บทที่ 207 กลิ่นเมีย

คำพูดที่เขาโพล่งออกมาทำให้ฉันถึงกับต้องถามเขากลับไป

“เอ๊ะ...จริงอะไรหรอค่ะ” ฉันมองเขาตาแป๋วด้วยความสงสัย

“หายจริง ๆ ด้วย” เขาที่ยังคงทำหน้าตกตะลึงกับผลลัพธ์ที่ตัวเองเพิ่งได้ค้นพบ ส่วนฉันก็ได้แต่ยืนงงเป็นไก่ตาแตกเพราะไม่รู้ว่าจู่ ๆ เขาเป็นอะไรไป

“หายจริง ๆ อะไรหรอค่ะ เฮียทำเอลิซงงไปหมดแล้วนะเนี้ย” ฉันที่ขมวดคิ้วถามเขาด้วยความสงสัย พร้อมกับมองไปที่ใบหน้าคมเข้มของเขาด้วยความฉงน

เขาที่เห็นฉันทำหน้างง ก็รีบประคองไหล่ของฉัน ก่อนที่ตัวเขาจะพูดออกมาด้วยความรู้สึกตื่นเต้น

“ก็หายมึนหัวจริง ๆ แล้วนะสิ เนี้ย...พอเฮียได้ดมกลิ่นตัวเอลิซนะ เฮียหายเป็นปลิดทิ้งเลย แปลกมาก มหัศจรรย์มาก” ดวงตาสีเทาเข้มเบิกโพลงด้วยความรู้สึกอัศจรรย์ใจ

“ชิ...เฮียอย่ามาทำเนียนแต๊ะอั๋งเอลิซเลยค่ะ เอลิซรู้ทันเฮียหมดทุกอย่างนั่นแหละ” ฉันที่ถึงแม้จะรู้ว่าเขามีอาการแบบนี้เพราะอะไร แต่ว่าก็อดค่อนแคะถึงความเจ้าเล่ห์ของเขาไม่ได้

“ไม่นะ เฮียเป็นจริง ๆ ก็พอตื่นมาใช่ไหม เฮียก็รู้สึกเวียนหัวอยากจะอ้วกขึ้นมาทันที แล้วเฮียก็รีบวิ่งมาอย่างที่เอลิซเห็นเนี้ยแหละ แล้วพอตอนที่เอลิซเข้ามาลูบหลังให้เฮียใช่ไหม ตอนนั้นเฮียเริ่มได้กลิ่นเอลิซจาง ๆ อาการมึนหัวอยากจะอ้วกก็ค่อย ๆ เบาลง เท่านั้นแหละที่เฮียเริ่มรู้สึกแปลกใจ และบวกกับอาการที่มันเริ่มดีขึ้นด้วย เฮียก็เลยจัดการลองดมตัวเอลิซอีกครั้ง...ว่าสิ่งที่เฮียคิดมันจะใช่ไหม แต่แล้วมันก็ได้ผล ได้ผลจริง ๆ ด้วยค่ะ!! อาการทุกอย่างหายไปเลย หายเป็นปลิดทิ้งเลยนะเอลิซ...เนี้ยเฮียยังอึ้งอยู่เลย” เขาที่เล่าอธิบายเหตุการณ์ทั้งหมดทั้งสิ้นที่เกิดขึ้นเกี่ยวกับตัวเขาตั้งแต่เริ่มตื่นนอนจนถึงปัจจุบันนี้ ด้วยใบหน้าที่ตื่นเต้นระคนแปลกใจอย่างบอกไม่ถูก

“ถ้างั้นสงสัยเอลิซต้องตัวติดกับเฮียให้เฮียดมทั้งวันเลยสินะคะ” ฉันแกล้งแซวเขาไป เพราะยังรู้สึกงง ๆ และไม่เข้าใจในพฤติกรรมของเขาอยู่

