ตอนที่ 132

ตอนที่ 132

สิบห้านาทีได้ผ่านไปตั้งแต่ทามะมูชิและคนอื่นไป และริกกะกับผมกำลังจะออกไปด้วยเหมือนกัน

จากมารินะที่ติดต่อกับทามะมูชิผ่านเด็นชิน* ไม่มีปัญหาตอนนี้
«TLN: สื่อจิต»

แต่เราะจะไม่มีวันรู้จากตอนนี้ไป

ถ้ามันเป็นกับดัก งั้นเจตนาของศัตรูจะเพื่อแยกเราแน่นอน

เมื่อคาดว่าศัตรู้รู้รายละเอียดของความสามารถของเรา สิ่งแรกที่พวกเขาจะอยากกำจัดไปก่อนคงจะเป็นมารินะ ยูกะ และความสามารถของผม

เป็นพิเศษแล้ว ผมคิดว่าพวกเขาจะพิจารณาว่าความสามารถของมารินะอันตราย

ในการต่อสู้ สิ่งที่สำคัญที่สุดคือข้อมูล มันเป็นความสามารถของมารินะเพื่อสื่อข้อมูลกับทั้งทีมและนำพวกเขาได้ในทันที

มากกว่านั้น เมื่อใช้มันผสมกับมนตร์ของยูกะ มันจะกลายเป็นความสามารถที่เอาชนะไม่ได้ มารินะแม้แต่ใช้มันกับ “ตาของผม” ได้

ถ้ามันเป็นผม ผมจะทำลายมารินะไม่ว่าอย่างไร

ถ้าศัตรูคิดอย่างเดียวกัน เมื่อเราจไป พวกเขาจะทำอย่างนั้น

ถ้าเราปล่อยทามะมูชิและบ้านถูกโจมตีด้วยศัตรู ความสามารถของยูกะจะพอที่จะจัดการกับมัน แต่นั่นเพียงถ้ายูกะใช้ความสามารถของเธอได้อย่างถูกต้อง

มนต์ของยูกะมีข้อจำกัด พูดอีกอย่าง ถ้าเธอไม่คิดก่อนจะใช้มัน มันอาจจะไม่มีผล

ผมสงสัยว่ายูกะ ที่ขี้อายและชอบถอย จะสามารถตอบโต้ได้อย่างใจเย็น เมื่อเผชิญหน้ากับเจตนาฆ่า

อย่างไรก็ตาม ผมไม่ได้กังวลเกี่ยวกับเรื่องนั้นมากเกินไป ตั้งแต่ทีแรก ผมไม่มีเจตนาที่จะส่งยูกะไปที่แนวหน้า หรือผมเจตนาจะให้เธอสู้

ไม่มีปัญหา

ในบ้านของทามะมูชิ มีผู้ใช้ลมและราชาปีศาจแห่งการทำลายล้าง
«TLN:ผู้ใช้ลม คาซะฮานะ ราชาปีศาจ อาซาฮินะ»

อาซาฮินระมีความสามารถอยู่น้อย แต่นั่นทำไมเธอสามารถจะหลอกตาของศัตรูได้

ถ้าข้อมูลเกี่ยวกับความสามารถของเราถูกเปิดเผย อาซาฮินะจะถูกพิจารณาว่าเป็น “มนุษย์” ด้วยความแข็งแกร่งที่มากกว่าปรกติ และความทนทานมากกว่าปรกติ พูดอีกอย่าง เธอน่าจะถูกพิจารณาเป็น “เหนือมนุษย์” อย่างมากที่สุด

ถ้าพวกเขาคิดว่าเธอเป็นแค่เหนือมนุษย์ พวกเขาจะซวย

และด้วยคาซะฮานะ ไม่ว่าสถานการณ์จะเสียเปรียบแค่ไหน อย่างน้อยเธอซื้อเวลาให้มารินะและยูกะหนีได้

