ตอนที่ 3 เกมส์วิ่งไล่จับ

   หลังจากที่ปาร์ค ซอง มินได้เห็นชัดๆ แล้วว่าลูกน้องคนสนิทของเขานั้นแบกสาวน้อยนางหนึ่งกลับมาด้วย ทำให้ปาร์ค ซอง มินถึงกับลุกออกมาจากที่นอนรีบก้าวเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าของนายเปรม ด้วยความโมโหจากนั้นก็เริ่มต่อว่าให้ลูกน้องคนสนิททั้งสองคนเสียงดังลั่นห้อง ทำให้นายเปรมกับฮยอน อูลูกน้องคนสนิทลนลานรีบอธิบายแก้ตัวกันให้วุ่น

   [ลี ฮยอน อู] “ใจเย็นๆ ก่อนครับเจ้านายยย พวกผมไม่ได้ก่อเรื่องนะครับ พวกผมเจอสาวน้อยแสนสวยคนนี้เดินหลงทางอยู่น่ะครับ”

   [เปรม] “คงถือว่าสวยเลยทำเล่นตัวไปอย่างนั้นเองแหละครับเจ้านาย คงเรียกค่าตัวแพงน่าดูยังไงเจ้านายก็ตกลงราคากับสาวน้อยคนนี้เอาเองก็แล้วกันนะครับ พวกผมขอตัวก่อน”

   [ลี ฮยอน อู] “ขอให้สนุกนะครับเจ้านายยย สาวน้อยคนนี้ได้ตัวมายากลำบากมาก คนสวยมักเล่นตัวเสมอ”

   [ปาร์ค ซอง มิน] “อืมมม ขอบใจ นั่นรางวัลของพวกนาย หยิบไปสิ คนละปึกนั่นแหละ”

   [เปรม] “ว้าวๆๆ ขอบคุณมากคร๊าบบบ เจ้านายยย”

   [ลี ฮยอน อู] “ขอบคุณมากครับ เจ้านาย”

   เป็นอันเข้าใจตรงกันเมื่อตกลงกันเรียบร้อยดีแล้ว นายเปรมก็ตรงไปยังที่นอนใหญ่ของเจ้านายหนุ่ม จากนั้นก็เหวี่ยงร่างบอบบางของอ้อนแอ้นออกจากบ่าของเขาลงไปบนที่นอน ด้วยแรงตกกระทบที่ค่อนข้างแรงทำให้อ้อนแอ้นถึงกับเจ็บจุกจนแทบน้ำตาร่วงกันเลยทีเดียวน่าโมโหจริงๆ เลยไอ้พวกบ้านี่อ้อนแอ้นคิดในใจอย่างเจ็บแค้น

   [ปาร์ค ซอง มิน] “มาถึงที่นี่แล้วยังจะเล่นตัวอีกทำไม มาหาฉันตรงนี้มา เราจะได้ตกลงกัน”

