ตอนที่ 11 : ซาร่า สตีลวอลล์
เทรล ทำหน้านิ่วขึ้น หลังจากมองซีคที่เดินหายไปแล้ว
‘ นายน้อยคิดอะไรของเขา เขาทำแบบนี้ไปแล้วได้อะไร ’
ทีแรก เทรลคิดว่ามาเสมอว่าซีควางแผนทำทุกอย่าง เป้าหมายคือให้ทุกคนรวมถึงท่านเคานท์ยอมรับสร้างภาพลักษณ์ตัวเองใหม่เพื่ออนาคต กลายเป็นว่าไม่ใช่แล้ว ซีคละทิ้งมันไปโดยไม่มีท่าทีเสียดายเลย
“ ท่านซีค ทำไปเพราะต้องการอะไรกันแน่”
ตัวคริส นันท์ก็ถามขึ้นอย่างสงสัยเหมือนเทรล โชคดีที่เขาถามออกไปตอนที่ท่านเคานท์เย็นลงแล้ว
“ ก็ทุกอย่างกำลังไปในทิศทางที่ดีสำหรับท่านซีคแล้ว แล้วเขาก็เตะมันทิ้งไปเลย ”
คริส นันท์เดาะลิ้นขึ้นอย่างขัดใจ
“ เขาจะเดินจากไปแบบนี้เลยเนี่ยนะ ”
" ข้าละไม่เข้าใจจริงๆ "
“ ท่านซีคก็ยังเด็กละนะ เขาคงโกรธแล้วก็น้อยใจเลยหนีไปแบบนี้ "
ในความคิดของคริส นันท์ ยังเชื่อว่าลึกๆซีคจะกลับมา
“ แต่เรื่องที่นายท่านคนต่อไปคือท่านเกร็คอันนี้ตัดสินแล้ว ท่านซีคเล่นถอนตัวต่อหน้าคนมากขนาดนี้ ”
เทรล หัวเราะออกมาเบาๆ ขนาดคริส นันท์ที่สนับสนุนท่านเกร็คมาโดยตลอดต้องยินดีที่สุดสิ ดันมาออกท่าทีเสียดายขนาดนี้
' ไม่ ไม่ใช่แค่ท่าน คริส นันน์ '
มีหลายคนที่คิดแบบนี้ แม้แต่เทรลก็ยังซ่อนความเสียใจไว้ไม่ได้จริงๆ
เทรล เปลี่ยนมามองเกร็คที่นอนทรุดอยู่ที่พื้น
‘ ถึงนายน้อยเกร็คจะบกพร่องอยู่บ้าง ตัวเลือกเดียวคือหวังให้— ’
ฟึบบ!
“ ท่านเป็นอะไรไป? ” คริส นันท์ถามเทรลที่มีท่าทางแปลกๆ แต่ไร้คำตอบกลับมา
‘ นายน้อยเกร็คไม่ดีพอ ข้าเพิ่งคิดแบบนี้ไปงั้นหรอ? ’
ที่ผ่านผู้คนในสตีลวอลล์ไม่ว่าใครก็มองว่า ‘ เกร็คผู้เก่งกาจ’ เหมาะสมแล้วการจะรับตำแหน่งต่อจากท่านเคานท์
แต่ทุกอย่างกำลังเปลี่ยนไป ความเชื่อมั่นต่อเกร็คได้ลดลงอย่างมาก ภาพลักษณ์เกร็คกลายเป็นดูอ่อนแอ ขนาดเทรลยังเผลอคิดไปโดยไม่รู้ตัว
‘ ตั้งแต่นี้ไปท่านเกร็คคงต้องโดนเปรียบเทียบอยู่ตลอด '
‘ แล้วยิ่งคนที่ได้เห็นเหตุการณ์วันนี้คงฝั่งใจแน่ ข่าวลือที่แพร่กระจายต่อๆอีก ’