“ถ้าเป็นอย่างนั้นได้ก็ดีเลยสิ...เฮียไม่ติดน๊าาา” เขาที่บัดนี้ใบหน้าที่เคยซีดเซียวเพราะอาการคลื่นไส้ ได้แปรเปลี่ยนเป็นใบหน้าเจ้าเล่ห์ ส่งสายตาคมมาแทะโลมฉัน ก่อนที่มือหนาของเขาจะเลื่อนมาโอบที่เอวของฉันเพื่อกระชับร่างบางให้เข้าหาตัวเขา

“ชิ...ก็เป็นคนเจ้าเล่ห์ซะแบบนี้ แล้วจะให้เชื่อได้ยังไงกันค่ะ ถ้าอาการดีขึ้นแล้วก็ออกไปได้แล้วค่ะ เอลิซจะได้อาบน้ำต่อ” ฉันที่อดหมั่นไส้เขาไม่ได้ ถึงกับเอื้อมมือไปบีบจมูกเป็นสันของเขาส่ายไปมาด้วยความมันเขี้ยว

แต่ทว่า...ในความสบายใจที่เกิดขึ้น ฉันก็ยังมีความกังวลอยู่เล็กน้อยถึงอาการที่เขาเป็นอยู่

“แต่ว่าเอาจริง ๆ นะคะเฮีย ตอนนี้เฮียโอเคแล้วใช่ไหม ยังมึนหัวหรืออยากจะอ้วกอยู่หรือเปล่า ไม่ใช่มาทำเป็นหายดีเพราะไม่อยากให้เอลิซเป็นกังวลนะคะ” ฉันเปลี่ยนท่าทีจากหยอกล้อเขา เป็นจริงจังขึ้นมา เพราะฉันเป็นห่วงเขาจริง ๆ เนื่องจากในใจลึก ๆ ของฉันก็ยังแอบหวั่นว่าอาการแบบนี้อาจจะเป็นอาการป่วยจากโรคภัยไข้เจ็บหรือเปล่า

“ไม่แล้วค่ะ ไม่มีอาการมึนหัวจะอ้วกเหมือนก่อนหน้านี้เลย เพราะพอดมกลิ่นตัวเอลิซปุ๊บก็หายปั๊บเลย...เอ...แต่ว่ามันก็น่าแปลกจริง ๆ นะ เฮียเป็นแบบนี้มาหลายวันติดแล้วใช่ไหม คือตื่นเช้ามาเวียนหัว อยากอาเจียน แต่ก็ไม่มีอะไรออกมานอกจากลมและน้ำเล็กน้อยเท่านั้น” เขาบอกไปตามความจริงที่เกิดขึ้นกับตัวเขา พร้อมกับแสดงสีหน้าแปลกใจ อีกทั้งยังเล่าในสิ่งที่ตนเองสงสัยออกมาให้ฉันฟัง

“จริง ๆ นะคะ ไม่ใช่มาพูดให้เอลิซสบายใจเท่านั้นนะ” ฉันเอ่ยถามย้ำ ด้วยสีหน้าเป็นกังวลเล็กน้อย

“จริงซิคะ...” สายตาเขาในขณะที่ตอบกลับมา มันทำให้ฉันเห็นแล้วว่าไม่ได้มีคำโกหกอยู่ในนั้น

เมื่อฉันสบายใจขึ้นแล้ว ก็ถึงเวลาออกปากไล่ปีศาจบ้ากามให้ออกไปจากห้องน้ำ ก่อนที่ฉันจะไม่ได้อาบน้ำแต่จะเป็นโดนทำอย่างอื่นแทน...

“ถ้างั้นออกไปรอข้างนอกก่อนนะคะ รอให้เอลิซอาบน้ำเสร็จก่อนแล้วเฮียค่อยเข้ามาอาบน้ำต่อ วันนี้เฮียเข้าบริษัทไม่ใช่หรอค่ะเดี๋ยวพี่กิตรอนานนะ” ฉันที่ออกแรงดันตัวเองออกจากอ้อมกอดของเขาเพื่อที่จะได้ไปอาบน้ำต่อให้เสร็จ แต่ทว่า...มือหนาที่แสนซุกซนก็ยังไม่ยอมรามือออกไปจากตัวฉัน ได้แต่คว้าเอวของฉันเอาไว้แน่นแล้วแนบชิดบดเข้ากับร่างแกร่งของเขาอีกครั้ง ก่อนที่ผ้าขนหนูที่พันปิดกายอันเปลือยเปล่าของฉันจะถูกเขากระตุกออกโดยที่ฉันไม่ทันได้ระวังตัว...

