เป็น Dog หรือฟะ? ตอน 6 ตามหาแมว

เวลา 12 : 42

มอสเผลอหลับบนเตียงนอน อาจเป็นเพราะวันนี้เล่นรับลูกบอลมาทำให้เหนื่อย เขาได้พักผ่อนฟื้นฟูแรงกาย พักเอาแรงเพื่อใช้เล่นรับและโยนลูกบอลขนาดฝ่ามือใส่กำแพงตอนเย็น (เป็นการเล่นคนเดียว)

ผ่านล่วงเลยมาถึงเวลา 3 : 14 แล้วตื่นขึ้น มันยังไม่ถึงเวลา แต่เขาก็ได้ตื่นขึ้นมาแล้ว มอสไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เขายังไม่มีแผนการอะไรจะทำในช่วงก่อนตอนเย็น อย่างน้อยชีวิตที่มีเซนส์เหมือนสุนัขออกคำสั่งให้ตัวเองออกไปเดินเล่นนอกบ้าน เลยลงจากห้องไปยังชั้นล่าง

เมื่อเขาเปิดประตูบ้าน พบกับบรรยากาศอันสดใส มอสเงยหน้ามองฟ้ากว้างใหญ่ ยิ้มและตื่นตัว

แก๊ง แก๊ง

มีเสียงอะไรมาสะกิดรั้วเหล็กของบ้าน เขาที่กำลังอยู่ในภวังค์แห่งความรู้สึกได้ออกจากห้วงภวังค์มามองไปยังเบื้องหน้า

สุนัขพันธุ์เยอรมัน เชฟเพิร์ดตัวหนึ่งซึ่งมอสไม่รู้เรื่องสายพันธุ์นี้ รู้แค่ว่ามีสุนัขพันธุ์นี้มานั่งมองอยู่อีกฝั่งของรั้ว เขาแปลกใจว่าวันนี้มีอะไรเกิดขึ้นถึงมีสุนัขมาหา สายตาเขาพอมองเห็นมันผ่านรูรั้ว

"ดิฉันเป็นเยอรมัน เชฟเพิร์ดเพศเมีย"

มอสนึกอะไรบางอย่างออก ส่งกระแสจิตตอบไป "เยอรมัน? เชฟเพิร์ด? ใช่พันธุ์ที่วงการตำรวจเลี้ยงไว้ใช้งานหรือเปล่า"

"ค่ะ สายพันธุ์นั้นแหละ" สุนัขยกแขนซ้ายขึ้นมา "พี่ชายคะ หนูและเจ้าของมีปัญหานิดนึง เรากำลังไล่ตามแมว จนกระทั่งมันรอดสายตาเราจากตรงนี้ค่ะ"

"หืม ตามแมวตัวหนึ่งหรอ" มอสเอานิ้วแตะคางและใช้ความคิด เจ้าของเลี้ยงสุนัขและแมวร่วมกันอย่างนั้นหรือ

"มัสตาร์ด มาอยู่ตรงนี้เอง" เสียงเรียกชื่อสุนัขตัวนี้จากผู้หญิงมีอายุท่านหนึ่งโผล่ออกมาที่หน้ารั้ว ดูจากชุดการแต่งกายของเธอแค่ป้าบ้านๆแต่มีเงินเลี้ยงสุนัขพันธุ์เยอรมัน เชฟเพิร์ดตัวนี้ หรือจะมีเหตุผลเป็นอย่างอื่นนะ เธอมองมายังมอสและบอกอะไรสักเล็กน้อย "ขอโทษด้วยนะพ่อหนุ่ม ป้าเผลอปล่อยสุนัขไว้ระหว่างทาง เรากำลังตามหาแมวที่อยู่ด้วยกันแค่วันเดียวมันก็หนีออกจากบ้านไปจ้ะ"

แสดงว่าป้าคนนี้เลี้ยงสุนัขและแมวให้อาศัยอยู่ร่วมกันได้ดี แต่มีเรื่องอะไรแมวตัวนั้นถึงหนีออกไปกระทันหันแบบนั้น

"ป้าชื่อนิตยา มาจากซอยถัดไปจ้ะ ที่อยู่อาศัยของป้าเป็นร้านขายของชำขนาดกลาง" คุณป้าบ้านๆบอกข้อมูลส่วนตัวให้มอสทราบ

