บทที่ 185 บลัดไทแรนท์ปรากฏตัว

ในชาติก่อนลู่หยางเผชิญหน้ากับความอัปยศมาเป็นจำนวนนับไม่ถ้วน ในชาตินี้หลังจากที่เขาอดทนรอเวลาอันเหมาะสมมานาน ในที่สุดมันก็ถึงเวลาที่เขาจะได้แก้แค้นอย่างสาสมใจ

“บลัดเติสตี้งั้นเหรอ? ตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะทำลายกิลด์ของพวกแกด้วยมือของฉันเอง ขยะอย่างพวกแกไม่มีคุณสมบัติที่จะใช้ชีวิตอยู่ในเกมนี้อีกต่อไปแล้ว” ลู่หยางพูดด้วยท่าทางที่เต็มไปด้วยความเยาะเย้ย

คำพูดที่เต็มไปด้วยความเกลียดชังทำให้เย่กู่ซิงขนลุกขึ้นมาอย่างไม่ทราบสาเหตุ และเขาก็ไม่เข้าใจเลยว่าความเกลียดชังมากมายขนาดนั้น มันถูกเก็บกั้นเอาไว้มากขนาดไหนกันแน่

ท้ายที่สุดเย่กู่ซิงก็ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าในชาติก่อนลู่หยางจะต้องเผชิญหน้ากับความยากลำบากมากแค่ไหน ไม่ว่าจะเป็นเรื่องครอบครัวที่ต้องแตกสลาย พี่น้องมากมายที่ต้องแบกรับหนี้มหาศาลหรือเป็นสายตาที่เต็มไปด้วยความผิดหวังของเหล่าบรรดาพี่น้อง มันได้เหมือนกับคมมีดที่สลักบาดแผลเอาไว้ในจิตใจของลู่หยางอยู่ซ้ำ ๆ แล้วถึงแม้เขาจะได้รับโอกาสมาเกิดใหม่ แต่สิ่งเหล่านั้นก็ยังคงเป็นบาดแผลภายในใจที่เขาจะไม่มีวันลืม

ในชาตินี้ลู่หยางได้รับสิทธิ์ในการแก้แค้นตั้งแต่เนิ่น ๆ เขาจึงต้องการจะเริ่มทำลายล้างบลัดเติสตี้เป็นกิลด์แรก

เฟลมสตอร์ม!

เฟลมเบิร์ด!

พลังโจมตีเวทของลู่หยางมีอยู่มากกว่า 500 หน่วย เมื่อมันรวมกับความเสียหายพื้นฐานของสกิลเลเวล 3 อีกกว่า 200 หน่วย มันจึงทำให้การใช้สกิลของเขาในแต่ละครั้งสามารถสร้างความเสียหายได้มากกว่า 700

ขณะเดียวกันถึงแม้โจรเลเวล 13 จะสวมใส่อุปกรณ์อย่างเต็มยศ แต่พวกเขาก็จะมีพลังชีวิตเพียงแค่ประมาณ 1,000 หน่วยเท่านั้น การใช้สกิลของลู่หยางเพียงแค่ 2 ครั้งก็สามารถสังหารโจรได้ทั้งกลุ่ม

ในร่างอสูรเพลิง ลู่หยางสามารถใช้สกิลได้โดยไม่มีคูลดาวน์ มันจึงทำให้เขาเด็กกลายเป็นปีศาจแห่งสนามรบอย่างแท้จริง

—

บนยอดเขาของหุบเขาปีศาจที่อยู่ไกลออกไป

“หัวหน้าคงจะคลั่งไปแล้วล่ะ พวกนั้นโดนถล่มจนเราแทบไม่มีความหมายแล้วล่ะมั้ง” บิทเทอร์เลิฟกล่าวพร้อมกับเกาหัว

“หัวหน้าดูท่าจะบ้าไปแล้วจริง ๆ” ฉิงชางกล่าว

“แบบนี้พวกเราก็ดูเหมือนจะไม่มีประโยชน์อะไรเลย” ไป๋เหลิงมองไปยังลู่หยางที่ใช้รีซิสท์ไฟร์ริงกระแทกโจรกว่า 10 คนให้กระเด็นออกไป จากนั้นเขาก็ได้ใช้สกายเดรสทรอยิงไฟร์ออกไป 5 ครั้งติด ๆ กัน

โจรกว่า 10 คนถูกผลักกระเด็นออกไปไกลกว่า 13 เมตร ก่อนที่พวกเขาจะถูกเปลวไฟที่ร่วงหล่นลงมาจากบนท้องฟ้าสังหารหมู่ทุกคน

สกายเดรสทรอยิงไฟร์เลเวล 3 สามารถสร้างความเสียหายได้มากกว่า 2,100 หน่วย และถึงแม้การมีเป้าหมายหลาย ๆ เป้าหมายจะทำให้ความเสียหายกระจายกันออกไป แต่การใช้สกายเดรสทรอยิงไฟร์ซ้ำ ๆ ถึง 5 ครั้ง มันก็ทำให้โจรแต่ละคนได้รับความเสียหายไปมากกว่า 10,000 หน่วยอยู่ดี

“สู้ ๆ นะหัวหน้า” ซุนหยูนั่งขัดสมาธิพร้อมกับตะโกนเชียร์ลู่หยางด้วยความมัน

“พวกเราคงจะไม่ได้เป็นแค่คนดูใช่ไหม?” ไป๋เหลิงกล่าวอย่างหงุดหงิด

“เอ่อ…ความจริงพวกเรายังมีประโยชน์อีกอย่างหนึ่งนะ” ฉิงชางกล่าว

“ประโยชน์อะไร?”

