ตอนที่ 860 สมองขยายตัว

อสูรศักดิ์สิทธิ์เป็นสิ่งมีชีวิตที่แตกต่างจากสิ่งอื่นในจักรวาลอย่างสิ้นเชิง เพราะพวกมันไม่ได้มีความเกี่ยวข้องกับสิ่งมีชีวิตที่มีสติปัญญาชนิดอื่น ๆ พวกมันไม่ได้มีความเกี่ยวโยงกับสัตว์อสูรตัวอื่น ๆ ด้วยเช่นกัน ที่สำคัญคือพวกมันใช้ชีวิตอย่างโดดเดี่ยวเพียงหนึ่งเดียวในจักรวาล

ขนอุยคืออสูรศักดิ์สิทธิ์ที่อยู่กับเซี่ยเฟยมานานหลายปีแล้ว แต่ชายหนุ่มก็ยังไม่สามารถคาดเดาได้ว่าหลังจากที่อสูรตัวน้อยตัวนี้ได้รับการวิวัฒนาการ หน้าตาของมันจะออกมาเป็นยังไง

ตูม!

การวิวัฒนาการของขนอุยก่อให้เกิดการระเบิดขึ้นมาครั้งใหญ่ จนทำให้พลังงานแพร่กระจายไปทั่วทั้งบริเวณและทำให้พื้นที่โดยรอบเกิดความสั่นไหวขึ้นมาอย่างรุนแรง

รูปแบบวิวัฒนาการขั้นที่ 5 ของอสูรศักดิ์สิทธิ์มารขาวถูกเปิดเผยแล้ว!

ร่างกายของขนอุยเริ่มพองตัวออก แต่เหตุการณ์ในครั้งนี้ไม่ได้ทำให้เซี่ยเฟยมีความสุขเลยแม้แต่นิดเดียว ท้ายที่สุดถึงแม้การวิวัฒนาการของเจ้าตัวน้อยจะเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขา แต่สถานที่ในปัจจุบันมันก็ไม่ใช่พื้นที่ที่เหมาะสมสำหรับการวิวัฒนาการเลยแม้แต่นิดเดียว

อย่าลืมว่าที่นี่คือใจกลางดาวเคราะห์ที่เป็นที่ตั้งของชิ้นส่วนอาร์ค หากปฏิกิริยาที่เกิดจากการวิวัฒนาการสร้างความผันผวนเพิ่มขึ้นมา พลังงานปริมาณมหาศาลก็อาจจะระเบิดออกมาอย่างรุนแรง

ฟุบ!

เซี่ยเฟยทำการเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อพุ่งไปตรวจสอบว่าชิ้นส่วนอาร์คยังคงอยู่ดีหรือไม่?

“แย่แล้ว!” โอโร่กรีดร้องออกมาอย่างตกใจ เพราะในตอนนี้ชิ้นส่วนอาร์คไม่ได้เป็นสีดำอีกต่อไป แต่มันกลับกลายเป็นสีแดงมากขึ้นเรื่อย ๆ

อุณหภูมิบริเวณโดยรอบกำลังค่อย ๆ เพิ่มสูงขึ้นด้วยเช่นเดียวกัน พร้อมกับต้นไม้บริเวณโดยรอบที่กำลังถูกแผดเผาไป

ความผันผวนของพลังงานในตอนนี้อยู่ในระดับที่สูงมาก และความผันผวนของพลังงานที่เพิ่มสูงขึ้นก็เป็นสิ่งที่เขาไม่อยากเห็นมากที่สุด

ตูม!

เสียงระเบิดครั้งใหญ่ดังขึ้นมาอีกครั้ง ซึ่งมันเป็นสัญญาณว่าขนอุยได้รับการวิวัฒนาการจนเสร็จสมบูรณ์

คลื่นแสงสีขาวถูกปลดปล่อยออกไปจากใจกลางดาวเคราะห์ขยายกว้างออกไปทั่วทั้งพื้นที่ในเวลาเพียงแค่ไม่กี่วินาที พวกวิลโล่ที่อยู่ด้านนอกจึงคิดว่าแสงนี้เกิดขึ้นมาจากการระเบิดของชิ้นส่วนอาร์ค ไม่ได้เกิดขึ้นมาจากการวิวัฒนาการของอสูรศักดิ์สิทธิ์

“จบแล้ว! พวกเราคงจะตายกันหมด!!” วิลโล่กรีดร้องออกมาอย่างสิ้นหวัง

ฟุบ!

