บทที่ 410 ไปหาลู่หยาง

แม้จะสูญเสียอุปกรณ์ระดับทองไปเกือบครึ่งหนึ่ง แต่ทางฝ่ายบลัดไทแรนท์ก็ไม่ได้สูญเสียความแข็งแกร่งของพวกเขาไปมากนัก เพราะท้ายที่สุดสมาชิกกิลด์ที่เสียชีวิตไปเมื่อคืนนี้ส่วนใหญ่ต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นสมาชิกที่ไม่สามารถสวมอุปกรณ์ระดับทองได้อยู่แล้ว

แต่เพื่อป้องกันไม่ให้เกิดปัญหาอีกครั้ง ทุกคนจึงตัดสินใจร่วมกันว่าการพักภายในป้อมปราการแบล็คร็อคน่าจะปลอดภัยกว่าการพักอยู่ภายในเมือง

ด้วยเหตุนี้เองสมาชิกของบลัดเติสตี้ทั้ง 180,000 คนต่างก็พร้อมใช้กันใช้ม้วนคัมภีร์เพื่อเทเลพอร์ตไปยังป้อมปราการแบล็คร็อค

—

เมืองเซนต์กอลล์

“หัวหน้า ผมไปสืบมาแล้วเมื่อคืนมีมอนสเตอร์บุกเมืองมาสังหารสมาชิกของบลัดเติสตี้ทั้ง 180,000 คนไปจริง ๆ ทำให้อุปกรณ์ของพวกเขาดรอปลงมาและถูกผู้เล่นที่ผ่านมาแย่งเก็บไปจนหมดแล้ว” แฟนทอมเอจรายงานฉงป้าอย่างตื่นเต้น

“สวรรค์เข้าข้างพวกเราแล้ว คราวนี้พวกเราจะต้องแย่งชิงป้อมปราการแบล็คร็อคกลับคืนมาให้ได้” ฉงป้าประกาศลั่น

“เราจะต้องแย่งป้อมปราการของเราคืนมา!” แฟนทอมเอจตะโกนตอบรับด้วยเช่นกัน

“เอาป้อมปราการของเราคืนมา!!” สมาชิกภายในกองทัพทั้ง 100,000 คนส่งเสียงตะโกนขึ้นมาพร้อม ๆ กัน ก่อนที่พวกเขาจะบุกไปยังป้อมปราการแบล็คร็อคด้วยขวัญกำลังใจอันเต็มเปี่ยม

“น้องชายกองกำลัง 50,000 คนของฉันกำลังจะเดินทางไปถึงแล้ว วันนี้พวกเราต้องยึดป้อมปราการของนายกลับคืนมาได้แน่ ๆ” ฉือมู่ติดต่อเข้ามาหาฉงป้าอย่างกะทันหัน

ตอนแรกฉงป้าคิดว่าตัวเขาคงจะถูกทิ้งให้โดดเดี่ยว เมื่อฉือมู่ติดต่อมาเขาจึงตอบกลับไปอย่างตื่นเต้น

“ขอบคุณพี่ชายมากจริง ๆ ที่ยอมยื่นมือเข้ามาช่วยผมในยามยากลำบาก”

“ครั้งนี้พวกมอนสเตอร์ที่บุกเมืองช่วยพวกเราได้เยอะมากจริง ๆ ไม่เพียงแต่พวกมันจะช่วยลดแรงกดดันในการป้องกันป้อมปราการทางฝั่งฉัน แต่มันยังทำให้เหลยหลงกับเฉียนเฉียนไม่จำเป็นจะต้องระวังหลังและพร้อมจะส่งกองกำลังมาช่วยเหลือนายด้วยเหมือนกัน” ฉือมู่กล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

หลังจากที่พวกเขาได้รับการยืนยันว่าศัตรูสูญเสียชุดอุปกรณ์ระดับทองไปมากกว่า 20,000 ชุด มันก็ทำให้กิลด์สกายโดเมนและบลูคริสตัลไม่ใช่ภัยคุกคามสำหรับพวกเขาอีกต่อไป เหลยหลงกับเฉียนเฉียนจึงสามารถส่งกองกำลังมาช่วยฉงป้าได้โดยไม่จำเป็นจะต้องระวังเรื่องป้อมปราการของพวกเขา

“เยี่ยม ถ้ามีทุกคนมาช่วยมันก็จะเพิ่มโอกาสในการบุกยึดป้อมปราการได้อีกเยอะเลย” ฉงป้ากล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

เหตุการณ์มอนสเตอร์บุกเมืองในครั้งนี้เปลี่ยนแปลงสถานการณ์ในปัจจุบันของกิลด์ทางฝั่งมนุษย์ไปครั้งใหญ่ แล้วมันก็ทำให้กิลด์ที่พร้อมจะประกาศสงครามกับบลัดบราเธอร์แอบเก็บตัวอยู่เงียบ ๆ ไปพร้อม ๆ กันด้วย

