บทที่ 9 คนกลางที่เสียใจที่สุด 3/3
อรดีไม่อาจอยู่ท่ามกลางความยินดีปรีดาของทุกคนได้อีกต่อไป เธอไม่ได้ไร้เดียงสาจนไม่รู้ว่าพี่ชายของตัวเองผิดเต็มประตู แต่เธอก็ยินดีกับความสำเร็จของคิมหันต์ไม่ได้เหมือนกัน การเป็นคนกลางระหว่างคิมหันต์และอาทิตย์ทำให้เธอทำตัวไม่ถูก หากดีใจกับคนหนึ่งก็เหมือนหักหลังอีกคนเสมอ เธอต้องพบกับเหตุการณ์แบบนี้อีกกี่ครั้ง การแก้แค้นของคิมหันต์ถึงจะจบลง
หญิงสาวขึ้นลิฟต์ไปจนกระทั่งมาถึงชั้นสูงสุด ก่อนที่จะเดินไปยังดาดฟ้าซึ่งประตูทางขึ้นไม่ได้ล็อค เธออยากอยู่เงียบๆ สักพัก แต่เสียงโทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้นมาจนได้ อาทิตย์โทรมาเธอจึงรับสายเพราะกำลังเป็นห่วงว่าพี่ชายเป็นอย่างไรบ้าง ทว่าประโยคแรกที่เธอได้รับกลับเหมือนมีดที่กรีดลงกลางใจ
“อรรู้ว่าได้คิมมันจะทำอะไร แต่อรกลับไม่บอกพี่” อาทิตย์รู้ว่าอรดีโทรมาเตือนเขาหลายครั้ง แต่อรดีควรบอกเขาตรงๆ สิว่าคิมหันต์จะทำอะไร ไม่ใช่แค่บอกให้เขาทำงานอย่างระมัดระวัง ใครจะไปรู้ว่าคิมหันต์มันรู้จุดอ่อนของเขา
อรดีหลับลงน้ำตาไหล เธอไม่ได้เข้าข้างใคร แต่เธอกลับถูกโยนไว้ตรงกลางระหว่างความบาดหมางของผู้ชายสองคน
“อรรู้ว่าคิมจะทำบางอย่าง แต่อรไม่รู้ว่าคิมจะทำอะไรค่ะพี่ซัน แต่พี่ซันไม่ควรไปเอาแบบของนักออกแบบคนนั้นมา ทั้งๆ ที่ไม่ได้รับอนุญาตอย่างถูกต้องนะคะ” อรดีแค่อยากเตือนสติอาทิตย์ หากเขาทำทุกอย่างถูกต้อง คิมหันต์ไม่มีทางทำอะไรได้
อาทิตย์ฟังแล้วกลับยิ่งโมโห “แกอย่ามาทำรู้ดีกว่าพี่ตัวเอง รักไอ้คิมมากใช่ไหม จนดีใจไปด้วยถ้าพี่ล่มจม แกไม่ใช่น้องสาวของฉันอีกแล้ว”
“พี่ซันอย่าพูดแบบนี้ อรไม่เคยคิดแบบนั้นเลย” อรดีเหมือนใจจะขาด เธอมีแค่พี่ชาย แต่อีกฝ่ายกลับเงียบไป “พี่ซัน...”