   เมื่ออ้อนแอ้นพยุงตัวเองลุกขึ้นมาได้ก็ไม่รอช้าไม่ฟังฟ้าฟังฝนอะไรทั้งนั้น ยิ่งเห็นสายตาที่ปาร์ค ซอง มินมองมาดูก็รู้ได้ในทันทีว่าปาร์ค ซอง มินนั้นมีความต้องการอะไรบางสิ่งบางอย่างในตัวของเธอ วิ่งสิครับจะรออะไรสมองสั่งการในทันที อ้อนแอ้นใส่เกียร์หมาออกวิ่งไปรอบๆ ห้องเพื่อหาจังหวะหนีในตอนที่โดนแบกเข้ามานั้น อ้อนแอ้นก็ได้มองสำรวจเอาไว้บ้างแล้วเห็นมีประตูอยู่บานหนึ่ง ซึ่งไม่น่าจะเป็นประตูห้องน้ำอย่างแน่นอน อ้อนแอ้นเห็นประตูบานนั้นก็รีบวิ่งตรงเข้าไปเปิดอย่างไว ถือว่าโชคยังเข้าข้างดีนะที่ประตูบานนั้นไม่ได้ล็อคเอาไว้ ทำให้อ้อนแอ้นวิ่งผ่านเข้าไปได้อย่างฉลุย แต่มันไม่ใช่ทางออกอย่างที่คิดนี่สิ เป็นเพียงลานกว้างที่ค่อนข้างมืดออกสลัวๆ มีแสงสีเหลืองทองรำไรริบหรี่อ้อนแอ้นออกวิ่งไปข้างหน้าแต่ก็ต้องชะงักเท้า เมื่อเห็นว่าเป็นสระว่ายน้ำที่มีขนาดกว้างใหญ่พอสมควร อ้อนแอ้นจึงรีบหันซ้ายแลขวามองดูปาร์ค ซอง มินที่วิ่งไล่ตามเธอมาติดๆ ทำให้อ้อนแอ้นต้องวิ่งอ้อมไปรอบๆ สระว่ายน้ำเพื่อหลอกล่อให้ปาร์ค ซอง มินเสียหลักทิ้งระยะห่างจากเธอให้มากที่สุด และหาจังหวะวิ่งตรงไปยังอีกห้องหนึ่งได้ เพราะอ้อนแอ้นเห็นว่ามีประตูอีกบานหนึ่งที่อยู่ตรงทางลงข้างสระว่ายน้ำ ซึ่งมันเป็นห้องกระจกถ้าได้จังหวะเธอก็จะวิ่งตรงเข้าไปในนั้นทันที อาจเป็นทางรอดทางเดียวของเธอก็ได้ใครจะไปรู้ ส่วนปาร์ค ซอง มินเริ่มรู้สึกสนุกขึ้นมาแล้วสิ เขาไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้มาก่อนเลยมีแต่สาวๆ ที่อยากจะขึ้นเตียงกับเขาจนแทบจะกระโจนเข้าใส่เขากันทั้งนั้น หรือว่าสาวน้อยคนนี้อยากจะเล่นวิ่งไล่จับออกกำลังกายเรียกเหงื่อกันก่อน ก็คึกคักดีไม่ใช่น้อยยอมรับเลยว่าตอนที่เขาสบตากับสาวน้อยคนนี้ เหมือนมีกระแสพลังงานอะไรบางอย่างวิ่งตรงเข้ามารู้สึกจี๊ดๆ ที่หัวใจของเขาแปลกดีพิลึกเธอช่างสวยบาดตา บาดใจมีเสน่ห์น่าหลงไหลดึงดูดใจอะไรเช่นนี้นะ นัยน์ตาที่หวานปนเศร้านั้นมันมีอะไรบางอย่างที่ทำให้เขาอยากจะลองเข้าไปค้นหา ดูท่าทางของเธอในตอนนี้สิอย่างกับนางแมวป่าที่โกรธจัด