มอสแอบสงสัยเรื่องฐานะทางบ้านของป้านิตยา ดูเสื้อผ้าของเธอก็แค่ชุดป้าบ้านๆ แต่สุนัขพันธุ์นี้กลับทำให้มอสสงสัยว่าป้าพอจะมีชีวิตหรูกว่าที่เห็น

มอสเปิดประตูรั้วออกมาแล้วปิด ขออนุญาติเธอลูบศีรษะสุนัขตัวนี้

"หมาของป้าเป็นตัวเมีย และสายพันธุ์นี้ฉลาด ฝึกง่าย ร่างกายใหญ่และแข็งแรง"

มอสไม่ได้บอกเรื่องตัวเขาที่มีเซนส์แบบสุนัขออกไป เขาสื่อสารกับสุนัขตัวนี้แล้ว มันส่งกระแสจิตบอกอีกว่า "แมวสีขาว"

มอสก็ลองเชิง ดูว่าป้านิตยาว่าจะเป็นบุคคลที่ไม่ได้หลอกลวงเป็นนักต้มตุ๋นประจำถิ่นนี้ เขาย้ำตัวเองด้วยการถามป้านิตยาเรื่องแมว

ป้านิตยาตอบว่า "แมวของป้าเป็นแมวสีขาวจ้ะ"

ทั้งสุนัขและคนเลี้ยงยืนยันเรื่องแมวออกมาเหมือนกัน ถ้างั้นช่วงเวลานี้มอสจะลองสืบตามแมวด้วยตัวของมอส "คุณป้านิตยาครับ มีเครื่องประดับของแมวตัวนั้นสักชิ้นมั้ยครับ"

"ของเหล่านั้นหรอ เอ ป้ามีนี่"คุณป้าบ้านๆล้วงกระเป๋ากระโปรง"มีกำไลเท้าข้างหนึ่งที่ไม่ทันได้สวมใส่"

มอสหยิบมาใกล้หน้าของตน จำกลิ่นตัวแมวจากกำไลวงนี้แล้วยื่นคืนให้

"พ่อหนุ่มพอจะบอกอะไรได้บ้างมั้ยจ๊ะ"

"เอ่อ กำไลอย่างเดียวยังไม่มีอะไรบอกได้เลยครับป้า แหะๆ ผมภาวนาให้ป้าโชคดีหาแมวเจอนะครับ"มอสแกล้งทำเป็นคนไม่รู้อะไรเหมือนคนธรรมดาออกไป

เจ้าเยอรมัน เชฟเพิร์ดตัวเมียส่งกระแสจิตบอกเขาอีกครั้ง "ดิฉันตามไล่แมวไม่ทัน มันรอดสายตาดิฉันไปจากซอยนี้ แล้วเบื้องหน้าที่ไกลออกไปมากทางนั้นมีสี่แยก จมูกของดิฉันถึงขีดจำกัดเสียก่อน"

แสดงว่าสุนัขมีขีดจำกัดเรื่องการตามกลิ่นสินะ หรือการที่มันมีอะไรเบี่ยงเบนกลิ่นเดิมมันจึงลืมกลิ่นเดิมแล้ว

มอสดูนาฬิกาข้อมือ "ผมไปก่อนนะครับ"

การที่มอสมีสภาพร่างกายเป็นมนุษย์ สมองที่ใช้ในการจดจำว่าเป็นกลิ่นใดกลิ่นหนึ่งไม่โดนอะไรเบี่ยงเบนให้ลืมง่าย เขาเดินมาทางไกลถึงสี่แยกที่เจ้าสุนัขบอกว่าจมูกรับกลิ่นมาไม่ถึง เขาทำจมูกฟุดฟิด ทางซ้าย แมวไปทางซ้าย

เดินมาผ่านถังขยะไม่มีฝา เขาก็แอบชะเง้อดูข้างใน แมวอาจจะมาหาก้างปลาในนี้ก็ได้แต่ถังมันก็ว่างเปล่า เขาเดินมาเห็นทางระบายน้ำ แมวมันไม่งี่เง่าพอที่จะลงไปในนี้หรอกมั้ง เมื่อมาถึงรถเก๋งคันหนึ่งและแถวๆนั้นมีคนเดินผ่านด้วย