พรึ่บ!!

“ฮะ...เฮีย...” ฉันที่ไม่อาจจะต้านทานความต้องการของเขาได้นั่นก็เพราะทั้งร่างกายและหัวใจของฉันมันชอบคล้อยไปตามจังหวะการสัมผัสของเขา ดังนั้นฉันจึงทำได้เพียงแค่เอ่ยเรียกชื่อเขาเบา ๆ ด้วยความเคอะเขิน

แววตาที่เร่าร้อนพร้อมกับนิ้วมือที่ไล้ไปตามผิวเนียน ทำให้ฉันร่างกายของฉันเหมือนกับกำลังถูกไฟแผดเผาให้มอดไหม้ในเพลิงสวาทที่เขากำลังจะปรนเปรอให้

“ขอเฮียเติมพลังก่อนไปทำงานหน่อยนะคะ” ฟอด ~~ เขากระซิบบอกความต้องการที่ข้างหูของฉันก่อนที่จะบรรจงฉกฉวยความหอมจากแก้มนวลของฉันเสียฟอดใหญ่ จากนั้นจมูกเป็นสันโด่งก็ค่อย ๆ เลื่อนไล้ที่ซุกซนไปตามซอกคอขาวและเนินอกอวบเต็งตึง

และเมื่อไฟราคะได้ถูกปลุกให้ลุกโชนโหมกระหน่ำขึ้น หลังจากนั้น...บทเพลงสวาทก็ถูกบรรเลงไปทั่วทุกมุมภายในห้องน้ำ สองร่างที่ต่างนัวเนียเสียดสีกัน ทำให้บรรยากาศภายในห้องน้ำเต็มไปด้วยหยาดเหงื่อ ไอน้ำ และความหื่นกระหายอย่างไม่มีทีท่าจะทุเลาลง

อุณหภูมิความร้อนที่อบอวลอยู่ภายในห้อง อีกทั้งกลิ่นแชมพูและสบู่ ที่ผสมผสานปนเปเข้ากับเสียงที่ร่ำร้องออกมาจากความสุขสมที่เปล่งครวญครางไม่หยุดของคนทั้งสอง ความเร่าร้อนทั้งหมดทั้งมวลที่กำลังคละคลุ้งไปทั่วทั้งห้อง ยิ่งกระตุ้นให้เกมสวาทดำเนินกิจกามจวบจนกินเวลาไปนานนับชั่วโมง...

“แฮ่ก ๆ ๆ ฮะ...เฮีย...ระ...รอบนี้...อ๊ะ...ระ...รอบสุดท้าย...นะคะ...เอลิซ...อ๊าาา...มะ...ไม่ไหวแล้ว...หะ...หิวด้วย...อ๊ะ อื้มมม ~~” ฉันพูดในขณะที่ร่องสาวอ่อนนุ่มกำลังรับตัวตนของเขาเข้ามาจากทางด้านหลัง แรงกระแทกที่เขาส่งมาปะทะร่างอรชรทำให้ตัวของฉันกระเด็นกระดอนพูดจาแทบจะฟังไม่รู้เรื่อง

เขาที่ถึงแม้จะไม่ได้ตกปากรับคำของฉัน แต่เขาก็รู้ดีว่าตอนนี้เขาได้ตักตวงความสุขจากเรือนร่างของฉันมามากพอแล้ว เพราะฉะนั้นก่อนที่เกมรักในบทสุดท้ายแต่ไม่ท้ายสุดของวันนี้จะจบลง เขาก็ได้ส่งเอวหนาเข้ากระแทกเน้น ๆ ในจังหวะที่เร็วขึ้น เพื่อส่งให้เราสองคนไปสู่จุดหมายในครั้งสุดท้ายนี้...