บทที่ 44 เร็วกว่าที่คิด
ฉันหยัดตัวลุกขึ้นมาอาบน้ำ เพราะไม่แน่ใจว่ากินเวลาไปนานเท่าไรแล้ว เดี๋ยวเขาจะผิดสังเกต แค่คิดใบหน้าของฉันก็เห่อร้อนขึ้นมาแล้ว
ฉันรีบอาบน้ำแต่งตัว เมื่อเดินมาถึงห้องนอนก็ไม่พบเขาอยู่ที่นี่แล้ว สงสัยจะลงไปกินอาหารที่ฉันเตรียมไว้ให้แล้ว
เมื่อแต่งตัวเสร็จฉันรีบตามลงไปยังโต๊ะอาหาร ก็พบคนที่ตามหานั่งอยู่ก่อนแล้ว จากที่เห็นเขาน่าจะกินอาหารเสร็จเรียบร้อยแล้ว เขาไม่ได้หันมามองฉันที่เดินมาถึงที่โต๊ะ เพราะสายตาของเขาจับจ้องอยู่ที่แล๊ปท๊อป ฉันนั่งลงเพื่อจะกินอาหารที่ฉันเป็นคนเตรียมไว้
“สวัสดีค่ะ คุณเอลิซ วันนี้แต่งตัวน่ารักจังเลยนะคะ จะไปไหนหรอค่ะ” ป้าเสริมที่น่าจะมาถึงได้สักพักเอ่ยทักทายฉัน
“วันนี้เฮียใจดีค่ะ จะพาเอลิซออกไปทำงานด้วย” ฉันเอ่ยบอกและยิ้มด้วยความดีใจตอบกลับไป
เขาเงยหน้ามามองฉันที่คุยกับป้าเสริม
“อาบน้ำ นานจังนะ” ประโยคที่เขาเอ่ยทักฉัน ทำให้ฉันหน้าเห่อร้อนขึ้นมาทันที โดยที่ฉันไม่ได้สังเกตเลยว่ามุมปากทรงเสน่ห์นั้นแอบยกยิ้มขึ้นด้วย
“กะ..ก็..เอ่อ..ผู้หญิงก็อาบน้ำนานทุกคนแหละค่ะ” ฉันเอ่ยตะกุกตะกักเมื่อนึกถึงสาเหตุที่ทำให้ฉันอาบน้ำช้า พร้อมทั้งไม่กล้าสบสายตาเขาตรงๆ เหมือนเด็กที่ทำความผิดมา
“อ๋อออ...เหรอออ..หึหึ” เขาตอบกลับน้ำเสียงมีความยียวนอีกทั้งยังกลั้วหัวเราะในลำคอ จนฉันรู้สึกเสียวสันหลังวาบ อีกทั้งสายตาที่ส่งมาก็รู้สึกได้ถึงความเจ้าเล่ห์ ทะเล้นทะลึ่งยังไงพิกล
ฉันวางช้อนส้อมลงทันที เพราะกินไม่ลงแล้ว
“เอลิซอิ่มแล้วค่ะ เฮียเราไปกันเถอะค่ะป่านนี้พี่กิตรอนานแล้วมั้งค่ะ” ฉันยืนเต็มความสูง เอ่ยบอกเขา สายตายังคงหลุกหลิกไปมา
เขามองฉันสายตาค้าง สายตานั้นจับจ้องที่เรือนร่างฉันสักพัก ก่อนจะแปรเปลี่ยนเป็นเยือกเย็น แล้วพูดว่า ~~
“นี่ใส่ชุดอะไรเนี้ย..ฮึ” เมื่อเขาได้ลองมองฉันเต็มตา แล้วพินิจพิจารณาถึงชุดที่ฉันใส่ น้ำเสียงเข้มที่ส่งมาเต็มไปด้วยความหึงหวง
“ก็...ชุด” ฉันกำลังจะอธิบาย
“ไปเปลี่ยน!!” เขาออกคำสั่งเสียงเข้ม แต่สายตายังคงจับจ้องมาที่เรือนร่างของฉัน
