ตอนที่ 15

โดย พูดสิ๊.มั่วที่สุด เมื่อ พฤหัสฯ, 04/14/2022 - 10:46

หมวดหนังสือ:

ตอนที่ 15

จนกระทั่งหนังใกล้จะฉายจบ อันฉีเริ่มวางแผนของเธออย่างเงียบๆ

เธอมีนิสัยส่วนตัวคือชอบมาดูหนังคนเดียวเวลาที่อารมณ์ไม่ดีและใช้ความคิดเรื่อยเปื่อย ครั้งนี้ก็เหมือนกันที่เธอทะเลาะกับครอบครัวของเธอ

อย่างไรก็ตามตอนนี้จิตใจของเธอไม่ได้จดจ่ออยู่กับหนังเลยซักนิดเดียวแต่กำลังจดจ่อออยู่กับผู้ชายแปลกๆที่นั่งอยู่ด้านข้าง

อยู่ๆ เขาก็เดินเข้ามาชวนดูหนังโดยที่ไม่รู้จักกันมาก่อนเรื่องแบบนี้คนปกติไม่ทำกันแน่ๆ

ตามแผนของอันฉี เธอจะรอให้เจียงหนานแสดงธาตุแท้ของเขาออกมาก่อนและหลังจากนั้นเธอจะโทรตามคนให้มาอัดเจียงหนาน มันอาจจะทำให้อารมณ์ของเธอดีขึ้นบ้าง

แต่เธอไม่คิดเลยว่าเหตุการณ์มันจะเป็นแบบนี้

เจียงหนานนั่งดูหนังอย่างสงบและไม่มีเจตนาไม่ดีกับเธอเลย

แต่เธอก็ระวังตัวอยู่ตลอดเวลา

พอหนังฉายจบ

ทุกคนเริ่มลุกขึ้นและเดินออกจากโรงหนังกันทีละคน

“เราจะไปกันรึยัง?”

เจียงหนานพูดกับเธอด้วยรอยยิ้มขณะกำลังลุกขึ้น

“ไป”

อันฉีตอบด้วยท่าทีเย็นชา เธอเริ่มรู้สึกดีขึ้นเล็กน้อยหลังจากที่อึดอัดมาเป็นเวลานาน

‘ในที่สุดก็โผล่หางออกมาแล้วสินะ ฉันเดาว่าต่อไปคงจะชวนฉันไปกินอาหารหลังจากนั้นก็ไปทำอย่างว่าสินะ’

(ผู้แปล: เป็นธรรมเนียมของจีนครับถ้าชวนไปดูหนังหลังจากนั้นก็เข้าโรงแรมครับ)

สองคนลุกออกจากโรงหนัง

พวกเขาสองคนเดินออกมาข้างนอกก็เจอกับจางหยวนและลิลลี่กำลังยืนรออยู่ข้างประตู

หลังจากเห็นเจียงหนานและอันฉีเดินออกมาจางหยวนก็ยิ้มจนเห็นฟันของเขา “เจียงหนาน คนนี้คือเพื่อนที่นายรอใช่มั้ย แนะนำให้ฉันหน่อยสิ”

ขณะที่กำลังพูดอยู่ตาของเขาก็จ้องมองไปที่อันฉี โดยไม่เก็บอาการเลยซักนิด

“เอ่ออ…”เจียงหนานอึดอัดและไม่รู้ว่าควาจะจัดการกับสถานการณ์ตอนนี้ยังไงดี “ได้ เอาไว้วันหลังเราค่อยไปทานอาหารด้วยกัน”

เขากระพริบตาเป็นนัยขณะที่กำลังพูด เวลานี้ไม่เหมาะที่จะคุยกันพวกเขาจึงคิดว่าควรจะกลับไปคุยกันทีหลัง

“ได้ๆ….”จางหยวนพนักหน้าเป็นเชิงว่ารู้กันและยิ้มแบบมีเล่นัย

“ฉันจะรอโทรศัพท์จากนาย และเราค่อยไปกินข้าวด้วยกัน”