' เมื่อไหร่ที่นายน้อยเกร็คผิดพลาด แค่ทำไม่ได้อย่างที่พวกเขาหวัง พวกเขาจะมองแย่ลงเรื่อยๆ ’
และท้ายที่สุดความแตกร้าวจะเกิดขึ้น
‘ ถึงตอนนี้จะยังเป็นเรื่องเล็ก แต่ปัญหาที่ตามมาใหญ่กว่าที่ใครคิดแน่ ปัจจัยเยอะมากที่จะมาเกี่ยวข้อง ’
ยังดีที่ผ่านมามีหลายคนสนับสนุนเกร็ค
‘ บรรดาคนที่เป็นกลางหรือเคยสนับสนุนนายน้อยซีค คงพากันพูดว่า ทายาทคนโตที่เหนือกว่ามากอย่างท่านซีคถูกบีบบังคับให้ถอนตัวไป ’ และที่น่ากลัวกว่าคือคนนอกที่อยากสร้างคลื่นใต้น้ำ
เมื่อก่อนผู้คนยอมรับเกร็คจากความสามารถที่มากกว่าคนทั่วไป ขอแค่เกร็คพิสูจน์คุณสมบัติที่มากกว่าเดิมให้พวกเขาเชื่อมั่น ปัญหาจะระเหยไปในอากาศ ไม่รุกรามออกไปด้านนอก
‘ ไม่อยากจะคิดถ้านายน้อยเกร็ค เกิดล้มเหลวที่จะกลับมาเป็นคนเดิม ’
เกร็คกำลังเหม่อมองทางที่ซีคเดินหายตัวไปเหมือนคนเสียสติ เหตุการณ์วันนี้มีผลต่อจิตใจเขามาก เป็นบททดสอบหนึ่งที่เขาจะเรียนรู้พัฒนาตัวเองได้จากมัน
‘ กลัวว่าเขาจะไม่มีวันสลัดภาพฝันร้ายนี้ออกไปได้ละสิ ’
หนึ่งคือความกลัวจากวันนี้ สองคือแรงกดดันที่จะถาโถมซัดเขาต่อไปหลังจากที่พ่ายแพ้ และสามความรู้สึกดูถูกเหยียดหยามที่เขาทำซีคมาโดยตลอด จะคอยหลอกหลอนเขาไปอีกนาน
และท้ายที่สุด
‘ ตอนนี้ท่านซีคก็จากไปแล้ว ถ้าท่านเกร็คลุกขึ้นยืนหยัดไม่ได้ สตีลวอลล์จะอยู่รอดต่อไปได้ยังไง ’
ยิ่งเทรลคิดไปไกลเท่าไหร่ก็ยิ่งหนักใจเท่านั้น เหมือนเขาจะเริ่มเข้าใจพฤติกรรมที่ซับซ้อนของซีคขึ้น
‘ นายน้อยซีคไม่ได้ทำไปเพราะอยากถูกยอมรับ แต่ทั้งหมดคือการแก้แค้น ’
ถ้าเป็นจริงตามที่เทรลกังวล สตีลวอลล์จะไม่แค่ถูกสั่นคลอน—แต่มันจะพังทลาย
“ เกิดปัญหาอะไรขึ้นหรือไม่ท่านพ่อบ้าน”
“ ข้าคิดว่านายน้อยจากไปแล้ว ”
" ท่านพูดอะไรนะ "
“ ความหมายของข้าคือนายน้อยทิ้งพวกเราไปแล้วจริงๆ ”
ซีคได้ออกไปจากสตีลวอลล์ด้วยการทิ้งระเบิดขนาดใหญ่ไว้ด้านหลัง เทรลละสายตาออกจากคริส นันท์ที่กำลังประหลาดใจอยู่ พร้อมกัดริมฝีปาก
* * *
“ฮา! ข้ารู้สึก~ สดชื่น~!”
