บทที่ 111 สิ่งที่หัวใจปรารถนา

--- เซฟ Talk ---

หลังจากที่ผมแพลนไว้ว่าการพาเธอไปเที่ยวเกาะส่วนตัวของตระกูลผมในครั้งนี้ ผมต้องทำอะไรบางอย่าง เพราะเหลือเวลาอีกไม่กี่วันก็จะครบกำหนดสัญญาหนึ่งเดือนที่เราสองคนจะต้องอยู่ด้วยกันแล้ว บวกกับสิ่งที่ไอ้เรน่ามันทำกับผมในวันนี้ มันเป็นสัญญาณเตือนบอกว่าถึงเวลาที่ผมต้องทำสิ่งสำคัญที่สุดในชีวิตเพื่ออนาคตของเราสองคนแล้ว

ดังนั้นสิ่งที่ผมต้องทำเพื่อที่จะทำการผูกมัดเธอเอาไว้ไม่ให้จากผมไปไหนได้อีกและป้องกันพวกริ้นไรอย่างไอ้มาคินทร์มารอฉวยโอกาสแย่งเธอไป นั่นก็คือการ...ขอเธอแต่งงาน...

ตลอดการเดินทางผมคอยลอบสังเกตอากัปกิริยาของเธอ เพื่อดูลาดเลาก่อนว่าสิ่งที่ผมกำลังจะตัดสินใจทำลงไป มันจะไม่ไปทำให้เธอต้องอึดอัดใจถึงขั้นปิดกั้นผม แต่ท่าทางเดี๋ยวดีใจตื่นเต้นที่ได้เห็นวิวสวยๆ บางทีก็ทำหน้าหงอยๆ เหมือนเสียดายอะไรสักอย่างของเธอมันทำให้ผมอดอมยิ้มด้วยความเอ็นดูไม่ได้ ความเป็นเธอทุกอย่างมันเยียวยาและมีผลกระทบต่อความรู้สึกของผมจริงๆ โดยเฉพาะรอยยิ้มสวยๆ กับแววตาสุกใสคู่นั้น มันทำให้โลกของผมหยุดหมุนทุกครั้งที่ได้มองมัน

และสิ่งที่เธอคงจะยังไม่รู้ว่าผมในตอนนี้เนี้ยตื่นเต้นมากขนาดไหน ที่ต้องหักห้ามใจไม่ให้เปิดเผยแผนการจนเสียสิ่งที่วางแผนไว้ยามที่ได้มองเธอ เพราะว่าผมตั้งใจจะรอบรรยากาศดีๆ วิวสวยๆ แล้วคุกเข่าขอเธอแต่งงาน ท่ามกลางแสงเทียนและพลุไฟ ยิ่งคิดถึงสิ่งที่จะทำให้เธอมากเท่าไร ผมก็ยิ่งตื่นเต้นกระวนกระวายใจมากเท่านั้น ก็อย่างว่าในชีวิตไม่เคยคิดจะว่าจะต้องมาเซอร์ไพรส์ขอเมียแต่งงานนี่น่า...โอ๊ยยย...ตื่นเต้นเว้ยยย...

การเตรียมการครั้งนี้มันค่อนข้างจะฉุกละหุกมาก ผมอาศัยจังหวะในตอนเคลียร์งานเตี๊ยมกับไอ้กิต ให้ไปบอกลูกน้องคนอื่นให้จัดการให้ผมหน่อย เนื่องจากตอนนี้ผมให้มันไปรักษาตัวจากสภาพที่โดนผมรัวหมัดใส่ และดูท่าจะเจ็บตัวเพราะผมไปเยอะเหมือนกัน แต่กิตมันก็ยังยืนยันว่าจะขอทำงานที่สำคัญนี้ด้วยตัวเองอย่างเต็มใจและยินดีมาก การกระทำของมันยิ่งทำให้ผมรู้สึกผิดและปนได้ด้วยความดีใจที่มีมันเป็นคนสนิทข้างกายไปพร้อมๆ กัน

