บทที่ 434 ภูเขาเรดสโตน

เรือเหาะ 1 ลำสามารถบรรทุกผู้เล่นได้ 30 คนและภายในท่าเรือก็มีเรือเหาะอยู่เพียงแค่ 10 ลำเท่านั้น ลู่หยางจึงได้นำสมาชิก 300 คนแรกออกเดินทางก่อน

ครึ่งชั่วโมงต่อมา

บนเรือเหาะ

“แปลกมาก หัวหน้ากำลังจะพาพวกเราไปที่ไหนกันนะ?” จางจื่อโป๋ถาม

ฉิงชางมองสำรวจพื้นที่โดยรอบก่อนที่จะพูดว่า

“เท่าที่ดูเหมือนกับว่าหัวหน้าจะไม่ได้พาพวกเราไปเก็บเลเวลตามปกติ”

ระบบ: คุณได้เข้าสู่ดินแดนของเผ่าสัตว์อสูร

ตัวอักษรสีแดงจากระบบทำให้จางจื่อโป๋เบิกตากว้างด้วยความตกใจ ส่วนทางด้านฉิงชางก็แสดงสีหน้าขึ้นมาอย่างประหลาดใจด้วยเช่นกัน

“พวกเรากำลังเข้าไปในเผ่าสัตว์อสูรอยู่เหรอเนี่ย?!” จางจื่อโป๋กล่าว

“หัวหน้ากล้ามากที่พาพวกเราเข้ามาในดินแดนเผ่าอสูรแบบนี้” ฉิงชางกล่าวด้วยความตื่นเต้น

จากเนื้อเรื่องของตัวเกมได้อธิบายเอาไว้ว่าเผ่ามนุษย์กับเผ่าสัตว์อสูรเป็นศัตรูคู่อาฆาต และถ้าหากว่าทั้งสองฝ่ายได้พบกัน พวกเขาก็จะสามารถฆ่ากันได้โดยไร้ความผิด นอกจากนี้ทางระบบยังจะมอบค่าเกียรติยศให้เป็นของรางวัลกับผู้ที่สามารถสังหารผู้เล่นต่างเผ่าพันธุ์ได้ด้วย

ด้วยเนื้อเรื่องที่ทั้งสองเผ่าพันธุ์เป็นศัตรูกันนี่เอง ในช่วงเริ่มเกมผู้เล่นจากทั้งสองเผ่าพันธุ์จึงเคยมีปากเสียงในฟอรั่มหลายครั้ง ซึ่งต่างฝ่ายต่างก็สาบานว่าตราบใดก็ตามที่เส้นแบ่งระหว่าง 2 เผ่าพันธุ์ถูกเปิดออก พวกเขาก็จะทำการสังหารอีกฝ่ายอย่างไร้ปราณี

หากผู้เล่นเผ่าสัตว์อสูรรู้ว่าตอนนี้มีผู้เล่นเผ่ามนุษย์กว่า 3,000 คนกำลังเดินทางเข้าไปในดินแดนของตัวเอง เหล่าบรรดากิลด์ใหญ่ ๆ ของสัตว์อสูรจะต้องนำกองกำลังมาจัดการกับพวกเขาอย่างแน่นอน

“ชุดปลอมตัวใช้การได้ทั้งหมด 3 ครั้ง เมื่อกี้พวกเราใช้งานไปแล้ว 2 ครั้ง ดูเหมือนหัวหน้าจะคิดไว้แล้วว่าอีกครั้งจะเก็บให้พวกเราเอาไว้ใช้ตอนกลับเมือง” จางจื่อโป๋กล่าว

ฉิงชางพยักหน้ารับอย่างเห็นด้วย

20 นาทีต่อมา

เรือเหาะค่อย ๆ แล่นลงจอดตรงบริเวณเมืองชายแดนของเผ่าสัตว์อสูรที่มีชื่อว่าเนโคนารุ ซึ่งในปัจจุบันมันยังไม่มีผู้เล่นมาเก็บเลเวลที่นี่

ทันทีที่ลงจากเรือทุกคนต่างก็รีบวิ่งเข้ามาหาลู่หยางด้วยความตื่นเต้น

“หัวหน้าตอนนี้คุณบอกพวกเราได้แล้วใช่ไหมว่าพวกเรามาที่นี่เพื่อทำอะไรกันแน่?” ไป๋ฉือถาม

“ฉันไม่ได้คิดจะปิดบังอะไรทุกคนหรอก จุดประสงค์ที่พวกเราเดินทางมาในครั้งนี้ก็เพื่อจัดการกับกิลด์ของน้องชายลิ่วเจียและหาค่าเกียรติยศเพื่อให้ทุกคนเอาไปแลกอุปกรณ์” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“กิลด์น้องชายของลิ่วเจีย? หัวหน้า เราจะไปหาน้องชายของลิ่วเจียได้ที่ไหน พวกเรายังไม่รู้จักใครที่นี่เลย” บิทเทอร์เลิฟถามอย่างสับสน

