บทที่ 270 การเก็บเกี่ยวครั้งใหญ่

ลู่หยางเก็บคำรับรองเอาไว้ในกระเป๋าอย่างถนุถนอม ก่อนที่เขาจะติดต่อไปหาเสี่ยวเหลียง

“ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง?”

ขณะเดียวกันเสี่ยวเหลียงที่ได้ใส่ชุดเซ็ตทมิฬก็ได้ถือโล่ขนาดใหญ่พร้อมกับเดินพ่นพิษไปทั่วทั้งแผ่นที่

“หมอกพิษใช้งานได้ดีมากเลยครับ” เสี่ยวเหลียงกล่าวอย่างภูมิใจ

“พยายามเข้าล่ะ หลังจากนายกลับมาฉันมีของดีจะให้นายด้วย” ลู่หยางกล่าวด้วยรอยยิ้ม

“อะไรเหรอครับ?” เสี่ยวเหลียงถามด้วยแววตาอันเป็นประกาย

“เดี๋ยวออกมาก็รู้เอง” ลู่หยางตอบ

“โห่” เสี่ยวเหลียงส่งเสียงงอแงขึ้นมาเบา ๆ ขณะเดียวกันเขาก็รู้ดีว่าการที่ลู่หยางบอกว่าอีกฝ่ายคือของดี มันก็จะต้องเป็นของที่หายากมาก ๆ ของเกมอย่างแน่นอน

“อีกไม่เกินครึ่งชั่วโมงเดี๋ยวผมจะรีบออกไปนะครับ” เสี่ยวเหลียงกล่าวอย่างกระตือรือร้น

ลู่หยางส่งเสียงหัวเราะขึ้นมาเบา ๆ พร้อมกับปิดหน้าต่างสื่อสารไป จากนั้นเขาก็ทำการเก็บไอเท็มในส่วนที่เหลือ ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นน้ำยาแต่มันก็พอมีไอเท็มดี ๆ อยู่บ้างอย่าง เช่น คำรับรองเปลี่ยนอาชีพเบอเซิกเกอร์ 1 ใบ, คำรับรองเปลี่ยนอาชีพนักบวช 1 ใบ, บลูปริ้นชุดเซ็ตเมจิกสตีล 2 ชิ้นและดวงตาปีศาจโบราณที่เขาก็ไม่รู้ว่ามันเอาไว้ใช้ทำอะไรเหมือนกัน

 หลังจากนั้นชายหนุ่มก็พาสามพี่น้องเดินเคลียร์มอนสเตอร์ทั่วทั้งรังปีศาจโบราณ ซึ่งของที่ดรอปลงมามันก็ดีอยู่ไม่น้อย นอกจากนี้พวกเขายังสามารถรวบรวมชุดเซ็ตเมจิกสตีลได้ครบเซ็ตและยังพบคำรับรองเปลี่ยนอาชีพพาลาดินอีก 2 ใบ ส่วนอุปกรณ์ระดับเหล็กลงไปลู่หยางได้ทำการแยกชิ้นส่วนพวกมันเพื่อเปลี่ยนเป็นวัสดุสำหรับการเอนชานท์ทั้งหมด

“วันนี้แยกย้ายกันแค่นี้ก็แล้วกัน” ลู่หยางกล่าว

“ถ้างั้นพวกเราสองคนขอตัวไปทำภารกิจเปลี่ยนอาชีพนะครับ” ฮั่นเฟยกล่าวอย่างกระตือรือร้น

การได้รับอาวุธระดับตำนานทำให้สองฝาแฝดอยากจะเปลี่ยนอาชีพโดยเร็วที่สุด ลู่หยางจึงพยักหน้าพร้อมกับพูดว่า

“ไปเถอะ ถ้ามีอะไรไม่เข้าใจก็ให้ถามฉัน หลังจากเปลี่ยนอาชีพเสร็จแล้วก็รีบกลับมาช่วยพี่สาวของพวกนายนะ”

“ครับ” ฮั่นเฟยกับฮั่นอวี่พูดพร้อมกัน ก่อนที่พวกเขาจะเทเลพอร์ตไปยังเมืองเซนต์กอลล์

ขณะเดียวกันลู่หยางก็ได้พาฮั่นอิ่งไปทิ้งไว้ที่ป่านิรันดร์ทางตอนใต้ของเมือง โดยเขาได้มอบผู้พิทักษ์ป่าบาปนิรันดร์เลเวล 7 ทั้ง 5 ตัวให้กับเธอและมอบหมายให้เธอออกไปหาเอมเมอรัลด์คริสตัล

—

หลังลู่หยางเดินมาหานายกเทศมนตรีของเมืองไวท์ไลท์ ชายหัวล้านก็รีบวิ่งเข้ามาหาลู่หยางอย่างตื่นเต้น

“นี่มันกลิ่นอายของปีศาจโบราณ ท่านวีรบุรุษคุณได้จัดการปีศาจโบราณไปแล้วใช่ไหม?”