“เก็บอุปกรณ์”

“...”

10 นาทีต่อมา

ในสนามรบเหลือรอดอยู่เพียงแค่เย่กู่ซิง ในขณะที่โจรอีกกว่า 500 คนต่างก็ล้วนแล้วแต่ตกตายภายใต้เปลวเพลิงอันบ้าคลั่งของลู่หยาง มันจึงทำให้มีอุปกรณ์ร่วงหล่นอยู่เต็มพื้น

“บลัดเติสตี้จะไม่มีวันยอมปล่อยแกไปแน่ ๆ” เย่กู่ซิงตะโกนอย่างคลุ้มคลั่ง

“ถ้าทำได้ก็ลองดู” ลู่หยางตะโกนอย่างเยาะเย้ย ก่อนที่เขาจะใช้เบลซซิงเบิร์สสังหารฝ่ายตรงข้ามจนตายคาที่

“ชนะแล้ว?! พวกเราชนะแล้ว!!” จางจื่อโป๋มองภาพตรงหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ

หลานอวี่กำลังมองไปทางลู่หยางอย่างตกตะลึง และในความรู้สึกของเธอในตอนนี้มันก็รู้สึกราวกับว่าเธอกำลังมองไปยังเทพสงคราม

“พี่ชาย คุณโคตรเท่เลย!” หลานอวี่ตะโกน

ลู่หยางเงยหน้าพร้อมกับส่งเสียงคำรามออกมาอย่างสะใจ และตั้งแต่ที่เขาได้รับสิทธิ์มาเกิดใหม่ตอนนี้ความโกรธแค้นภายในใจก็เริ่มถูกระบายออกมาบ้างแล้ว

“คุณพอจะบอกฉันได้ไหมว่าคุณรู้ได้ยังไงว่าเย่กู่ซิงจะพาคนมาซุ่มโจมตีคุณ?” เซี่ยหยู่เว่ยถามลู่หยางด้วยความสับสน

“หัวหน้า พวกเรามาแล้วครับ” เครซี่เบลดกับทไวไลท์รีปเปอร์โผล่ตัวออกมาจากระยะไกล ขณะที่พวกซุนหยูก็กำลังวิ่งมาที่นี่ด้วยเช่นกัน

ลู่หยางชี้นิ้วไปทางพวกเครซี่เบลดพร้อมกับพูดว่า “ฉันส่งคนไปสอดแนมสำนักงานของบลัดเติสตี้เอาไว้นานแล้ว และพวกเขาก็เห็นกับตาว่าเจิ้งหยวนเดินออกมาจากที่นั่น

“หลังจากนั้นบลัดเติสตี้ก็ส่งเย่กู่ซิงและกองโจร 500 คนมาซุ่มโจมตีที่นี่ตั้งแต่คืนก่อน เพียงแต่พวกมันไม่รู้ว่าโจรเลเวล 15 ที่พวกมันภูมิใจนักภูมิใจหนาในสายตาของเครซี่เบลดกับทไวไลท์รีปเปอร์ที่มีเลเวล 18 แล้ว การพยายามซ่อนตัวของพวกมันไม่ได้ต่างไปจากการพยายามเล่นซ่อนแอบของเด็กเลย”

เมื่อได้รับคำชมทั้งเครซี่เบลดและทไวไลท์รีปเปอร์ต่างก็แสดงสีหน้าออกมาอย่างภาคภูมิใจและพวกเขาก็พอใจกับผลงานในครั้งนี้ของตัวเองมาก

“ฉันไม่คิดเลยว่าเจิ้งหยวนจะเป็นคนแบบนี้ ในเมื่อฉันได้พูดออกไปแล้วฉันก็จะรับผิดชอบคำพูดของตัวเอง นับตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไปฉันจะยุบกิลด์อย่างเป็นทางการ ฉันขอเวลาอีก 3 วันแล้วจะพาสตูดิโอหนานปิงไปเข้าร่วมกับกิลด์ของคุณ” เซี่ยหยู่เว่ยกล่าวด้วยสีหน้าอันขมขื่น