ซีคร้องตะโกนตอนที่แกะผ้าพันแผลรอบตัวออก เสียงที่ดูผ่อนคลายให้กับทุกคน แต่ทำให้ฮานเหมือนถูกโทษประหารต้องใส่ลูกตุ้มไว้ที่ขา
ไม่มีเหตุผลอะไรพิเศษที่ซีคให้ฮานมาติดตามรับใช้
‘ ก็ถ้่าต้องเดินทางแล้วมีคนถือสัมภาระให้มันดีกว่า ดีแค่ไหนที่กล้ามาท้าทายข้าแล้วรับโทษด้วยการใช้แรงงานนิดหน่อย— นี้มัน เราคงมีความเมตตาขึ้นแล้วแน่ๆ '
เหมือนว่าตอนนี้ซีค ตีความที่เกล็น เซนาร์ด พูดไว้ก่อนที่ซีคจะตาย [ข้าอธิษฐานให้เจ้าหมั่นทำความดีมีเมตตามากขึ้น] ในแบบของตัวเอง
“ นายน้อยจะออกไปจากสตีลวอลล์จริงๆหรือขอรัับ ”
ฮาน ที่ปากกำลังสั่นพยายามถามออกมาหลังจากลังเลอยู่นาน
“ ใช่ ”
“ น-นายน้อยไม่ลองคิดดูอีกครั้งหรือครับ นายท่านต้องอ่อนลงให้นายน้อยแน่นอนพรสวรรค์ของท่านมากขนาดนี้ "
" ถ้านายน้อยเปลี่ยนใจกลับไป ไม่ง่ายกว่าหรือครับที่จะมีชื่อเสียงด้วยฐานะตระกูลสตีลวอลล์ ”
“ ข้าไม่ต้องการ ”
ทำเอาฮานเหมือนจะร้องให้
“ ข้ามีเรื่องสงสัย ความสัมพันธ์ระหว่างเจ้ากับนายหญิง มันดูไม่ธรรมดา ”
ถึงนายหญิงฟรอเรลจะไม่พอใจทุกเรื่องที่เกี่ยวข้องกับซีคอยู่แล้ว แต่สิ่งเธอปฎิบัติกับฮานดูไม่เหมือนคนรับใช้คนอื่น
“ ท่-ท่านยายของข้าเป็นพี่เลี้ยงของนายหญิง ”
“ อ่า ข้าไม่ละแปลกใจ”
ซีครู้เหตุผลแล้วที่นายหญิงฟรอเรลพยายามปกป้องฮานมาก
‘ กลายเป็นว่าข้าลักพาตัวคนรับใช้สำคัญของเธอมา หึนางคงเจ็บปวดเอาเรื่อง ’
รอยยิ้มมารร้ายประดับบนหน้าซีคอย่างธรรมชาติ
ฮานที่ดูแล้วว่าสามารถคุยกับซีคได้บ้างจึงถาม
“ แล้วต่อไปนายน้อยมีแผนจะทำอะไรต่อไปหรือครับ เราจะไปที่ไหนกัน ห-หรือนายน้อยอยากจะทำอะไร ”
“ ข้าก็ยังไม่มีแผนอะไรที่แน่นอนหรอกตอนนี้ แค่คิดว่าจะท่องไปในโลกกว้างลองทำดีดูบ้าง แค่นั่นเอง ”
‘ ก็ข้าในฐานะจอมมารแห่งการทำลายล้างได้แพ้ไปแล้ว ก็ว่าจะลองทำแบบที่โอ้โง่เกล็นลองบอกดู ’
ถึงเกล็นจะดูแล้วเป็นคนงี่เง่า แต่ก็เป็นถึงวีระบุรุษที่ล้มเขาได้ วิธีนี้คือการแสดงความนับถือของเขา
“ นายน้อยต้องการไปทำความดี ? ”
“ เออดิ เกิดเป็นชายตอนมีชีวิตอยู่่ก็ควรทำความดีไม่ใช่หรือไง ”
" อย่างที่สนามประลองข้าก็พึ่งทำเรื่องดีๆให้คนสตีลวอลล์ไป รู้สึกดีจริงๆ คุ้มค่าๆ ”
' แนวคิดอะไรของเขาเนี่ย ท่านซีคกำลังเพี้ยน? '
การแสดงออกของฮานเหวอเหมือนเจอเรื่องช็อค จนไม่อยากเชื่อ
โชคดีที่เขาไม่หลุดพูดไปตามที่คิดเหมือนที่ทำในอดีต ให้ตายเขาก็ไม่เชื่อว่าซีคตั้งใจทำความดี
‘ ก็ที่ท่านซีคทำไป แทบจะพลิกคว่ำทุกอย่างเละเทะไปหมด ’
