บทที่ 316: ช่วงเวลาที่พิษสงบลง

เจิ้งเฉินไม่ได้ต้องการคำตอบจากชุ่ยลวี่ เขาเพียงแค่ยิงคำถามพวกนี้ออกไปเพื่อระบายความไม่พอใจเท่านั้น

ถัดมา เขาสาวเท้าเร็ว ๆ เข้าไปหาหลัวเซียวเซียว ก่อนที่เขาจะพบว่าอีกฝ่ายดูอ่อนแรง ดวงตาเหม่อลอยไร้พลัง ซึ่งภาพที่ปรากฏทำให้หัวใจของเขาบีบรัดแน่น แล้วเขาก็จับมือบอบบางของหญิงสาว ในขณะที่เขาพยายามพูดปลอบใจนาง “เซียวเซียว เจ้ากินอะไรสักหน่อยเถอะ กินหน่อยเถอะนะ” 

สิ่งที่เขาได้รับยังคงเป็นความเงียบจากคนตรงหน้า