ตอนที่ 3 เพราะความเมาหรือความต้องการ

โดย ดุจฤดี เมื่อ อาทิตย์, 06/12/2022 - 20:07

หมวดหนังสือ:

นิยายรักอีโรติก

ตอนที่ 3

เพราะความเมาหรือความต้องการ

“เป็นไรว่ะไอ้กร ทำหน้าเซ็งๆ”

วิษณุเพื่อนสนิทของธิวากรถามขึ้น หลังจากเห็นสีหน้าของคนที่ชวนมาดื่มเหล้าวันนี้ดูไม่ค่อยดี

“กูเบื่อพ่อกูว่ะ รู้ไหมนี่หาแม่เลี้ยงมาให้กูอีกล่ะ เอาเข้ามาอยู่ในบ้านด้วยนะเว้ย”

“แล้วเป็นไรว่ะ ทุกทีไม่เห็นแกจะสนใจผู้หญิงพวกนั้นเลย”

“ไม่รู้ว่ะ เซ็งๆบอกไม่ถูก” ธิวากร เอาแต่ทำท่าหงุดหงิดเมื่อนึกถึงหน้าของเธอแต่ก็บอกกับตัวเองไม่ได้ว่าเป็นอะไร

02.00 น. “แกไม่เมาแน่นะ ขับรถกลับบ้านไหวใช่ป่ะ” วิษณุถามเพื่อนเมื่อเห็นว่าวันนี้เพื่อนดื่มเยอะกว่าทุกครั้ง

“ เอ่อ.. ไหว ข้าไม่เมาหรอกน่าไอ้นุ กลับล่ะแกขับรถดีๆนะเว้ย”

“เอ่อ แกก็ขับรถดีๆล่ะ” พูดจบสองหนุ่มก็แยกย้ายกันกลับบ้าน

“เอี้ยดดดด เพล้งงง!!!” หญิงสาวที่กำลังเทน้ำดื่มอยู่ในครัวชงักเมื่อได้ยินเสียงอะไรบางอย่างแตกอยู่หน้าบ้านหล่อนจึงวางแก้วน้ำแล้วรีบออกมาดู สิ่งที่เห็นอยู่ตรงหน้าคือรถของเขาชนเข้ากับกระถางดอกไม้อย่างจัง จนหล่นแตกกระจายไปเต็มพื้น ไม่นานร่างสูงก็โผล่ออกมาจากรถอย่างทุลักทุเล

“บ้าเอ้ย!!” ชายหนุ่มสบถให้ตัวเองหลังจากเดินมาหน้ารถไม่ทันไรก็มองเห็นร่างบางของใครบางคนที่ยืนดูอยู่หน้าประตูชายหนุ่มจึงเดินเข้ามาทันที

“นี่คุณไม่เป็นไรใช่ไหม” หญิงสาวที่อยู่ในชุดนอนผ้าซาตินสีชมพูอ่อนเป็นชุดยาวลงมาถึงเข่า

“ฉันไม่เป็นไร แล้วเธอมาทำอะไรตรงนี้ อย่าบอกนะว่ามารอฉัน”

“ทำไมฉันต้องมารอคุณ ฉันแค่ลงมาดื่มน้ำแล้วได้ยินเสียงรถคุณ ท่าทางจะเมามากสินะ??”

“งั้นหรอ ฉันนึกว่าคิดถึงรสจูบของฉันเมื่อคืนจนได้มายืนรอฉันตรงนี้”

ชโลธรได้ยินเช่นนั้นถึงกับสะอึก ร่างบางกำลังจะหมุนตัวเดินกลับขึ้นห้องเพราะไม่อยากทะเลาะกับเขา แต่ไม่ทันไรก็โดนเขาคว้าแขนเล็กนั้นไว้ทัน

“ แล้วจะรีบไปไหน” ธิวากรถามก่อนที่คนตรงหน้าจะเดินหนี

“ปล่อยฉันนะ!! ฉันจะขึ้นห้อง คุณเมามากแล้ว ควรจะไปนอนได้แล้วนะคะ” ชโลธรตอบพร้อมกับสะบัดข้อมือเล็กออกจากมือหนาของเขาแต่ไม่เป็นผลทันใดนั้นเขาก็ใช้มืออีกข้างรวบที่เอวของหญิงสาวเข้ามาแนบชิดกับร่างแกร่งของเขาไว้แน่น พร้อมกับประทับริมฝีปากลงบนริมฝีปากบางของคนตัวเล็กอย่างถือวิสาสะ เขาบดคลึงปากบางนั้นอย่างช่ำชอง

