บทที่ 72 จะเอาคุณมาเป็นของผมให้ได้

“มึงจะทำอะไรเมียกู!!!” เสียงที่บ่งบอกถึงแรงอาฆาตที่ส่งมาก็ทวีความรุนแรง จนผมรู้สึกได้ และมันยิ่งทำให้ผมมั่นใจมากขึ้นไปอีก กับคำว่าเมียที่ออกจากปากของคนโมโหหึง

“พอดีคุณเอลิซจะล้มผมก็ช่วยประคองก็แค่นั้น” ผมบอกออกไปตามความจริง แต่ท่าทางยียวนกวนประสาทที่ผมทำขนาดตอบกลับ คงจะกำลังกระตุ้นอารมณ์โมโหเขาให้ปะทุ

“แต่ที่กูเห็นคือมึงกำลังกอดเมียกูอยู่” คนโดนยั่วอารมณ์กำลังจะระเบิดแรงหึงออกมา และผมก็อยากจะให้มันเป็นแบบนั้น

“ก็ถ้าคุณจะคิดแบบนั้น ผมก็ไม่ติดนะ ใครใช้ให้เอลิซสวยน่ารักตรงสเปกผมทุกอย่างขนาดนี้” ผมไม่ยอมให้เขามีความสุขง่ายๆ กับผู้หญิงที่ผมหมายปองเอาไว้หรอก ดังนั้นผมจึงจัดการทิ้งระเบิดเวลาลูกใหญ่เอาไว้ให้เขาเป็นของขวัญก็แล้วกัน

“มึง!!!” เขาพูดได้แค่นั้น ผมล่ะรู้สึกสะใจจริงๆ ที่ทำให้เขาคลั่งได้ขนาดนี้ ถ้าไม่ติดว่าเอลิซอยู่ในอ้อมกอดเขาล่ะก็ ผมกับเขาคงได้ตะบันหน้ากันคนละหมัดสองหมัดแน่นอน

เราสองคงต่างจ้องมองกันอย่างไม่ลดละ และดูท่าจะไม่มีใครยอมใคร

ก่อนที่สุดท้ายระฆังช่วยสงบศึกจะดังขึ้น เมื่อเสียงอันแผ่วเบาของเธอเอื้อนเอ่ยออกมาจากอ้อมกอดของคนขี้หึงตรงหน้า เธอเงยหน้ามาบอกเล่าเรื่องราวไปตามความเป็นจริง เธอพูดเหมือนที่ผมพูดกับเขาก่อนหน้านี้ มีแต่เขาที่หึงจนหน้ามืดตามัวไม่ฟังอะไรทั้งนั้น ก็อย่างที่บอกเธอจะล้มแล้วผมไปช่วยประคองเอาไว้ มันก็แค่นั้น

แต่ที่ผมกวนประสาทเขาไป ประการแรกนั่นก็เพราะว่าผมหมั่นไส้เขา ประการที่สองผมอยากระบายความแค้นในใจที่โดนเขาแย่งสิ่งที่หมายตาไปครอบครอง และที่ผมรู้สึกเจ็บจี๊ดกว่านั้นก็คือ แววตาที่เธอมองเขามันไม่เหมือนกับที่เธอมองผม เธอมองผมเป็นแค่มนุษย์โลกคนหนึ่งที่ได้รู้จักกันมันแต่ไม่ได้สำคัญอะไร ทั้งที่แม้ว่าผมจะแสดงออกชัดเจนว่าผมสนใจในตัวเธอ แต่เธอกลับแสดงท่าทีที่ชัดเจนกลับมาเช่นกันว่าไม่หลงเหลือความหวังไว้ให้ผมเลย ทำให้ผมรู้ได้ทันทีเลยว่าผมไม่มีทางจะแทรกกลางระหว่างพวกเขาได้

ในขณะที่ผมกำลังมองเขาสองคนด้วยความอิจฉา...

“งั้นมึงก็จำไว้คนนี้เมียกู กูดูแลเองได้ ทีหลังมึงไม่ต้องเสือก!!” เขายังไม่วายออกอาการหวงก้างกันท่าผมไว้อยู่ดี แต่มีหรอคนอย่างผมจะเชื่อ ไม่ใช่พ่..อ..ง สักหน่อย ผมเสมองไปทางอื่นยักไหล่อย่างไม่ยี่หระในคำพูดของเขา

“อ๋อ...แล้วกูหวังว่าจะไม่เจอมึงมาป้วนเปี้ยนใกล้เมียกูอีกเป็นครั้งที่สามนะ ไม่งั้นตระกูลมึงสิ้นชื่อแน่” เขายังคงออกคำสั่งใส่หน้าผม คำพูดที่เขาทิ้งท้ายเอาไว้ก่อนจะอุ้มเธอจากไป ทำให้ผมรู้สึกเอะใจขึ้นมาทันที

ทำไมเขาถึงใช้คำว่าครั้งที่สามแทนที่จะเป็นครั้งที่สอง หรือว่าเขาจะรู้แล้วว่า...

