บทที่ 129 ขาดใจตายแน่!!

แกร๊ก ~~

“อยากตายหรือไงว่ะ” เขาเปิดประตูแล้วก่นด่าใส่คนตรงหน้าทันทีโดยที่ไม่สนว่าใครเป็นคนมาเคาะเรียก

“ว่ายังไงห๊ะ...ไอ้ตัวดี” ผมที่อารมณ์เสียสุด ถึงกลับชะงักกับคำพูดและน้ำเสียงที่คุ้นเคย...

--- เซฟ Talk ---

เมื่อคืนผมหลับไปตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ รู้แต่ว่าผมรู้สึกเพลียมากๆ อาจจะเป็นเพราะเมื่อวานผมแทบจะไม่ได้พักผ่อนเลย สาเหตุหลักๆ ก็มาจากเธอนั่นแหละที่น่า....ซะขนาดนั้น จำได้ว่าเมื่อวานพอผมตื่นปุ๊บ เจ้าลูกชายตัวดีที่อยู่หว่างขาผมมันก็รบเร้าจะเล่นกับแม่มันปั๊บ ไอ้ผมมันก็สายตามใจลูกซะด้วยสิ เลยจัดการให้มันได้คุยกับเธอพอหอมปากหอมคอ

จากนั้นต่อมาผมก็ต้องมาเสียประสาทรบกับเธอเรื่องเสื้อผ้าที่ป้าเสริมเตรียมมาให้ แหม...ใครมันจะไปทำใจไหว เมียเล่นใส่เสื้อผ้ายั่วเยขนาดนั้น ลำพังไอ้ตัวผมเห็นคนเดียวนะมันไม่เป็นไรหรอก แต่นี่แม่คุณเล่นใส่เดินท้าสายตาลูกน้องนับสิบของผมไปทั่ว ผมไม่จัดให้ขาสั่นครางจนเส้นเสียงอักเสบก็บุญแค่ไหนแหละ...แค่คิดถึงก็อดโมโหไม่ได้ -*-

เรื่องถัดมาก็คือเรื่องไอ้มาครินทร์ ไอ้ตัวดีที่คอยจ้องจะงาบของรักของหวงของผม ทำไมผมจะไม่รู้ว่ามันคิดยังไงกับเธอ ดูท่าทางที่มันชอบเธอออกนอกหน้านอกตาซะขนาดนั้น...ชิ แล้วกว่าที่ผมจะสลัดมันออกไปให้พ้นหน้าได้ แม่ง...เล่นเอาซะมือกระตุกไปหลายที ดีแค่ไหนแล้วที่ผมไม่สาวหมัดใส่หน้ามันซะก่อน คนอะไรแค่ได้ยินชื่อก็หงุดหงิดแล้ว -*-

แต่!แต่! แต่! ความหฤหรรษ์ของชีวิตในแต่ละวันของผมมันยังไม่จบแค่นั้น เพราะผมยังจะต้องมาเจอกับเรื่องปวดกบาลที่สุด นั่นก็คือเรื่องล้อไม่เล่นของไอ้เรน่า แม่งตัวเดียวเลยที่ทำปั่นป่วนไปหมด ผมกับเอลิซกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกำลังจะชื่นมื่นกันอยู่แล้ว มันยังเสือกหาปัญหามาให้ผมเพิ่มอีก ดีนะที่ผมตัดสินใจตัดเพื่อนกับมันไปแล้ว ไม่อย่างนั้นต้องมานั่งปวดกบาลช่วยมันแก้ปัญหาอีก อีกอย่างถ้าเพื่อความสบายใจของคนที่ผมรัก ผมน่ะทำได้ทุกอย่างอยู่แล้ว เพราะถ้าขืนคุณเมียสุดที่รักของผมเธอเกิดไม่ไว้ใจผมขึ้นมา แล้วไม่ยอมให้ผมแตะต้องตัวเธออีก ได้เป็นปัญหาใหญ่ระดับชาติของผมแน่นอน แค่คิดก็สยองพองขนแล้ว...หึยยย -*-