ความสามารถของฮานไม่ถึงขั้นเทรลที่มองไกลเป็นฉาก แต่ก็พอรู้ว่าเรื่องทีี่จะเกิดขึ้นต่อไปไม่ได้ใกล้เคียงการทำความดีเลย
คนตรงหน้าเขาทำเหมือนว่ามันปกติซะงั้น เหมือนมั่นใจว่าตัวเองทำเรื่องถูกต้องลงไปแล้ว
‘ เกร็คที่เหมือนศูนย์รวมจิตใจคนต่อไปของสตีลวอลล์และตอนนี้เขาล้มลง ' ซีคคิด
' ไม่ว่ายังไงถ้าเขาผ่านมันไปได้ยืดหยัดขึ้นได้อีกครั้ง ตัวเขาคนใหม่จะเป็นเคานต์ที่เพียบพร้อมมากขึ้น ’
ไม่ควรเอาเกร็คมาเปรียบเทียบกับอัจฉริยะระดับสัตว์ประหลาดอย่างซีค แต่เกร็คก็ยังพอมีพรสวรรค์
ด้วยการที่ซีคเดินออกมา ทิ้งให้เกร็คผ่านมรสุมบททดสอบไปได้ เขาจะเป็นเคานท์ที่ยอดเยี่ยมได้แน่นอน ไม่ใช่ว่าซีคอยากพูดให้ตัวเองดูดีหรืออะไรหรอก มันมีมากกว่านั้น
‘ สตีลวอลล์จะไปต่อไม่รอด ถ้าเกร็คเติบโตขึ้นมาอย่างประคบประหงม ’
' อนาคตของสตีลวอลล์จะไม่มีอะไรเปลี่ยน ’
ที่น่าช็อคก็คือ สตีลวอลล์จะกลายเป็นซากปรักหักพังในอนาคตอันใกล้—อย่างไม่เหลือซาก ไม่เหลือรอดแม้แต่คนรับใช้สามัญชนสักคน
ซีคไม่รู้สาเหตุของการล้มสลายนั้น เขาเพิ่งรู้ก็ตอนที่โลกเต็มไปด้วยความวุ่นวายแล้วเผลอถามผู้ติดตามคนหนึ่งถึงสถานการณ์ของสตีลวอลล์ หลังจากนั้นเขาก็หมดความสนใจเลยเพราะคิดว่าไม่มีอะไรเกี่ยวกับเขา
‘ ก็นะถ้าเกร็คล้มไปเลยทั้งแบบนั้น ก็แค่เพิ่มโอกาสให้สตีลวอลล์ล้มสลายมากขึ้น ยังไงก็เป็นเรื่องที่จะเกิดอยู่แล้ว ดังนั้น…’
เขาสูญเสียความรักที่เคยให้กับคนพวกนั้นไปนานแล้ว แค่การสร้างโอกาสเปลี่ยนแปลงให้ขนาดนี้ มันเป็นน้ำใจอันยิ่งใหญ่ของเขาอยู่แล้ว
“ เอ่อ..,นายน้อยขอรับ ”
“ ข้าไม่ใช่นายน้อยอีกแล้ว ต่อไปให้เรียกข้าว่า ท่านซีคซะ ”
พวกเขาได้ออกจากปราสาทท่านเคานท์แล้ว ฮานจึงไม่จำเป็นต้องเรียกซีคว่า ‘นายน้อย’
“ ท่านซีค เราจะไปกันแบบตัวเปล่าหรือครับ "
สิ่งติดตัวซีคตอนเดินออกมาคือ ดาบที่เต็มไปด้วยเลือด เสื้อผ้าหรูหราที่ขาดเป็นชิ้นๆ
ส่วนฮานก็มีแค่เสื้อผ้าที่ใส่อยู่ ไม่มีเงินทองติดมาสักเหรียญ
" เจ้าไม่ต้องกังวล ข้าเตรียมของบางอย่างไว้แล้ว ”
" ข-ข้าเข้าใจแล้วครับ ท่านซีค ”
ฮานตอบกลับแบบฝืนๆ เขายิ่งรู้สึกสิ้นหวังลงไปอีกระดับ
‘ เขาเตรียมตัวไว้ขนาดนี้ เขาตั้งใจไปจริงๆแน่ ’
ความหวังของฮานที่จะกลับปราสาทลดน้อยลงไปอีก
“ ที่ข้าจะพูดต่อไปนี้แค่อยากเตือนเจ้าเป็นพิเศษ อย่าได้คิดหลบหนีกลับไปปราสาท ยังไงสตีลวอลล์ก็เป็นตระกูลนักรบข้าพาเอาตัวเจ้ามาแล้วหลังจากชนะประลอง พวกเขาไม่มีทางรับเจ้ากลับไปแน่นอน ”