และมันยังมีทางหนีในห้องใต้ดินของบ้านของทามะมูชิ

อาซาฮินะไม่ใช่พวกที่จะตายแม้ว่าพวกเขาจะฆ่าเธอ และคาซะฮานะควรจะสามารถปกป้องฮิซูกิระหว่างที่ให้มารินะและยูกะหนี

ไม่ ถ้ามีอะไรบางอย่าง คาซะฮานะจะแข็งแกร่งมากขึ้นเมื่อเธอปกป้องฮิซูกิ

ถ้าสถานการณ์ในอุดมคติเกิดขึ้นและเธอถูกโจมตีกระทันหัน เธอจะสู้กลับ

ไม่ว่าอย่างไร ในเหตุการณ์ของการโจมตีไม่ทันตั้งตัว คำพูดของมารินะจะถูกส่งให้กับผมและทามะมูชิทันที และถ้าผมไปเจอกับมารินะและยูกะ ที่หนีไป ผมแก้สถานการณ์ได้มากสุดเท่าที่ผมทำได้

มารินะและคนอื่นอยู่ที่ชั้นใต้ดินของบ้านทามะมูชิ เผื่อไว้

สิ่งที่มารินะและยูกะจำเป็นต้องระวังมากที่สุดคือการโจมตีจากระยะไกล

ไม่ว่าความสามารถพวกเธอจะดีแค่ไห้ กายของพวกเธอยังเป็นเนื้อและเลือด

เหมือนกันกับผม

แล้วก็ยูกะอยากจะส่งเรา แต่ผมให้เธอทนมัน

ดังนั้น เราจะไปที่เป้าหมายของเรา โดยเธอไม่ได้มาส่ง

「ถ้าพวกเค้าไม่เคารพมาสเตอร์ของหนู หนูจะหั่นพวกเค้าเป็นชิ้นๆจนไม่มีร่องรอยของตัวเค้าอีกเลย」

ริกกะที่กอดผมจากขั้นหลังของผมด้วยมืออยู่ที่เอวของผม ตะโกนอยู่ข้างบนแมงมุมยักษ์ที่เราขี่

「กิ กกกี้!」

แมงมุมสั่นและส่งเสียงร้องเล็กๆออกมา ดั่งจะพูดว่า “ชั้นยอมแพ้”

แมงมุม ที่ดูเหมือนว่าจะกินหมีหรือแม้แต่เสือได้ ดูเหมือนจะเข้าใจว่ามันไม่เทียบกับริกกะ

「แกเป็นแมงมุมฉลาด」

ผมตบแมงมุม

「กกกี้ ♥」

แมงมุมทำเสียงร้องที่เสน่หา ดั่งมันดีใจที่ถูำกชมโดยผม

พวกเขาพูดกันว่าสัตว์เลี้ยงจะเป็นเหมือนเจ้าของ และมันจริงที่ว่าแมงมุมเป็นแมลงที่เรียบง่าย

ขณะที่ผมคิดเกี่ยวกับเรื่องนี้ ผมรู้สึกถึงมือริกกะที่อยู่รอบเอวของผม แน่นขึ้น

เมื่อผมชำเลืองมองข้างหลัง ผมเห็นริกกะ ที่หูแดงสด แก้มของเธอพอง ด้วยน้ำตาในตาของเธอ และเธอสั่น

มันดูเหมือนเธออิจฉาเพราะผมชมแมงมุม

อิจฉาแมงมุม?.......

