บทที่ 30 ความทรงจำเลวร้าย

ยังไม่ทันสิ้นสิ่งที่ฉันคิด ริมฝีปากร้อนก็ทำการบุกรุกเข้าที่หลังคอระหง ความสยิวก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว กายสาวสั่นสะท้านรับทุกการสัมผัส ริมฝีปากยังคงเป่าลมร้อนไปทั่วลำคอ ก่อนที่มือหนาจะเคลื่อนผ่านเข้ามาภายใต้เสื้อเชิ้ตโคร่งที่ฉันเอาของเขามาใส่ด้วยเหตุเพราะว่ามันใส่สบายดี

“ใส่เสื้อในนอนทำไม มันทำให้นอนไม่สบายรู้หรือเปล่า” ขณะที่สติฉันกำลังกระเจิดกระเจิง เสียงทุ้มทรงเสน่ห์ ก็เอ่ยกระเส่าเร้าอารมณ์ให้สติฉันกู่ไปไม่กลับ

เขาไม่ได้แค่พูด แต่กระทำการปลดตะขอบราจากด้านนอกเสื้อด้วยปาก!!ส่วนมือที่ก่อนหน้านี้สอดเข้ามาก็กำลังสาละวนลูบไล้หน้าอกอวบอิ่ม ก่อนจะจับบราเซียที่โดนปลดออกเลิกขึ้นเพื่อปลดปล่อยสองเต้าใหญ่ให้เป็นอิสระ

ความอวบอิ่ม นุ่มนิ่ม ถูกมือหนาเข้ามากอบกุม จนทำให้เนื้อนิ่มล้นทะลักออกมาตามง่ามนิ้วเรียวเมื่อยามออกแรงบีบเคล้น อีกทั้งปลายนิ้วก็ทำการบดคลึงปลายยอดเม็ดมุขที่แข็งขึ้นเป็นไตเพราะความเสียว

“อือ...” เสียงครางในลำคอ หลุดออกมาเนื่องจากความเสียวที่ถูกกระตุ้นด้วยมือหนา

คนร่างสูงลอบยิ้มด้วยความพอใจ ที่รังแกคนตรงหน้าได้สำเร็จ

“แล้วกางเกงจิ๋วตัวเนี้ย ก็ไม่ต้องใส่หรอกเวลาอยู่กับเฮียน่ะ เข้าใจไหม” เขาเลื่อนศีรษะขึ้นมากระซิบบอกที่ข้างหูพร้อมขบเบาๆ ที่ติ่งหูเพื่อกระตุ้นอารมณ์ฉันให้ปะทุยิ่งขึ้น

มือข้างที่ว่างถูกสอดเข้ามาข้างลำตัว เพื่อมาทำหน้าที่แทนมือข้างเดิม ที่บัดนี้เลื่อนลงไปข้างล่างเพื่อที่จะกระตุกปลายเชือกที่ผูกกันเป็นปมของแพนตี้ตัวจิ๋วที่ถูกออกแบบมาให้ผูกด้านข้าง แล้วดึงมันออกไปจากเจ้าของปล่อยมันลอยละลิ่วล่วงลงไปข้างเตียง จนทำให้บัดนี้คนร่างเล็กไม่เหลือปราการด่านที่คอยปกป้องเนื้อนวลแล้ว นอกจากเสื้อเชิ้ตที่เหลืออยู่

ร่างบางถูกพลิกตัวให้นอนหงาย ~~

แคว่ก!!

