ทุกคนควรค่าสิ่งดี ๆ 4: ความธรรมดาที่ควรยอมรับ

ตามปกติชีวิต อีกสถานการณ์หนึ่งที่หลายคนมักจะได้พบ คือ “ความสูญเสีย” ทั้งเสียคนรักและของรัก เหล่านี้ล้วนสร้างความทุกข์ใจ ทุกข์กายให้ไม่น้อยตามแต่ระดับที่ผูกใจกับสิ่งนั้นไว้ น้อยคนจะเลี่ยงไม่ให้สูญเสียอะไรได้ เพราะทุกอย่างไม่เคยหยุดอยู่จุดเดิม วินาทีผ่านไป ทุกอย่างบนโลกย่อมสูญเสียความสดใหม่ เรียกว่า เสื่อมสภาพ หรือท้ายที่สุดสิ่งต่าง ๆ ก็ต้องพังสลาย เหมือนกับชีวิตคน แข็งแรงแค่ไหนวันหนึ่งก็ต้องตาย พวกนี้เป็นลักษณะธรรมดาของโลก ถึงอย่างนั้น ต่อให้เป็นอะไรธรรมดา เราก็ยากจะทำใจไม่ให้เศร้าได้ใช่ไหม ถ้าเอาแบบง่าย ๆ แค่รู้ไว้เตรียมใจล่วงหน้าบ้างก็ยังดี

เมื่อวันสูญเสียคนเป็นที่รักมาถึง ไม่ว่าจะจากเป็นหรือจากตายก็ตามแต่ ให้ตระหนักไว้เสมอว่า “ไม่มีใครสามารถเคียงข้างเราตลอดเวลาและตลอดไป” หมดเหตุผลให้อยู่ก็ต้องลาจาก มีปัจจัยให้ห่างก็ต้องไป คนไม่ใช่ เข้ากันไม่ได้ สักวันก็ถึงทางแยก ห่างไปแล้วบางครั้งเรื่องดี ๆ อาจตามมาต่อจากนั้นก็ได้ เช่น เปิดโอกาสให้คนใหม่ที่ดีกว่าเข้ามา มองเห็นข้อบกพร่องของตนเอง เข้าใจความจริง
ในความรักและโลกมากขึ้น เราจะฟูมฟายเสียใจก็ไม่เป็นไร ทว่าให้เวลามันเท่าที่เหมาะควรพอแล้ว ชีวิตเรามีอะไรต้องทำอีกมาก มัวมาคร่ำครวญกับอะไรเกินไปจะเสียเวลาเปล่า เจ็บปวดมากแค่ไหนเราก็ต้องเดินหน้า เสียบางคนไปมันไม่ถึงตายและไม่คุ้มค่าให้ต้องตาย อนาคตเราล้ำค่าสูงสุด คนที่ให้ใจจริงกับเรามีค่ายิ่งกว่า เตือนตนทุกวันเถอะ อย่าให้ความสำคัญผิดสิ่งเลย

แม้วันหนึ่งความตายพรากคนที่เรารักไป ยังไงก็ต้องพยายามใช้ชีวิตต่อให้ได้ สิ่งสมควรทำที่สุดในตอนนี้ คือ ใช้ปัจจุบันขณะเขายังอยู่ให้เกิดประโยชน์ อย่าดูแคลนทุกนาที อย่าปล่อยผ่านไปโดยเปล่า เวลาและชีวิตเป็นอะไรที่ไร้วิธีเรียกคืน เมื่อถึงคราวจากลาจะได้ไม่นึกเสียใจทีหลัง บ่อยครั้งวันสุดท้ายมักมาเงียบเชียบเกินกว่าจะทันระวัง ดังนั้นจึงไม่สามารถประมาทสักเสี้ยวนาที ตั้งสติให้มั่น
ถ้าต้องเสียใครไป เขาหมดบุญจากโลกนี้อาจไปเกิดในดินแดนแสนสุขกว่า กายมนุษย์มันทุกข์ ผ่านแต่ละเดือนปียากลำบาก เหลือแค่เราที่จำเป็นต้องก้าวต่อ เรียกว่าความจำเป็น เพราะเราไม่สามารถตายตามคนรักไปได้ทันที เขาหมดลมหายใจเมื่อถึงเวลาเหมาะสม
แต่ยังไม่ถึงเวลาของเรา อย่างเคยบอกไว้ก่อนหน้านี้ #ธรรมชาติคงไม่ง่ายให้ขนาดนั้น ยิ่งสำหรับคนโกงหาทางลัดสบาย ๆ ด้วยแล้ว!
ไม่ว่าลาจากแบบไหน รักเท่าไรย่อมทรมานใจเท่านั้น แต่ขอให้เราจงมีสติสูงสุด ถ้าคนคนนั้นกำลังจะไปดี เขาจะได้หมดห่วง อยากร้องก็ร้องนะ หาคนไว้ใจได้สักคนอยู่ใกล้ ๆ และถ้าไม่มีใครจริง ๆ ที่นี่มีกำลังใจและความปรารถนาดีให้เสมอ