“ใช่ครับ” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับพยักหน้า

“ผมขอดวงตาของมันได้ไหม? ผมจะเอาดวงตาของมันไปทำการวิจัยต่อ” นายกกล่าว

“ได้ครับ” ลู่หยางกล่าวพร้อมกับมอบดวงตาปีศาจโบราณให้กับนายก

ระบบ: ชื่อเสียงของคุณในเมืองไวท์ไลท์อยู่ในระดับบูชา

“ท่านวีรบุรุษ คุณอยากจะซื้ออะไรไหม? ทางเมืองมีของดี ๆ มากมาย หลังจากที่พวกเราได้ต่อสู้กับพวกปีศาจโบราณมาเป็นเวลานาน”

หลังจากนายกพูดจบมันก็มีหน้าต่างซื้อขายปรากฏขึ้นมาต่อหน้าลู่หยาง

บลูปริ้น: แหวนฟลอว์เลสดีเฟนส์ (ระดับทอง), ชิ้นเดียวในโลก

บลูปริ้น: เหรียญตราฟลอว์เลสดีเฟนส์ (ระดับทอง), ชิ้นเดียวในโลก

บลูปริ้น: ผ้าคลุมฟลอว์เลสดีเฟนส์ (ระดับทอง), ชิ้นเดียวในโลก

บลูปริ้น: สร้อยฟลอว์เลสดีเฟนส์ (ระดับทอง), ชิ้นเดียวในโลก

เมื่อได้เห็นรายการไอเท็ม มันก็ทำให้ลู่หยางอดที่จะถอนหายใจออกมาไม่ได้ และมันก็ไม่ใช่เรื่องที่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมผู้ที่สามารถบุกเบิกพื้นที่ใหม่ได้สำเร็จถึงสามารถพัฒนากิลด์ไปได้อย่างรวดเร็วขนาดนั้น เพราะแท้ที่จริงมันก็มีบลูปริ้นระดับทองที่มีเพียงแค่ชิ้นเดียวมาวางขายเป็นของตอบแทนพวกเขานั่นเอง

“นี่มันประธานลู่หยางแห่งบลัดบราเธอร์ไม่ใช่เหรอ ทำไมคุณถึงมาเมืองไวท์ไลท์คนเดียวล่ะ?” เสียงที่คุ้นหูดังขึ้นมาจากระยะไกล

ลู่หยางรีบหันตามเสียงไป ก่อนที่เขาจะจำได้ว่าคนที่พูดคือโคลด์วินเทอร์ฮาร์ทเลส หัวหน้ากิลด์คลาสเมทแอสโซซิเอชั่น

กิลด์ของโคลด์วินเทอร์เป็นกิลด์ขนาดกลางที่ตั้งอยู่ทางทิศตะวันตกเฉียงเหนือของเมืองเซนต์กอลล์ และในตอนนี้กิลด์คลาสเมทแอสโซซิเอชั่นก็ยังไม่มีข้อบาดหมางกับบลัดบราเธอร์

“มาทำภารกิจ” ลู่หยางตอบ

“คุณพอจะได้อะไรดี ๆ มาบ้างไหม?” โคลด์วินเทอร์ถามด้วยแววตาเป็นประกาย

ลู่หยางย่อมไม่มีทางเล่าเรื่องของตัวเองออกไปฟรี ๆ อย่างแน่นอน และในตอนแรกเขาก็เคยมองว่าโคลด์วินเทอร์เป็นคนที่ดีกว่านี้ แต่คำถามของอีกฝ่ายก็ได้ทำให้เขามองไปยังโคลด์วินเทอร์ด้วยแววตาที่แตกต่างไปจากเดิม

“ไม่มีอะไรสำคัญหรอก มันก็แค่ภารกิจธรรมดาทั่วไป” ลู่หยางกล่าวก่อนที่เขาจะพยักหน้าเล็กน้อยและหยิบคัมภีร์ย้อนกลับออกมาใช้

เมื่อโคลด์วินเทอร์ได้เห็นร่างของลู่หยางกลายเป็นแสงหายไป รอยยิ้มที่เคยมีบนใบหน้าก็ถูกเปลี่ยนเป็นท่าทางอันเย็นชา ก่อนที่เขาจะพูดขึ้นมาว่า

“ฝากเอาไว้ก่อนเถอะ”

—

เมืองเซนต์กอลล์

ลู่หยางมุ่งหน้าตรงไปยังร้านตีเหล็กทางตอนเหนือของเมือง ซึ่งในปัจจุบันมีสาว ๆ เป็นจำนวนมากกำลังรวมตัวกันอยู่ตรงบริเวณประตู

“นั่นไง คุณลุงที่ทำภารกิจระดับ SSS ของราชาตัวตลกเมื่อไม่กี่วันก่อน”

“เท่จังเลย”

เมื่อได้ฟังบทสนทนามันก็ทำให้ลู่หยางแทบจะกลั้นขำเอาไว้ไม่อยู่ ขณะเดียวกันฮั่นจงที่กำลังเขินก็กำลังจ้องมองมาทางชายหนุ่มด้วยแววตาอันดุดัน

“ดูเหมือนแฟนคลับของอาจารย์จะเยอะขึ้นนะครับ” ลู่หยางพูดกับฮั่นจงหลังจากที่เขาเดินเข้าไปภายในห้อง

หลังจบภารกิจท้าทายราชาตัวตลกเมื่อครั้งที่แล้ว ฮั่นจงก็ถูกผู้เล่นคนอื่นค้นพบได้อย่างรวดเร็ว เพราะว่าเขาเปิดร้านขายอุปกรณ์อยู่ทางตอนเหนือของเมือง

เหตุการณ์ในครั้งนั้นทำให้มีผู้เล่นเป็นอยู่เป็นจำนวนนับไม่ถ้วนอยากจะมาสมัครเป็นศิษย์ของฮั่นจง และมันก็ยังมีแฟนคลับสาว ๆ มากมายที่อยากจะลองคบหาดูใจกับเขา

อย่างไรก็ตามเมื่อฮั่นจงได้เผชิญหน้ากับเด็กสาววัย 16 ที่กำลัง ‘’กระตือรือร้น’ มากขนาดนี้ มันก็ทำให้เขาทำอะไรไม่ถูกไปเหมือนกัน

ท้ายที่สุดเขาก็มีอายุ 40 กว่าปีแล้วจะให้เขาคบหาดูใจกับเด็ก ๆ ที่มีอายุใกล้ ๆ กับลูกสาวได้ยังไง แล้วเนื่องมาจากเขาใช้ชีวิตอยู่ในป่ามานาน เขาจึงไม่รู้ว่าจะจัดการกับปัญหาเรื่องนี้ยังไงดี สิ่งที่เขาพอจะคิดได้ก็มีเพียงแค่การพยายามทำเป็นมองไม่เห็นพวกสาว ๆ ไปเท่านั้น

อย่างไรก็ตามเด็กสาวเหล่านี้ก็ยังคงมีความพยายาม เพราะทุกวันหลังเลิกเรียนพวกเธอจะมารวมตัวกันที่นี่ และในวันนี้มันก็ดูเหมือนจะมีคนเข้ามาเพิ่มขึ้นมากกว่าเดิม

“มีอะไรก็พูดมาเร็ว ๆ เข้า หลังจัดการธุระเสร็จก็กลับไปซะ” ฮั่นจงกล่าวอย่างไม่ค่อยพอใจมากนัก

ลู่หยางแทบจะกลั้นขำไม่อยู่อีกครั้ง ก่อนที่เขาจะหยิบบลูปริ้นชุดเซ็ตเมจิกสตีลและชุดเซ็ตฟลอว์เลสดีเฟนส์ออกมาจากกระเป๋าเพื่อมอบให้กับอาจารย์

“อาจารย์ช่วยหาคนมาเรียนรู้พวกมันแล้วสร้างอุปกรณ์มาให้กับเสี่ยวเหลียงเซ็ตหนึ่งก่อนนะครับ”

“เสี่ยวเถา เสี่ยวเฮอ มานี่” ฮั่นจงตะโกนเรียก

“มาแล้วครับ” เด็กหนุ่ม 2 คนรีบวิ่งเข้ามาพร้อมกัน และเมื่อพวกเขาได้เห็นลู่หยางทั้งคู่ก็โค้งคำนับอย่างสุภาพ

“สวัสดีครับหัวหน้า”

“สองคนนี้เพิ่งจะเลื่อนระดับเป็นนักตีเหล็กผู้เชี่ยวชาญ โดยรวมพวกเขาก็พอจะมีพรสวรรค์อยู่บ้าง” ฮั่นจงกล่าว

ลู่หยางรู้จักเด็กหนุ่ม 2 คนนี้เป็นอย่างดี เพราะพวกเขาเป็นสมาชิกกลุ่มแรกที่เข้ามาทำงานจากโรงเรียนอาชีวะ

“ดีมาก พยายามกันต่อไปนะ”

“ครับ!” เด็กหนุ่มทั้งสองคนพยักหน้าอย่างขึงขังและภายในใจพวกเขาก็ชื่นชมลู่หยางเป็นอย่างยิ่ง

ในทุก ๆ วันพวกเขาจะได้เห็นลู่หยางฝึกฝนอย่างหนักราวกับทรมานตัวเอง และได้เห็นบลัดบราเธอร์เริ่มต้นขึ้นมาจากศูนย์ ทั้งคู่จึงชื่นชมลู่หยางอย่างจริงใจ

“ไปสร้างของพวกนี้กันเถอะ ขอฉันดูฝีมือของพวกนายหน่อย” ลู่หยางกล่าว

ในชาติก่อนทักษะการตีเหล็กและเจียระไนของทั้งคู่เคยเลื่อนระดับไปจนถึงระดับปรมาจารย์ การให้พวกเขาเรียนบลูปริ้นพวกนี้ไปจึงไม่ใช่เรื่องที่ลู่หยางคิดจะขัดข้อง

เด็กหนุ่มทั้งสองไม่คิดว่าตัวเองจะได้รับความสนใจจากลู่หยาง พวกเขาจึงวิ่งกลับไปที่ห้องตีเหล็กอย่างตื่นเต้น ก่อนที่จะเริ่มทำการสร้างอุปกรณ์อย่างจริงจัง

เมื่อมีบลูปริ้นและคำอธิบายอย่างละเอียด การสร้างอุปกรณ์ขึ้นมาสักชิ้นก็ไม่ใช่เรื่องที่ยากมากเกินไป สิ่งที่ถือว่ายากลำบากมากจริง ๆ คือการสร้างอุปกรณ์ชิ้นนั้นขึ้นมาให้มีประสิทธิภาพ 100%

โดยทั่วไปอุปกรณ์ที่ผู้เล่นสร้างขึ้นมามักจะมีค่าสถานะประมาณ 90% จากข้อมูลที่ระบุเอาไว้ในบลูปริ้น ซึ่งสาเหตุที่มันเป็นแบบนี้นั่นก็เพราะพวกเขาเก็บรายละเอียดในระหว่างการสร้างได้ไม่ดีพอ

ในชาติก่อนลู่หยางก็เคยมีประสบการณ์ในด้านนี้มาบ้างด้วยเช่นกัน หลังจากที่เขาได้สอนเด็กหนุ่มทั้งสองคนไปสักพัก ทักษะการตีเหล็กของทั้งคู่ก็พัฒนาขึ้นจากเดิมอย่างเห็นได้ชัด

“หัวหน้าโคตรเก่งเลย! ไม่น่าเชื่อว่าคุณจะรู้เรื่องการตีเหล็กกับการเจียระไนด้วย” เถาจินหมิงกล่าวอย่างประหลาดใจ

“ขอแค่พวกนายพยายามต่อไป สักวันพวกนายก็จะเหนือกว่าฉันเอง ฉันหวังว่าในอนาคตพวกนายจะกลายเป็นช่างตีเหล็กระดับปรมาจารย์หรือไม่ก็กลายเป็นช่างตีเหล็กระดับเทพไปเลยนะ” ลู่หยางกล่าว

“ครับ” เด็กหนุ่มทั้งสองพยักหน้ารับอย่างแรง

—

ครึ่งชั่วโมงต่อมาทั้งคู่ก็สร้างชุดเซ็ตอุปกรณ์เมจิกสตีลและชุดเซ็ตฟลอว์เลสดีเฟนส์จนเสร็จ ซึ่งหลังจากที่ลู่หยางทำการตรวจสอบ เขาก็ได้พบว่าอุปกรณ์ทุกชิ้นต่างก็มีประสิทธิภาพครบทั้ง 100%

“เพอร์เฟกต์มาก” ลู่หยางกล่าวชื่นชม

เด็กหนุ่มทั้งสองยกมือขึ้นมาเกาหัวอย่างเขินอาย

“ลูกพี่ผมมาแล้ว!” ทันใดนั้นเองเสี่ยวเหลียงก็รีบวิ่งเข้ามาภายในห้องตีเหล็กอย่างรวดเร็ว

 

 

---

เจ้าตัวมารับของดีแล้ว 5555