บทที่ 47 อาณาจักรเซบาสเธีย

ณ อาณาจักร SBTeir Corporate

เมื่อก้าวเท้าเข้ามายัง อาณาจักร SBTeir Corporate ที่ยิ่งใหญ่ ที่ที่ฉันไม่เคยคิดฝันมาก่อนว่าจะได้มีโอกาสเข้ามา อาณาจักรที่ขึ้นชื่อว่ายิ่งใหญ่ที่มีชื่อเสียงอันดับต้นๆ ของประเทศและยังกระจายไปอีกหลายทวีป ภาพตรงหน้าทำให้ฉันตื่นตาตื่นใจอย่างมาก ฉันหันซ้ายทีขวาที มองไปทั่วแทบไม่กะพริบตา จนคนร่างโตที่ยืนอยู่ข้างๆ อดไม่ไหวที่จะเอื้อมมือมากุมมือฉันไว้ให้เดินไปพร้อมกัน

การมาของเจ้าของบริษัท อย่างท่าน เซบาสเธีย ธิพัฒน์เดชะไพศาล ทำให้บรรยากาศภายในบริษัทดูเคร่งขรึมขึ้นมาทันที ทุกอย่างดูเป็นระเบียน ดูทันสมัย ดูน่าเชื่อถือ สมกับตำแหน่งบริษัทยักษ์ใหญ่ของประเทศ จนฉันที่ตื่นเต้นในตอนแรก แอบรู้สึกประหม่าขึ้นมาเล็กน้อย แต่ยังดีที่ได้มืออันอบอุ่นของเขากอบกุมให้ฉันได้ผ่อนคลาย

ฉันก้มมองไปยังมือที่แสนอบอุ่นของเขาที่กำลังกุมมือน้อยๆ ของฉันอยู่ ด้วยสายตาที่อิ่มเอมไปด้วยความสุข ความอบอุ่นที่ส่งมาเป็นเหมือนความนัยที่บอกว่าฉันสำคัญต่อเขาแค่ไหน ฉันช้อนตาขึ้นไปมองยังด้านข้างใบหน้าคมเข้มทรงเสน่ห์ด้วยหัวใจที่เต้นแรง เขายังคงทำหน้านิ่งไม่ยิ้มไม่พูดกับใครตลอดทางที่เดิน แม้ว่าทุกย่างก้าวที่เดินผ่านจะมีคนก้มหัวทำความเคารพให้ เขาก็ไม่ได้ให้ความสนใจต่อคนเหล่านั้นเลย เหมือนกับว่าคนเหล่านั้นไม่ได้อยู่ในสายตาสีเทาเข้มของเขาเลย

รังสีอำมหิตที่แผ่ออกมา การวางมาดที่ดูดุดันคมเข้มหยิ่งผยอง ไม่ยอมให้ใคร มันยิ่งส่งให้เขาดูหล่อเข้มร้ายกระชากใจสุดๆ จนทำใจฉันเต้นระรัวไม่เป็นจังหวะ แต่ใครจะรู้ว่าสิ่งที่เขาแสดงออกมาให้คนภายนอกเห็นนั้นภายใต้รังสีอำมหิตที่ส่งออกมาจากร่างสูง กลับมีร่างของเด็กน้อยขี้อ้อนและขี้....อยู่

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ฉันรู้สึกได้ตั้งแต่ที่ฉันเข้ามายังบริษัทนี่พร้อมเขา ก็คือฉันรับรู้ได้ถึงสายตาจากคนรอบข้างที่จับจ้องมา ในสายตาหลากหลายคู่เหล่านั้น มีทั้งสายตาตกใจระคนสงสัยที่มีหญิงสาวจากไหนไม่รู้มายื่นข้างกายเจ้านายสุดฮอตของพวกเขา เพราะเป็นที่รู้กันดีว่าเขาแทบจะไม่เคยพาผู้หญิงคนไหนเข้ามาที่บริษัทเลย และอีกหลายสายตาก็เหมือนจะมีความไม่พอใจอยู่ในนั้น การถูกจับตามองมันทำให้ฉันเริ่มรู้สึกอึดอัด การก้มหน้าลงพร้อมกับเบนตัวหลบไปทางด้านหลังของเขาจึงเป็นวิธีการที่ดีที่สุดในการหลีกหนีสายตาคนเหล่านี้

และไม่ใช่ว่าเขาจะไม่รับรู้ถึงสายตาที่ลอบมองมา แม้ว่าคนเหล่านั้นจะก้มหน้าอยู่ เขาแสดงสีหน้าที่ไม่พอใจออกมาเป็นการส่งสัญญาณเตือน นั่นกลับยิ่งทำให้เขายิ่งดูน่าเกรงขามขึ้นไปอีก จนทำให้ทุกคนรีบก้มหน้างุดกันทันที มือที่มีเหงื่อซึมออกมาเล็กน้อยเพราะความประหม่าของฉันทำให้เขารู้ว่าฉันรู้สึกไม่สบายใจ เขารีบกระชับมือให้แน่นขึ้นเพื่อสร้างความมั่นใจให้กับฉัน ก่อนจะพาฉันเดินไปยังลิฟต์ส่วนตัว เพื่อพาขึ้นไปยังชั้นบนสุดของอาคาร ซึ่งทั้งชั้นก็คือห้องทำงานของเขา

เมื่อลิฟต์เปิดออก เขารีบสาวเท้านำฉันเดินเข้าไปที่ห้องทำงานขนาดใหญ่ของเขาทันที ก่อนจะสั่งให้พี่กิตไปเคลีย์งานแล้วจัดการล็อกประตู

แกร๊ก ~~

ในขณะที่ฉันยืนงกๆ เงิ่นๆ ทำตัวไม่ถูกอยู่นั้น...