เสาหลักทั้งสามแห่งของซีเครดสปริงรีบวิ่งหนีไปโดยไม่พูดอะไรสักคำ เพราะทุกคนต่างก็รู้ว่าถ้าหากพวกเขายังอยู่ที่นี่ พวกเขาย่อมไม่มีทางรอดพ้นไปจากการระเบิดที่จะตามมาหลังจากนี้แน่ ๆ

ขณะเดียวกันสถานการณ์ที่แท้จริงที่เกิดขึ้นกับชิ้นส่วนอาร์ค มันก็เป็นสิ่งที่เกินกว่าความคาดหมายของทุกคน เซี่ยเฟยที่กำลังเฝ้าดูเหตุการณ์อยู่อย่างใกล้ชิดจึงมองไปยังภาพตรงหน้าด้วยดวงตาอันเบิกกว้าง

เศษโลหะสีดำค่อย ๆ ถูกหลอมจนกลายเป็นสีแดง จากนั้นไม่นานโลหะเหลวก็ค่อย ๆ ควบแน่นเข้าด้วยกันจนกลายเป็นทรงกลม

เซี่ยเฟยไม่เข้าใจว่าทำไมจู่ ๆ เศษโลหะชิ้นนี้ถึงเปลี่ยนรูปร่างของมันไป หรือว่ามันอาจจะเป็นผลกระทบจากการวิวัฒนาการของขนอุย?

“รีบหนีกันก่อนเถอะ” โอโร่พยายามพูดเตือนสติ เพราะท้ายที่สุดความผันผวนของพลังงานก็ยังคงรุนแรงมาก

อย่างไรก็ตามเซี่ยเฟยก็เลือกที่จะเพิกเฉยต่อความตื่นตระหนกของโอโร่ เพราะเสียงสะท้อนอันลึกลับที่เกิดขึ้นภายในสมองของเขากำลังรุนแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ

เสียงที่เกิดขึ้นนี้ไม่ใช่ความถี่ที่หูมนุษย์สามารถรับฟังได้ แต่เขาก็รู้สึกคล้ายกับว่าสิ่งมีชีวิตบางชนิดกำลังส่งเสียงร้องคำรามของมันออกมา

ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขากับชิ้นส่วนอาร์คจะต้องมีอะไรบางอย่างเชื่อมโยงกันแน่ ๆ และเขาก็ต้องการจะค้นหาว่าที่มาของการเชื่อมโยงนั้นมันคืออะไร

ในเวลาเดียวกันขนอุยที่กลายเป็นลูกบอลอ้วน ๆ ก็กำลังกระโดดเข้ามาจากด้านนอก จากนั้นมันก็กระโดดขึ้นไปบนไหล่ของชายหนุ่มและมองดูชิ้นส่วนอาร์คด้วยแววตาแห่งความลังเล

รูปแบบการวิวัฒนาการขั้นที่ 5 ของอสูรศักดิ์สิทธิ์มารขาวคือลูกบอลสีขาวตัวอ้วน ๆ ที่เต็มไปด้วยขนนุ่ม ๆ โดยขนส่วนใหญ่ของขนอุยยังคงเป็นสีขาวเช่นเดิม แต่มันก็มีขนสั้น ๆ สีทองออกมาให้เห็นอยู่บ้างเป็นประปราย

หากพิจารณาจากรูปลักษณ์ภายนอกแล้ว ภาพลักษณ์ของขนอุยก็ค่อนข้างที่จะเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากพอสมควร จากตอนแรกที่มันดูเป็นสัตว์อสูรที่น่ารัก แต่ในตอนนี้มันกลับดูเป็นสัตว์อสูรที่มีความจริงจังเพิ่มขึ้นมานิดหนึ่ง

ขนอุยยังคงยืนหยัดอยู่บนไหล่ของเซี่ยเฟยอย่างมั่นคง แสดงให้เห็นว่ามันให้ความไว้วางใจชายหนุ่มคนนี้มากแค่ไหน เพราะถึงแม้สถานการณ์ในปัจจุบันจะอันตรายถึงความตาย แต่ขนอุยก็ไม่เคยมีความคิดที่จะทอดทิ้งเจ้านายของมันไปคนเดียว

