บทที่ 53: สถานะระเบิดโลหิต ลมหายใจสายฟ้า ฉงถงระดับสูง

 หลินหยวนหยิบยาเพิ่มพลังปราณระดับสูงจำนวนหนึ่งออกมาจากช่องเก็บของแล้วกินมันเข้าไปทีเดียว

 ทันใดนั้นพลังปราณมหาศาลที่อยู่รอบตัวเขาก็ระเบิดออก

 เมื่อมีพลังปราณไหลเวียนอยู่ในร่างกายมหาศาล หลินหยวนก็เข้าสู่สถานะระเบิดโลหิต 

 ถึงกระนั้นเขาก็ไม่หยุดเพียงเท่านี้

 การพึ่งพาสถานะระเบิดโลหิตเพียงอย่างเดียวไม่ทำให้เขามีพลังมากพอที่จะเทียบเคียงกับดารัมได้เลย

 วินาทีต่อมา หลินหยวนหอบหายใจหนักขึ้น แม้กระทั่งความถี่ของการหายใจก็เริ่มเร็วขึ้น ในระหว่างการหายใจก็มีเสียงฟ้าร้องดังขึ้นแผ่วเบา

 พอดารัมมองมนุษย์ตัวจ้อยที่ยืนอยู่เบื้องหน้า สายตาของมันก็เปลี่ยนไป

 มันสัมผัสได้ว่าพลังที่เอ่อล้นออกมาจากมนุษย์คนนี้กำลังเพิ่มขึ้นอย่างต่อเนื่อง 

 ดูเหมือนว่าเจ้ามนุษย์คนนี้จะแตกต่างจากทหารมนุษย์ทั่วไป

  “เอาล่ะ เรามาเริ่มกันเถอะ” หลินหยวนเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งพร้อมกับดวงตาที่เปลี่ยนไป ตอนนี้เขามีรูม่านตา 2 รูแล้วก็มีรังสีกดดันที่ดูน่าเกรงขามแผ่ออกมา

 ระเบิดโลหิต ลมหายใจสายฟ้า ฉงถงระดับสูง!

 นี่คือ… สภาวะที่แข็งแกร่งที่สุดของหลินหยวน!

 ทางด้านดารัมที่เผชิญกับรังสีกดดันมหาศาลจากดวงตาคู่นั้น ทำให้มันเผลอก้าวถอยหลังไปครึ่งก้าว 

 พอมันรู้ตัว แม้แต่ตัวมันเองก็อดไม่ได้ที่จะตกตะลึง

 ในฐานะไททันมหาวิบัติ มันกลับกลัวมนุษย์ธรรมดาคนหนึ่งอย่างนั้นเหรอ?

 “ไปลงนรกซะ!” หลังจากดารัมรู้ว่าตัวเองเสียสติไปแล้ว มันก็รู้สึกโมโหและยกหมัดฟาดไปทางศัตรู 

 ปัง!!

  หมัดขนาดใหญ่กระแทกกับพื้นจนเกิดหลุมลึก แต่ร่างของหลินหยวนได้หายไปจากจุดนั้นเรียบร้อยแล้ว 

 ในขณะที่เด็กหนุ่มใช้สกิลลมหายใจสายฟ้า การเคลื่อนไหวของเขาก็รวดเร็วขึ้นแบบก้าวกระโดด

 การโจมตีที่ไม่ซับซ้อนแบบนี้ เขาสามารถหลบเลี่ยงได้โดยง่าย แม้ว่าเขาจะทำทุกวิถีทางแล้ว แต่ความแข็งแกร่งระหว่างตัวเขากับไททันโรคระบาดก็ยังกว้างมากอยู่ดี 

 หากเขาต้องการจะเอาชนะไททันมหาวิบัติตรงหน้า เขาจะต้องไม่ต่อสู้แบบเผชิญหน้ากับมันโดยตรง 

 โชคดีที่หลังจากการโจมตีครั้งก่อนของไททันจักษุอเวจี ดารัมก็ได้รับความเสียหายในระดับหนึ่งแล้ว ถึงแม้ว่ามันจะไม่ถึงแก่ชีวิต แต่มันก็ทำให้ความสามารถของมันลดลง 