“ได้ ไว้เจอกัน”เจียงหนานยิ้มและตอบ

อันฉีก็ไหลตามน้ำให้ความร่วมมือมาก เธอไม่พูดขัดเจียงหนานซักคำ แต่สีหน้าเธอเริ่มเย็นชาขึ้น

จางหยวนและลิลลี่ก็พากันกลับ สายตาของเธอเต็มไปด้วยความอิจฉา ตอนเธอกำลังเดินแยกออกไปสายตาเธอก็มองตามกระเป๋าเฮอร์เมสของอันฉีไม่วางตา

“วันนี้ขอบคุณมากนะ ลาก่อน”

เจียงหนานยิ้มและสวมบทบาทเป็นสุภาพบุรุษและพูดกับอันฉีจากนั้นก็หันหลังเดินจากไป

อันฉี: “???”

เธอสับสนมาก

‘เหตุการณ์นี้มันอะไรกัน?’

‘ขอบคุณมาก ลาก่อน เนี่ยนะ’

เธอไม่เข้าใจเลย เมื่อเห็นแผ่นหลังของเจียงกนานห่างออกไปเรื่อยๆ ใบหน้าเล็กๆ ของเธอก็เริ่มเย็นชาและเธอรู้สึกเหมือนถูกหลอก เธอตะโกนว่า "เดี๋ยวก่อน!"

“มีอะไรหรอ?”

เจียงหนานหยุดเดินและหันกลับมามองด้วยสายตาสงสัย

“นายทำแบบนี้หมายความว่ายังไง?”

“เธอหมายถึงอะไร?”เจียงหนานมองด้วยความงุนงง “ฉันแค่ชวนเธอมาดูหนังด้วยกันแค่นั้นและตอนนี้หนังก็จบแล้ว”

“เอ่อ…”อันฉีอ้าปากค้างและไม่รู้จะพูดอะไร

“แล้วเจอกัน”

เจียงหนานยิ้มและหันหลังเดินต่อไป

“หยุด รอเดี๋ยวก่อน”

อันฉีรู้สึกขุ่นเคือง แต่เธอไม่รู้ว่าเธอต้องการจะพูดอะไร

“หืม มีอะไรอีก? รีบๆพูดธุระของเธอมาไวๆ ฉันกำลังรีบอยู่” เจียงหนานพูด

“ฉัน…”อันฉีชะงักอยู่นานและพูดว่า: "ฉันไม่มีนิสัยชอบให้คนแปลกหน้าจ่ายเงินให้ฉัน ฉันจะจ่ายคืนให้นายสำหรับค่าตั๋วหนังและป๊อปคอร์น"

ขณะที่เธอกำลังพูดเธอก็หยิบแบงค์ 100 หยวนปึกนึงออกมาจากระเป๋าสะพายและเดินไปหาเจียงหนานจากนั้นเธอก็ขว้างปึกเงินใส่เจียงหนานและหันหลังเดินจากไปด้วยความโกรธ

เจียงหนาน: “…”

เจียงหนานงงเขาทำอะไรผิด

เขามองดูแบงค์ 100 ที่กระจายอยู่บนพื้นและเริ่มเก็บมันขึ้นมา เขานับได้รวมๆ กันก็ 6 ใบ ซึ่งเลข 6 เป็นเลขนำโชค

เขาอดที่จะยิ้มไม่ได้

‘600 หยวน!’

‘เราแค่ซื้อตั๋วหนังและป๊อปคอนให้เธอคนนั้นแค่ไม่ถึง 100 หยวนแต่เงินที่ได้กลับมาคือ 600 หยวน เราทำกำไรได้ตั้ง 500 หยวน ธุรกิจนี่มันดีจริงๆ’

‘เราแค่ลองระบบบอกอัตราความสำเร็จเล่นๆ แต่คาดไม่ถึงเลยว่าจะทำเงินได้ด้วย’

‘แจ๋ว!’

————————————————————-

ผู้แปล: เรื่องนี้เป็นโปรเจ็คแรกนะครับ หัดแปล ถ้าอ่านแล้วรู้สึกแปลกๆ หรือ ไม่เข้าใจ มีคำแนะนำ ติชม สอบถาม สามารถติดต่อผ่าน Fanpage : Link: shorturl.at/bhtT7 ได้เลยครับ