เสียงกระชากเสื้อให้แยกออกจากกัน เผยให้เห็นทรวดทรงที่กลมกลึงใหญ่โต จนทำให้คนที่จ้องมองมากลืนน้ำลายลงคอเสียงดังเฮือก

ฉันหายใจเร็วขึ้น หัวใจเต้นโครมคราม ยิ่งกว่าครั้งแรกที่ได้มีอะไรกัน เนื่องจากเพราะครั้งนี้มันมีความรู้สึกเข้ามาร่วมด้วย เพราะเมื่อเวลาที่ความรู้สึกมันเกิดมาจากคนสองคนที่ร่วมกันสร้างขึ้นมา การสานสัมพันธ์ที่มากกว่านอนกอดกันมันย่อมเกิดขึ้นได้ง่าย

และเมื่อสิ่งที่เขาต้องการเย้ายวนอยู่ตรงหน้า ก็ทำให้ยากที่จะปฏิเสธที่จะได้ลิ้มลอง

ใบหน้าคมก้มลงไปสูดดมกลิ่นกายจากอกสาว จมูกที่เป็นสันสวยถูลากวนไปมาละเลงทั่วทั้งสองเต้า ก่อนจะย้ายปลายจมูกไปจรดอยู่ที่ปลายปทุมถันที่ชูชัน ก่อนจะส่งลมหายใจร้อนรดลงไปเพื่อรังแกให้กายสาวสั่นสะท้าน คนรังแกกระตุกยิ้มที่มุมปากอย่างถูกใจที่เห็นคนภายใต้ร่างกำลังเชิดหน้าขึ้น พร้อมกับกัดริมฝีปากเพื่อกักกั้นความเสียวที่เพิ่มมากขึ้น

เมื่อได้มองเห็นภาพตรงหน้า ยิ่งทำให้เลือดในกายหนุ่มวิ่งพล่าน ความฮึกเหิมภายในใจเพิ่มมากขึ้นจนอยากจะทำให้ร่างนวลดิ้นเร่า ปากหนางับเข้าไปที่ยอดเม็ดไตที่บัดนี้แข็งตอบสนองความเสียวตามสัญชาตญาณ ลิ้นอุ่นถูกส่งออกมาโลมเลียระรัวเรียกเสียงครวญครางให้เปล่งออกมากระตุ้นอารมณ์ดิบ

“อือ ~~ เฮียเอลิซเสียว”

เมื่อความต้องการเป็นไปตามความปรารถนา บวกกับความกระสันที่อดกลั้นที่จะกลืนกินคนตรงหน้ามานาน ปากร้อนไม่รอช้าที่จะดูดดึง ยอดปทุมถันที่งดงามคู่นี้ เข้าๆ ออกๆ จนเกิดเสียงดังจ๊วบจ๊าบ แสดงถึงความหื่นกระหายตะกละตะกลามดื่มกินอย่างเมามัน

มือซุกซนคอยลูบไล้ไปตามกายสาว ความนุ่มนิ่มลื่นมือทำให้ชายหนุ่มยิ่งเพลิดเพลิน แก่นกายที่รอการปลุกเร้า ขยายตัวเต็มร่าง ชี้ดันออกมาจนกางเกงนอนบางปูดนูน

“ฮะ..เฮีย” เสียงหวานเอ่ยกระเส่าอย่างคนอ่อนแรง

“ว่าไงคะ” ปากทรงเสน่ห์ขานรับเสียงนุ่ม หวานละมุนขัดกับสิ่งที่กระทำต่อสองเต้าที่รุนแรงแต่ไม่เจ็บ จนปรากฏร่องรอยแดงจ้ำไปทั่ว

ลมหายใจยังคงรดรินลากลงมายันด้านล่าง ก่อนจะหยุดหน้าตรงกับเนินอวบอิ่มที่มีเส้นไหมปกคลุมบางเบา ลิ้นอุ่นยื่นออกมาแตะกลางรอยแยก...