มอสจะสำรวจใต้ท้องรถเก๋งโดยหมอบดูอยู่นาน

"แกจะทำอะไรกับรถของฉัน" ชายนิรนามผู้เป็นเจ้าของมาเห็นเข้า

มอสทำเป็นเขี่ยอะไรใต้รถ เขาใช้บัตรประชาชนของตัวเองเป็นแผนหลอก "ผมเจอบัตรประชาชนใต้รถแล้วครับ ขอโทษทีนะครับ"

เขายังคงเดินต่อไป มาถึงป้ายรถเมล์ มีชายวัยกลางคนหัวล้านผมบางถือกระเป๋ามาดนักธุรกิจ จมูกมอสมาถึงตัวผู้ชายคนนี้มีกลิ่นแมว

"คุณลุงครับคุณลุง"

"หืม มีอะไรรึพ่อหนุ่ม"

"ผมมาตามหาแมวครับ มันหนีออกมา ผมจึงคิดว่าลุงจะได้พบเห็นแมวสีขาวตัวหนึ่งนะครับ"

"ออ ลุงเจอแมวสีขาวตัวหนึ่งมาคลอเคลียขาลุง แล้วมันเดินไปทางนั้น เลี้ยวไปทางขวามือ"

มอสขอบคุณคุณลงคนนั้น เลี้ยวเข้าไปทางขวา

เขามาถึงบ้านหลังหนึ่งแล้ว เขารู้จักบ้านหลังนี้

บ้านของเพื่อนตัวเอง บ้านไอ้โจวเรหนุ่มผมยาวเหมือนนักดนตรีผู้มีเชื้อสายจีนลูกครึ่งยุโรป

"มอสนี่นา" จู่ๆข้างๆมอสก็มีโจวเรมาเรียกชื่อให้เขาสะดุ้งเล็กน้อย "วันนี้มาทำอะไรรึ"

"คือ ฉันอยากชมสวนของนายสักหน่อยน่ะ"

"ปกตินายก็เคยเห็นแล้วไม่ใช่เหรอ"แต่โจวเรก็เอากุญแจไขล็อคประตูรั้วเปิดให้มอสเข้า

โจวเรเลื่อนรั้วปิด มอสใช้จมูกตามมาจนถึงที่หมายแล้วมอสกำลังยืนอ้าปากค้างเติ่งกับภาพที่เห็นจากบนกำแพงปูน เย็นสังหลังวาบ

โจวเรสงสัยมอสที่หน้าตาแปลกไป "มอส มีอะไร"

"น่ะน่ะนั่น"

"หืม"

โจวเรมองเห็นสิ่งที่มอสมอง สองคนพบสิ่งที่มองมาอย่างสะกดจิต

มอสสะกิดโจวเรที่เข้ามายืนใกล้กับเขา สิ่งที่เขาเห็นมันคือผีหรือเปล่า ตาแดงเป็นเลือดขนาดนั้น

โจวเรอธิบาย "แมวตัวนี้เป็นแมวอัปมงคล ประเภททุพลเพศ มีสีขาวหม่น ตาแดงเหมือนเลือด "

ถ้างั้นที่คุณป้านิตยาบอกว่าสีขาว สีขาวจริงๆแต่ไม่ได้บอกว่ามันดูหม่นและเอาแมวอัปมงคลมาเลี้ยง หรือป้าเขาไม่ทันได้สังเกตตาของมันที่น่ากลัวสีแดงอย่างที่มอสเห็นอีกด้วย

"ฉัน ฉันมาทำธุระตามหาแมว มาพบกับแมวตัวนี้แหละ แต่ฉันกลัวจนตัวสั่นไปหมดแล้ว"

โจวเรถาม "จะให้ฉันไล่มันไปมั้ย"

มอสตั้งสติ เขาไม่ได้ตอบคำถามของเพื่อน พยายามควบคุมร่างกายและจิตใจให้แข็ง "ขอฉันหาแหล่งที่มันจะใช้อาศัยของมันสักหน่อย"

"ที่อาศัย? ลองไปดูส่วนบริเวณที่เก็บข้าวของหลังบ้านมั้ยล่ะ"