“ใครบอกนายว่าฉันไม่รู้จักใครที่นี่ ตั้งแต่ช่วงเริ่มเกมฉันก็วางแผนเดินทางมาที่นี่เอาไว้ล่วงหน้าแล้ว ความเข้าใจในเผ่าสัตว์อสูรของฉันไม่ได้แพ้ความเข้าใจในเผ่ามนุษย์หรอกนะ” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

ทันใดนั้นเองเซี่ยหยู่เว่ยและฉิงชางต่างก็ขนลุกขึ้นมาโดยไม่ทราบสาเหตุ

“หัวหน้า คุณไม่ได้แอบมีกิลด์อยู่ที่นี่ด้วยใช่ไหม?” ไป๋ฉือถาม

“ฉันไม่ได้แอบมีกิลด์อยู่ที่นี่ แต่ฉันพึ่งมาซื้อกิลด์ของสกายวูฟไปเมื่อวาน” ลู่หยางกล่าว

“กิลด์ที่หัวหน้าซื้อคือสกายวูฟลีเจี้ยนที่สามารถต้านทานกิลด์ไบร์ทสตาร์มาได้นานกว่า 10 วันแล้วใช่ไหมครับ?” เหมาชิวถามอย่างตื่นเต้น

“ถูกต้อง สกายวูฟลีเจี้ยนต่อสู้กับไบรท์สตาร์มานานกว่า 10 วันแล้วและในวันนี้ตอน 8 โมงเช้าไบรท์สตาร์จะเริ่มเปิดการโจมตีครั้งใหญ่ที่ป้อมปราการไซแอนวูฟ” ลู่หยางกล่าวขณะเปิดแผนที่ 3 มิติ ก่อนที่เขาจะชี้นิ้วไปยังภูเขาหินสีแดงที่อยู่ระหว่างเมืองซิลเวอร์มูนกับป้อมปราการไซแอนวูฟ

“นี่คือเส้นทางที่พวกเขาต้องเดินทางผ่านและมันก็คือสถานที่ที่ฉันจะพาทุกคนไปซุ่มโจมตีที่นี่”

“กองกำลังของไบรท์สตาร์มีกันกี่คนเหรอครับ?” ไป๋ฉือถาม

“ไม่น่าจะต่ำกว่า 200,000 คน” ลู่หยางตอบ

“อื้อหือ! แผนของหัวหน้าช่างยอดเยี่ยมจริง ๆ” บิทเทอร์เลิฟกล่าวขณะหันไปมองกองกำลังนักเวทต้องห้าม 140 คน

“หลังจากนี้ยังมีอะไรที่น่าแปลกใจอยู่อีกเยอะ หลังจากกลับไปแล้วฉันค่อยบอกทุกคนก็แล้วกัน ตอนนี้นาย, เซี่ยหยู่เว่ย, ฉิงชางคอยคุมคนอยู่ที่นี่ก่อน เดี๋ยวฉันกับคนอื่น ๆ จะกลับไปที่เมืองซาโรสเพื่อนำกองกำลังขึ้นเรือเหาะมาที่นี่อีกครั้ง” ลู่หยางกล่าว

“ครับ/ค่ะ” ทุกคนตอบรับพร้อมกันแล้วถึงแม้ตอนนี้จะเป็นเวลากว่า 3:00 น. แล้วแต่ทุกคนก็ไม่รู้สึกง่วงนอนเลย

—

อีกด้านหนึ่ง

สกายวูฟนั่งเหม่อลอยอยู่บนกำแพงเมือง ฟูลมูนสกายกับหลิงเฟิงจึงเดินเข้ามานั่งข้าง ๆ หัวหน้าของตัวเอง

“หัวหน้าไม่ไปพักเหรอครับ?”

“ช่างมันเถอะหัวหน้า ถึงแม้พวกเราจะไม่มีป้อมปราการนี้แล้ว แต่พวกเราก็ไม่คิดจะทิ้งคุณไปไหน อย่างมากพวกเราก็แค่ต้องร่วมมือกันสร้างทุกอย่างขึ้นมาใหม่เท่านั้นเอง” หลิงเฟิงกล่าว

“พวกนายไม่ต้องปลอบใจฉันหรอก ตอนนี้ฉันกำลังมีความสุขอยู่ด้วยซ้ำ” สกายวูฟกล่าวพร้อมกับเผยรอยยิ้มขึ้นมาอย่างลึกลับ

“หัวหน้า คุณยังปกติดีอยู่ใช่ไหม?” หลิงเฟิงถามอย่างสับสน

“ฉันยังปกติดีสิ พวกนายออกไปพักเถอะ พรุ่งนี้พวกเรายังจะต้องสู้กับหลัวเฉิงกันต่อ” สกายวูฟกล่าว

แม้สกายวูฟจะพูดขึ้นมาแบบนั้น แต่ทั้งสองก็สัมผัสได้ว่าหัวหน้าของพวกเขามีอะไรบางอย่างที่แปลกไป

“พวกเรากลับกันเถอะ ปล่อยให้หัวหน้าอยู่คนเดียวสักพัก” หลิงเฟิงแอบส่งข้อความถึงฟูลมูนสกาย