อย่ากังวล ผมไม่ได้ใคร่แมงมุมด้วย

แต่มันไม่ใช่เรื่องที่แย่ที่สามารถจะแสดงอารมณ์ของเธอได้อย่างซื่อสัตว์และไม่ระงับมัน

ถ้าเธอยังหดหู่เพราะเธอถูกเอาชนะโดยคาซะฮานะ เธอตอบคำสั่งของผมไม่ได้ เธอจะต้องกดดันตัวเองมากเกินไป ถ้างั้น เธอจะใจร้อนที่จะได้การรับรู้ของผม และจะเสียสติ

แต่ริกกะปัจจุบันที่อิจฉาแม้แต่แมงมุม นั้นโอเค

ขอบคุณยูกะ ที่ช่วยฟื้นฟูจิตวิญญานของเธอ

「ริกกะ」

เมื่อผมเรียกริกกะ เธอพ่นลมหายใจและแก้มที่พองของเธอหดลงไป จากนั้นเธอมองผมด้วยหน้าที่แดงสด

「หนูเป็นคนที่แข็งแกร่งที่สุด พี่ไม่สนใตว่าใครจะพูดอะไร นั่นคือสิ่งที่พี่คิด」

เมื่อผมพูดอย่างนี้กับริกกะ ตาที่แดงของเธอเปิดกว้าง และสีหน้าของเธอเข้ม และเธอบีบมือของเธอไปรอบๆเอวของผม

「ได้โปรดอย่าเรียบร้อย! หนูจะเป็นคนที่ปกป้องมาสเตอร์ของหนู!」

สีหน้าของริกกะเข้มขึ้น และเธอส่งเสียงของเธอโดยไม่ลังเล

เธอดี นั่นคือที่มันทำให้เธอเป็นน้องสาวของผม

――ซูซูฮาระ-ซัง มีปัญหาเกิดขึ้น

เสียงของมารินะก้องอยู่ในหัวของผม

ปัญหาหรือ?

――ฉันได้ข้อความด่วนจากทามะมูชิและคนอื่น

มันคืออะไร? เพราะทั้งหมดมันคือกับดักเหรอ?

ผมคิดว่ามารินะเป็นคนที่ตกเป็นเป้าหมาย และผมไม่คาดว่าเธอจะมีเป้าหมายเป็นทามะมูชิและคนอื่น

งั้น สถานการณ์นั้นไม่ดี แต่ก็ไม่แย่ด้วย

ถ้าทามะมูชิและคนอื่นตกเป็นเป้าหมาย มันหมายถึงพวกเธอถูกพบว่าทรยศองค์กร และถ้าพวกเธอมีเป้าหมายที่ทามะมูชิและคนอื่น มีโอกาสที่ดีที่พวกเธอจะไม่รู้ว่าเรามีตัวตน

――ปัญหาคือปัญหา แต่มันดูเหมือนบางอย่างผิดไป

ผิดไป?

――ฉันมอบคำตอบของฉันบนเรื่องราวของทามะมูชิ-จังและการคาดเดาของฉัน

โอ้ ได้โปรดบอก

――บางทีเรื่องสายลับนั้นเรื่องจริง

หือห์?

――ฉันคิดว่ามันจริงที่สายลับที่แทรกซึมองค์กรของศัตรูถูกค้นพบ และพวกเขาพูดจริงจังเมื่อพวกเขาเรียกร้องให้ทามะมูชิ-จังจัดการเธอ

โอ้ เอาน่า จริงหรือ? ผมรู้ว่านั่นคือความเป็นไปได้ แต่ผมคิดว่ามันแค่ความเป็นไปได้ และมันน่าจะเป็นกับดักของเรา

แต่พวกเขารู้ได้อย่างไรว่าสายลับจริง? ยังมีเวลาก่อนเวลาที่นัด อีกฝ่ายมาถึงเร็วกว่าเวลาที่นัดหรือ และการสนทนาได้เริ่มไปแล้วหรือ?

――ไม่ทามะมูชิ-จังและคนอื่นยังไปไม่ถึงเป้าหมาย

หมายความว่ายังไง?

――มันดูเหมือนก่อนจะไปถึงเป้าหมาย แต่พวกเธอได้เจอบาเรีย จากทามะมูชิ-จังบางอย่างแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน เธอพูดว่ามันชัดเจนเกินไปที่จะสงสัย นานะฟูจิ-จังดูเหมือนจะมีความคิดเห็นเดียวกัน

มันชัดเจนเกินไปที่จะน่าสงสัย หือห์?