มอสตามกลิ่นแมว ไม่บอกโจวเรเรื่องจมูกรับกลิ่น โจวเรพูดถูกว่าที่เก็บของหลังบ้านจะใช้เป็นที่หลบซ่อนอาศัยเพราะกลิ่นมันบอกให้มอสมาที่นี่ กลิ่นมันดึงจมูกเขาไปเจอกล่องไม้ และมอสขออนุญาติโจวเรค้นหาอะไรสักอย่าง

ขณะที่มอสค้นกล่อง มีเศษกระดาษทับซ้อนกันต่อเนื่อง และเขาพบอะไรบางอย่าง

โจวเรไม่ได้อยู่บริเวณนั้นด้วย เขาเลยยังไม่เห็นว่ามอสเจออะไร

"แหวนมรกต" เอาเก็บใส่กระเป๋าเสื้อ แมวทุพลเพศตัวนั้นเป็นแมวที่ขโมยแหวนมรกตวงนี้มาจากไหน ต้องเอาแหวนมรกตวงนี้ไปคุยกับป้านิตยาดูเสียหน่อย"

มอสออกจากบ้านของโจวเร แมวอัปมงคลตัวนั้นยังนอนอยู่บนกำแพงปูนในบ้าน โจวเรบอกมันว่า ชิ่วๆ

ช่วงเวลา 4 : 30

ที่ซอยหนึ่ง ที่ร้านขานของชำขอป้านิตยา

"แมวตัวนั้นเป็นแมวอัปมงคลเหรอจ๊ะ"ป้านิตยาถามสงสัยใคร่รู้ "ใช่จ้ะสีขาว แต่ขาวหม่นๆ จริงๆป้าไม่ได้สังเกตตรงตาของมันว่าน่ากลัว พันธุ์แมวตัวนั้นชอบขโมยปลาหรอจ๊ะ"

"ครับ นอกจากปลาแล้วยังมีการขโมยข้าวของอื่นๆ ป้าอย่านำแมวตัวนั้นมาอาศัยโดยไม่ทันรู้จักความอาถรรพ์ที่ผู้คนเขาเชื่อกันนะครับ แต่ผมมีอะไรบางอย่างที่ผมไม่เข้าใจว่ามันจะเกี่ยวข้องอย่างไร"

มอสหยิบแหวนมรกตวงที่เก็บได้จากบ้านของโจวเร "แหวนมรกตวงนี้น่ะครับ"

"อุ๊ย พระเจ้า แหวนวงนี้มันหายไปก่อนหน้านี้ไม่นาน" ป้านิตยาถือแหวนที่หายไปจากบ้าน " พ่อหนุ่ม เรื่องมันเป็นยังไงจ๊ะ ทำไมคุณถึงตามหาสิ่งนี้เจอได้ แค่ดูกำไรเท้าของเจ้าแมวอัปมงคลตัวนั้น ขอบคุณนะ ขอบคุณพ่อหนุ่มจริงๆ"

"ไม่เป็นไรครับ อย่าถือสาอะไรเลย จริงๆผมเดาถูกด้วยว่าป้ามีฐานะอย่างไรเนื่องจากพันธุ์สุนัขของป้า แมวอัปมงคลตัวนั้นมันขโมยแหวนมรกตของป้าไป ทั้งหมดนี้ผมคงต้องบอกว่าป้าต้องขอบคุณเจ้ามัสตาร์ดนี่แหละครับ"

"สุนัขของป้ามีส่วนเกี่ยวกับเรื่องนี้ เกี่ยวยังไงเหรอพ่อหนุ่ม" ป้านิตยายิงคำถามต่อ สงสัยในรายละเอียดวิธีต่างๆของมอส

"ผม ผะผะผมไม่รู้ครับ" มอสกระอักกระอ่วนจะคิดคำตอบ

"ขอบคุณนะคะ" สุนัขส่งกระแสจิตตอบ

ณ ที่บ้านของมอส

"กลับมาแล้วนะ" มอสเข้าประตูมาในบ้าน พบบรรยากาศภายในบ้านเงียบงัน พี่สาวยังไม่กลับมา สงสัยคงมีธุระอะไรสำคัญ

ไปเล่นรับโยนลูกบอลดีกว่า