   หรือโมโหหิวยังไงยังงั้นอาจเป็นเพราะว่าเขายังไม่ได้ตกลงราคาค่าตัวกับเธอก่อนหรือเปล่านะ เขานี่ก็ใจร้อนจนเกินไปแต่จะทำอย่างไรได้ล่ะเขาก็ไม่อยากจะเสียเวลาต่อรองราคากับเธอนี่นา อยากทำอย่างอื่นก่อนมากกว่าเพราะที่ผ่านมา เขาแทบไม่ได้แตะต้องผู้หญิงเลยนานมากแล้วจริงๆ ด้วยต้องทำธุรกิจหลายอย่างและเดินทางบ่อยครั้ง จนมาเจอสาวน้อยคนไทยคนนี้ที่สวยถูกใจเขามากจริงๆ ทำให้เขามาตระหนักได้ว่าเขาก็มีความต้องการผู้หญิงเหมือนกันนะ ต้องตบรางวัลให้ลูกน้องทั้งสองคนของเขาซะแล้ว ที่รู้ใจเขามากถึงเพียงนี้หาของขวัญชิ้นพิเศษที่โดนใจเขามากเช่นนี้ปาร์ค ซอง มินมัวแต่ยืนยิ้มคิดอะไรไปเพลินๆ จนไม่ทันได้ระวังทำให้อ้อนแอ้นได้จังหวะหลบหนีวิ่งเข้าไปในห้องทำงานของเขาได้ แม่สาวน้อยคนนี้นี่นะเล่นเกมส์กับเขาไม่รู้จักจบจักสิ้น ไม่รู้จักเหน็ด ไม่รู้จักเหนื่อยซะบ้างเลยเดี๋ยวเขาจะทำให้เธอได้รู้ว่า เกมส์ของจริงนั้นเขาเล่นกันยังไง ทางด้านอ้อนแอ้นก็ออกวิ่งอย่างสุดกำลังเมื่อเห็นว่าปาร์ค ซอง มินเผลอก็ออกวิ่งไปที่ประตูบานนั้นออกไปที่ประตูบานนี้สุดท้ายก็กรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียงด้วยความตกใจกลัวทั้งๆ ที่มีผ้าพันอุดปากเอาไว้อยู่ เมื่อถูกปาร์ค ซอง มินดักรออยู่ที่หน้าประตูอีกบานหนึ่งและจับตัวของอ้อนแอ้นเอาไว้ได้จากประตูอีกฝั่งหนึ่งจากนั้นปาร์ค ซอง มินก็กึ่งลากกึ่งจูงดึงอ้อนแอ้นเข้ามาจนถึงในห้องนอนจนได้และปาร์ค ซอง มินก็จับตัวของอ้อนแอ้นกดลงกับที่นอนที่นุ่มเด้งรับตัวของเธอเอาไว้จากนั้นก็ล็อคมือน้อยๆ ของอ้อนแอ้นเอาไว้ทั้งสองข้างด้วยมือหนาของเขาเพียงข้างเดียวก็จัดการเธอได้แล้ว ปาร์ค ซอง มินก้มลงมามองสำรวจใบหน้าหวานของอ้อนแอ้นนั้นใกล้ๆ ที่ในยามนี้ดวงตากลมโตฉายแววตื่นตระหนก ช่างเป็นภาพที่น่ามองยิ่งนักในความคิดของเขา ส่วนอ้อนแอ้นนั้นก็ส่ายหน้าหนีไปมาไม่ยอมหยุดได้แต่ทำเสียงอู้อี้ในลำคอ เนื่องจากมีผ้าพันอุดปากเธอเอาไว้อยู่นั่นเอง

   [ปาร์ค ซอง มิน] “ผมได้เหงื่อมาพอสมควรแล้วที่รัก เรามาหาอะไรทำที่มันสนุกๆ น่าตื่นเต้นกว่าการวิ่งไล่จับกันดีกว่านะ คุณสวยถูกใจผมมากรู้ตัวไหมที่รัก”

   นี่ถ้าไม่ติดว่าเขากดมือของเธอเอาไว้ทั้งสองข้างแล้วล่ะก็ แม่จะเอาเล็บตะกุยให้หน้าแหกเลยทีเดียว อ้อนแอ้นยิ่งคิดก็ยิ่งแค้นใจทำอะไรไม่ได้นอกจากดิ้นหนีไปมา จนเริ่มจะหมดแรงลงไปทุกที ทุกทีแล้วปาร์ค ซอง มินเมื่อเห็นอาการของแม่เสือสาวที่ยังไม่สิ้นฤทธิ์ก็หัวเราะ หึหึ ออกมาเขากดมือของอ้อนแอ้นเอาไว้แน่นแล้วเอื้อมมืออีกข้างหนึ่งไปรูดซิป ที่อยู่ทางด้านหลังของอ้อนแอ้นลงมาแล้วค่อยๆ

   โปรดติดตามตอนต่อไปรอหน่อยนะคะ นักเขียนพิมพ์พัณณิตากำลังสร้างสรรค์ผลงานออกมาให้นักอ่านทุกท่านอยู่ค่ะ ฝากกดติดตามเพื่อไม่พลาดตอนต่อไปและนิยายเรื่องใหม่ ฝากกดถูกใจส่งข้อความเป็นกำลังใจติชมผลงานกันเข้ามาได้นะคะ ขอบคุณค่ะ