“อื้ออ อยู่เฉยๆ” เขาอู้อี้ในลำคอ มือเล็กอีกข้างของชโลธรกำแน่นทุบลงบนตัวเขาก็ไม่เป็นผล ในขณะเดียวกันแขนล่ำสันของเขาก็พาร่างเล็กมาถึงโซฟาที่อยู่ห้องโถงของบ้าน จนคนตัวเล็กลงไปนอนหงายท้องแหมะอยูบนโซฟาพร้อมกับร่างใหญ่ของเขาที่ขึ้นคล่อมอยู่ ร่างบอบบางร้อนผ่าวไปทั้งตัวตั้งแต่เกิดมาก็เคยมีใครทำกับเธอแบบนี้

“ปล่อยฉันนะ ไอ้คนทุเรศ ปล่อยฉันสิ ปล่อย” เธอได้แต่ก่นด่า แล้วมือใหญ่ข้างหนึ่งของเขาก็กรึงมือทั้งสองข้างหล่อนไว้เหนือศีรษะ นัยตาสีเทาเข้มของเขาสำรวจไปทั่วใบหน้าและทั่วเรือนร่างของเธอก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาระดมจูบเธออีกครั้งโดยที่ไม่ฟังเสียงของเธอแม้แต่นิดเดียว ตอนนี้ร่างกายของชายหนุ่มคุกรุ่นด้วยความต้องการอย่างเต็มปรารถนา สันชาตญาณความเป็นชายผงาดขึ้นมาเต็มกำลัง เขาเหมือนไฟที่พร้อมจะแผดเผาเธอไปทั้งร่าง

จู่ๆหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างแกร่งก็หมดแรงดิ้นรน เธอปล่อยให้เขาทำตามที่ใจต้องการ แต่เสียงสอื้นที่อยู่ใต้ร่างใหญ่นั้นทำให้เขาค่อยๆเงยหน้าขึ้น น้ำตาที่ไหลอาบเต็มหน้าทำให้เขาต้องหยุดในสิ่งที่เขาต้องการมันในตอนนี้

“เธอร้องไห้ทำไม ทำอย่างกับไม่เคย”

หล่อนไม่พูดจาอะไรออกมาสักคำ ได้แต่นอนสะอื้นใต้ร่างใหญ่นั้นจนเขาเองค่อยๆลุกออกมาจากการทับทาบร่างบางนั้น การทำให้ผู้หญิงร้องให้ไม่ใช่ความสบายใจของเขาเลยสักนิด กลับรู้สึกผิดด้วยซ้ำไป

“เธอขึ้นไปนอนซะ แล้วก็หยุดร้องไห้ได้แล้วฉันรำคาญ”

คนพูดยืนขึ้นเต็มความสูง ยกมือข้างหนึ่งขึ้นลูบหน้าตัวเอง แล้วกล่าวกับเธออย่างไม่มองหน้า หญิงสาวลุกจากโซฟาแล้วผลักเขาออกไปให้ห่างก่อนจะวิ่งขึ้นห้องของตัวเองไปแบบเงียบๆ ส่วนเขาเองก็ขึ้นห้องของตนไป แต่ในหัวคิดถึงแต่ ใบหน้าดวงนั้น เธอสวยน่ามองใบหน้าเรียบเนียนนั้นไร้เครื่องสำอางตกแต่งแต่หล่อนยังสวยมากเหลือเกิน

หญิงสาววิ่งขึ้นห้องของตัวเอง แล้วปิดประตูห้องก่อนจะพาร่างบางไปนอนร้องไห้อยู่บนที่นอน ในใจก็อยากจะหนีเขาให้ไกล ถ้าไม่คิดว่าไปแล้วครอบครัวของเธอเองจะเป็นฝ่ายเดือดร้อน คนตัวเล็กนอนร่ำไห้จนหลับไป

ทางฟากของธิวากรก็นั่งครุ่นคิดอะไรบางอย่างอยู่บนโซฟานั้นต่อ จนเวลาผ่านไปเนิ่นนานเป็นชั่วโมงเขาถึงพาตัวเองขึ้นห้องนอน ปกติหลังเลิกงานเขาเองก็จะรีบกลับบ้าน แต่ด้วยพรุ่งนี้คือวันหยุดเขาจึงนัดวิษณุเพื่อมาดื่มกันเป็นประจำ แต่ก็ไม่บ่อยนักที่ทั้งสองจะดื่มกันจนผับปิดเหมือนอย่างวันนี้