ขึ้นชื่อว่าสิ่งที่รัก จะมีชีวิตหรือไม่ล้วนทำให้เรารู้สึกแย่แบบใดแบบหนึ่งเสมอเมื่อต้องสูญเสียไป ยิ่งเป็นการสูญเสียจากสาเหตุโง่ ๆ อย่างประมาทด้วยแล้วย่อมเจ็บปวดเข้าไปใหญ่ ใช้เงินไม่ระวัง บริหารธุรกิจผิดพลาด โลภมากจนโดนหลอก ทรัพย์สินที่อุตส่าห์หามายากเย็นก็มลายแค่พริบตา บางคนอาจรอบคอบแล้วแต่ทำดีที่สุดได้เท่านี้ หรือไม่แน่ว่าอาจถึงคราวเคราะห์ของเราก็ได้ บ้าน
ไฟไหม้ พายุถล่มไร่นา สมบัติวอดวายโดยไม่ทันตั้งตัว ตอนนั้นเหมือนหมดสิ้นทุกอย่าง ของรักซึ่งเปรียบกับเครื่องต่อลมหายใจสุดท้ายหายไป ตามด้วยความจริงปรากฏว่า เหลือน้อยกว่าน้อยที่เคยพูดดิบดีพร้อมช่วย เคารพรักเสมอ ยินดีสนับสนุนทุกเรื่อง ยังยืนยันคำเดิมและอยู่เคียงข้าง สำคัญคือ ถ้าเราโชคดีเหลือใครบ้าง จงจำไว้ให้ดี “เขาคนนั้นเป็นคนที่ควรรักษา” ในสถานการณ์ย่ำแย่ ตัวปลอมจะหายไป ตัวจริงจะชัดเจนขึ้น นับเป็นอะไรดี ๆ อย่างหนึ่งที่เราควรนึกถึงตอนเจอมรสุม

คล้ายสูญเสียโลกทั้งใบ ไฟดำรงชีวิตต่อมอดดับ จะเป็นจะตายยังไง เราก็ปล่อย “สติ” หลุดลอยไม่ได้เด็ดขาด บางคนคิดว่า
เจ้าสติเพื่อนยากนี้ควรมีให้เยอะแค่ยามทุกข์ ความจริงแล้วไม่ว่าเศร้าหรือเบิกบาน สติก็จำเป็นต้องมีให้ได้ตลอด ไม่อย่างนั้นจะกลายเป็น “จมทุกข์” และ “หลงสุข” ไปซะ อะไรที่มากเกินน้อยเกินมันไม่ดีหรอก ซึ่งเครื่องช่วยปรับสมดุลวิเศษสุดก็คือ สติ นั่นแหละ
เมื่อตั้งสติได้ระดับหนึ่งแล้ว ใช่จะห้ามไม่ให้คร่ำครวญฟูมฟาย แต่อยากให้ปล่อยออกมาโดยมีสติคอยกำกับต่างหาก เวลานั้นเราไม่ต้องอดทนพยายามเข้มแข็งอีกต่อไปก็ได้ ถึงยังไงก็ยังต้องรักษาสติมั่นเข้าไว้นะ “ไม่ไหวก็พักก่อนนะ” “ช่างมันนะ พักให้พลังคืนแล้วค่อยสร้างใหม่” เคยได้ยินใช่ไหม “สมบัตินอกกายไม่ตายก็หาใหม่ได้” คนคนหนึ่งขออยู่เคียงข้างตรงนี้ทุกเวลาเลยถ้าใครต้องการ