อรดีมองหน้าจอโทรศัพท์ถึงได้รู้ว่าอาทิตย์วางสายไปแล้ว ไม่มีใครเข้าใจเธอเลย เธอพยายามทุกอย่างแล้วเพื่อไม่ให้เรื่องเลวร้ายเกิดขึ้นกับอาทิตย์และรักษาหน้าของคิมหันต์ในฐานะภรรยา แต่ตอนนี้เธอกลับเดียวดาย ไม่มีใครรักเธออย่างจริงใจเลย ทุกคนทำเพื่อตัวเองทั้งนั้น ไม่มีใครคิดถึงความรู้สึกของเธอสักคน
คิมหันต์โทรมา อรดีไม่อยากรับสายจากใครอีกแล้ว เธออยากนั่งเงียบๆ อยู่คนเดียว ไม่ได้อยากรับรู้อีกแล้วว่าใครทำอะไรใคร การแก้แค้นของคิมหันต์สำเร็จแล้วใช่ไหม เธอควรจากไปแล้วใช่หรือเปล่า เธอนั่งอยู่ที่นี่นานเท่าไหร่แล้วนะ อรดีมองดูนาฬิกาข้อมือตัวเอง พึ่งผ่านไปครึ่งชั่วโมงเองหรือ เธออยากหายไปเลย ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว
“ทำไมผมโทรหาแล้วไม่รับ” คิมหันต์ถามทันทีเมื่อเห็นว่าอรดีมานั่งที่เก้าอี้บนดาดฟ้า ทั้งๆ ที่เขาโทรหาเธอไม่รู้กี่สาย แต่เธอกลับปล่อยให้โทรศัพท์ส่งเสียงดังอยู่อย่างนั้น
อรดีมองคิมหันต์แล้วยิ้ม นี่ใช่ไหมรอยยิ้มที่เขาอยากได้จากเธอ เธอจะให้เขาแล้วเราจะได้บอกลากันเสียที
“อรอยากนั่งมองท้องฟ้าเงียบๆ คิมมีอะไรให้อรแสดงความยินดีด้วยอีกหรือคะ”
แม้น้ำเสียงอรดีไม่ได้แข็งกร้าว แต่คำพูดของเธอทำให้คิมหันต์รู้ว่ากำลังประชดเขาอยู่ ทำไมหรือ การแก้แค้นของเขาไม่ชอบธรรมตรงไหน หากอาทิตย์ไม่ทำผิดกฎหมายตั้งแต่แรก เขาจะไปทำอะไรอาทิตย์ได้
“อรเสียใจมากหรือที่ผมทำแบบนี้ อรน่าจะรู้อยู่แล้วว่าผมกับพี่ชายของอรไม่มีทางญาติดีกันได้” ชายหนุ่มพยายามใจเย็น พยายามเข้าใจอรดีว่าเธอกำลังรู้สึกกระอักกระอ่วนทำตัวไม่ถูก แต่เขาก็ไม่ได้ทำผิดอะไรเหมือนกัน
“แล้วคิมเคยคิดถึงความรู้สึกของอรบ้างไหมคะ จริงๆ แล้วไม่มีใครคิดถึงความรู้สึกของอรเลยสักคนต่างหาก”
ตั้งแต่วินาทีแรกทีคิมหันต์เข้ามาหาเธอ เขามาจีบเธอก็เพราะอยากทำให้อาทิตย์เจ็บเหมือนที่เขาเจ็บเพราะน้องสาวเสียใจ แต่มันผิดแผนตรงที่อาทิตย์ไม่รักอรดีจนยอมทำทุกอย่างเท่าที่พี่ชายคนหนึ่งจะทำเพื่อน้องสาว ตอนนี้คิมหันต์ได้แก้แค้นอาทิตย์แล้ว ฉะนั้นอรดีคิดว่าเธอคงไม่จำเป็นต้องอยู่ในแผนการแก้แค้นของคิมหันต์อีกต่อไป
“อรเหนื่อยจนทนไม่ไหวแล้ว เราหย่ากันเถอะค่ะคิม อรไม่รู้ว่าตัวเองควรทำหรือไม่ทำอะไรแล้ว”