 ดูเหมือนว่า… ปัจจุบันเขาจะยังอ่อนแอมากเกินไป

 ถ้าหากเขาไม่มีไททันอันเดดที่ทรงพลังมาช่วย กำลังการต่อสู้ของเขาคงจะลดลงไปเยอะมาก แต่ตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่เขาจะต้องมาคิดเรื่องพวกนี้

 หลินหยวนรีบขจัดความคิดฟุ้งซ่านออกจากหัวแล้วพุ่งตัวออกไปด้วยความเร็วเต็มกำลัง โดยวิ่งวนไปมารอบตัวดารัมเพื่อคอยมองหาโอกาส

 หลังจากเจอโอกาสเหมาะ เด็กหนุ่มก็กระโจนเข้าใส่ศัตรูไม่ต่างจากเสือชีตาห์ ในขณะเดียวกันเขาก็ฟันดาบปราบมังกรในมือไปข้างหน้าด้วย

 ฉัวะ!

 ดาบฟันเข้าที่ขาขวาของดารัม 

 หากไม่ใช่เพราะร่างกายที่แข็งแรงทนทานของไททันมหาวิบัติ ดาบปราบมังกรของเด็กหนุ่มคงจะตัดขาขวาของมันขาดสะบั้นแล้ว

 “ตายซะ!!” ดารัมที่รู้สึกเจ็บแปลบที่ขาขวาก็ต่อยหลินหยวนที่เป็นฝ่ายโจมตีทันที

 น่าเสียดายที่ร่างของเป้าหมายเปลี่ยนเป็นสายฟ้าหายไปต่อหน้าต่อตามันอีกครั้ง

 หลินหยวนไม่ได้คิดที่จะเผชิญหน้ากับคู่ต่อสู้ตรง ๆ ตั้งแต่แรก สิ่งเดียวที่เขาทำได้ก็คือใช้ข้อได้เปรียบของตัวเองค่อย ๆ เล่นงานอีกฝ่ายช้า ๆ

 โชคดีที่เด็กหนุ่มมีฉงถงระดับสูงเป็นตัวช่วย ภายใต้ผลของฉงถงระดับสูง การเคลื่อนไหวของดารัมดูช้าลงกว่าเดิมหลายเท่าตัว อีกทั้งเขาเห็นแม้กระทั่งวิธีการโจมตีของศัตรูได้อย่างชัดเจน

 ในสถานการณ์เช่นนี้ดารัมแทบจะแตะตัวหลินหยวนไม่ได้เลย การโจมตีหลายครั้งของมันล้มเหลว นั่นยิ่งทำให้มันโมโหมากขึ้น

 ไอ้มนุษย์คนนี้ลื่นยิ่งกว่าปลาไหลเสียอีก! 

 “ในเมื่อเจ้าหนีเก่งขนาดนี้ ข้าอยากจะรู้นักว่าเจ้าจะหนีไปได้สักกี่น้ำ!” ดารัมพูดจบแล้วก็เงยหน้าส่งเสียงคำราม

 วินาทีต่อมา หมอกพิษหนาแน่นก็พุ่งออกมาจากร่างกายของมัน

 แล้วหมอกพิษก็ขยายตัวปกคลุมในวงกว้าง

 หากหลินหยวนยังคิดจะเข้าใกล้ไททันโรคระบาด เขาจะต้องสัมผัสหมอกพิษแน่นอน!

 แต่สิ่งที่ดารัมคาดไม่ถึงก็คือ มนุษย์คนนี้พุ่งเข้ามาในหมอกพิษโดยไม่ลังเลเลย

 “แกน่ะ… ประเมินมนุษย์อย่างพวกเราต่ำเกินไป” เสียงเย็นชาของเด็กหนุ่มดังขึ้นข้างหูอีกฝ่าย

 วินาทีต่อมา เปลวเพลิงสีแดงทองก็ลุกโชนขึ้นในดวงตาของเขา

 นี่คือความสามารถของฉงถงระดับสูง!

 เพลิงจักรพรรดิชาดหิรัณย์!!

 ชั่วพริบตานั้น เปลวเพลิงสีทองที่ร้อนแรงได้เผาร่างของดารัม

 พรึ่บ!

