บทที่ 107 พาไปเที่ยว

จ๊อก ~~ จ๊อก ~~...ฮ่าๆๆๆ / จ๊อก ~~ จ๊อก ~~...ฮ่าๆๆๆ เสียงท้องร้องทั้งของฉันและเขาก็ดังขึ้นมาพร้อมกัน จนเราอดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา

ฉันรีบผละตัวออกจากเขาแล้วเดินไปตามกลิ่นอาหารทันที

อาหารหลากหลายอย่างที่อยู่ตรงหน้าดูน่ากินชวนน้ำลายไหล แต่เมื่อก้มลงสูดดมใกล้ๆ ฉันกลับมีความรู้สึกว่ามันมีกลิ่นแปร่งๆ แปลกๆ ยังไงบอกไม่ถูก แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังสู้ความหิวที่ฉันมีตอนนี้ไม่ได้เลย

เราสองคนกินข้าวกันโดยที่ไม่ได้พูดอะไร มีแค่คอยผลัดกันตักอาหารให้แก่กันเท่านั้น จนกระทั่งเมื่อกินอิ่ม

“อะ...” เขายื่นแล็บท็อปมาให้ฉัน

“อะไรค่ะ” ฉันรับมาดู ก่อนจะเห็นภาพเสื้อผ้าบนหน้าจอ

ฉันมองหน้าเขาด้วยความงงงวยว่าต้องการให้ฉันทำอะไร

“เลือกเสื้อผ้าสักสามสี่ชุดสิ เดี๋ยวเฮียจะพาไปเที่ยวทะเล” เขาเอนตัวพิงไปกับพนักเบาะโซฟาด้วยท่าทางสบายๆ

“อ๋อ...ไปทะเล......ห๊ะ!!! เฮียจะพาเอลิซไปทะเลจริงๆ หรอค่ะ” ฟอด ~~ ^-^ ฉันที่มึนๆ ในตอนแรก ถึงกับดีใจกระโดดโลดเต้นโผล่ตัวเข้ากอดเขาทันทีที่ได้ยินว่าเขาจะพาฉันไปทะเล แถมหอมแก้มเขาฟอดใหญ่ พร้อมกับยิ้มหน้าบาน ก่อนจะหันกลับมาเลือกเสื้อผ้าในแล็บท็อปต่อ

แต่พอคิดถึงเสื้อผ้าที่เขาซื้อให้ฉันมากมายในตอนนั้น ฉันก็อดไม่ได้ที่จะนึกเสียดายขึ้นมาที่จะต้องซื้อใหม่

“ให้ป้าเสริมเตรียมชุดให้ก็ได้นี่ค่ะ ไม่เห็นต้องซื้อใหม่เลย เสื้อผ้าที่เฮียซื้อให้คราวที่แล้วก็เยอะมากเลยนะคะ” ฉันเอ่ยบอกเขา ทั้งที่มือยังคงสไลด์หน้าจอเลือกดูแบบเสื้อผ้าอยู่

“หึ...ให้ป้าเสริมเตรียมให้...ซื้อใหม่ง่ายกว่าเยอะ ป้าเสริมไว้ใจได้ที่ไหน ดูอย่างชุดที่ใส่ก่อนหน้านี้สิ อยากจะบ้าตาย” เขาเปิดเปลือกตาขึ้นมามองบนใส่ป้าเสริมทันที พร้อมกับเหลือบมาดูผลงานการเลือกชุดให้ฉันในวันนี้

“อ่อ...เอลิซว่าจะถามเฮียอยู่พอดีเลย นี่เอลิซมาอยู่ในเสื้อเชิ้ตนี้ได้ยังไงคะ” เมื่อเขาพูดขึ้นมาก็ทำให้ฉันนึกขึ้นมาได้ทันที นี่เขาแอบเปลี่ยนชุดให้ฉันตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้

“ก็ตอนที่อุ้มขึ้นมาถึงบนห้องนี่ไง เฮียดูแล้วเอลิซอาจจะไม่สบายตัวเพราะเสื้อผ้าที่ใส่อยู่เลยทำให้เป็นลม เฮียเลยถือโอกาสเปลี่ยนให้สะเลย รับรองได้ไม่มีใครเห็น เฮียเห็นคนเดียว"  เขาที่ทำสายตาเจ้าเล่ห์เมื่อพูดถึงเหตุการณ์อันล่อแหลม พร้อมกับลอบถอนหายใจเบาๆ อย่างนึกเสียดาย เมื่อนึกถึงอาหารอันโอชะที่วางอยู่ตรงหน้าแต่ไม่มีปัญญาจะได้กิน (เห้อ...เอลิซจะรู้ไหมว่าเฮียต้องอดทนขนาดไหนที่จะไม่เข้าไปจู่โจมเรือนร่างเปลือยเปล่าเมื่อยามได้เห็นมันอะร้าอร่ามอยู่ตรงหน้า)

 "อ๋อหรอค่ะ" ฉันที่ได้แต่ส่ายหัวให้กับคนหื่น ที่พอพูดแล้วทำสายตากรุ่มกริ่มอย่างนั้น มีหรือที่จะไม่คิดลามก

เขาที่เมื่อตอบคำถามเธอเสร็จ ก็กลับมานึกคิดถึงชุดที่เธอใส่เมื่อเช้าอีกครั้ง แค่ชุดที่เตรียมมาให้วันนี้ยังทำเขาคลั่งแทบตาย ถ้าลองให้ป้าเสริมเตรียมชุดไปทะเล ไม่วายคงเหลือแค่ที่แปะจุกกับจีสตริงหรอกหรอ...เฮ้อออ 

แต่เอ๊ะ...แบบนั้นก็ดีเหมือนกันเขาจะจับให้เธออยู่แต่ในห้อง พ่อจะจัดให้เต็มแบบไม่ให้เห็นเดือนเห็นตะวันเลยเชียว...หึหึหึ

เขาที่คิดแผนร้ายอยู่ในใจจนเผลอยิ้มออกมาไม่รู้ตัว โดยไม่รู้เลยว่าทุกอย่างอากัปกิริยาของเขาอยู่ภายใต้ดวงตากลมสวยที่มองเขาอยู่

หึ...คิดอะไรทะลึ่งอยู่แน่ๆ เลย ทำหน้าทำตาแบบนี้...เฮ้อออ

ฉันส่ายหัวให้กับท่าทางติ๊งต๊องของเขาเบาๆ ทั้งแอบนึกสงสารตัวเองนี่ถ้าอยู่ด้วยกันไปนานๆ ฉันจะกลายเป็นโรคประสาทหรือเปล่าเนี้ย ต้องมาคอยรองรับอารมณ์เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายของเขา

เมื่อเลือกเสื้อผ้า และของใช้ต่างๆ ที่จำเป็นได้แล้วฉันก็กดสั่งซื้อพร้อมกับยื่นแล็บท็อปคืนเขาไป

“แล้วเสื้อผ้าเฮียล่ะคะ” ฉันถามเขาเพราะเห็นว่าเขาให้ฉันสั่งแต่เสื้อผ้าของฉันคนเดียว

“เดี๋ยวให้ป้าเสริมเตรียมให้ เพราะของเฮียป้าเสริมแกรู้ดีว่าควรจะเตรียมอะไรบ้าง” เขาตอบคำถามฉันโดยที่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง เพราะมัวแต่กำลังดูหุ้นที่ฉายอยู่บนจอแล็บท็อปอยู่

ระหว่างที่รอเสื้อผ้ามาส่ง คุณเซฟก็เดินไปเคลียร์งานบนโต๊ะเพื่อเป็นการฆ่าเวลา ส่วนฉันที่ไม่มีอะไรทำ เพราะว่ามือถือของฉันก็ถูกเขายึดเอาไว้ สาเหตุมาจากเขากลัวว่าฉันจะไปติดต่อกับคุณมาร์ค ทั้งๆ ที่ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่ได้แลกเบอร์ติดต่อหรืออะไรกับคุณมาร์คเขาเลย แต่คนขี้หึงก็ไม่เชื่อ