“ผมไม่หย่า” คิมหันต์ตอบกลับโดยที่ไม่ต้องคิด เขาไม่เคยคิดจะหย่ากับอรดี “อรอย่าผิดสัญญาสิ ไหนว่าจะหย่าถ้าผมหายแค้นแล้ว แต่ว่าตอนนี้ผมไม่ได้หายแค้นเลย”
หนทางทางเดียวที่อรดีจะไม่หย่าคงมีทางเดียว คิมหันต์อุ้มร่างเพรียวบางของภรรยาขึ้นแล้วเดินเข้าไปยังแคนทีนที่เขาสร้างไว้ให้พนักงานขึ้นมาพักผ่อนในเวลาที่อยากให้สมองปลอดโปร่ง
อรดีถูกทอดวางร่างบนพรมด้านในของกระจกที่ปิดรอบด้าน คิมหันต์กดเปิดให้ระบบอากาศทำงาน อรดีกำลังลุกหนีออกไปจากที่แห่งนี้ แต่มือแข็งแรงของสามีที่กำรอบข้อมือ ทำให้เธอเหมือนถูกพันธนาการไว้ ภายในนี้มีเพียงแสงสลัวจากป้ายโฆษณาที่ห่างจากตึกเค กรุ๊ปออกไปไม่มาก
“คิมจะทำอะไร” อรดีถามทั้งที่พอจะรู้คำตอบ
คิมหันต์ไม่แน่ใจว่าเพราะความโกรธที่อรดีพูดเรื่องหย่า หรือเขาดื่มแชมเปญไปหลายแก้วจนความใจเย็นสุขุมของตนเองสั่นคลอนกันแน่ เขาไม่อยากหย่า ไม่อยากเสียอรดีไป เขาต้องการแก้แค้นอาทิตย์ แต่หลังจากรู้ว่าอาทิตย์ไม่ได้รักอรดีปานดวงใจ เหมือนกับที่เขารักน้องสาว เขาก็ไม่คิดแก้แค้นกับอรดี มีบ้างที่บางครั้งเขารู้สึกผิดที่ดีกับเธอ ทำให้เธอเสียใจ แต่สิ่งหนึ่งที่เขาไม่เคยคิดจะทำนั่นคือการหย่ากับอรดี
ร่างของอรดีถูกกดให้นอนลง หญิงสาวไม่ได้ขัดขืน ไม่ต่อต้าน แต่ไม่ได้ให้ความร่วมมือใดๆ ทั้งนั้น หญิงสาวนอนนิ่งให้คิมหันต์จูบที่ริมฝีปาก ดูดที่ติ่งหู ซุกไซ้ที่ลำคอ อรดีสั่นเทิ้มมีความรู้สึก แต่มือของหญิงสาวกำแน่นเพื่อที่จะไม่ให้อารมณ์ที่เกิดขึ้นพาตัวเองติดตามคิมหันต์ไป
คิมหันต์ยังคงทำให้อรดีเกิดอารมณ์ร่วม เขาดูดปลายถันของเธอฟ้อนเฟ้นอกนุ่ม เธอร้องครางไปตามอารมณ์ที่ถูกระตุ้น แต่เธอยังนอนนิ่ง ชายหนุ่มเลื่อนชายกระโปรงของอรดีขึ้น ใช้นิ้วคลึงวนที่จุดอ่อนไหวของเธอจนได้ยินเสียงคราง แต่เธอหลับตานิ่ง เธอควบคุมร่างกายไม่ได้ แต่เธอควบคุมจิตใจตัวเองได้
“อร...อย่าฝืนได้ไหม ผมอยากมีลูกกับอรนะ”
อรดียังคงหลับตา คิมหันต์อยากมีลูกกับเธอ แล้วเธอควรรู้สึกอย่างไร กางเกงในของเธอถูกเลื่อนลงไปแล้ว หญิงสาวรู้สึกได้ว่าลิ้นของคิมหันต์กำลังตอดเลียความฉ่ำนุ่มความเป็นหญิงของเธอ ร่างของหญิงสาวบิดเร่า เธอโมโหร่างกายตัวเองที่ไม่อาจฝืนทนความต้องการที่ถูกเร้าอารมณ์ได้ คิมหันต์พอใจที่อรดีอ่อนไหวไปตามแรงกระตุ้นที่เขาทำ ร่างกายของเธอไม่ได้ปฏิเสธเขา ชายหนุ่มส่งความแข็งขึงของเขาไปสู่ช่องทางเดิมในร่างของเธอ
“คิม...”
