บทที่ 4 (รีไรต์ครั้งที่ 2)

ความรู้สึกนี้หรือ...คือรัก

-A A +A

บทที่ 4 (รีไรต์ครั้งที่ 2)

บทที่ 4

 

แสงตะวันสาดลอดผ่านหน้าต่างเข้ามา ประกอบกับเสียงนกหลากหลายสายพันธุ์ออกหากินในยามเช้า ช่วยปลุกวินให้ลุกขึ้นจากที่นอน เด็กหนุ่มหยิบสมาร์ตโฟนขึ้นมาดูเวลา เมื่อเห็นว่าเกือบจะเจ็ดโมงเช้าแล้ว เขาจึงรีบทำกิจวัตรประจำวันของตัวเองให้เรียบร้อย

 

ครั้นพอวินเดินลงมาถึงด้านล่าง เขาก็เห็นนพพลผู้เป็นพ่อนั่งอ่านหนังสือพิมพ์อยู่ที่โต๊ะอาหารแล้ว เด็กหนุ่มเลยเดินไปทรุดนั่งลงที่ก้าวอี้ฝังตรงข้าม

 

“คนเรานี่ก็ไม่รู้อะไร ตีกันฆ่ากันได้ไม่เว้นแต่ละวัน” นพพลบ่นทั้งที่ตายังไม่ละจากหนังสือพิมพ์ ทว่าเมื่อเหลือบเห็นลูกชายนั่งอยู่ที่ฝั่งตรงข้าม จึงได้วางหนังสือพิมพ์ไว้บนโต๊ะ

 

“อ้าว มาแล้วเหรอลูก ว่าแต่วันนี้วินมีธุระที่ไหนหรือเปล่า?” นพพลเอ่ยถาม

 

วินไม่พบผู้เป็นมารดาอยู่ในห้องโถงก็พอเดาได้ ว่าแม่ของเขาคงจะอยู่ในครัว เด็กหนุ่มเลยหันมาเอ่ยตอบบิดา “ไม่ครับพ่อ ว่าแต่พ่อมีอะไรให้วินช่วยเหรอครับ?”

 

“ดีเลย” นพพลพูดยิ้มๆ “พอดีวันนี้พ่อมีนัดกับลูกค้าเรื่องการทำเว็บไซต์บริษัท ทางนั้นเขาสนใจอยากจะใช้ CMS (*1) ในการทำ พ่อเลยอยากจะพาวินไปด้วย เพราะวินก็อยู่กับระบบนี้มานานแล้ว เผื่อจะช่วยกันได้บ้าง ไอ้พ่อน่ะถนัดเรื่องการพัฒนาระบบตั้งแต่แรกมากกว่า เรื่อง CMS คงต้องให้วินช่วยดูอีกทีว่ามีตัวไหนเหมาะกับงานบ้าง ถ้าสรุปงานได้แล้ว เราค่อยมาช่วยกันทำอีกที”

 

**CMS ย่อมาจาก Content Management System เป็นโปรแกรมช่วยทำเว็บและจัดการเนื้อหาเว็บไซต์สำเร็จรูป มีส่วนช่วยสร้างเว็บไซต์ และจัดการเนื้อหาภายในเว็บไซต์**

 

“ได้ครับพ่อ ว่าแต่พ่อจะไปกี่โมงครับ?” วินยิ้มอย่างกระตือรือร้น

 

เขานั่งดูผู้เป็นบิดานั่งออกแบบเว็บไซต์อยู่หน้าคอมพิวเตอร์มาตั้งแต่เด็ก เขาจึงพลอยชอบทำเว็บไซต์ไม่ต่างจากผู้เป็นพ่อ เมื่อวินเริ่มใช้คอมพิวเตอร์เป็น สิ่งแรกที่เขารบเร้านพพลก็คือให้ช่วยสอนเขาทำเว็บไซต์ แต่ตอนนั้นนพพลยังเห็นว่าวินเด็กเกินไป จึงหา CMS ตัวที่เริ่มต้นง่ายที่สุดมาให้ลองฝึกเล่น

 

เมื่อมีโอกาส วินในวัยประถมต้นก็มักจะขลุกอยู่กับโปรแกรมทำเว็บไซต์เสมอ ใครจะคิดว่าเด็กน้อยในวันนั้น เมื่อเริ่มโตเป็นเด็กหนุ่ม เขาจะสามารถใช้ CMS ได้อย่างเชี่ยวชาญ CMS ตัวไหนที่ว่ายาก วินก็ลองทำมาแล้วทั้งนั้น ถึงขั้นที่มีเพื่อนของบิดาหลายคน เรียกวินให้ไปช่วยงานก็หลายครั้ง ซึ่งเด็กหนุ่มก็ไม่เคยทำให้คนเหล่านั้นผิดหวัง เพราะงานทำออกมาโอเคตลอด

 

“สองพ่อลูกคุยเรื่องงานกันแต่เช้าเลยนะ ลืมไปหรือเปล่าว่าวันนี้เป็นวันหยุดนะจ๊ะ ใจคอจะไม่มีใครอยู่บ้านเป็นเพื่อนแม่เลยใช่มั้ย?” ชวนชมเอ่ยด้วยรอยยิ้ม ขณะที่เดินถือถาดอาหารมาวางบนโต๊ะ

 

วินกุลีกุจอช่วยจัดวางท่วยชามต่างๆ พลางเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “วินไม่เกี่ยวนะแม่ พ่อเป็นคนชวน”

 