 ความเจ็บปวดที่ร่างกายถูกแผดเผาทำให้ใบหน้าของไททันมหาวิบัติบิดเบี้ยว

 แต่สิ่งที่ทำให้มันรู้สึกน่าเหลือเชื่อยิ่งกว่านั้นก็คือ ทำไมเจ้ามนุษย์คนนี้ถึงไม่ถูกหมอกพิษกัดกร่อน?!

 ดารัมมองไปทางหลินหยวน แล้วมันก็ต้องตกตะลึงกับฉากตรงหน้า

 ผิวหนังของอีกฝ่ายถูกหมอกพิษกัดกร่อนและกำลังเน่าเปื่อยอย่างรวดเร็ว

 แต่ในขณะเดียวกัน ผิวหนังที่เน่าเปื่อยก่อนหน้านั้นก็กำลังรักษาตัวเองด้วยความเร็วที่สามารถมองเห็นได้ด้วยตาเปล่า

 ถ้าจะพูดให้เข้าใจง่ายก็คือ หลินหยวนไม่ได้มีภูมิคุ้มกันต่อหมอกพิษเลยแม้แต่น้อย เขาเลือกที่จะบุกโจมตีศัตรูแม้ว่าตัวเองจะต้องทุกข์ทรมานที่ถูกหมอกพิษกัดกร่อนก็ตาม

 ในยามที่พลังรักษาได้อัปเกรดมาถึงระดับ B แล้ว ความสามารถในการรักษาตัวเองของเขาก็ยิ่งสูงมากขึ้น

 ตราบใดที่หมอกพิษพวกนี้ไม่ฆ่าเด็กหนุ่มให้ตายในทันที เขาจะสามารถรักษาบาดแผลของตนเองได้ในระยะเวลาอันสั้น

 ถึงหลินหยวนจะรับรู้ได้ถึงความเจ็บปวด แต่สีหน้าของเขากลับไม่เปลี่ยนเลย เพราะก่อนหน้านี้เขาต้องทนแบกรับความเจ็บปวดทางกายแสนสาหัสมากกว่าตอนนี้หลายเท่า

 หลังจากการต่อสู้ที่นอกเมืองหนานเจียง ตอนนั้นเขาได้ระเบิดพลังปราณและพลังจิตออกมาจนถึงขีดสุด ซึ่งมันทำให้เขาทรมานกว่าตอนนี้เสียอีก

 ความเจ็บปวดนั้นนับว่าเป็นสารอาหารที่ดีที่สุดในการเติบโต หากไม่เจ็บปวดก็ไม่มีวันเติบโต! 

 เป็นเพราะเหตุนี้เองหลินหยวนจึงยืนอยู่ต่อหน้าไททันมหาวิบัติได้โดยไม่รู้สึกหวั่นเกรง!

 “มาต่อกันเถอะ” เด็กหนุ่มกำดาบปราบมังกรพุ่งเข้าหาศัตรูอีกครั้ง

 ดารัมมองมนุษย์ที่ไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อยและไม่เจ็บปวดตรงหน้า ในสายตาของมันเริ่มปรากฏร่องรอยแห่งความหวาดกลัว

 ใช่! มันกลัว

 แต่สิ่งที่มันกลัวไม่ใช่การที่มันจะถูกอีกฝ่ายฆ่า

 มันคือ… มันไม่อาจมองเห็นขีดจำกัดของมนุษย์ตรงหน้านี้ได้เลยต่างหาก

 ตัวตนของคนแบบนี้จะปล่อยให้มีชีวิตอยู่บนโลกต่อไปไม่ได้เด็ดขาด!

 ขณะที่ไททันโรคระบาดคิดเช่นนี้ หลินหยวนก็วนมาอยู่ด้านหลังของมันแล้ว ก่อนที่มันจะทันได้ตั้งตัว ดาบปราบมังกรก็ได้ทิ้งบาดแผลลึกจนเห็นกระดูกไว้ที่หลังของมัน

 “แฮ่ก! แฮ่ก!” แม้การโจมตีจะประสบความสำเร็จ แต่เด็กหนุ่มกลับหอบหายใจแรงขึ้น ไม่ว่าจะเป็นการพยายามรักษาสถานะระเบิดโลหิต ลมหายใจสายฟ้า หรือการใช้ฉงถงระดับสูง ทั้งหมดนี้ล้วนแต่ผลาญพลังกายของเขาไปมหาศาลทั้งสิ้น 