“ หรือเจ้าคิดว่าสามารถเอาชีวิิตรอดภายนอกละหะ เพราะตั้งแต่เกิดเจ้าก็ทำเป็นแต่หน้าที่รับใช้ภายในปราสาท ”
ฮานทึงผมของตัวเอง เขาได้แต่ยอมรับว่าอยู่ในกำมือซีคแล้ว
ทั้งสองเดินผ่านบ้านเมือง ไม่เหมือนในสนามประลองที่วุ่นวาย ข้างนอกเงียบสงบ แต่สายตาผู้คนมองมาทางพวก ซีคอย่างระวังเมื่อเห็นดาบเปื้อนเลือดเสื้อผ้าหรูขาดๆ
ซีคเดินผ่านพวกเขาอย่างไม่สนใจ ก้าวเดินต่อไป
' ที่นี่คือ! '
ฮานที่กังวลอยู่กับอนาคตตื่นตัวขึ้น ที่เห็นวิหารแห่งที่ตั้งออกมาไกลจากกลางเมือง
แต่นี้ไม่ใช่วิหารทั่วไป
‘ วิหารมันเป็นเหมือนสุสานประจำตระกูลสตีลวอลล์ไม่ใช่หรอ ’
เพราะท่านเคานต์รุ่นก่อนๆและบรรพบุรุษหลังตาย ได้หลับพักผ่อนอยู่สุสานแห่งนี้
'' ร-เรามาที่นี่กันทำไมครับ ท่านซีค "
“ ข้าคิดว่าจะไปพบท่านแม่ก่อนออกเดินทาง ”
เสียงของซีคที่กระปรี้กระเป้าตลอดอ่อนลงเล็กน้อย
“ ท่านแม่ที่ท่านพูดถึงก็นายหญิงคนก่อนหรือครับ ”
" อ่าใช่ "
ซีคเดินตรงเข้าไปในวิหาร
“ ยินดีต้อนรับครับคุณชาย”
บาทหลวงที่เป็นหัวหน้าดูแลวิหารอยู่กล่าวทักทาย ซีคที่ยืนนิ่งไม่นานก่อนจะดึงสติกลับมา
“ ข้ามาเอาของที่ฝากไว้ ”
บาทหลวงคนเดิม ออกคำสั่งบาทหลวงที่อยู่รอบตัวเขาให้ไปเอาของมา
กระเป๋าสัมภาระขนาดเล็กใหญ่สองใบ
“ นี่ของที่ท่านฝากไว้ "
ซีคเอากระเป๋าใบเล็กยกขึ้นไหล่ตัวเอง ใบใหญ่เอาไว้ตรงหน้าฮาน
“ แบกมันซะ ”
"…ครับท่านซีค "
ฮานไม่มีทางเลือก ได้แต่ยกกระเป๋าขึ้นสะพายอย่างเงียบๆ
‘ โครตหนัก ’
“ ข้าอยากจะเข้าไปไหว้ท่านแม่สักหน่อย”
“ โปรดตามข้ามา ” บาทหลวงบอกจะเป็นคนพาไป
แต่ก่อนนั้น ซีครู้สึกว่าเขาต้องล้างต้วเปลี่ยนเสื้อผ้าตอนนี้สำคัญกว่า จึงถามทางและขอเวลาสักครู่
เมืื่อกลับมา บาทหลวงเดินนำซีคเข้าไปส่วนในของวิหาร ในนั้นเต็มไปด้วยหลุมฝั่งศพ หลุมไหนที่ดินพูนขึ้นมีป้ายศิลาแสดงว่ามีศพถูกฝั่งไว้แล้ว จุดหนึ่งไปยังจุดหนึ่งหลายหลุม
บาทหลวงนำทางซีคไปยังหลุมศพหนึ่งที่ป้่ายศิลาดูใหม่ที่สุด
*** ต่อไปบท […] บทสนทนาในความทรงจำนะครับ ***
[ ซาร่า สตีลวอลล์ ]
ผู้เป็นนายหญิงคนก่อนและมารดาที่ให้กำเนิดซีค
ซีคกำลังจมอยู่ในอารมณ์
' งั้นเธอคือคนที่ให้กำเนิดเราสินะ '
ตั้งแต่ที่เขาได้โอกาสกลับมาเริ่มใหม่ เขายุ่งเกินกว่านึกความทรงจำท่านแม่ตัวเอง
ทุกอย่างกระชั้นชิด สถานการณ์ที่เขาได้ย้อนกลับมา ความสัมพันธ์ระหว่างเขากับท่านเคานท์ และ การแก้แค้นเขาต่อคนในสตีลวอลล์
ความทรงจำล้ำค่าของเขา ท่านแม่ที่ถูกข่มเหงอย่างน่าสงสาร ทุกเวลากังวลเป็นห่วงลูกชายของเธอ….