นพพลทำทีเลิกคิ้ว “อย่าบอกแม่แบบนั้นสิวิน พ่อก็ไม่เกี่ยวนะ ต้องไปโทศลูกค้าโน่น ทำไมมานัดวันนี้ก็ไม่รู้”

 

“ใช่มั้ยพ่อ?” วินเอ่ย สองพ่อลูกมองหน้ากันแล้วหัวเราะเสียงดัง พลอยทำให้ชวนชมอดยิ้มเสียไม่ได้ ถึงแม้ว่าครอบครัวจะไม่ได้ร่ำรวยมีเงินทองมหาศาล แต่แค่ครอบครัวเล็กๆ นี้มีความสุข เพียงเท่านี้เธอก็พอใจแล้ว

 

“อย่ามัวแต่คุยกัน รีบทานข้าวกันดีกว่า เดี๋ยวต้องออกไปหาลูกค้าอีกไม่ใช่เหรอ? เดี๋ยวสายเอา” ชวนชมเอ่ยพร้อมกับตักข้าวใส่จานให้แต่ละคน ก่อนจะนั่งลงข้างผู้เป็นสามี

 

“ว่าแต่ช่วงนี้เรามีปัญหาเรื่องการเรียนมั้ยละลูก แม่จำได้ว่า อีกไม่นานเราก็ใกล้จะสอบแล้วไม่ใช่เหรอ?” ชวนชมเอ่ยถามลูกชายหัวแก้วหัวแหวน

 

วินกลืนข้าวที่กำลังเคี้ยวลงคอ “ก็ปกติดีครับแม่ งานแต่ละวิชาวินก็ทำเสร็จแล้ว ที่เหลือก็มีแต่งานที่คุณครูเพิ่งสั่งให้ทำ หลักๆ ก็เป็นพวกแบบฝึกหัดน่ะครับ วินดูแล้วทำไม่ยาก อาทิตย์หน้าก็คงเสร็จแล้วครับ”

 

“ดีแล้วละลูก” นพพลเอ่ยเสริม “ถ้ามีงานอะไรมาก็ต้องรีบทำรีบส่ง เพราะถ้าเรามัวแต่ทำอย่างอื่นไม่สนใจการเรียน มันก็จะลำบากตอนใกล้ปิดภาคเรียนเสียเปล่าๆ เผลอๆ จะพลอยติดศูนย์ติดรอเข้าซะอีก ส่วนในเวลาว่าง เราอยากจะทำอะไรก็ค่อยทำ พ่อกับแม่ไม่เคยบังคับความชอบของลูกอยู่แล้ว”

 

“ครับพ่อ” เด็กหนุ่มเอ่ยรับคำผู้เป็นบิดา “วินรับรองว่าจะไม่ปล่อยให้ติดจนต้องลงเรียนซัมเมอร์แน่นอน”

 

“คิดได้แบบนี้ก็ดีแล้วละลูก ตั้งใจเรียนในตอนนี้ เพื่ออนาคตในวันข้างหน้า เมื่อเราโตไปจนกระทั่งทำงาน ความรู้นี่แหละ คือต้นทุนที่ดีที่สุด” ชวนชมเอ่ยให้คติบุตรชาย

 

ภายหลังจากทานข้าวเสร็จ วินก็ขอตัวขึ้นมาเปลี่ยนชุดใหม่บนห้อง แต่เดิมชุดที่เขาใส่ตอนลงไปข้างล่างเป็นชุดที่อยู่กับบ้าน ดังนั้นพอรู้ว่าต้องออกไปข้างนอกกับผู้เป็นบิดา เขาเลยต้องแต่งตัวให้เรียบร้อยขึ้นอีกสักนิด

 

เด็กหนุ่มเปลี่ยนไปใส่กางเกงขายาวสีเข้มตัดกับเสื้อยื่ดแขนสั้นสีขาว ช่วยให้ร่างผอมสูงของเขาดูทะมัดทะแมงขึ้นอีกไม่น้อย ยิ่งรวมเข้ากับผิวสีแทนที่ผู้เป็นพ่อมอบให้ ก็ยิ่งส่งให้เขาดูน่ามองขึ้นไปอีก

 

 

 

นพพลนำรถมาหยุดอยู่ที่หน้าบ้านหลังหนึ่ง ตัวบ้านที่เป็นจุดหมายตั้งอยู่ในโครงการบ้านจัดสรรขนาดใหญ่เขตชานเมือง วินลงไปกดกริ่งเพียงไม่กี่ครั้ง ก็มีหญิงวัยกลางคนผิวพันธ์ดีออกมาเปิดประตูให้ เธอแนะนำตัวว่าชื่อสายใจ เป็นภรรยาของต้นสน ลูกค้าที่นัดให้เขาและบิดามาพบในวันนี้นั่นเอง

 

“เชิญเข้ามาข้างในเลยค่ะ ตอนนี้สามีดิฉันนั่งรออยู่ที่ห้องรับแขกแล้ว ส่วนรถ สามารถนำเข้าโรงจอดที่ข้างบ้านด้านโน้นได้เลยค่ะ” สายใจเอ่ยบอก ขณะผายมือไปยังด้านหนึ่ง

 

ภายในตัวบ้านถูกออกแบบตามสไตล์ร่วมสมัย โทนสีขาว สีเทา และสีน้ำตาลผสมกลมกลืนกันทำให้แลดูอบอุ่น

 

วินและนพพลเปิดผ่านประตูเลื่อนที่เป็นกระจกใสเข้าไปภายในโดยการนำของคุณสายใจ เมื่อเข้าไปในห้องรับแขก จึงได้พบกับต้นสนที่นั่งดื่มกาแฟรออยู่แล้ว

 

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.