บทที่ 270: หนังสือหย่า

จวินหรูเย่ก้มหน้ามองดูขาทั้ง 2 ข้างของตนด้วยความรู้สึกมึนงงขณะถามเสียงแผ่วเบาว่าตัวเองหายดีแล้วหรือไม่ แม้จะเป็นเสียงกระซิบเพียงเล็กน้อย แต่โม่อิ๋งและเฟิ่งมู่ชิงที่มีประสาทสัมผัสที่ดีเยี่ยมก็ได้ยินอย่างชัดเจน

“นายท่าน มันเป็นเรื่องจริงขอรับ” องครักษ์หนุ่มยิ้มมุมปากจาง ๆ พร้อมกับความร้อนผ่าวในดวงตาของเขาถูกกลั้นไว้ไม่ให้ไหลริน