“ว๊ายยย...” เสียงฉันร้องด้วยความตกใจ เพราะเขาช้อนร่างฉันอุ้มขึ้นในท่าเจ้าสาว แล้วพาฉันไปวางไว้บนโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ที่อยู่กลางห้อง ก่อนที่เขาแทรกตัวเข้ามาอยู่ระหว่างกลางขาทั้งสองข้างของฉัน

ฟอด ~~

“อ๊าาส์ ชื่นใจจังเลย เอลิซค่ะ เฮียทนไม่ไหวแล้ว ที่นี่ได้ไหม เฮียรอกลับบ้านไม่ไหวแล้ว” เขาก้มลงมาหอมแก้มเนียน ก่อนจะเอ่ยบอกความต้องการด้วยน้ำเสียงแหบพร่า ที่ฟังดูน่าสงสาร

“ไม่ได้ค่ะ” ฉันเอ่ยปฏิเสธเสียงเข้ม พร้อมเบนหน้าหลบปลายจมูกโด่งที่คอยไล่ฝังมาตามพวงแก้มและลำคอ

“ทำไมล่ะคะ ไม่สงสารเฮียหรอ...ฮึ” เขาเอ่ยเว้าวอนต่อ แล้วซุกใบหน้าคมเข้ากับอกอวบของฉัน

ฉันได้แต่ยิ้มให้กับความขี้อ้อนของเขา ทั้งที่เมื่อกี้ยังทำเป็นเคร่งขรึมต่อหน้าลูกน้องและพนักงานอยู่เลยก่อนจะจับใบหน้าคมของเขาให้เงยขึ้นมา แล้วค่อยๆ ก้มลงไปจุมพิษที่ริมฝีปากหนาเบาๆ

“ถ้างั้น อันนี้มัดจำให้ก่อนนะคะ...อิอิ” ฉันพูดกลั้วหัวเราะแล้วส่งสายตาเย้ายวนไปให้เขา พลางดันอกแกร่งให้ออกห่างจากตัว แล้วกระโดดลงจากโต๊ะทำงานขนาดใหญ่ มีเสียงลอบถอนหายใจเบาๆ ด้วยความเสียดายลอยตามหลังมา

ฉันดันร่างเขาให้เดินไปยังโต๊ะทำงาน แล้วจับเขาให้นั่งลง เพื่ออยากให้เขาเคลีย์งานให้เสร็จไวๆ เพราะฉันอยากให้เขาพาไปที่อื่นอีก

มือหนายังซุกซนไม่เลิก เอื้อมมาคว้าเอวบางให้เข้าไปนั่งยังหน้าตักแกร่ง จนก้นของฉันปะทะเข้ากับจุดกึ่งกลางของเขา สิ่งที่หื่นกระหายไม่แพ้เจ้านายของมัน เริ่มที่จะทำตัวดุกดิกดุนดันขยับเสียดสีหยอกล้อกับก้นมน จนร่างบางทำตัวไม่ถูก

เขาจับผมที่สยายปรกอยู่เบื้องหลังของคนร่างบางออก แล้วเป่าลมร้อนรดลงไปที่ต้นคอระหง จนร่างสาวสั่นสยิวมือเกาะขอบโต๊ะแน่น จากนั้นริมฝีปากหนาเลื่อนเป้าหมายจากต้นคอลากมายังแผ่นหลังที่เปลือยเปล่าเนื่องจากลูกเล่นของเสื้อที่ใส่ เขาเงยหน้าขึ้นมามองแผ่นหลังนั้นด้วยความฉงน เนื่องจากไม่ได้สังเกตมาก่อนว่าชุดที่สาวเจ้านั้นใส่มันโป๊ขนาดนี้ ความหึงหวงแล่นเข้ามาตรงกลางใจจนนึกอยากจะจับคนตรงหน้าตีก้นให้เข็ด เป็นเพราะผมยาวของเธอที่ปกปิดหลังเนียนเอาไว้จึงทำให้เขามองไม่เห็น ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ยอมให้เธอใส่ออกมาล่อตาล่อใจใครต่อใครเด็ดขาด สงสัยกลับไปคงต้องเผาเสื้อตัวนี้ทิ้งสะแล้ว

แต่อารมณ์โมโหไม่อาจสู้อารมณ์กระสันได้ในตอนนี้ เขารีบสลัดความหึงหวงทิ้งไปก่อน เรื่องนี้ไว้ค่อยคิดบัญชีเธออีกทีที่หลัง เดี๋ยวจะทบต้นทบดอกให้เข็ด เมื่อคิดได้ดังนั้นก็กลับมาโฟกัสกับหลังเนียนตรงหน้าต่อ