บทที่ 505: มานี่สิ ข้าจะให้เจ้าดูของดี

“อ๊ากกกก!! หัวหน้า ข้าไม่น่าพาท่านออกมาเลย ข้าแค่อยากจะช่วยท่าน แต่ใครจะคิดว่าท่านจะถูกสัตว์ป่าลากไปกินจนไม่เหลือแม้แต่กระดูก...”

ยิ่งหลางเมี่ยคร่ำครวญเกี่ยวกับเรื่องหลางซัวมากเท่าไหร่ มันก็ยิ่งทำให้เขารู้สึกผิดมากขึ้นเท่านั้น

ถ้าเขารู้ว่าสุดท้ายแล้วมันจะกลายเป็นแบบนี้ เขาคงจะขอให้หูเจียวเจียวเผาหัวหน้าให้เป็นเถ้าถ่านไปเสีย ดีกว่าปล่อยให้อีกฝ่ายถูกสัตว์ป่ากินเข้าไปแล้วขับถ่ายออกมา! 

“ขับถ่าย…!?”