 ถึงเขาจะพยายามเต็มที่ แต่ไททันมหาวิบัติตัวนี้ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะล้มลงเลยสักนิด

 นี่สินะคือความต่างของระดับพลัง

 ถ้าหากวัดตามความเป็นจริงแล้ว หลินหยวนเป็นเพียงผู้มีพลังพิเศษแรงก์ S เท่านั้น การที่เขาสามารถต่อสู้กับไททันระดับ 7 มาถึงจุดนี้ได้ก็นับว่าเก่งมากพอแล้ว

 แต่การต่อสู้เพื่อความอยู่รอดนี้มีเพียงแพ้กับชนะ เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับความแตกต่าง หากเขาแพ้เขาจะต้องตายอยู่ที่นี่ แล้วทุกสิ่งทุกอย่างที่เขาวางแผนเอาไว้ก็จะไร้ประโยชน์ทันที

 พอคิดถึงเรื่องนี้เด็กหนุ่มก็อดไม่ได้ที่จะกัดฟันเค้นพลังเฮือกสุดท้ายออกมาจากร่างกาย

 “อสนี…พิฆาต!”

 หลินหยวนระเบิดพลังทั้งหมดออกจากร่างกาย ทำให้สายฟ้าขยายออกไปปกคลุมทั่วร่างกายและดาบปราบมังกร 

 เขาจะอาศัยดาบนี้… ตัดสินผู้แพ้ชนะ!!

 ฟิ้ว!!

 ในตอนนั้นเอง ขณะที่เขาพุ่งไปข้างหน้า กระสุนใยแมงมุมสีขาวก็พุ่งมาทางเขาด้วยความเร็วสูง

 ปัง!!

 กระสุนใยแมงมุมที่มีลักษณะไม่ต่างจากกระสุนปืนเจาะเข้าไปในร่างกายของหลินหยวนทันที พร้อมกับปรากฏจุดสีแดงบนร่างกายของเขา

 “!!!” การโจมตีอย่างกะทันหันนี้ทำให้แววตาของเด็กหนุ่มเปลี่ยนเป็นประหลาดใจ

 และเนื่องจากแรงกระแทกทำให้ตัวเขากระเด็นล้มลงกับพื้นเหมือนนกที่ถูกนายพรานยิงร่วงลงจากฟ้า 

 “ฮี่ ๆๆ ดารัม ข้าไม่คิดเลยว่าแค่มนุษย์ตัวเล็ก ๆ คนนี้เจ้าก็จัดการไม่ได้ เจ้านี่มันไร้ประโยชน์สิ้นดี!” เสียงหัวเราะน่าขนลุกดังขึ้น ก่อนที่ร่างไททันแมงมุมปีศาจจะปรากฏตัวต่อหน้าทุกคน

 หลังจากที่มันปรากฏตัว ความสิ้นหวังก็เริ่มแผ่ขยายในใจของทุกคน เพราะการปรากฏตัวของไททันแมงมุมปีศาจตัวนี้ได้ทำลายความหวังสุดท้ายของพวกเขาไปจนสิ้น

 แถมตอนนี้ฮีโร่ของพวกเขาก็ถูกยิงจนลงไปกองอยู่กับพื้น

 “ไททันมหาวิบัติ 2 ตัว… จบสิ้นแล้ว ทุกอย่างจบสิ้นแล้ว เมืองหนานเจียงจะต้องถูกทำลาย…”

 “เผ่าไททันไม่คิดจะเปิดโอกาสให้เรามีชีวิตรอด ผู้ว่าเมืองหนานเจียงอยู่ที่ไหน ทำไมพวกเขาถึงไม่ออกมาช่วยพวกเรา?”

 “อย่าหวังให้พวกเขามาช่วยเราเลย สถานการณ์ในแนวป้องกันด้านหน้าคงจะเลวร้ายยิ่งกว่าที่นี่เสียอีก”

 “ทุกคน อย่าได้เสียใจไปเลย อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนร่วมเดินทางไปยังยมโลก…”

 

*******************************************

SkySaffron: ไม่น้าาาา หลินหยวนแย่แล้ววว