บทที่ 296: อันดับ 1 ในใต้หล้า

เมื่อมู่ไป๋ไป่ฟังคำพูดของชายหนุ่มตรงหน้า เธอก็ขมวดคิ้วโดยไม่รู้ตัว พร้อมกับความรู้สึกรังเกียจที่มีต่ออีกฝ่ายเพิ่มขึ้น

ส่วนชายคนนั้นก็เอาแต่มองหญิงสาวด้วยสายตากรุ้มกริ่มราวกับว่าเขากำลังพยายามเจาะเข้ามาในสมองของเธอว่ากำลังคิดอะไรอยู่ คล้ายกับเขาอ่านความคิดของเธอได้อย่างทะลุปรุโปร่ง

พอคิดเช่นนี้มู่ไป๋ไป่ก็รู้สึกแย่ลง ก่อนจะตัดสินใจหันหลังเดินออกจากโรงเตี๊ยมไปทันที