ฉันไม่เข้าใจทำไมต้องไปเปลี่ยน ในเมื่อชุดที่ฉันใส่ก็แค่กระโปรงหนังสีขาวสั้นเอวต่ำ ความยาวก็ประมาณสองคืบ เสื้อคอเต่า (และสาเหตุที่ฉันเลือกตัวนี้เพราะมันปกปิดร่องรอยจ้ำสีแดงที่เขาสาดไว้เต็มลำคอและสองเต้า) เอวลอย เว้าแขน แล้วก็เว้าหลังเท่านั้นเอง
“เอลิซไม่เปลี่ยน” ฉันยืนยันเพราะชุดที่ใส่ฉันรู้สึกว่ามันใส่สบายและเหมาะที่สุดแล้ว
“ถ้าไม่เปลี่ยนก็ไม่ไป” เขายังคงยืนกรานที่จะไม่ให้ฉันออกไปในสภาพนี้ ทั้งยกไหล่ขึ้นแบบไม่ยี่หระการต่อต้านของฉัน
ฉันไม่อยากเปลี่ยน เหตุผลคือหนึ่งเพราะว่ามันเสียเวลามากแล้ว สองฉันชอบชุดนี้ ดังนั้นฉันถึงต้องคิดวิธีที่จะทำให้เขายอมให้ฉันใส่ชุดนี้ออกไปกับเขาให้ได้ คิดสิ! คิดสิ! ยัยเอลิซ อย่าให้เสียชื่อ เอลิซปลาไหลสไลด์เดอร์
ปิ๊ง!!!
ฉันเดินอ้อมไปยังเก้าอี้ที่เขานั่ง ก่อนจะนั่งลงที่ตักเขา แล้ววาดมือไปคล้องคอเขาไว้
จุ๊บ~~~
ฉันจุ๊บลงไปที่แก้มสาก ที่เต็มไปด้วยหนวดเคราร่ำไร ชวนจักจี้
“น๊าาา..เฮียให้เอลิซใส่ชุดนี้เถอะนะคะ มันเสียเวลามามากแล้วน๊าาา..” ฉันพูดพร้อมส่งสายตาอ้อนวอนเย้ายวนเล็กน้อยให้เขา
เขาตาโตตกใจกับการกระทำของฉัน เพราะโดยปกติฉันจะไม่เคยเป็นฝ่ายเริ่มจู่โจมเขาก่อน สีหน้าเขาอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ก่อนที่จะทำหน้าลังเล แล้วเปลี่ยนเป็นเจ้าเล่ห์ จากนั้นก็ยื่นปากมาที่ฉัน
“จุ๊บตรงนี้ก่อน แล้วเฮียจะบอกว่าได้หรือไม่ได้” เขายื่นหน้ายื่นปากมาที่ฉัน มือข้างนึงชี้ไปที่ริมฝีปากปากหยักทรงเสน่ห์น่าจูบ ก่อนจะเลื่อนสองมือมาโอบเข้าที่เอวบางของฉันแล้วกระชับร่างให้แนบชิดเขาเข้าไปอีก
ฉันมองความเจ้าเล่ห์ของเขา แล้วอดคิดไม่ได้ว่าเขาคือนักฉวยโอกาสมืออาชีพจริงๆ~~
จุ๊บ~~~
“พอใจยังค่ะ” ฉันถามหลังจากจุ๊บลงไปที่ริมฝีปากทรงเสน่ห์
เขายกยิ้มอย่างพอใจ แต่มีหรือคนเจ้าเล่ห์จะหยุดแค่เท่านี้...
“จุ๊บตรงนี้อีกที เฮียยังคิดคำตอบไม่ออก” เขายกมือข้างนึงมาชี้ที่ลำคอของเขา ท่าทางออดอ้อน
จุ๊บ~~~
“ทีนี้ คิดคำตอบได้ยังค่ะ” ฉันก้มลงไปจูบซอกคอของเขา กลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ ของเขาทำเลือดลมในกายสาวเริ่มวิ่งกันวุ่น
เขาฉีกยิ้มพอใจ แต่ยังส่งสายตาที่ยังมีความต้องการที่มากขึ้นมาที่ฉันอีก...