—

ป้อมปราการคริมสัน

เจียงเจ๋อ, ฉิงชาง, เซี่ยหยู่เว่ยและแกนนำทุกคนของบลัดบราเธอร์กำลังนั่งจ้องตากันในพื้นที่พิเศษทำให้บรรยากาศภายในห้องประชุมค่อนข้างที่จะแปลกประหลาดมาก

“ฉันคิดว่าเหตุการณ์มอนสเตอร์บุกเมืองในครั้งนี้ไม่ได้เป็นฝีมือของทางตัวเกม” เจียงเจ๋อเปิดปากพูดเป็นคนแรก

“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน เท่าที่ฉันกรองข่าวมาดูเหมือนมอนสเตอร์ที่บุกเมืองเมื่อคืนจะเป็นเซลฟ์เดทโทเนทิงเวิร์มเลเวล 50” ถูเฟิงกล่าว

“พวกคุณกำลังคิดว่าเรื่องนี้เป็นฝีมือของหัวหน้างั้นเหรอครับ?” บิทเทอร์เลิฟถาม

“ผมเห็นคนโพสต์รูปลงในอินเตอร์เน็ต ในนั้นมีเฟลชมาเธอร์เวิร์มอยู่ 80 ตัว แต่หัวหน้ามีคนรอบ ๆ ตัวที่เลเวล 50 แค่ 6 คน อย่างมากที่สุดหัวหน้าก็น่าจะควบคุมเฟลชมาเธอร์เวิร์มได้แค่ 30 ตัวไม่ใช่เหรอครับ?” ซุนหยูกล่าวพร้อมกับขมวดคิ้ว

“ไม่ว่าเรื่องนี้จะเป็นฝีมือของหัวหน้าหรือเปล่า แต่เราห้ามแพร่งพรายรื่องนี้ออกไปภายนอกเด็ดขาด ไม่อย่างนั้นบลัดไทแรนท์มันจะต้องมุ่งหน้ามาหาเรื่องพวกเราแน่” ฉิงชางพูดสรุป

ทุกคนต่างก็พยักหน้ารับพร้อม ๆ กัน

“ต่อไปถ้าเราพาคนมาเก็บเลเวลเราก็อย่าให้พวกเขาเห็นเฟลชมาเธอร์เวิร์มเลย แค่ให้พวกเขายืนอยู่ในพื้นที่ที่ได้รับค่าประสบการณ์แค่นั้นก็น่าจะพอแล้ว” บิทเทอร์เลิฟกล่าว

“ฉันเห็นด้วย”

“แปลกมาก ทำไมวันนี้หัวหน้าถึงยังไม่เข้าเกมนะ?” เซี่ยหยู่เว่ยถาม

“อ้อ! ฉันลืมบอกไปว่าลู่หยางจะเข้าเกมบ่าย 3 และเขาก็ฝากให้ทุกคนรวมกำลังพลกันในช่วงเช้า” ถูเฟิงกล่าว

ทันใดนั้นสายตากว่า 20 คู่ต่างก็จดจ้องมองไปยังถูเฟิงพร้อม ๆ กัน

“เฮ้! นายบอกมาซะดี ๆ เถอะว่าลู่หยางพูดอะไรให้นายฟังบ้าง” เจียงเจ๋อกล่าวพร้อมกับเดินเข้ามาตบไหล่ถูเฟิงเบา ๆ

“ไม่มีอะไรหรอก ลู่หยางแค่อยากให้ทุกคนรายงานชื่อของผู้เล่นที่เพิ่งถึงเลเวล 30 เพื่อที่จะให้พวกเขาทำสัญญาเรื่องสงครามกับทางกิลด์” ถูเฟิงตอบ

“อย่าบอกนะว่าเรื่องเมื่อคืนเป็นฝีมือของหัวหน้าจริง ๆ?!” เหมาชิวพูดอย่างตื่นเต้น

“อย่าเพิ่งคาดเดามั่วซั่ว ก่อนหน้านี้ลู่หยางก็เพิ่งให้ฉันซื้อวัตถุดิบมาเตรียมสร้างอุปกรณ์ ทุกอย่างจำเป็นจะต้องใช้เวลามากพอสมควร เอาเป็นว่าทุกคนรายงานรายชื่อมาให้ฉันก่อน ฉันจะได้ดูจำนวนอุปกรณ์ที่เราจะต้องเตรียมเอาไว้” ถูเฟิงกล่าว

“จริงเหรอ?” เซี่ยหยู่เว่ยกล่าวด้วยรอยยิ้ม เพราะเธอแอบจับสังเกตได้ว่าถูเฟิงกำลังพูดโกหก