ฟูลมูนสกายพยักหน้ารับ ก่อนจะแอบส่งข้อความตอบกลับไป

“พรุ่งนี้พวกเราไปบ้านหัวหน้าแล้วไปดื่มย้อมใจกันดีกว่า”

แม้ว่าลูกน้องคนสนิททั้งสองจะเดินจากไปแล้วสกายวูฟก็ยังคงเหม่อมองไปยังภูเขาเรดสโตนด้วยสายตาอันมุ่งมั่นและไม่สนใจจะหันไปมองลูกน้องทั้งสองคนเลย

—

8 โมงเช้า

สกายวูฟยังคงนั่งอยู่บนกำแพงที่เดิมและมองดูแสงอรุณยามเช้าด้วยรอยยิ้ม

สมาชิกของสกายวูฟลีเจี้ยนทั้ง 100,000 คนค่อย ๆ ทยอยเข้ามาภายในเกม แล้วพวกเขาก็กำลังรวมตัวกันตามทีมของตัวเอง

“หัวหน้า ทุกคนพร้อมแล้วครับ” ฟูลมูนสกายกล่าว

“เอาล่ะถึงเวลาที่ต้องประกาศเรื่องสำคัญสักที” สกายวูฟกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

ขณะเดียวกันสมาชิกทั้ง 100,000 คนก็กำลังพูดคุยกัน โดยสีหน้าของทุกคนต่างก็เต็มไปด้วยความกังวล

“น่าโมโหจริง ๆ ที่พวกเราจะต้องเสียป้อมปราการไปแบบนี้”

“พวกไบรท์สตาร์ไม่ได้มีฝีมือเท่าไหร่หรอก สาเหตุที่พวกมันเอาชนะเราได้ก็แค่พวกมันมีเงินเท่านั้นแหละ”

“ถึงเราจะเสียป้อมปราการไป แต่ฉันก็ไม่คิดจะออกจากกิลด์หรอกนะ ฉันเชื่อว่าหัวหน้าสกายวูฟจะนำพวกเรากลับมาแก้แค้นได้ พวกเราแค่ต้องเตรียมตัวเอาไว้ให้พร้อมเท่านั้น”

“ใช่ ฉันจะไม่ออกจากกิลด์เด็ดขาด สักวันหนึ่งฉันจะตามหัวหน้ากลับมาแก้แค้น”

…

ในระหว่างที่ทุกคนกำลังพูดคุยกันอยู่นั้น ทันทีที่สกายวูฟปรากฏตัวบนกำแพงเมือง ทุกคนต่างก็เงียบเสียงลงในทันที

“หัวหน้าบอกมาเลยถึงแม้คุณต้องการจะให้พวกเราไปสู้กับไบรท์สตาร์จนตาย แต่วันนี้พวกเราก็จะยืนหยัดอยู่ข้างคุณจนถึงที่สุด”

“พวกเรามาร่วมแรงกันฆ่าพวกมันกันเถอะ”

…

ท่าทางของทุกคนทำให้สกายวูฟซาบซึ้งภายในใจ ก่อนที่เขาจะพยายามสงบสติอารมณ์และตะโกนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันหนักแน่น

“พี่น้องทั้งหลาย ชาตินี้แค่ฉันได้มีโอกาสร่วมรบเคียงบ่าเคียงไหล่กับทุกคน มันก็ถือว่าเป็นบุญวาสนาของฉันแล้ว อย่างไรก็ตามทุกคนคงจะคาดเดาเอาไว้แล้วว่าพวกเราคงจะรักษาป้อมปราการเอาไว้ไม่ได้ ดังนั้นวันนี้ฉันจะพาทุกคนออกไปต่อสู้ด้านนอก ทุกคนพร้อมจะออกไปสู้กับฉันหรือเปล่า?”

“พร้อม! อย่างมากก็แค่ต้องกลับไปเก็บเลเวลกับหาอุปกรณ์ใหม่เท่านั้นเอง” หลิงเฟิงตะโกนเสียงดัง

“ใช่! ถึงแม้จะต้องเริ่มต้นด้วยบัญชีใหม่ แต่ผมจะไม่ทิ้งหัวหน้าไปเด็ดขาด”

…

หลังได้ยินเสียงตะโกนของลูกน้อง สกายวูฟก็จำเป็นจะต้องพยายามกลั้นน้ำตาของตัวเองเอาไว้ ระหว่างนั้นเขาก็รู้สึกโชคดีที่ได้ขายกิลด์ให้กับลู่หยาง ไม่อย่างนั้นเขาก็คงจะทำให้ทุกคนผิดหวังในตัวเขาจริง ๆ

“ดีมาก พวกเราจะมุ่งหน้าตรงไปยังภูเขาเรดสโตน วันนี้พวกเราจะสู้ตัดสินกับพวกมันที่นั่น” สกายวูฟตะโกนสั่ง ก่อนที่เขาจะนำกองกำลังมุ่งหน้าออกจากป้อมปราการ

 

 

---