อรดีครางออกมาเป็นชื่อของคิมหันต์ แต่มือของเธอยังกำแน่น แม้ร่างของเธอแอ่นขึ้นเองโดยที่ควบคุมตัวเองไม่ได้ ชายหนุ่มเลื่อนความแข็งขึงของเขาเนิบช้าในตอนแรก ก่อนจะเพิ่มจังหวะถี่กระชั้น ทำให้เกิดเสียงครางของสองหนุ่มสาวประสานกัน คิมหันต์รู้ว่าอรดีพยายามต่อต้านเขา แต่ร่างกายของเธอกลับพร้อมจะเดินทางไปยังจุดที่พร่างพรายซ่านทรวงเหมือนกับเขา ชายหนุ่มต้องใช้ความพยายามเพื่อเล้าโลมทั้งกดจูบที่เนินอก ลำคอ ติ่งหู ทุกส่วนที่เธออ่อนไหวให้เขาเสมอ แต่จิตใจของเธอเข้มแข็งกว่าร่างกาย เขารัวความแข็งขึงถี่กระชั้นจนกระทั่งได้ปลดปล่อย แม้จะยังไม่ใช่จุดที่เขาและเธอเคยไปถึงด้วยกัน
“อรรักผมใช่ไหม”
อรดีไม่ตอบแม้ว่าร่างกายของเธอจะตอบสนองต่อการเล้าโลมของคิมหันต์เหมือนเดิม แต่เธอไม่มีวันตอบว่าเธอรู้สึกอย่างไรต่อเขา ชายหนุ่มกอดร่างอุ่นราวกับกลัวจะเสียเธอไป อรดีเป็นภรรยาของเขา เขาไม่เคยคิดจะหย่ากับเธอ แต่เธอเล่าคิดอย่างไร พร้อมจะไปหย่ากับเขาทันทีหากเขาตกลงใช่หรือเปล่า
“ผมไม่มีวันหย่า”
คิมหันต์ถอนความแข็งขึงออกมาจากร่างของอรดี แล้วนั่งข้างๆ ร่างของภรรยาที่อ่อนระทวยมีเสียงหอบเบาๆ แต่สายตาของเธอกลับไม่ได้มองที่เขา เธอมองที่เพดานห้องของแคนทีน เธอหมดใจกับเขาแล้วหรือ สายตาที่มองด้วยความรักแสนหวานหายไปหมดแล้ว เขาต้องแก้แค้น เธอเองก็รู้ ทำไมพอเขาทำในสิ่งที่ควรทำ เธอถึงยอมรับไม่ได้ คิมหันต์ถอนใจเมื่อนึกถึงสิ่งที่เธอพูดตอนคืนเข้าหอเมื่อรู้ว่าอาทิตย์ทำอะไรกับน้องสาวของเขาบ้าง อรดีถึงกับรับไม่ได้กับสิ่งที่พี่ชายทำเช่นกัน เธอเป็นคนดีคนหนึ่งที่เขาไม่อยากจะเสียไป
“อรจะไปรอที่รถก่อนหรือว่าจะให้ผมไปส่งที่รถ” คิมหันต์ถามพลางจับให้อรดีนั่ง เธอนั่ง แต่เหมือนกับไม่สนใจอะไรอีกแล้ว
“ผมไปกับอรดีกว่า” คิมหันต์โอบเอวของอรดีให้ยืนขึ้นมา เธอไม่ขัดขืน ไม่โวยวาย เหมือนกับว่าไม่สนใจการมีอยู่ของเขาอีกแล้ว ชายหนุ่มกอดร่างเพรียวบาง รู้สึกกลัวอยู่ในใจ “ผมขอโทษนะที่ทำแบบนั้น ผมไม่พร้อมจะปล่อยอรไปจากชีวิต ผมไม่เคยพร้อมเลย”