ภาพบางอย่างในอดีตถาโถมเข้ามาในโสตประสาททันทีที่เนินสาวถูกสัมผัส ร่างบางสะดุ้งเฮือก ร่นตัวเขยิบหนี ลุกขึ้นนั่งขาทั้งสองข้างชันขึ้นแขนทั้งสองข้างโอบกอดเข่านั่งขดตัวสั่น ดวงตาสั่นระริกคลอไปด้วยน้ำใส พร้อมกับส่ายหัวไปมา

“ไม่ ไม่ ฉันเจ็บ พอแล้ว พอได้แล้ว” ริมฝีปากบางเอ่ยคำพูดไม่เป็นศัพท์ออกมา ดวงตากลมใสค่อยๆ มีน้ำไหลซึม

“ฮืออ...ฉันเจ็บ พอได้แล้ว ปล่อยฉันไปเถอะ” ร่างบางร้องไห้ส่ายหัวไปมา ความทรงจำเลวร้ายที่เคยได้รับส่งผลให้เธอมีปมกับความสัมพันธ์ทางกาย

ชายหนุ่มชะงัก มึนงง กับปฏิกิริยาของหญิงสาว เธอเป็นอะไรไป ทั้งที่ก่อนหน้านี้เธอยังเคลิบเคลิ้มกับรสสัมผัสที่ปรนเปรอให้ ร่างกายเธอตอบสนองและเป็นไปอย่างธรรมชาติ ไม่มีได้ท่าทีขัดขืนหรือไม่ยินยอมแต่อย่างใด แล้วเพราะอะไรเธอถึงกลายเป็นแบบนี้...

“เอลิซเป็นอะไร เป็นอะไรไป บอกเฮียสิ” เขาพยายามตั้งสติเอ่ยถาม พร้อมกับค่อยๆ โอบกอดร่างเธอเขามาแนบกาย

“ฮืออ..อย่าทำเอลิซเลยนะ ปล่อยเอลิซไปเถอะ พอได้แล้ว เอลิซเจ็บไปหมดแล้ว” เธอยังพร่ำพูดไม่หยุด น้ำตาไหลเป็นทาง อีกทั้งยังส่ายหัวไปมาท่าทางดูหวาดกลัว

เขารับรู้ได้ทันทีว่าเหตุการณ์ก่อนหน้านี้ ที่เขากระทำชั่วต่อเธอ มันได้สร้างบาดแผลทางใจและกำลังส่งผลกระทบทางด้านจิตใจเธออย่างรุนแรง เขามึนงงไปหมด จะทำยังไงดี จะรักษาเธอได้ไหม และเธอจะหายเป็นปกติหรือเปล่า ความรู้สึกผิดและเสียใจเข้าเกาะกุมหัวใจทันที

“โอ๋ๆ ..ไม่เป็นไรนะ นิ่งซะนะคนดีของเฮีย เฮียอยู่ตรงนี้แล้ว เฮียจะไม่ทำชั่ว จะไม่ทำร้ายเอลิซแล้ว และเฮียก็จะไม่ยอมให้ใครมาทำให้เอลิซเสียใจด้วย นิ่งซะนะคะ” เขาทั้งโอบกอด และลูบหัวเธออย่างแผ่วเบา เพื่อปลอบประโลมให้เธอผ่อนคลายลง

“ฮึก..ฮึก เฮีย เอลิซกลัว เอลิซทำไม่ได้จริงๆ” เสียงร้องของหญิงสาวในอ้อมกอด กรีดลงไปกลางใจของชายหนุ่ม จนขอบตาเขาร้อนผ่าว

ร่างหนาค่อยๆ ประคองคนในอ้อมกอดให้นอนราบลง ก่อนที่จะติดกระดุมที่เหลืออยู่เพื่อปกปิดสิ่งที่ทำให้เขาต้องลอบกลืนน้ำลายเพื่อหักห้ามใจ แล้วถึงล้มตัวลงนอนข้างๆ ก่อนจะกระชับร่างบางแน่นแนบกับอกแกร่ง พร้อมกับจุมพิตเบาๆ ที่กลางหน้าผาก

“หลับนะคะ เฮียจะปกป้องเอลิซเอง” เขาเอ่ยออกไปด้วยความละอายแก่ใจ ที่เธอเป็นแบบนี้ก็เพราะเขา