“จุ๊บตรงนี้อีกที คำตอบกำลังจะมาแหละ” คนเจ้าเล่ห์เลื่อนมือมาชี้ที่หน้าอกข้างซ้ายของเขา
ฉันอมยิ้มส่ายหัวเล็กน้อยให้กับคนเจ้าเล่ห์ตรงหน้า เขานี่สามารถคว้าได้ทุกโอกาสที่จะหื่นกามใส่ฉันได้จริงๆ
จุ๊บ จุ๊บ จ๊วบบบ~~~
ฉันจูบย้ำเข้าไปที่หน้าอกแกร่งของเขาหลายครั้งด้วยความมันเขี้ยวปนหมั่นไส้ โดยหวังว่าเขาจะอนุญาตสักที
และสิ่งที่ฉันคิด ก็ยังคงไม่เป็นผล เมื่อคนเจ้าเล่ห์หาอุบายมาหลอกฉันต่ออีก
“ถ้าจุ๊บตรงนี้นะ เฮียตอบได้ทันทีเลยนะเชื่อไหม” เขาย้ายมือมาชี้ที่จุดกึ่งกลางลำตัวของเขา ตรงที่อยู่ของลำเอ็นท่อนใหญ่
“เฮียยยย” เพี๊ยะ!! ฉันตาโตใส่เขาที่ทะลึ่งไม่หยุดหย่อน พร้อมกับลงมือตีไปที่ลำแขนของเขาเพื่อให้เลิกแกล้งฉันได้สักที
“โอ๊ยยย ฮ่าๆๆๆ” เขาทั้งหัวเราะที่ได้แกล้งฉันสำเร็จ และทั้งร้องออกมาเพราะโดนฉันฟาดเข้าไปที่ต้นแขน
“แหมมม ล้อเล่นหน่อยเดียวเอง อ่ะ เฮียไม่แกล้งแล้ว โอ๋ๆ นะคะ...ฮ่าๆๆ” เขาพูดพร้อมดึงฉันเข้าไปกอดเพื่อปลอบ แต่ฉันรู้ดีว่าเขานะมันนักฉวยโอกาส
“เฮียให้ใส่ชุดนี้ไปก็ได้ แต่!! ต้องอยู่ในสายตาเฮียตลอด ห้าม!! ไปไหนโดยไม่มีเฮีย และถ้าใครหน้าไหนมันกล้ามองเมียกู ลูกตามันได้มาแทนลูกปิงปองแน่!!” เขาเอ่ยคำอนุญาต แต่คำอนุญาตของเขาทำฉันหวั่นๆ ยังไงพิกล
“และชุดแบบนี้ทีหลังไม่ต้องใส่ เอาไว้ใส่เวลาอยู่กับเฮีย สองต่อสองเท่านั้น เข้าใจไหม ว่า..เฮีย..หวง” เขาไม่วายที่จำสำทับฉันอีกครั้ง โดยเฉพาะประโยคหลังที่เน้นย้ำจนฉันหน้าแดง
ฉันพยักหน้าตอบรับ พร้อมกับยิ้มกว้างด้วยความดีใจก่อนจะยื่นหน้าไปจุ๊บแก้มสากเขาอีกครั้ง
จุ๊บ~~~
“อันนี้แถมให้ค่ะ ขอบคุณนะคะ ที่ไม่บังคับเอลิซ อ่อ เฮีย เอลิซลืมกระเป๋า เดี๋ยวเอลิซขึ้นไปเอามาก่อนนะคะ” ฉันพูดจบแล้วรีบลุกขึ้นเพื่อเตรียมตัวออกไปกับเขา เพราะนึกขึ้นได้ว่าลืมเอากระเป๋าลงมา จึงรีบวิ่งขึ้นไปเอากระเป๋าอีกครั้ง
เขายิ้มออกมาด้วยความพอใจ เมื่อเห็นท่าทางและรอยยิ้มของฉัน สายตาทรงเสน่ห์ มองตามร่างบางอย่างไม่วางตา ริมฝีปากยกยิ้มเจ้าเล่ห์...
‘เฮียว่า เฮียรักษาเอลิซได้เร็วกว่าที่คิดนะ’
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 119
แสดงความคิดเห็น