อรดีฟังแล้วน้ำตาไหลพราก เธอปล่อยให้น้ำตาไหลเผื่อว่าความเจ็บที่เกิดในใจจะเบาบางลงบ้าง ไม่ว่าเธออยู่ตรงไหนก็ล้วนแล้วรู้สึกผิดต่ออีกฝ่ายเสมอ เธออยากเข้าข้างพี่ชาย แต่ก็รู้ว่าเขาทำผิดต่อเมจกาจนหากเป็นเธอคงให้อภัยเขาไม่ได้เหมือนกับที่คิมหันต์ทำไม่ได้ แต่หากเธอเข้าข้างคิมหันต์ก็รู้สึกผิดไม่ต่างกัน แม้จะรู้ว่าเขามีสิทธิ์แก้แค้นให้น้องสาว แต่จะให้เธอยิ้มยินดีที่เขาได้แก้แค้นพี่ชายตัวเองได้อย่างไร เธอไม่รู้แล้วว่าตัวเองควรทำหรือรู้สึกอย่างไร
คิมหันต์พาอรดีออกมาจากตึกทางลิฟต์หลังเพราะเธอร้องไห้ไม่หยุด เขาพยายามปลอบ พยายามขอโทษซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เหมือนกับว่าคำพูดของเขาและความรู้สึกผิดของเขาส่งไปไม่ถึงเธอเลย เมื่อเข้ามานั่งในรถที่เขาเป็นคนขับ เธอนั่งนิ่งจนเขาต้องคาดเข็มขัดนิรภัยให้แล้วมองอย่างเป็นห่วง
จนกระทั่งมาถึงบ้านอรดีปลดสายเข็มขัดนิรภัยออกแล้วออกเดินเข้าบ้านไป ไม่แม้จะหันมามองว่าคิมหันต์เดินตามมาหรือเปล่า หญิงสาวหยิบเสื้อผ้าแล้วเข้าห้องน้ำไป คิมหันต์มองตามก่อนนั่งลงที่ปลายเตียง วันนี้ควรจะเป็นวันที่มีความสุขไม่ใช่หรือ เขาแก้แค้นอาทิตย์ได้หนึ่งครั้งแล้ว ต่อไปนี้หากมีโอกาสเขาจะทำอีก แต่อรดีทำให้เขาหยุดคิดว่าควรแก้แค้นต่อไปหรือพอแค่นี้
อรดีอาบน้ำเสร็จแล้ว เธอใส่ชุดนอน แต่ยังไม่อยากออกไปจากห้องน้ำ หญิงสาวมองผู้หญิงที่หยุดร้องไห้แล้ว แต่ตาบวมในกระจก เธอถามตัวเองซ้ำๆ ว่าควรทำอย่างไรต่อไปดี เธอรักคิมหันต์ แต่เธอก็รักพี่ชายตัวเองด้วย ไม่อยากให้ใครต้องตกอยู่ในสภาพที่น่าสงสารทั้งนั้น
“หนี...ไปที่ไหนดีล่ะ”
อรดีถามตัวเองในกระจก แต่เธอยังตอบตัวเองไม่ได้ว่าจะหนีไปที่ไหน เธอทิ้งโรงเรียนบัลเล่ต์ไปไม่ได้ เธอมีพี่ชายที่ตอนนี้คงซมซานดื่มเหล้าอยู่ที่ไหนสักแห่งและมีสามีที่กำลังเปรมปรีดิ์กับชัยชนะ แต่เธอไม่มีความสุขเลย
สิ้นสุดการ up ตามที่แจ้งนะคะ สามารถไปอ่านต่อใน E-BOOK ใน MEB นะคะ
โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 9 นะคะ แจ้งให้ทราบว่าลงไม่จบเพราะตอนนี้เป็น e-book แล้ว
ทัณฑ์ต้องรัก มีแบบ E-BOOK แล้วนะคะ โบว์ทำโปรโมชั่นลด 54% เหลือ 119 บาท ถ้าใครไม่อยากรอไม่อยากค้างไปกดลิงค์ได้เลยค่ะ นิยายหมด โรมานซ์ 18+ เป็นครั้งแรกที่เขียนแนวนี้เลยค่ะ จึงใช้นามปากกา LOVE NO.9
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
LOVE NO.9/อัมราน/บรรพตี
แสดงความคิดเห็น