[ แค่เรื่องนี้แก่ยังจำมันไม่ได้หรือไงหะ ไอเด็กโง่ ]
ซีค สะดุ้งออกจากห้วงความทรงจำทันที ไม่ ไม่ใช่ความทรงจำอันดีงามเลย
' เอ๋อเหมือนจะไม่ใช่แหละ? '
เหมือนเขาพึ่งเปิดกล่องแพนโดร่าไป ขนาดในสมรภูมิรบหรือการต่อสู้ยังมีแต่หลั่งเลือด ตอนนี้ที่หลังเขาเริ่มเปียกขึ้นมาแทน
คราวนี้ซีค ลองค่อยๆทบทวนความทรงจำเกี่ยวกับท่านแม่ใหม่
[ ถ้าแกจะอ่อนแอขนาดนี้ แล้วจะใช้ห่าอะไรสืบทอดการเป็นเคานท์หะ ]
สิ่งที่เริ่มจำได้คือการโดนดุและถูกเหยียบย้ำ อาจจะเธอกำลังเข้มงวดกับเขาหรือป่าว—ถึงจะดูมากผิดปกติ
สักพักซีคก็เริ่มจำได้มากขึ้น
[ นี้พวกแกทำงานด้วยเท่าหรือไง! แค่การทำความสะอาดห้องก็ไม่ได้เรื่อง! หรือพวกแกต้องการจะขัดคำสั่ง!!]
ภาพซาร่า สตีลวอลล์ที่ยืนด่ากราดบรรดาคนรับใช้ เพราะเรื่องฝุ่นเล็กๆบนขอบหน้าต่าง
[ อัศวินทุกนายไม่เรียนรู้เรื่องมารยาทกันมาหรือไง!? ]
เธอที่กำลังจู้จี้ด่าอัศวิน แค่พวกเขาแสดงท่าทีหยาบนิดหน่อย แต่มันช่วยไม่ได้เพราะอยู่แต่แนวหน้าอาณาจักร
[ เจ้าบอกข้าที่เป็นถึงนายหญิง ให้ใช้เงินลดลงบ้างงั้นเรอะ กล้าดียังไง! ]
ซีค เห็นท่านแม่ของเขาขึ้นเสียงตวาดพ่อบ้านประจำตระกูล
[ ยัยผู้หญิงต่ำต้อยแค่ยั่วยวนท่านเคานท์ด้วยหน้าตา อย่าคิดมาทำตัวเทียบเท่านะ ]
เขาเห็นท่านแม่ของตัวเองข่มเหงเหยียดหยาม ฟรอเรลแม่ของเกร็ก ด้วยวิธีที่ต่ำช้ามากมาย
[ แกมีเลือดของนางผู้หญิงชั้นต่ำแล้วจะความสามารถได้ยังไง! ]
ฉากที่ท่านแม่ตวาดใส่เด็กตัวเล็กๆก็คือเกร็คนั้นแหละ
[ เพราะคุณเมินฉัน ทำคนอื่นได้ใจเลยไม่เห็นเรอะ! ]
เอ่อ ไม่มีความปราณีแม้แต่ท่านเคานท์
'...อืม.'