“อะไรนะ เข้าร่วมกิลด์ของลู่หยาง?” จางจื่อโป๋อุทานออกมาอย่างตกใจ

เซี่ยหยู่เว่ยกำลังจะอธิบาย แต่ลู่หยางก็ยกมือขึ้นมาห้ามเอาไว้ซะก่อน

“ยังไม่ต้องรีบให้คำตอบ ฉันไม่คิดที่จะบังคับให้พวกคุณเข้าร่วมกิลด์ของฉัน แต่ถ้าหากพวกคุณตัดสินใจจะเข้าร่วมกิลด์จริง ๆ ทุกคนก็จำเป็นจะต้องเซ็นสัญญาที่มีภาระผูกพันเป็นเวลา 3 ปี”

“เราขอดูสัญญาก่อนได้ไหม?” เซี่ยหยู่เว่ยถาม

ลู่หยางทำการส่งตัวอย่างสัญญาให้กับพวกเซี่ยหยู่เว่ยทุกคน ซึ่งมันก็เป็นสัญญาในรูปแบบเดียวกันกับที่พวกซุนหยูได้เซ็นในก่อนหน้านี้

ชาติก่อนเซี่ยหยู่เว่ยเคยนำสตูดิโอหนานปิงครอบครองป้อมปราการได้ถึง 7 แห่ง และความสามารถในการบริหารจัดการของเธอก็ถือว่าดี มันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกอะไรที่ลู่หยางจะสนใจดึงตัวเธอมาร่วมกิลด์

“โอ้โห ฝันของคุณใหญ่ไม่ใช่เล่นเลยนะเนี่ย” หลานอวี่พูดอย่างซุกซนหลังจากที่เธอได้อ่านสัญญา

ลู่หยางยิ้มแต่ไม่พูดอะไร

เซี่ยหยู่เว่ยปรึกษากับคนอื่น ๆ อยู่สักพัก ก่อนที่เธอจะหันมาพูดกับลู่หยางว่า

“ฉันขอเป็นตัวแทนของทุกคนยอมรับข้อเสนอของคุณและจะเซ็นสัญญากับกิลด์ของคุณเป็นเวลา 3 ปี”

“ยินดีต้อนรับ หลังจากนี้ฉันจะทำให้ทุกคนที่อยู่ที่นี่มีตำแหน่งเป็นหัวหน้าทีมเป็นอย่างน้อย” ลู่หยางกล่าวอย่างยินดี

“หัวหน้า คุณตัดสินใจจะตั้งกิลด์แล้วเหรอครับ?” ฉิงชางถาม

“หลังจากกลับเข้าเมือง พวกเราจะเริ่มตั้งกิลด์กัน” ลู่หยางตอบ

“เยี่ยม!” ฉิงชางและพวกไป๋เหลิงต่างก็ตะโกนอย่างตื่นเต้น

“คุณต้องการเงินทุนสนับสนุนไหม? พวกเราสามารถสนับสนุนกิลด์ได้ 1,000 เหรียญทอง” เซี่ยหยู่เว่ยถาม

“ตอนนี้ยังไม่จำเป็น” ลู่หยางตอบ

ด้วยการสนับสนุนจากชุดเซ็ตคลื่นทะเลและร้านขายยาเพลิงโลหิต มันก็ทำให้เขาได้รับเงินทุนวันละหลายพันเหรียญทองอยู่แล้ว การสนับสนุนเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่เซี่ยหยู่เว่ยพูดมาไม่จำเป็นสำหรับเขาเท่าไหร่เลย

“ทุกคนเก็บอุปกรณ์กันเถอะ อุปกรณ์พวกนี้จะเป็นทุนก้อนแรกสำหรับสมาชิกชั้นยอดของเรา” ลู่หยางกล่าว

“หัวหน้า นี่คุณวางแผนเอาไว้ล่วงหน้าแล้วสินะ” ไป๋เหลิงกล่าวพร้อมกับส่งเสียงหัวเราะ

ลู่หยางหัวเราะร่วมไปกับทุกคน ซึ่งหลังจากพวกเขาได้เก็บอุปกรณ์กันจนหมดแล้ว ชายหนุ่มก็เตรียมพร้อมที่จะพาทุกคนออกไป แต่ในทันใดนั้นพวกซุนหยูกับเหมาชิวที่เฝ้ายามอยู่ในระยะไกลก็ส่งสัญญาณเตือนภัยเข้ามาซะก่อน

“หัวหน้า มีพวกบลัดเติสตี้บุกมาทางทิศตะวันออกห่างไปประมาณ 2 กิโลเมตร”

“ทางทิศตะวันตกห่างออกไปประมาณ 2 กิโลเมตรก็มีกองทัพของบลัดเติสตี้บุกเข้ามาเหมือนกันครับ”

“ทางเหนือก็มีเหมือนกัน”

“แย่แล้ว! พวกเราถูกล้อม”

“คราวนี้บลัดไทแรนท์คงจะโกรธจัดที่คุณฆ่ากองกำลังหลักของมันจนหมด ดูท่ามันคงจะยกกองกำลังมาทั้งกิลด์เลยแน่ ๆ”

 

 

---

ฟาร์มทุนอีกสักก้อนจะเป็นไรไป 5555