บทที่ 22 แลกด้วยเลือด

“โอ๊ยยยยยย” เสียงร้องลั่นจากริมฝีปากหนา เป็นผลมาจากที่ฉันกัดเข้าไปที่หน้าอกของเขาเต็มแรง หึ..จะได้รู้ซะบ้างเวลาโดนกัดมันเจ็บแค่ไหน

เขาปล่อยมือจากตัวฉันอย่างเร็วเพราะความเจ็บแสบที่บริเวณหน้าอกของเขา ฉันได้จังหวะรีบลุกขึ้นจากตัวเขาทันที ก่อนจะวิ่งไปหยิบคัตเตอร์ที่อยู่ใต้หมอนที่ฉันแอบซ่อนเอาไว้ แล้วเอามันชี้ไปที่หน้าเขา

“ฉันบอกให้คุณออกไป!!” ฉันเอ่ยน้ำเสียงดุดัน เพราะว่าไม่อยากจะเกี่ยวข้องกับเขาอีกแล้ว ถ้าเขาจะให้ฉันอยู่เราจะอยู่กันแบบคนแปลกหน้า 1 เดือนฉันทำใจได้แล้วถ้าต้องอยู่ แต่ต้องอยู่อย่างต่างคนต่างอยู่

เขามีท่าทีตกใจเล็กน้อย ก่อนจะปรับสีหน้าให้เป็นปกติ เขายิ้มเย็นส่งมาให้ฉัน ก่อนจะเอ่ยประโยคที่คล้ายจะดูถูกฉันกลับมาว่า

“คุณไม่กล้าหรอก” แววตาที่นิ่งจ้องกลับมาจนฉันเดาใจไม่ออก ทำให้ฉันแอบหวั่น เพราะรู้แก่ใจดีว่าคงสู้เขาไม่ได้อย่างแน่นอน

เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉันจึงค่อยๆ เปลี่ยนปลายคัตเตอร์คมจากที่ชี้หน้าเขาอยู่ หันมาจ่อที่คอขาวระหงของตัวเอง

“ใช่...ฉันไม่กล้ากับคุณ แต่...ฉันกล้ากับตัวเอง” พูดจบฉันค่อยๆ กดปลายคัตเตอร์ที่แหลมคมเข้าไปที่เนื้อเนียนบริเวณลำคอขาว จนเลือดไหลซึมออกมา

ดวงตาคมเข้มเบิ่งกว้างในตามีความตื่นตระหนกเจืออยู่ ฝีปากหนาทรงเสน่ห์ที่อวดดีเมื่อครู่เริ่มสั่น เอ่ยออกมาอย่างตะกุกตะกัก

"อย่าทำร้ายตัวเองนะ ผะ ผมยอมแล้ว ผมจะออกไปแล้ว"  เขาพูดขณะที่ค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอนถอยหลังไปที่ประตูห้อง

“เอากุญแจห้องนี้มาด้วย!!” ฉันเอ่ยพร้อมที่มือยื่นออกไปเพื่อรับของที่ต้องการ ส่วนอีกมือก็ยังถือคัตเตอร์จี้ที่คอตัวเองอย่างแน่วแน่

เขายื่นกุญแจมาวางไว้ที่มือของฉัน ก่อนจะยกมือทำท่าเหมือนยอมแพ้แล้วถอยหลังออกไปจากห้อง
ฉันเดินตามเขาไปเพื่อที่จะล็อกประตู แล้วลอบถอนหายใจออกมา “เฮ้ออออ” นี่แค่วันแรกของการอยู่ร่วมกัน ฉันยังต้องแรกด้วยเลือดเลย กว่าจะครบเดือนฉันจะมีชีวิตรอดไหมเนี้ย พอความกังวลจางหาย สิ่งที่ตามมาคือความเจ็บแสบบริเวณลำคอ ฉันเอามือคล้ำตรงแผล มีเลือดติดปลายนิ้วมาเล็กน้อย “ซี๊ดดดด” เจ็บชะมัด นี่ยัยเอลิซแกจะบ้าบิ่นเกินไปละมั้ง...