――ศัตรูต้องรู้ว่าทามะมูชิ-จังเป็นผู้ใช้แมลงและมีความรู้เกี่ยวกับความสามารถพิเศษของเธอ ถ้าพวกเขาอยากจะวางกับดักเธอ พวกเขาจะเลี่ยงทำอะไรบางอย่างที่จะทำให้เธอไม่สบาย นั่นหมายถึงอย่างนั้น

เธอหมายถึงการป้องกันเพื่อกันสายลับหรือ?

――ฉันพูดอย่างมั่นใจไม่ได้ แต่ฉันคิดว่าเราควรจะพิจารณาความเป็นไปได้นั้น

นั่นจริง แล้วเราล่ะ ถ้างั้น?

เมื่อคิดว่าสายลับเป็นของจริงและศัตรูไม่รู้ว่าเรามีตัวตน ผมอยากจะเลี่ยนสิ่งที่ลำบากมากที่สุดเท่าที่ทำได้

――ซูซูฮาระ-ซังพูดถูก แต่ฉันพูดอย่างนั้นไม่ได้ด้วย

เธอพูดอย่างนั้นไม่ได้ด้วย?

――ทามะมูชิ-จังพูดว่าเธอพูดอย่างมั่นใจไม่ได้โดยไม่เข้าไปในบาเรีย แต่บาเรียน่าจะเป็นบางอย่างที่สกัดและแทรกแซงระบบความสามารถสื่อสาร ถ้าเรื่องนั่นจริง เราจะติดต่อทามะมูชิ-จังไม่ได้

เข้าใจแล้ว แม่ว่าเรากำจัดสายลับ มันไร้ประโยชน์ถ้าติดต่อโลกภายนอกไม่ได้ การคะเนของทามะมูชิกับบาเรียที่แทรกแซงความสามารถสื่อสารน่าจะถูกต้อง

แต่สายลับจะสามารถเข้าไปในบาเรียแบบนั้นได้หรือ? แม้ว่าทามะมูชิรู้สึกไม่สบาย แต่มันดูเหมือนมันจะสะดวกเกินไปที่สายลับจะรู้สึกไม่สบายด้วยเหมือนกัน

――อย่างที่คาดกับนาย ซูซูฮาระ-ซัง นั่นคือปัญหาฉันไม่คิดว่าสายลับจะแค่เดินอยู่ในที่แบบนั้น การเป็นสายลับเป็นภารกิจที่อันตราย นั่นทำพวกเธอคิดว่ามันเป็นบุคคลที่ยอดเยี่ยมแน่น ฉันจินตนาการไม่ได้ว่าพวกเขาจะตกหลุมพรางกับดังตื้นๆแบบนี้

งั้นนั่นหมายถึงศัตรูโง่เหรอ?

――ฉันก็ไม่คิดว่าอย่างนั้นด้วย

งั้นมันอะไรล่ะ?

――มันเป็นแค่การเดา แต่ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะพยายามใช้ทามะมูชิ-จัง

ใช้ทามะมูชิ?

――ใช่ เธอบอกว่าทามะมูชิ-จังไม่ใช่สมาชิกขององค์กรอย่างเป็นทางการ จากมุมมองขององค์กร เธอเป็นเบี้ยที่มีประโยชน์ที่ทิ้งได้ และสามารถจะตัดทิ้งตอนไหนก็ได้ นั่นทำไมพวกเขาทำอย่างนั้น…….

เข้าใจแล้ว มันนเป็นอย่างนั้น

แล้วถ้าศัตรูแกล้งว่าทามะมูชิทรยศองค์กรล่ะ แล้วสั่งสายลับให้ฆ่าทามะมูชิล่ะ?