ฉันที่ไม่อยากจะมีปัญหาเพราะคิดว่าเดี๋ยวการไปเที่ยวทะเลครั้งนี้จะหมดสนุกเอา จึงปล่อยให้เขาทำตามอำเภอใจอยากยึดก็ยึดไป เพราะถึงยังไงฉันก็ไม่มีใครหรือเพื่อนคนไหนให้ติดต่อด้วยอยู่แล้วนิ

รอไม่นานเสื้อผ้าที่สั่งไว้ก็มาส่ง ฉันรีบเดินเข้าไปยังห้องลับที่คุณเซฟได้บอกวิธีการเปิดเข้าไปให้ฉันได้รู้แล้ว เพื่อที่จะเข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าอีกครั้ง เนื่องจากชุดที่เขาเปลี่ยนให้ฉันมันดูไม่เรียบร้อยเอาสะเลย เผื่อถ้าลูกน้องหรือใครเข้ามาพบเขา แล้วมาเจอฉันในสภาพนี้คงไม่ดีต่อภาพลักษณ์เขาแน่ๆ

ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จโดยใช้เวลาไม่นาน ชุดที่ฉันจะใส่ไปเที่ยวกับเขาในวันนี้ก็คือ เสื้อจั้มเกาะอกเอวลอยแขนพองๆ น่ารักๆ สีขาวที่เข้ากับกางเกงขาสั้นสีเดียวกัน พร้อมกับหมวกสานใบใหญ่ ที่ฉันจิ้มเอามาเป็นของประดับให้เข้ากับชุดนี้ โดยไม่ลืมที่จะใช้รองพื้นปกปิดรอยจ้ำสีแดงเล็กๆ ที่เต็มไปทั่วลำคอและเนินอก พอทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยฉันถึงได้เดินออกไป

“เสร็จหรือยังค่ะเฮีย เอลิซอยากไปทะเลแล้ว” ฉันเดินพูดออกมาจนถึงข้างโต๊ะทำงานเขา โดยที่เขายังคงก้มหน้าก้มตาเคลียร์เอกสารบนโต๊ะอยู่

“อีกนิดนะคะ ว่าแต่เอลิซแต่งตัวเสร็จแล้วหรอ” เขาเอ่ยถามโดยที่ยังไม่เงยหน้ามามองฉันอยู่ดี

“เฮียก็เงยหน้าขึ้นมาดูสิคะ เดี๋ยวเอลิซก็แต่งตัวไม่ถูกใจเฮียอีก” ฉันอดแขวะเขาไม่ได้ เดี๋ยวจะมางอแงไล่ให้ฉันไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอีก

เขาที่เงยหน้าขึ้นมามองตามคำเรียกร้องของฉัน เมื่อสายตาได้เห็นภาพตรงหน้า ดวงตาสีเทาเข้มก็เริ่มเปล่งประกายความหื่นออกมาทันที

“ว้าววว เมียใครเนี้ยสวยจังเลย แต่งแบบนี้น่ารักแล้วค่ะ เฮียชอบ แต่เดี๋ยวตอนออกไปค่อยเอาเสื้อสูทเฮียไปคลุมไหล่ไว้อีกนิด แค่นี้ก็สวยสุดยอดแล้วค่ะ” เขาที่เอ่ยชมฉันจนดูโอเว่อร์แม้จะทำให้ฉันยิ้มแก้มปริ แต่ก็ยังไม่วายที่จะมีประโยคแสดงอาการหวงในส่วนที่ฉันเปิดเผยเนื้อสาว โดยการสั่งให้เอาเสื้อสูทมาปิดไว้

ฉันที่ได้แต่เบ้ปากมองบนกับความขี้หึงขี้หวงเกินเบอร์ของเขา แต่เพราะไม่อยากที่จะมีปัญหากับเขาฉันจึงได้แต่ทำใจยอมรับ ถ้าเขาอยากจะทำอะไรก็ปล่อยให้เขาทำไป ขอเพียงอย่างเดียวตอนนี้ให้ฉันได้ไปทะเลจริงๆ เถอะ ฉันอยากจะเที่ยวใจจะขาดอยู่แล้ว...