และถ้าคิดว่าความวายป่วงจะจบลงแค่นั้นแล้วละก็...หึหึหึ ผมขอแถมให้อีกเรื่องก็แล้วกัน ซึ่งเรื่องนี้ผมยอมรับว่าผมก็มีส่วนผิดด้วยที่ใจร้อนเกินไปหน่อย (ไม่หน่อยล่ะมั้งงงง ท่านเซบาสเธีย ท่านเล่นล่อซะหน้าหล่อๆ ของพี่กิตเละเป็นโจ๊ก แถมยังระบมไปทั้งตัวอี๊กกก... -*-) ถึงแม้จะขอโทษขอโพยเรื่องที่เข้าใจไอ้กิตผิดกันไปแล้ว แต่ผมก็อดสงสารมันไม่ได้ที่ต้องมาเจ็บตัวฟรีๆ เซ่นให้กับความขี้หึงของผม ก็ช่วยไม่ได้คนมันหึงนี่หว่า มันก็อาจจะมีหน้ามืดตามัวกันไปบ้างเป็นธรรมดา ก็อย่างว่าอ่ะน่ะ...ถ้าเรื่องไหนที่เกี่ยวข้องกับเมียคนสวยของผมแล้วล่ะก็ ผมแทบจะสติขาดทุกทีไป... (ขอโทษอีกครั้งนะเว้ย...ไอ้กิต!)

ความบรรลัยของแต่ละเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อวาน ทำให้เหมือนร่างทั้งร่างของผมกดสวิตช์ปิดตัวเองลงทันที เมื่อร่างกายได้สัมผัสกับความนุ่มสบายของที่นอน...

และเมื่อรุ่งอรุณมาถึง ผมที่รู้สึกได้ถึงลมหายใจสม่ำเสมอของร่างนุ่มนิ่มที่นอนขดอยู่ข้างกาย กลิ่นหอมอ่อน ๆ จากร่างกายเธอ ทำให้เปลือกตาที่ปิดอยู่ ค่อย ๆ เปิดขึ้นเพื่อจับจ้องไปยังร่างที่ผมรักแสนรัก

ผมลอบยิ้มให้กับคนตรงหน้า ใบหน้าเนียนขาวใส แก้มอมชมพูดูเปล่งปลั่ง ขนตายาวปลายงอนเล็กน้อยเรียงกันสวยเป็นแพ ริมฝีปากอวบอิ่มสีแดงระเรื่อที่เผยอยิ่งทำให้เรียวปากนั้นดูน่าจูบซะเลยเกิน เธอสวยน่ารักจนทำให้ผมหลงอย่างหาทางออกไม่เจอ

ดวงตาหลับพริม เธอยังคงนอนหลับสนิท แถมหลับลึกซะผมอยากจะแกล้งเธอให้หนำใจ คนอะไรน่ารักชะมัด ผมแม่งโคตรโชคดีจริงๆ ที่ได้เธอมานอนอยู่ข้างกายแบบนี้ มันยิ่งกว่าฝันที่เป็นจริง...

ผมที่ตั้งใจเอาไว้แล้วว่า รุ่งเช้านี้ ผมจะจัดการเผด็จศึกแม่เสือสาวในคราบกวางน้อยคนนี้ ให้ไม่เหลือแรงไปวิ่งร่าที่หาดอวดความสวยน่ารักให้ใครต่อใครได้เห็นเลย...นั่นก็เพราะว่า ผมอ่ะอยากลงโทษเธอ โทษฐานที่ทำให้ผมต้องรอนานจนเผลอหลับไป (น่าเจ็บใจนัก...) แต่ทุกอย่างมันก็คือข้ออ้างที่ผมสรรหามาอ้างทั้งนั้น เพราะความเป็นจริงแล้วต่อให้เธอไม่ได้ทำผิดอะไร ผมก็จะหาเรื่องลงโทษเธอด้วยกระบองส่วนตัวอยู่ดี...หึหึหึ ^-^