“จริง ๆ” ถูเฟิงตอบกลับอย่างตื่นเต้นเพราะเขากำลังแอบชอบเซี่ยหยู่เว่ยอยู่

“หลานอวี่ถึงตาเธอแล้ว” เซี่ยหยู่เว่ยแอบส่งข้อความไปให้กับเพื่อนสาว

“ให้ฉันทำอะไรเหรอ?” หลานอวี่ถามอย่างใสซื่อ

“เธอต้องเตรียมตัวใช้แผนยั่วยวนยังไงล่ะ เดี๋ยวฉันจะพาเธอไปหาลู่หยาง คราวนี้เธอจะต้องจัดการกับเขาให้อยู่หมัดเลยนะ ดูจากท่าทางของถูเฟิงแล้วเรื่องเมื่อคืนจะต้องเป็นฝีมือของหัวหน้าแน่ ๆ เราจะต้องรีบเข้าหาเขาเพื่อขอแบ่งอุปกรณ์ระดับทองมาก่อน ไม่อย่างนั้นเขาจะเอาอุปกรณ์ไปแจกให้ทีมอื่น ๆ จนหมด” เซี่ยหยู่เว่ยกล่าว

“นี่เธอถึงขั้นให้ฉันใช้แผนยั่วลู่หยางเลยงั้นเหรอ?” หลานอวี่กล่าวพร้อมกับกรอกตา

เซี่ยหยู่เว่ยแสดงสีหน้าออกมาอย่างน่าสงสาร ก่อนที่เธอจะพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงอันออดอ้อน

“เธอดูมาที่ทีมของพวกเราสิ ทีมของพวกเรามีคนอยู่เยอะจะตาย อีกเดี๋ยวก็มีผู้เล่นอีก 30,000 คนที่เลเวลถึง 30 แล้ว ครอบครัวของเราคิดว่าพวกเราจะสู้กับลิ่วเจียไม่ได้เลยไม่ยอมให้เงินลงทุน ตอนนี้ฉันมีเธอเป็นที่พึ่งเพียงแค่คนเดียวแล้วนะ”

หลานอวี่ไม่สามารถสู้เหตุผลของเซี่ยหยู่เว่ยได้จริง ๆ เธอจึงตอบกลับไปว่า

“ก็ได้ เดี๋ยวฉันจะลองดู แต่พี่เขามักจะตัดสินใจอย่างยุติธรรมอยู่เสมอ ถึงแม้ฉันจะไปขอร้องแต่มันก็อาจจะไม่ได้ผลหรอกนะ”

“แค่เธอช่วยฉันก็ดีใจมากแล้ว” เซี่ยหยู่เว่ยกล่าว

“อะแฮ่ม! ทุกคนคุยต่อกันไปก่อนนะ ฉันยังมีธุระจะต้องไปจัดการ หลังจากหัวหน้าเข้าเกมมาฉันจะได้พร้อมรับคำสั่งจากหัวหน้าทันที” เซี่ยหยู่เว่ยหันไปพูดกับทุกคน

“ฉันก็ขอตัวไปจัดการธุระด้วยเหมือนกัน” เจียงเจ๋อกล่าว

ฉิงชาง, สามพี่น้องตระกูลไป๋, บิทเทอร์เลิฟและคนอื่น ๆ มองไปยังเซี่ยหยู่เว่ยและเจียงเจ๋อที่รีบร้อนจากไป ก่อนที่ไลฟ์ไทม์จะพูดขึ้นมาว่า

“มีพิรุธชัด ๆ”

“ถ้าฉันจำไม่ผิดดูเหมือนพวกเขาสองคนจะอยู่เมืองเดียวกันกับหัวหน้า ไม่ใช่ว่าพวกเขาจะไปขออุปกรณ์จากหัวหน้าก่อนพวกเราหรอกนะ?” ฉิงชางกล่าว

“เฮ้ย! แบบนี้มันโกงกันนี่ พวกเธอรีบกลับมานี่เลยนะ” ไป๋เหลิงตะโกนขึ้นมา แต่น่าเสียดายที่ทั้งสองคนออฟไลน์ออกจากเกมไปแล้ว

“ดูเหมือนพวกเขาจะออฟไลน์ออกไปหาหัวหน้าจริง ๆ” บิทเทอร์เลิฟกล่าว

“ไม่ได้การล่ะ แบบนี้พวกเราก็ต้องไปหาหัวหน้าที่สตูดิโอด้วย ไม่อย่างนั้นพวกเราต้องเสียเปรียบพวกเขาแน่ ๆ” โคลด์วิลโลว์กล่าว

ทุกคนต่างก็พยักหน้ารับพร้อมกันเป็นสัญญาณว่าทุกคนต่างก็เห็นด้วย

เอ็นดูแกนหลักที่เหลือ จะมาทัน 2 คนเจ้าเล่ห์นี่ไหมนะ?