

ฉันกลับมายังห้องนอน พร้อมกับความคิดที่กลับมาเวียนวนอีกครั้ง ฉันที่ควรเห็นแก่ตัวเพื่อความสุขของตัวเองแล้วปล่อยให้ครอบครัวของเขาจัดการให้ หรือฉันควรจะทำตามความถูกต้องแล้วบอกให้ทั้งเซฟและเอลิซได้รู้ความจริง

ฉันนั่งจมอยู่กับความคิดอยู่สักพัก ถึงค่อยลุกขึ้นไปอาบน้ำ เวลาผ่านไปนานเท่าไรแล้วไม่รู้ แต่ที่รู้คือมันผ่านไปพร้อมกับความคิดที่มากมายอย่างหาขอสรุปไม่ได้ของฉัน

หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ฉันไม่ได้เดินไปยังห้องอาหารเพื่อทานข้าวกับป้าเธซ่าอย่างที่เคยสัญญากับท่านไว้ แต่ฉันเลือกที่จะออกไปเดินข้างนอกรับลมเพื่อสงบจิตสงบใจและเพื่อที่จะได้ขบคิดในสิ่งที่ฉันกำลังจะตัดสินใจทำอะไรลงไป...

แต่แล้วเรื่องไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น เมื่อป้าสายได้วิ่งกระหืดกระหอบมาตาม

‘คะ...คุณหนูเรน่าเจ้าค่ะ คุณหนูเรน่า แฮ่ก แฮ่ก ไปค่ะไปเร็วเข้าเกิดเรื่องใหญ่แล้วค่ะ’ ป้าสายที่วิ่งมาเข้ามาดึงมือฉันให้วิ่งตามแกไป

‘ดะ...เดี๋ยวค่ะป้า มันเกิดอะไรขึ้นค่ะเนี้ย’ ฉันที่งงงวยไม่ทันตั้งตัวกับท่าทางลุกลี้ลุกลนของป้าสาย

‘นายท่านเซบาสเธียค่ะ นายท่านเซบาสเธีย’ ป้าสายที่ยังไม่ทันจะได้พูดจบ ร่างบางก็วิ่งถลาออกตัวไปก่อนแล้ว ด้วยหัวใจที่วูบไหวจากความรู้สึกเป็นห่วงคนที่ถูกเอ่ยชื่อ

แต่เมื่อฉันได้มาเห็นสภาพห้องอาหารตรงหน้า ก็ทำให้ฉันถึงกับตกใจเป็นอย่างมาก บวกกับสิ่งที่ได้เห็นว่าเขากำลังบีบคอหมายจะเอาชีวิตเนื้อนวลจนแทบจะสิ้นลมอยู่แล้ว ร่างบางก็ชาวาบช็อกทำอะไรไม่ถูกในทันที และเมื่อฉันตั้งได้แล้วฉันก็รีบเข้าไปห้ามเขาเพราะกลัวว่าจะไม่ทันการณ์

แต่มีหรือที่ผู้หญิงตัวเล็ก ๆ อย่างฉันจะต้านทานแรงมหาศาลของเขาไหว เพราะเมื่อฉันเข้าไปห้ามกลับถูกลำแขนแกร่งของเขาสลัดออกจนร่างกระเด็นกระดอนทุกครั้งจนฉันเริ่มหมดแรง

และแม้แต่กิตคนสนิทของเขาที่ตามหลังฉันมาติด ๆ ที่เข้าไปช่วยห้ามเขาเหมือนกัน แต่ก็โดนเขาตวาดใส่ไล่จนกิตทำได้เพียงนั่งคุกเข่าอยู่ข้าง ๆ ไม่กล้าที่จะขัดคำสั่ง นั่นก็เพราะว่าไม่ว่าใครก็ต่างรู้ดีว่า เมื่อใดที่เซฟเกิดคลั่งขึ้นมาแล้วไม่มีใครหน้าไหนที่จะทำให้เขาสงบลงไปได้

และเมื่อทุกคนเริ่มที่จะอ่อนใจและกำลังจะหมดหวังกับการช่วยชีวิตเนื้อนวลแล้ว ผู้ที่เป็นเหยื่อของเหตุการณ์นี้ก็ได้ปรากฏตัวขึ้น...

‘เอลิซ’

เธอเดินมาพูดเพียงประโยคเดียวเท่านั้น และเพียงประโยคนั้นก็ทำให้เขาที่กำลังคลั่งถึงกับหยุดชะงักลงทันที

และสิ่งที่เขาทำนั้นมันก็เพียงพอสำหรับเป็นคำตอบให้ฉันได้แล้วว่า...ฉันควรจะตัดสินใจแบบไหน...

ฉันเล่าเรื่องราวและเหตุการณ์ทุกอย่างที่ฉันได้พบเจอมาให้พวกเขาได้ฟังทั้งหมด พร้อมกับความรู้สึกโล่งที่เกิดขึ้นในใจ...