หน้าผมถอดสีขึ้นมาทันที

เดี๋ยวนะผมต้องรวบรวมสติประมวลคำพูดของเขาที่ทิ้งท้ายเอาไว้ก่อน ผมเจอเอลิซมาแล้วครั้งนี้เป็นครั้งที่สาม ครั้งแรกที่เจอเอลิซคือที่นี่ ผมไม่ได้ปรากฏตัวหรือไปแสดงตัวพูดคุยกับเอลิซเลย งั้นก็แปลว่าเขาไม่รู้ว่าผมเจอเอลิซพร้อมกับเขาในวันเดียวกันนั่นก็คือวันที่เอลิซมาที่นี่ เพราะไม่อย่างนั้นเขาก็ควรที่จะต้องพูดว่าเป็นครั้งที่สี่ ไม่ใช่เป็นครั้งที่สาม

ถ้าอย่างนั้นที่เขาพูดแบบนั้นออกมานั่นก็แปลว่าเขารู้เรื่องราวระหว่างผมกับเอลิซที่เคยเจอกันที่ร้านขายยาแค่นั้นและน่าจะรู้รายละเอียดหมดแล้ว และเขาก็น่าจะรู้แล้วว่าร้านขายยานั่นถูกเซตขึ้นมา  หึ...ช่างเป็นคนที่น่ากลัวจริงๆ ขนาดผมเปิดร้านขายยาจอมปลอมนั่นได้แค่ไม่กี่วัน เขายังตามสืบได้จนครบถ้วน

ผมมองตามหลังของว่าที่ศัตรูในอนาคตของตระกูลไปจนลับตา ได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ และคิดในใจว่า ‘การที่จะต่อกรกับเขา ตระกูลผมยังห่างชั้นอีกไกล เซบาสเธียคนนี้ไม่ใช่ไก่อ่อนที่จะเคี้ยวเล่นได้ง่ายๆ เลย สมแล้วกับเบื้องหลังของเขาที่เป็นถึงมาเฟียอันดับหนึ่งของทวีปนี้’ และสงครามที่จะเกิดขึ้นในอนาคตระหว่างสองตระกูลนี้ผมจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวเลย ยกเว้น! ถ้าเรื่องนั้นมันเกี่ยวข้องกับเธอ ‘เอลิซ’

ผมหันกลับไปยังเคาน์เตอร์บาร์อีกครั้ง ครั้งนี้ผมขอเครื่องดื่มดีกรีแรงเพื่อเรียกสติให้กลับมา แล้วลบภาพว่าที่อนาคตแม่ของลูกทิ้งไปให้เหลือไว้เพียงแต่ความปรารถนาดีแก่กัน ผมต้องพยายามทำมันให้ได้แม้ว่าจะต้องรู้สึกหน่วงในหัวใจมากแค่ไหน

ผมนั่งกรอกน้ำสีอำพันรสเข้มเข้าปากด้วยอารมณ์ขุ่นมัว แต่เมื่อยิ่งกรอกน้ำสีอำพันดีกรีแรงเข้าไปมากเท่าไร ความปรารถนาที่จะปล่อยให้เธอจากไปยิ่งน้อยลงเท่านั้น เพราะพอยิ่งได้มาเจอมันกลับยิ่งทำให้หลงรัก และพอยิ่งได้คุยเสน่ห์ของเธอมันช่างล้นเหลือ แม้ว่าผมจะพยายามท่องไว้ในใจว่าเธอมีเจ้าของแล้ว แต่ภาพใบหน้าสวยของเธอกลับลอยหมุนเคว้งแทนดาวที่เกิดจากความมึนในฤทธิ์แอลกอฮอล์

ความรู้สึกที่ยังเหลือค้างอยู่ในก้นบึ้งของหัวใจ ถาโถมปะทุขึ้นมาเหมือนไม่อยากให้ผมยอมแพ้ และยิ่งพอนึกย้อนไปถึงคำขู่ต่างๆ นานา ของไอ้คนขี้หวงคนนั้น มันยิ่งทำให้ผมอยากจะเอาชนะ เขาคิดว่าคำขู่แค่นี้จะทำให้ผมกลัวหรอ ผมเจอคำที่หนักหนามากกว่านี้มาเยอะแยะมากมายแล้วโดยเฉพาะจากคนที่บ้านจากคนในตระกูลของผมเอง แค่คำพูดพวกนี้ไม่คณนาผมหรอก...ชิ

และเพราะกว่าที่ผมจะได้เจอเธออีกครั้งมันไม่ใช่เรื่องง่ายเลย ผมต้องจ้างนักสืบตามเฝ้าดูเธอตั้งแต่ได้เจอเธอเป็นครั้งที่สองที่ร้านขายยา ถ้าคิดย้อนไปดีๆ ผมเจอเธอก่อนเขาเสียอีก ดังนั้นมันควรเป็นผมสิที่ได้เธอมาอยู่ในอ้อมแขน...ต้องเป็นผมสิที่ได้โอบกอดเธอ ต้องเป็นผมสิที่ได้รับความรักที่ส่งออกมาจากสายตากลมโตสวยคู่นั้น เธอควรต้องเป็นของผมไม่ใช่เขา!!

เพราะเขามันมาทีหลังผมด้วยซ้ำ...หึ แล้วทำไมผมต้องเชื่อคำพูดของเขาด้วย

เครื่องดื่มที่ดีกรีแรงช่วงเพิ่มความฮึกเหิมในใจของผมให้พุ่งทะยานอย่างฉุดไม่อยู่ และทำให้ผมเกิดความคิดบ้าๆ ขึ้นมาในทันที...

' เอลิซผลจะเอาคุณมาเป็นของผมให้ได้ '