“ผมรู้สึกว่าชิ้นส่วนอาร์คกำลังเกิดการเปลี่ยนแปลง แต่มันไม่ใช่สัญญาณของการระเบิด พวกเราควรจะรอดูสถานการณ์ไปอีกสักหน่อย” เซี่ยเฟยพยายามปลอบใจโอโร่

สิ่งที่โอโร่เห็นเป็นเพียงแค่สิ่งที่เกิดขึ้นบนพื้นผิว แต่เซี่ยเฟยผู้ซึ่งมีประสาทสัมผัสอันเฉียบคมสามารถที่จะสัมผัสได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างลึกซึ้งมากกว่านั้น

ทุกครั้งที่จะมีการเปลี่ยนแปลงมันย่อมมีความผันผวนของพลังงานเพิ่มขึ้นเป็นปกติ ไม่ต่างไปจากตอนที่ขนอุยได้รับการวิวัฒนาการ แต่สิ่งที่เขาเห็นคือมันยังไม่มีสัญญาณว่าความผันผวนของพลังงานจะอยู่นอกเหนือจากการควบคุม

—

พื้นที่อันห่างไกลจากดาวแกนกลาง เสาหลักทั้งสามแห่งซีเครดสปริงต่างก็หันมามองหน้ากันด้วยความสับสน

“ทำไมมันไม่ระเบิด?”

“เมื่อกี้มันไม่ใช่สัญญาณการระเบิดของชิ้นส่วนอาร์คงั้นเหรอ?”

“มันมีอะไรผิดปกติหรือเปล่า?”

ทั้งสามต่างก็ตั้งคำถามขึ้นมา แต่มันก็ไม่มีใครสามารถตอบคำถามของพวกเขาได้

“อย่าบอกนะว่าสิ่งที่พวกเราคิดมันผิดมาโดยตลอด บางทีชิ้นส่วนอาร์คอาจจะเสถียรกว่าที่พวกเราคิดก็ได้” คูรูกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ถ้าชิ้นส่วนอาร์คเสถียรจริง ๆ อย่าบอกนะว่าตอนนี้เจ้าเด็กนั่นมันหนีไปพร้อมกับชิ้นส่วนอาร์คแล้ว?” ฮูอาอุทานออกมาอย่างตกใจด้วยเช่นกัน

“อ๊าก!”

วิลโล่ร้องคำรามออกมาอย่างบ้าคลั่ง เพราะในตอนนี้พวกเขาหนีออกมาห่างจากดาวแกนกลางมาก ถ้าหากเซี่ยเฟยนำชิ้นส่วนอาร์คหนีออกไปในช่วงเวลานี้จริง ๆ พวกเขาย่อมไม่สามารถที่จะเข้าไปหยุดยั้งการเคลื่อนไหวของนักรบสกายวิงผู้นี้ได้อีกแล้ว

ในเวลาเดียวกันถ้าหากว่าซีเครดสปริงไม่ได้รับพลังงานจากชิ้นส่วนอาร์ค ในเวลานั้นฐานที่มั่นของพวกเขาทั้งฐานก็จะพังทลายลงไปในเวลาเพียงแค่ไม่กี่ชั่วโมง

“รีบกลับไปเดี๋ยวนี้! ถ้าหากชิ้นส่วนอาร์คเป็นชิ้นส่วนที่เสถียรจริง ๆ พวกเราจะต้องรีบฆ่าเจ้าเด็กจากสกายวิงนั่นซะ!!” วิลโล่ร้องคำรามด้วยความโกรธ

ฟุบ!

เสาหลักทั้งสามเริ่มเคลื่อนไหวอีกครั้งเพื่อกลับไปสังหารเซี่ยเฟยลงไปให้ได้

—

ภาพที่เกิดขึ้นมันช่างเป็นภาพที่น่าอัศจรรย์จริง ๆ เพราะสิ่งที่เซี่ยเฟยเห็นคือเศษโลหะสีดำได้มารวมตัวกันจนกลายเป็นลูกแก้วสีแดง

จากนั้นขนาดของลูกแก้วก็ค่อย ๆ ขยายขนาดมากขึ้นเรื่อย ๆ และมันก็ดูคล้ายกับว่าจะมีอะไรบางอย่างหยดลงมาจากลูกแก้วนั้น

