กล่องเวลา 9: เวลาเที่ยงคืน

        ไฟภายในห้องน้ำรวมของหอพักหญิงยังคงสว่างโร่แม้จะเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้วก็ตาม เสียงซักผ้า
ดังมาจากห้องน้ำห้องหนึ่ง ซึ่งขณะนี้ก็มีอยู่เพียงห้องเดียวที่ปิดประตูไว้ ภายในห้องน้ำห้องนั้น ดอกท้อกำลังจัดการกับเสื้อผ้าใส่แล้วของตนในกะละมังอย่างขะมักเขม้น เด็กสาวชอบซักผ้าตอนอาบน้ำ เพราะเวลาอื่นเธอไม่ค่อยว่างเท่าไหร่ ทั้งงานชมรม งานเมเจอร์รัดตัวเสียหมด รอบบริเวณไร้เสียงผู้คน ได้ยินเพียง
เสียงจิ้งหรีดตามโพรงหญ้าหลังหอดังแข่งเสียงขยี้ผ้าของเธอเท่านั้น

        สองมือทำงานสมองก็คิดอะไรเรื่อยเปื่อย หลายคนร่ำลือกันว่าทุกหอต้องเคยมีประวัติน่าขนลุก
ซึ่งหอพักนี้ก็ไม่ต่างกัน ตำนานหอพักต่างๆ ในมหาวิทยาลัยล้วนมีบันทึกไว้ในอินเทอร์เน็ต แน่นอนว่า
หากกระทู้ไหนเปิดให้แสดงความเห็นได้ เหล่าผู้มีประสบการณ์จริงบ้าง มะโนบ้างย่อมไม่พลาดที่จะ
มาแบ่งปันเรื่องราวอันเขาประสบ และเวลานี้ เรื่องสยองขวัญพวกนั้นก็กำลังแล่นเข้ามาหลอกหลอนในหัวจนเธออดฟุ้งซ่านไปไกลไม่ได้ ยามดึกดื่นแบบนี้ บรรยากาศแบบนี้....

        ดอกท้อเอาผ้าล้างน้ำครั้งสุดท้ายก่อนจะแช่ผ้าลงน้ำยาปรับผ้านุ่มให้มีกลิ่นหอม เสร็จแล้วก็ลุก
ไปอาบน้ำแปรงฟันเข้านอน วันนี้ผมค่อนข้างโชกเหงื่อเธอจึงสระสักหน่อย เด็กสาวไม่รู้ว่าตอนนี้กี่โมงแล้ว ทว่าก็ยังอาบน้ำอย่างใจเย็น พรุ่งนี้มีเรียนสาย ฉะนั้นไม่จำเป็นต้องรีบตื่นแต่เช้า น้ำเย็นสบายใจ นอกจากเสียงฮำเพลงเบาๆ กับเสียงน้ำจากฝักบัวก็ไม่มีเสียงใดสู้เสียงจิ้งหรีดด้านนอกอีก ยอมรับว่าเธออยู่ในห้องน้ำแค่คนเดียวกับสิ่งแวดล้อมชวนวังเวงอย่างไรชอบกล

        โครก... จู่ๆ เสียงชักโครกถูกกดก็ดังมาจากห้องน้ำฝั่งตรงข้าม ดอกท้อที่กำลังฮำเพลงปนคิดอะไรเพลินๆ พลันสะดุ้งเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นแปลกใจว่าใครกันมาเข้าห้องน้ำเวลานี้ สำคัญคือ ก่อนได้ยินเสียงกดนั้น จำได้ว่าไม่ได้ยินเสียงคนเดินเข้าห้องน้ำ ทั้งที่เสียงในห้องน้ำก้องกังวานเสียขนาดนั้น หรือเขา
จะเดินเบามาก ไม่ได้ยินเสียงคนปิดประตู หรือเขาคิดว่าป่านนี้คงไม่มีใครจะออกมาเจอเข้า แถมไม่ได้ยิน
แม้เสียงใช้สายชำระ หรือเขาคิดจะล้างภายหลัง

        ทว่า...คอยเงี่ยหูฟังจนแต่งตัวเสร็จ ขนตะกร้าข้าวของเปิดประตูออกจากห้องน้ำก็ยังไม่ได้ยินเสียงอะไรต่อจากนั้นเลย เด็กสาวเหลียวมองห้องน้ำทุกห้อง..ไม่มีห้องไหนปิดประตู..ทุกห้องว่างเปล่า ไร้ซึ่ง
การมีอยู่ของมนุษย์คนใดทั้งสิ้น...!