บทที่ 182: เหตุการณ์ในอดีต หลินเทียนเชวี่ยหลั่งน้ำตา (เปิดให้อ่านฟรีวันที่ 22 ม.ค. 69)

หลินหยวนนับนิ้วและเริ่มร่ายความผิดของคนเป็นพ่อออกมา

ในตอนนั้นหลินเทียนเชวี่ยรู้สึกอับอายไม่น้อย เขายกมือเกาหัวพลางกล่าวว่า “เอ่อ… เป็นเหตุสุดวิสัยน่ะ เอ่อ… จริง ๆ แล้วงานในกองทัพของฉันยุ่งมากก็เลยมีเบลอ ๆ กันบ้าง ที่จริงแล้วฉันเป็นคนที่เอาใจใส่ทุกคนมากนะ”

เด็กหนุ่มพยักหน้ารับเบา ๆ “พ่ออยากจะพูดอะไรก็พูดเถอะ ถึงยังไงพ่อก็เป็นพ่อผมอยู่ดี”

“เอาล่ะ เลิกพูดเรื่องนี้กันดีกว่า” ชายวัยกลางคนโบกมือปัดแล้วพูดว่า “เข้าไปนั่งคุยกันด้านในดี ๆ เถอะ ฉันมีเรื่องจะคุยกับแก”