แต่จะโทษว่าผมมันเป็นไอ้ขี้หื่นฝ่ายเดียวก็ไม่ถูกนะ เพราะที่ผมต้องเป็นแบบนี้มันมีสาเหตุ และสาเหตุนั้นก็มาจาก ‘ตัวเธอ’ ที่มันช่างมีเสน่ห์ดึงดูดเย้ายวนให้ผมอยากเข้าไปคลุกวงในนัวเนียให้สาแก่ใจ

นี่ขนาดผมแค่คิดนะยังไม่ทันได้ลงมือจัดการเธอเลย...ภาพของเธอ กลิ่นของเธอก็ทำให้ไอ้ลูกชายหัวโตที่อยู่หว่างขาผมถึงกับผงกหัวงึก ๆ รีบเร่งเบ่งพลังแข็งขึ้นทันที
(ใจเย็นๆ นะไอ้ลูกรักเดี๋ยวพ่อจะพาไปลอดถ้ำเสน่ห์ของแม่เขา...หึหึ)

ผมนอนมองไปยังใบหน้าเนียนสวยที่ช่วงนี้ช่างดูเปล่งปลั่งมีน้ำมีนวลนับวันยิ่งสวยขึ้น ๆ พร้อมกับคิดจินตนาการไปถึงตอนที่ผมได้ดันลำแข็งส่งเข้าไปในร่องรักของเธอ ความสุขและความเสียวกระสันยามท่อนเอ็นขูดเข้ากับผนังในช่องทางรักของเธอ มันคือสิ่งที่ผมเฝ้าถวิลหาจนแทบจะคลั่งตายอยู่แล้ว

ยิ่งพอนึกไปถึงเสียงครวญครางแสนหวานที่ออกมาจากปากนุ่มนิ่มยามที่เธอนั้นเสียวซ่านถึงขีดสุด มันยิ่งทำให้ผมแทบจะรอสาวบั้นเอวกระแทกท่อนเอ็นยักษ์เข้ากับร่องรักของเธอไม่ไหว เมื่อไรนะ...เธอจะยอมใจอ่อนปีนขึ้นมาควบม้าบนกายผมสักที

ผมที่ยิ่งคิดยิ่งจินตนาการถึงตัวเธอมากเท่าไร ความอยากกระหายที่มีในตัวผมยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น และความรู้สึกที่เกิดขึ้น มันก็เหมือนจะเป็นการทรมานร่างกายตัวเองให้ทุรนทุรายซะเปล่า ๆ เพราะฉะนั้นไม่ได้การล่ะ ถ้าวันนี้ผมไม่ทำอะไรสักอย่าง...ผมคงได้ขาดใจตายแน่นอน!!

ปิ๊ง!!

และแล้วความคิดบรรเจิดก็เกิดขึ้น ผมมองไปยังร่างบางที่นอนไม่รู้เรื่องรู้ราว ก่อนจะกระตุกยิ้มร้ายอย่างคนมีเลศนัยขึ้นมา หึหึหึ...ในเมื่อไม่ได้ด้วยเล่ห์ก็ต้องเอาด้วยกล ถ้าไม่ได้ด้วยมนต์ก็ต้องคาถาล่ะว่ะงานนี้ (ว่ะฮ่ะฮ่ะฮ่าาา หัวเราะอย่างตัวร้าย)

ผมจัดการถอดชุดนอนตัวบางของเธอออกด้วยมือที่สั่นเทา พร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ ไม่ใช่ว่าผมจะไม่เคยเห็นถึงสิ่งที่อยู่ใต้ร่มผ้า แต่เพราะไม่ว่าผมจะเห็นมันบ่อยแค่ไหน ผมก็ยังคงอดตื่นเต้นไม่ได้ทุกครั้งที่ได้มองในทุก ๆ อย่างที่เป็นของเธอ...