บทที่ 356: สมบัติของเจ้าก็คือสมบัติของข้า

ตั้งแต่ตอนที่หู่จิงพบกับเฟิงเฉิงครั้งแรก ดูเหมือนว่านางจะถือไม้เท้าอันนี้ไว้กับตัวตลอดเวลา

หญิงสาวจึงเกิดความรู้สึกสงสัยขึ้นมา

“ไม้เท้าเก่า ๆ อันนี้มีอะไรพิเศษหรือเปล่า?”

คำถามของเสือสาวทำให้สีหน้าของหมอผีเปลี่ยนไปทันที นางวางไม้เท้าไว้ตรงหน้าด้วยท่าทางสบาย ๆ และตอบเสียงราบเรียบ

“ไม่มีอะไรพิเศษหรอก มันเป็นแค่ไม้เท้าธรรมดา ๆ ข้าแค่ชินที่จะถือมันไปทุกที่เท่านั้น”