ยิ่งใกล้จะถึงเกาะส่วนตัว กลับกลายเป็นผมเองที่ยิ่งตื่นเต้นจนแทบจะรอให้ถึงเวลานั้นไม่ไหว แต่ก็ทำได้เพียงกลบเกลื่อนอารมณ์ให้นิ่งเอ่ยบอกคนร่างบางที่อยู่ตรงหน้าให้มานั่งนิ่งๆ เพื่อเตรียมตัวที่เครื่องบินจะลงจอด

เมื่อมาถึงยังเกาะส่วนตัวโดยสวัสดิภาพ ผมสังเกตเห็นใบหน้าเธอดูซีดเซียวเล็กน้อย จนทำให้ผมอดเป็นห่วงไม่ได้ จึงเอ่ยปากให้เธอไปพักผ่อนที่บ้านก่อน

ผมพาเธอมาที่บ้านพักตากอากาศหลังใหญ่ที่เป็นหลังหลักประจำตระกูล เธอดูตื่นตาตื่นใจและดูท่าจะถูกใจบ้านหลังนี้มาก มันทำให้ผมดีใจที่เธอรู้สึกเช่นนั้น

ผมหยั่งเชิงถามเธอเรื่องแต่งงาน และการสร้างครอบครัวอยู่ด้วยกันกับผม ซึ่งเธอก็ตอบกลับมาด้วยความยินดี แม้ว่ามันจะมีความล้อเล่นเล็กน้อยอยู่ในคำพูดเหล่านั้น แต่ผมมั่นใจว่าเธอคิดเช่นเดียวกันกับผมแน่นอน

รอยยิ้มสวยงามที่เธอส่งมาให้ ดวงตากลมโตสุกใสที่แสนมีเสน่ห์ ใบหน้าหวานสวยเนียนละมุน ทุกอย่างที่เป็นเธอ ทั้งหมดที่เป็นเธอ มันยิ่งตอกย้ำลงมาในใจของผมว่า นับจากนี้และตลอดไปผมจะไม่ยอมให้ใครหน้าไหนมาพรากเธอผู้เป็นที่รักของผมไปเด็ดขาด

และพอยิ่งได้มอง ยิ่งได้พินิจพิจารณา ความรู้สึกภายในใจที่มีต่อเธอก็ยิ่งดูท่าจะเพิ่มพูนมากขึ้นอย่างไม่รู้ว่าจะสิ้นสุดลงที่ตรงไหน บวกกับบรรยากาศโดยรอบที่มันเป็นใจไปเสียทุกอย่าง อีกทั้ง ณ เวลานี้ผมก็มีเธอที่ยืนอยู่ตรงหน้า มันทำให้หัวใจของผมร่ำร้องเร่งเร้าให้ทำให้สิ่งที่ใจตัวเองปรารถนา

ผมที่กำลังจะรูดแหวนประจำตระกูลที่อยู่ติดนิ้วมือของผมมาตลอดตั้งแต่ผมได้รับตำแหน่งผู้สืบทอด ออกมาเพื่อจะมอบให้เธอ ผู้ที่เป็นดั่งดวงใจ ดั่งลมหายใจ ดั่งชีวิตของผม คนที่ผมได้เจอแล้วจะไม่ยอมปล่อยเธอให้ไปเป็นของใครอีกเป็นครั้งที่สอง เธอที่เป็นรักแรกและรักสุดท้ายของผม...เอลิซ

ตุบ!!