ทามะมูชิรู้สึกไม่สบายกับบาเรีย แต่มันก็ไม่ผิดธรรมชาติที่จะคิดว่ามันเพื่อกำจัดสายลับด้วย

และสำหรับสายลับ ไม่มีอะไรแปลกที่จะเอาบาเรียขึ้นเพื่อที่จะกำจัดทามะมูชิที่ทรยศ

เมื่อทามะมูชิและสายลับได้ทำลายกันเอง องค์กรจะส่งกำลังมาเพื่อกำจัดสายลับ

พวกเขาน่าจะพยายามกวาดล้างทามะมูชิด้วย

――ฉันแค่เดา แต่ใช่ นั่นคือที่ฉันคิดด้วย

เหี้ย นี่มัันแปลกแล้ว

บาเรียแทรกแซงความสามารถสื่อสารนั้นมีปัญหา ถ้าเราใช้ความสามารถของมารินะไม่ได้ เราจะไม่สามารถจะสื่อสารกับทามะมูชิและคนอื่นได้

ในทางกลับกับ ถ้าเราเข้าบาเรียและศัตรูรู้ว่าเราอยู่ที่นั่น

มันจะเป็นเรื่องที่โง่ที่จะสร้างปัญหาในการเปิดเผยตัวเรากับพวกเขาเมื่อพวกเขาไม่รู้ว่าเราอยู่ที่นี่

แต่ถ้าอย่างนั้น ทามะมูชิและนานะฟูชิจะต้องออกจากสถานการณ์มาตามลำพัง

และแม้ว่าพวกเธอจะสามารถหนีได้ พวกเธอน่าจะถูกล่าโดยองค์กร

การกระทำที่ดีที่สุดคือ…

――ตัดทามะมูชิ-จังและคนอื่นออกไป อย่างนั้นใช่มั้ย?

ผมกระตุกกับเสียงทีผมได้ยิน และจากนั้นจ้องเข้าไปในความมืดมิด

เธอพูดถึงเรื่องอะไร มารินะ?

――นายโกรธหรือ?

เสียงที่ดีใจของมารินะดังก้องอยู่ในหัวของผม

――เฮ้ โคร่า มารินะ! เธอจะทิ้งเพื่อนของเธอหรือ? นายโกรธเพราะนายคิดอย่างนั้นหรือ?

มารินะ ที่ดูเหมือนจะเลียนแบบผม หัวเราะคิกคัก

เธอล้อผมเล่น ไม่ใช่เหรอ?

ผมไม่เห็นหน้าของมารินะ แต่ผมมั่นใจว่าเธอแลบลิ้นของเธอออกมาระหว่างที่หัวเราะ

――ซูซูฮาระ โมทาโร่ ในฐานะผู้บัญชาการที่ดูแลกองกำลัง ฉันขอสั่งนาย

แค่เมื่อผมคิดว่าเธอล้อผมเล่น มารินะตอนนี้ขึ้นเสียงของเธอในท่าทางที่ส่งสัญญาน

――เราจะใช้เล่ห์กลที่เราคิดได้ แต่ฉันจะไม่มีวันทิ้ง “เพื่อน” ของเรา ไม่ว่าอย่างไร! ดังนั้น ซูซูฮาระ โมทาโร่ และทีมริกกะ ได้โปรดออกเดินทางเพื่อสนับสนุนทามะมูชิ-จังและคนอื่น!

เสียงของมารินะที่ดังก้องอยู่ในหัวของผมทำให้ผมจ้องไปข้างหน้าอย่างว่างเปล่า และผมถอนหายใจขณะที่ผมเกาหัว

เหี้ย มารินะหลอกผมจริงๆ

แต่ผมไม่ได้อารมณ์เสีย

「ริกกะ ไปกันเถอะ」

「ค่ะ!」

ผมเรียกริกกะข้างหลังผม และเธอตอบ

ด้วยสัญญานนั้น แมงมุมยักษ์ที่เราขี่เริ่มเคลื่อนไหวโดยไม่ส่งเสียง

 

เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 100/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord