บทที่ 319: พ่อหนุ่มหน้ามน

ขณะนี้เจิ้งเฉินรู้สึกมีความสุขจนไม่ได้สนใจสิ่งใดมากนัก เขาทำเพียงแค่ยิ้ม พยักหน้าเบา ๆ จากนั้นก็เดินออกไปโดยมีเจ้าส้มอยู่ในอ้อมแขน

 “เอาล่ะ เจ้ารอข้าอยู่ที่นี่สักครู่ ข้าจะเอาเจ้าส้มส่งกลับไปให้องค์หญิงแล้วกลับมากินข้าวเย็นกับเจ้า” 

หลัวเซียวเซียวพยักหน้าตอบรับ นางรู้สึกไม่สบายใจเล็กน้อยกับท่าทีกระตือรือร้นมากไปของผู้เป็นนาย และนางก็ไม่รู้ว่าจะตอบเขาว่าอย่างไร ดังนั้นนางจึงเพียงแค่ยิ้มให้อีกฝ่ายโดยไม่พูดอะไร