ผมเงยหน้าขึ้นมาเมื่อได้ยินเสียงที่เหมือนของหนักร่วงหล่นลงพื้น ก็พบเข้ากับร่างบางที่ผมรักเป็นลมล้มพับลงไปตรงหน้า ภาพที่ได้เห็นทำให้ผมถึงกับใจสั่นทำอะไรไม่ถูก ความกลัวเข้าครอบงำจิตใจที่แข็งแกร่งทันที

ผมร้องเรียกเธออยู่นาน ก่อนจะอุ้มเธอเพื่อจะพาเข้าไปพักผ่อนในห้องนอน แล้วร้องเรียกให้คนที่อยู่แถวนั้นมาช่วย อย่างคนที่เสียการควบคุมตัวเอง

“ใครอยู่แถวนี้ มาช่วยกูหน่อยเร็ว หายหัวไปไหนกันหมดว่ะ” สิ้นเสียงของผม ป้าสายแม่บ้านประจำบ้านพักที่ได้ยินเสียงดังโวยวายดังลั่นของผม ก็รีบออกมาช่วยทันที

“นายท่านเจ้าค่ะ เกิดอะไรขึ้นเจ้าค่ะ อะ...อ้าว...แล้วนี่นายท่านอุ้มใครมาค่ะเนี้ย” ป้าสายรีบกุลีกุจอเข้ามาสอบถามผู้เป็นนายทันที อีกทั้งยังตกใจเมื่อเห็นว่าเขาอุ้มผู้หญิงที่ไหนไม่รู้ที่กำลังหมดสติมาด้วย

“ป้าสาย ไปเตรียมยามาให้หน่อย เมียผมเป็นลม” ผมเอ่ยสั่งป้าสายด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด

“ห๊ะ...มะ...เมีย!! เมียนายท่านหรอเจ้าค่ะ นายท่านมีเมียแล้วหรอเจ้าค่ะ” *o* ป้าสายที่ได้ยินคำว่าเมียจากผู้เป็นเจ้านายถึงกับตกใจตาลุกวาว เพราะตัวแกเองที่รับใช้นายท่านเซบาสเธียมาตั้งแต่เขาเป็นเด็ก ก็ยังไม่เคยเห็นผู้เป็นนายคนนี้พาผู้หญิงคนไหนมาให้ที่บ้านได้รู้จักเลย ยิ่งเอ่ยคำว่าเมียเต็มปากแบบนี้ ยิ่งไม่มี ทำให้ตอนนี้ตัวแกเองได้แต่ยืนอึ้งทำอะไรไม่ถูก

ผมที่หันกลับไปยังป้าสายอีกครั้งหลังจากสั่งให้แกไปเตรียมของ ก็ยังเห็นแกยืนตัวแข็งทำหน้าเหลอหลาทำอะไรไม่ถูกอยู่อย่างนั้น จนผมต้องพูดกระตุ้นแกไปอีกที

“เอ๊า...ไปสิ!!...ป้าสาย” ผมพูดใส่ป้าสายเสียงดังลั่น เพราะเห็นว่าแม่บ้านสูงวัยคนนี้ได้แต่ยืนอึ้งไม่ขยับตัวไปไหน

“คะ...ค่ะ...นายท่าน ป้าไปเดี๋ยวนี้แหละเจ้าค่ะ” สิ้นเสียงดังกังวานที่มาจากผู้เป็นนายที่ขึ้นชื่อว่าสายโหด เหมือนเป็นเสียงฟ้าผ่าเรียกให้แกได้สติ รีบลนลานไปเตรียมผ้าเย็น ยาดม มาทันที

เมื่อของที่ป้าสายเตรียมให้ผมมาถึงแล้ว ผมก็รีบน้ำผ้าเย็นเช็ดไปที่ใบหน้าสวยหวานที่ตอนนี้ซีดเล็กน้อยทันที ก่อนจะใช้ยาดมจ่อไปที่ปลายจมูกเพื่อช่วยให้เธอได้หายใจได้คล่องขึ้น

“ให้ป้าช่วยไหมคะ ผู้หญิงด้วยกันน่าจะสะดวกกว่า” ป้าสายพูดเมื่อเห็นมือของผมสั่นเทิ้ม เมื่อยามเช็ดไปตามใบหน้าสวยของเธอที่ยังไม่ได้สติ

“ไม่เป็นไร ผมดูแลได้ ป้าออกไปเถอะ” ผมเอ่ยเสียงเรียบบอกให้ป้าสายออกไป