ซีคยังอึ้งนิดหน่อยกับความทรงจำเหล่านี้ เขานวดขมับตัวเองจัดระเบียบความคิด
‘ ถูกตัองเลย ท่านแม่เป็นแบบนี้เสมอ ’
เหตุผลที่ทุกคนรวมถึงท่านเคานท์ ไม่ค่อยยอมรับตัวเขา ความจริงแล้วเป็นผลมาจากท่านแม่ ซาร่า สตีลวอลล์ ถึงเหตุการณ์ทั้งหมดท่านแม่คือคนทำ แต่มนุษย์ไม่ใช่สิ่งมีชีวิตที่ทำทุกอย่างด้วยตรรกะสักหน่อย
แล้วยิ่งถ้าเทียบที่ ซาร่า สตีลวอลล์ทำ ภรรยาคนที่สองอย่าง ฟรอเรล สตีลวอลล์ดูเป็นนางฟ้่าไปเลย
เธอมีท่าทีรุนแรงก็แค่กับซีคเท่านั้นที่เป็นลูกของซาร่าและการเป็นคู่แข่งของเกร็คด้วย แต่กับคนอื่นๆเธอเป็นคนเอาใจใส่มีเมตตาเสมอ ไม่ต้องแปลกใจที่ทุกคนชื่มทาง ฟรอเรลกับเกร็คมากกว่า
‘ คงมีหลายคนแหละที่โล่งอกตอนท่านแม่ด่วนเสียชีวิตไป '
ที่เธอต้องตายก่อนเวลาอันควรนี้คงจะเกี่ยวกับอารมณ์ร้ายๆนั้น ต่อมาฟลอเรล สตีลวอลล์ เข้าแทนที่ในฐานะนายหญิงคนใหม่ ส่วนซีคกลายเป็นเด็กนอกสายตาท่านเคานท์โดนปริยาย
“ เฮ้ ฮาน ”
" ครับท่านซีค! "
“ แกมองนายหญิงคนก่อนว่ายังไง ”
“ น-นายหญิงคนก่อน? แน่นอนว่าเธอเป็นคนดีครับท่านซีค!”
ฮานยิ้มอย่างจำยอม แต่แววตาที่สั่นเทาเหมือนจะโกหกไม่ได้
‘ แต่เดี๋ยวนะ มีสาวใช้คนหนึ่งที่แม่เขาทรมาณเธอเป็นพิเศษนี่หว่า ’
แล้วสาวใช้คนนั้นคือพี่เลี้ยงนายหญิงคนปัจจุบัน เธอมีหลานด้วย…
' เป็นเขา '
วิธีที่ซีคใช้มองฮาน เปลี่ยนไป
" เฮ้ "
" ครับ ครับท่าน! "
“ ส่งกระเป๋านั้นมาให้ข้า”
ซีคคว้ามือไปหยิบกระเป๋าที่ฮานแบกอยู่ หยิบของบางอย่างที่หนักๆออกมา พวกนี้เขาใส่มันรวมกันให้ฮานโดยเฉพาะ ตอนนี้ซีคแบ่งมันบางส่วนมาใส่กระเป๋าตัวเองแล้วคืนกระเป๋าให้ฮาน
ซีคหันหลังไม่มองฮานที่ทำตาเหวอๆใส่เขา
เขามองไปทางปราสาทสตีลวอลล์ด้วยมุมที่แปลกใหม่ แน่นอนว่าเขาไม่มีความรู้สึกดีๆให้อดีตครอบครัวอยู่แล้ว แต่อดเวทนาขึ้นมาไม่ได้ที่พวกต้องเคยเจอความร้ายกาจของท่านแม่ผู้ให้กำเนิดเขา
“ อืม…”
ซีค เกาหัวเบาๆขณะคิดบางเรื่องที่ไม่มีสักคนในสตีลวอลล์จะได้ยิน
' ถ้าเกิดอะไรขึ้นในอนาคต ข้าจะช่วย '
เขาคิดว่าคงไม่เลวร้ายหรอกถ้าลองยื่นมือเข้าช่วยเหลือที่ที่เขาเคยโตมา
.
.
.
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 328
แสดงความคิดเห็น