เมื่อหยดน้ำที่ถูกบีบคั้นหยดลงมา มันก็ค่อย ๆ ลอยไปหาเซี่ยเฟย ขณะที่ลูกแก้วสีแดงก็ค่อย ๆ เพิ่มความเข้มมากขึ้นจนกลายเป็นลูกแก้วสีดำไม่ต่างไปจากเศษโลหะในก่อนหน้านี้

บนแขนซ้ายของชายหนุ่มมีบาดแผลที่เกิดขึ้นจากการต่อสู้กับหุ่นโลหิตทองคำหลงเหลืออยู่ และสิ่งที่น่าอัศจรรย์คือหยดน้ำหยดนั้นได้พุ่งเข้าไปผ่านทางบาดแผล เพื่อมุ่งหน้าเข้าสู่ร่างกายของชายหนุ่มโดยตรง

วินาทีต่อมาเซี่ยเฟยก็สัมผัสได้ถึงพลังงานมหาศาลที่เพิ่มปริมาณขึ้นอย่างรวดเร็ว ซึ่งเขาก็ไม่รู้จะอธิบายความรู้สึกนี้ออกมายังไงดี แต่มันก็ให้ความรู้สึกราวกับว่าร่างกายของเขากำลังขยายตัวออกไป

จากนั้นหยดน้ำหยดเล็กก็เคลื่อนไหวร่างกายราวกับลูกอ๊อดไปตามเส้นเลือดของชายหนุ่ม โดยมีจุดมุ่งหมายคือพื้นที่สมองส่วนที่ 7 

เซี่ยเฟยสามารถสัมผัสได้เลยว่าพลังงานที่กำลังขับเคลื่อนเข้ามานี้มีความรุนแรงมาก และถ้าหากว่ามันสร้างความเสียหายขึ้นมาในเวลานั้น พื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของเขาคงจะได้รับบาดเจ็บอย่างไม่สามารถที่จะประเมินอาการได้

ในที่สุดหยดน้ำจากชิ้นส่วนอาร์คก็เคลื่อนที่เข้าสู่พื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของเซี่ยเฟยอย่างราบรื่น ก่อนที่มันจะนอนอยู่นิ่ง ๆ อย่างไม่สร้างความเสียหายใด ๆ ออกมา พร้อมกันนั้นเม็ดพลังงานสีรุ้งภายในสมองของชายหนุ่มก็ถูกขยายขนาดให้มีความกว้างมากขึ้นกว่าเดิม

เหตุการณ์ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเป็นธรรมชาติ จนทำให้เซี่ยเฟยไม่ได้รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยแม้แต่นิดเดียว

ยิ่งไปกว่านั้นเมื่อน้ำหยดนี้ได้รวมเข้ากับพื้นที่สมองส่วนที่พิเศษของเขาแล้ว มันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกตกตะลึง เพราะเขาได้พบว่าพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ของเขาถูกขยายขนาดจนมีความกว้างเพิ่มขึ้นมาเป็น 101%

ทั่วทั้งจักรวาลมีคนเพียงแค่ไม่กี่คนที่สามารถเปิดพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ได้ถึง 100% แต่มันไม่น่าจะมีใครสามารถขยายขนาดพื้นที่สมองส่วนที่ 7 เพิ่มขึ้นจนถึง 101% ได้อย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นมันก็ห้ามดูถูกการปรับปรุงที่เพิ่มขึ้นมาเพียงแค่ 1% อย่างเด็ดขาด เพราะตัวเลขเพียงแค่ 1% นี้ มันก็หมายความว่าเซี่ยเฟยสามารถทะลุขีดจำกัดของสมองคนปกติไปได้เรียบร้อยแล้ว

“เกิดอะไรขึ้น?” โอโร่ถามอย่างสงสัย

“คุณไม่เห็นงั้นเหรอ?” เซี่ยเฟยกล่าวถามพร้อมกับขมวดคิ้ว

“นายเห็นอะไรงั้นเหรอ? ฉันก็แค่เห็นว่าชิ้นส่วนอาร์คมันกลับมาเป็นสีดำสนิทแล้ว อย่าพึ่งคุยกันตอนนี้ดีกว่า ความผันผวนของพลังงานมันเพิ่มขึ้นอีกแล้ว พวกเรารีบหนีออกไปจากที่นี่แล้วมีอะไรค่อยคุยกัน” โอโร่ตะโกนอย่างเร่งรีบ

คำตอบนี้ทำให้ชายหนุ่มรู้สึกประหลาดใจอีกครั้ง เพราะเขามองเห็นได้อย่างชัดเจนว่ามันมีหยดน้ำถูกควบแน่นออกมาจากชิ้นส่วนอาร์ค แต่โอโร่กลับบอกว่าเขามองไม่เห็นอะไรเลย

อย่างไรก็ตามขนอุยก็กำลังมองมาที่เขาด้วยความประหลาดใจ ราวกับว่าอสูรตัวน้อยตัวนี้มองเห็นเหตุการณ์ทุกอย่างไม่ต่างไปจากสิ่งที่เขาเห็น

โอโร่ไม่เห็นแต่ขนอุยเห็นงั้นเหรอ?