ปัญหาอุปสรรคเป็นของคู่โลก บางเรื่องพอหลบหลีกได้ บางเรื่องปฏิเสธลำบาก คนจะอยู่บนโลกนี้อย่างเป็นสุขได้นอกจากความเข้มแข็งอดทนบากบั่นแล้วก็ยังต้องเข้าใจธรรมชาติของโลกด้วย ถ้าพูดตามหลักศาสนา คงมีแต่ทำดีเท่านั้นจึงจะได้ดี ทว่านิยาม “ความดี” ของแต่ละคน แต่ละวัฒนธรรมก็มีหลากแง่มุม อย่างนั้นเอาเป็นว่า “เกลียดแบบไหนก็อย่าทำแบบนั้นกับคนอื่น” เป็นเบื้องต้นก่อน ไม่ชอบคนทำร้ายกายใจเราก็ไม่เบียดเบียนกายใจเขา รังเกียจคนตระหนี่ คนแล้งน้ำใจ ก็เป็นคนรู้จักแบ่งปัน ถ้าปฏิบัติถูกคน
ถูกเวลา ถูกสถานที่ เชื่อเลย 90% ย่อมได้ผลเชิงบวก หรือใครไม่อยากคิดเรื่องคำสอนในศาสนา ทางเดียวซึ่งพอมองเห็น นั่นคือ เราต้องศึกษาเรียนรู้ ฝึกฝนทักษะต่าง ๆ ให้มากพอจะผ่านทุกวิกฤตไปได้ ทั้งคำสอนทางศาสนาและกฎทั่วไปของโลก ล้วนอาศัยกำลังใจเป็นพลังผลักดันเพื่อคว้าเป้าหมาย แน่นอนว่าน้อยคนจะหาได้ตลอดเวลา ดังนั้นจึงควรศึกษาวิธีสร้างมันเอาไว้ อย่าพยายามจบชีวิตตนเองตราบยังไม่แน่ใจว่าหลังความตายเป็นยังไง ถ้าธรรมชาติมันจิ๊บจ๊อยขนาดนั้น ความยุ่งยากคงไม่โผล่หน้ามากัดกินชีวิตเราจนต้องหนีไปตายตั้งแต่แรกหรอกใช่ไหม?

********************

            เรื่องนี้ไม่ได้เปิดขาย แต่ถ้าใครชอบใจ ก็ฝากโดเนทเป็นกำลังใจให้กันด้วยนะคะ อย่างน้อยรายได้เหล่านี้อาจช่วยสนับสนุนให้แพล็ทฟอร์มKeangun ซึ่งสร้างขึ้นจากน้ำพักน้ำแรงเพื่อนผู้พิการทางการเห็นคนหนึ่ง สามารถเติบโต และเป็นประโยชน์กับคนจำนวนมากต่อไปได้ ผู้สร้างคาดหวังให้แพล็ทฟอร์มนี้ช่วยคนตาบอดด้วยกันมีพื้นที่เข้าถึงหนังสือต่างๆมากขึ้นค่ะ ด้วยพักหลัง แพล็ทฟอร์มใหญ่บางแห่งพัฒนาระบบแล้วลืมนึกถึงการใช้งานของคนตาบอดไป ส่งผลให้คนกลุ่มนี้เข้าถึงหนังสือลำบากขึ้น กระทั่งผู้พิการทางสายตาที่ฝันอยากเป็นนักเขียน ก็หาช่องทางลงงานได้ยากขึ้นตามไปด้วย อย่างไรแล้ว ฝากทุกคนส่งกำลังใจให้เพื่อนๆตาบอด และเจ้าของแพล็ทฟอร์มนี้ด้วยนะคะ