---เซฟ Talk---

เธอยอมรับที่จะทำตามข้อตกลงในการอยู่ที่นี่ 1 เดือน ตอนที่เธอบอก ผมดีใจมาก ในเวลาเดือนนึงผมมั่นใจว่าผมจะทำให้เธอใจอ่อนยอมอยู่กับผมต่อไปตลอดชีวิตได้แน่ ขอแค่ให้เราได้อยู่ด้วยกัน แต่ความดีใจของผมอยู่ได้ไม่นานก็มีสายฟ้าฟาดลงมา เพราะว่าเธอต้องการที่จะย้ายลงไปอยู่ห้องนอนรับแขกด้านล่าง โธ่เอ๊ย!! รู้งี้ผมทุบแม่งทิ้งไปซะก็ดีมีทำไมก็ไม่รู้ ใจลึกๆ ผมไม่อยากที่จะให้เธอต้องแยกห้องนอนกับผม แต่ผมรู้ดีว่าผมต่อรองกับเธอมากกว่านี้ไม่ได้ เพราะสิ่งที่ผมกระทำกับเธอมันเลวร้ายจนผมเองก็ละอายแก่ใจ ผมตอบตกลงเธอไป สีหน้าของเธอแปรเปลี่ยนจากบูดบึ้งเป็นยิ้มแย้มดีใจขึ้นมาทีเดียว ผมชอบที่สุดเวลาที่เธอยิ้ม ผมเผลอมองและกอดเธอไว้ไม่อยากให้เธอหลุดลอยไปไหนเลย จนเธอเอ่ยเตือนขึ้นมา ผมถึงได้ปล่อยให้เธอไป

เธอวิ่งไปด้วยความดีใจเหมือนเด็กน้อยได้ของเล่น ผมมองตามไปด้วยความรู้สึกอิ่มใจ ก่อนจะลอบยิ้มเพราะว่าผมมีแผนการอยู่ในใจแล้ว

ผมดูเธอและป้าเสริมมาขนของออกจากห้องผมไป เนื่องจากของของเธอในห้องผมไม่ได้มีอะไรมากมาย ขนแค่ รอบสองรอบก็หมดแล้ว ผมแอบตามไปดู จนกระทั่งเห็นป้าเสริมเดินออกมา

ผมส่งซิกให้ป้าเสริมไม่ต้องล็อกห้องแล้วให้แง้มประตูไว้ รอจนกระทั่งสักพักแล้วค่อยแอบฟังจนมั่นใจว่าไม่มีความเคลื่อนไหวจากภายใน ถึงได้เปิดประตูเข้าไปแล้วปิดลงอย่างแผ่วเบา

เธอนอนอยู่บนที่นอน มองดูขนตางอนหนาเป็นแพเรียงสวยที่ปิดสนิท ริมฝีปากอวบอิ่มสีชมพูระเรื่อยังคงน่าจูบเหมือนเคย ใบหน้าสวยที่ไร้พิษสง ยังคงน่าหลงใหลทุกครั้งที่ได้มอง คอขาวระหงที่อยากจะฝังจมูกลงไปแรงๆ เมื่อมองเลื่อนลงมาก็จะพบกับบางส่วนที่นูนขึ้นมาที่แค่ได้เห็นก็รับรู้ได้ถึงความรู้สึกเมื่อตอนที่สัมผัสว่ามันเนียนนุ่มเย้ายวนแค่ไหน แค่จินตนาการถึง ก็ทำให้เลือดหนุ่มในร่างกายวิ่งกันวุ่น เพราะรู้ดีหลังจากได้ลองแล้วว่ามันหอมหวานจนเสพติดแค่ไหน

แต่ว่าผมจะผลีผลามไม่ได้เด็ดขาด เพราะว่าผมไม่ได้หวังจะกินเธอแค่ครั้งคราว ผมตั้งใจจะกินเธอไปตลอดชีวิต!!!

ผมค่อยๆ พาตัวเองขึ้นไปบนที่นอนอย่างแผ่วเบา เพราะกลัวว่าเธอจะตื่นขึ้นมา แล้วค่อยๆ วางมือไว้บนตัวเธอเพื่อโอบกอด แค่กลิ่นหอมจากกายเธอลอยเข้ามาปะทะจมูกของผม ก็ทำให้แก่นกายกลางลำตัวเริ่มขยับ ผมยังคงสูดดมกลิ่นเธออย่างโหยหา ก่อนที่จะปิดเปลือกตาลง จนลมหายใจเข้าออกเป็นจังหวะเดียวกันกับคนข้างกาย...