เซี่ยเฟยคิดภายในใจด้วยความสับสน แต่เขาก็คิดว่ามันอาจจะเป็นเพราะขนอุยคืออสูรในพันธสัญญาของเขา ขณะที่โอโร่ไม่ได้มีอะไรผูกพันกับเขาเลย

“ดูเหมือนว่าสมองของผมมันจะมีการเปลี่ยนแปลง” เซี่ยเฟยยังคงสำรวจสมองของตัวเองต่อไปอย่างไม่รู้ร้อนรู้หนาว

“ฉันไม่เห็นการเปลี่ยนแปลงอะไรเลย นี่นายอยากจะตายอยู่ที่นี่หรือยังไงกัน! รีบออกไปได้แล้ว!!” โอโร่ตะโกนออกมาอย่างหงุดหงิด

คำตอบนี้ทำให้เซี่ยเฟยได้ข้อสรุปใหม่อีกครั้งว่าแท้ที่จริงแล้วไม่เพียงแต่โอโร่จะมองไม่เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเท่านั้น แต่ความกว้างของพื้นที่สมองส่วนที่ 7 ที่เพิ่มมากขึ้นก็เป็นสิ่งที่โอโร่ไม่สามารถมองเห็นได้ด้วยเช่นเดียวกัน

อันที่จริงเรื่องนี้มันก็ถือว่าเป็นเรื่องที่ดีสำหรับเขา เพราะยิ่งมีคนรู้ว่าเขาขยายขอบเขตพื้นที่สมองส่วนที่ 7 เกินกว่า 100% น้อยเท่าไหร่ มันก็ยิ่งเป็นผลดีกับเขามากขึ้นเท่านั้น

“แย่แล้ว! พลังงานมันเริ่มควบคุมไม่ได้แล้ว!!”  โอโร่ตะโกนขึ้นมาด้วยความตื่นตระหนก

ฟุบ!

เซี่ยเฟยเก็บขนอุยเข้าไปไว้ในหน้าอก ก่อนที่เขาจะรีบวิ่งออกไปจากสถานที่แห่งนี้ด้วยความเร็วสุดกำลัง

เมื่อชิ้นส่วนอาร์คสูญเสียหยดน้ำหยดนั้นให้กับเซี่ยเฟย มันก็ยิ่งทวีความผันผวนมากยิ่งขึ้น ซึ่งมันก็อาจจะเป็นสัญญาณว่าพลังงานอันรุนแรงใกล้ที่จะเกิดการระเบิดขึ้นมาแล้ว

คลื่น!

เซี่ยเฟยเริ่มใช้หงส์ครามขุดเส้นทางเส้นใหม่ขึ้นมาอีกครั้ง เพราะสัญญาณการระเบิดเริ่มเร่งขึ้นมา ชายหนุ่มจึงต้องการจะหลบหนีออกไปจากที่นี่โดยเร็วที่สุด

ขนอุยคล้ายกับจะเข้าใจความคิดของเจ้านายของมันเป็นอย่างดี มันจึงมุดตัวออกมาและพ่นลำแสงสีขาวอันน่าสะพรึงกลัวออกมาจากปากน้อย ๆ ของมัน

ลำแสงของเจ้าตัวน้อยทำหน้าที่คล้ายกับเลเซอร์ขั้นสูงที่สามารถละลายกำแพงด้านหน้าให้หายวับไปในพริบตา

“ทำได้ดีมาก!” เซี่ยเฟยอุทานออกมาอย่างตกใจเล็กน้อย ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปเพื่อลูบหัวของขนอุยเบา ๆ

***************

จากลูกเบสบอลเป็นลูกบอลอ้วน ๆ อืมมมมน่าจะใหญ่ขึ้นนิดหนึ่งล่ะมั้ง