บทที่ 89 สักวันหนึ่ง...

กิตที่เกร็งตัวรอลุ้นอารมณ์ของเจ้านายอยู่นั้น ถึงกับโล่งใจขึ้นเมื่อได้ยินเสียงสวรรค์จากผู้ที่เป็นเจ้านาย...

“เออ ถ้างั้นก็แล้วไป” เขาปล่อยมือออกจากคอเสื้อของลูกน้องคนสนิท ก่อนจะทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทั้งที่ความจริงแล้วเขาก็ไม่ใช่ไม่เชื่อคำพูดของลูกน้อง แต่จะให้ทำไงได้ก็คนมันหึงนี่หว่า...

ฟู่~~

เสียงพ่นลมหายใจของกิตถูกทอดถอนออกมาเบาๆ ด้วยความโล่งใจ เกือบซวยแล้วไม่ล่ะ กิตได้แต่คิดอยู่ในใจ