“กรี๊ดดดด.....” เสียงกรี๊ดดังลั่น ทำผมสะดุ้งตื่นเพราะคิดว่ามีใครลอบเข้ามา ผมหันซ้ายหันขวาเพื่อจะมองหาไอ้คนคิดสั้น

ก่อนจะได้ยินคำถามที่มีน้ำเสียงความขุ่นมัวในนั้นถามมา ‘ฉันหมายถึงคุณนั่นแหละ โวยวายหาใคร’ เธอมองผมด้วยสายตาขุ่นเคือง ‘อ้าวผมก็นึกว่ามีใครแอบเข้ามา’ ผมยังคงตีเนียน นั้นยิ่งทำให้เธอดูจะโมโหผมมากขึ้นไปอีก

แล้วเธอก็แสดงความไม่พอใจที่ผมมานอนอยู่ข้างเธอแบบนี้ ส่วนผมก็ยังตีมึนตาใสทำตัวตามสบายพยายามไม่สนใจในเจตนาที่เธอต้องการไล่ผมออกไปจากห้อง จนกระทั่งเธอคงหมดความอดทนกับความมึนของผม เธอจึงคิดจะเดินออกไปจากห้อง

แต่ว่าผมไวกว่าเธอมาก ผมดึงเธอที่กำลังจะเดินออกไป จนเธอเซล้มลงมาที่ตัวของผม แล้วผมก็จัดการล็อกเธอได้อย่างแน่นด้วยวงแขน เพื่อไม่ให้เธอหนีจากผมไปไหนได้อีก

ผมมองเธอดิ้นอยู่ในอ้อมกอด ปากก็ร้องบอกให้ผมปล่อย แต่ยิ่งเธอดิ้นผมก็ยิ่งอยากแกล้งเธอ ผมก็เลยยิ่งกอดเธอให้แน่นไปอีก จนเธอเริ่มจะรู้ตัวว่าไม่สามารถออกไปจากอ้อมกอดของผมได้ เธอจึงหยุด มันทำให้ผมตายใจ คิดว่าเธอยอมศิโรราบให้กับผมแล้ว แต่นั่นมันทำให้ผมคิดผิด....

หมับ!!กึ๊ด!!

‘โอ๊ยยยยย’ ความเจ็บแสบแถวบริเวณอกของผมมันทำให้ผมสะดุ้งปล่อยเธอออกจากพันธนาการ นี่เธอกัดผมหรอนี่ ยัยตัวแสบ!!!ในจังหวะที่ผมกำลังสนใจที่จะดูรอยกัด เธอก็ปรี่เข้ามาหยิบบางอย่างออกจากใต้หมอน จนผมเงยหน้าขึ้นไปมองก็พบกับเธอที่กำลังเอาคัตเตอร์ชี้หน้าผมอยู่แล้วเอ่ยปากไล่ให้ผมออกไป

วินาทีนั้นใจผมกระตุกวูบ นี่เธอรังเกียจผมขนาดนั้นเลยหรอ ผมพยายามระงับความตกใจและเสียใจที่มี ทำใจเย็นเอ่ยปากออกไป ‘คุณไม่กล้าหรอก’ เพื่อที่จะหาจังหวะแย่งคัตเตอร์มา แต่สิ่งที่ผมไม่ได้คาดคิดก็เกิดขึ้น เธอเปลี่ยนปลายคัตเตอร์จากที่ชี้หน้าผมอยู่ หันไปจ่อที่คอขาวระหงของตัวเอง

‘ใช่...ฉันไม่กล้ากับคุณ แต่...ฉันกล้ากับตัวเอง’ เธอพูดจบจากนั้นก็ค่อยๆ กดปลายคัตเตอร์ที่แหลมคมเข้าไปที่เนื้อเนียนบริเวณลำคอขาว จนเลือดไหลซึมออกมา นั้นยิ่งทำให้ใจผมตกไปอยู่ที่ตาตุ่ม ผมกลัวเหลือเกินว่าเธอจะทำอะไรที่มากกว่านั้น เลือดที่ไหลซึมออกมามันทำให้ผมปวดใจเหลือเกิน

ผมเอ่ยออกมาอย่างตะกุกตะกัก ‘อย่าทำร้ายตัวเองนะ ผะ ผมยอมแล้ว ผมจะออกไปแล้ว’ แล้วค่อยๆ ลุกขึ้นจากที่นอน

‘เอากุญแจห้องนี้มาด้วย’ เธอเอ่ยขณะที่มือยื่นออกมาเพื่อรับกุญแจ กุญแจที่ผมเอามาจากป้าเสริมเพราะคิดไว้ว่าจะเอาเก็บไว้กับตัว เพื่อจะได้เข้ามาหาเธอได้ทุกครั้งที่ต้องการ ผมได้แต่จำใจยื่นกุญแจนี้ไปวางไว้บนมือเธอแล้วค่อยๆ ถอยหลังไปที่ประตูห้อง เมื่อพ้นประตูผมก็ได้ยินเสียงล็อกประตูตามมา

แต่...แค่นี้เธอคิดว่าผมจะยอมแพ้หรอ...ไม่มีทาง!!!