Element King (My Hero Academia-Realm of Tales AU) บทที่ 8 การเปลี่ยนรัชกาล จากรุ่นพ่อสู่รุ่นลูก

            ใช่ครับ อ่านไม่ผิดหรอกครับ วันที่ไม่มีใครคาดคิดก็มาถึง นั่นก็คือวันที่เราต้องข้ามรัชกาลของราชาแห่งธาตุไปสู่รุ่นใหม่นั่นเอง ซึ่งตลอดเวลาที่ผ่านมาผมได้เผชิญหน้ากับดาร์คลอร์ดมาแล้วหลายครั้ง แต่เขาก็อ้างว่าทั้งหมดมันก็แค่น้ำจิ้มเพราะเขายังไม่ได้เอาจริงเลย ผมก็สงสัยจริง ๆ ว่าเมื่อไหร่เขาจะเอาจริงเสียที จนกระทั่งพิธีปัจฉิมนิเทศของโรงเรียนยูเอในปีของผมได้เกิดขึ้น ซึ่งมันก็ต้องมีการป้องกันไว้อย่างแน่นหนา และหวังว่าพวกวิลเลินจะไม่ตามมารังควานเหมือนครั้งก่อน ๆ แน่นอน

            แต่อีกเรื่องที่ผมสงสัยคือ เมื่อไหร่ลูซิฟิรอสจะรู้ตัวสักทีว่าการถ่ายโอนอัตลักษณ์ซี้ซั้วของเขาทำให้ประชากรที่มีอัตลักษณ์ดาร์คลอร์ดมีจำนวนเยอะเกินความจำเป็นชนิดที่ว่ามากกว่าคนที่มีอัตลักษณ์เอเลเมนท์คิงประมาณสองถึงสามเท่าได้แล้วนะเนี่ย มันเยอะเกินกว่าที่เจ้าแห่งนรกจะควบคุมไหวแล้ว และในที่สุดเขาก็รู้แล้วว่าเขาให้อัตลักษณ์จนประชากรคนที่มีอัตลักษณ์ดาร์คลอร์ดมีจำนวนเยอะเกินความจำเป็น ดังนั้นเขาจึงหาวิธีที่จะควบคุมปริมาณได้ นั่นก็คือ การกลืนกินร่างกายและพลังชีวิตของกายเนื้อสำรองที่เกินพอดีเพื่อควบคุมจำนวนของกายเนื้อสำรอง วิธีนี้จะทำให้ดาร์คลอร์ดได้พลังที่เพิ่มมากขึ้น โดยจะไม่มีผลกับผู้มีอัตลักษณ์ดาร์คลอร์ดคนอื่นเลย นั่นจะทำให้พลังของเจ้าแห่งนรกโหดขึ้นยิ่งกว่าเดิมอีก (ซึ่งผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าทำไมเจ้าตัวเพิ่งจะมาทำเอาตอนนี้)

            หลังจากที่รู้วิธีเพิ่มความแข็งแกร่งแล้ว เขาก็ได้สวาปามร่างกายสำรองและพลังชีวิตของพวกเขาเพื่อเสริมพลังให้ตัวเองจนกว่าเขาจะพอใจ ซึ่งคนที่มีอัตลักษณ์ดาร์คลอร์ดก็รู้อยู่ดีว่าเจ้าแห่งนรกกำลังทำอะไรอยู่

            แต่เมื่อพิธีปัจฉิมนิเทศมาถึง แทนที่พวกเราจะได้ฉลองกันอย่างสงบสุข มันกลับมีอะไรบางอย่างที่คอยทำลายงานเสียป่นปี้หมดแล้ว เมื่อเหล่าปีศาจแห่งบาปเจ็ดประการบุกเข้ามาโจมตีนักเรียนทุกคนโดยให้อลันรับมือเพียงคนเดียว ซึ่งนี่ถือเป็นครั้งแรกที่ผมได้เผชิญหน้ากับพวกมัน ซึ่งมันก็เป็นเรื่องแทบจะปกติที่เอเลเมนท์คิงรัชกาลใหม่ ๆ ถูกเจ้าแห่งนรกบังคับให้ต่อสู้กับพวกมันโดยที่ฝ่ายราชาแห่งธาตุรัชกาลใหม่ไม่ได้เตรียมตัวมาเลยด้วยซ้ำ และอลันก็ไม่ใช่ข้อยกเว้น

            ระหว่างที่พวกเราสู้อยู่นั้นนักเรียนทุกคนต่างก็รู้ดีว่าอลันเป็นเป้าหมายสำคัญของสมาพันธ์วิลเลิน พวกเราจึงพยายามทุกวิถีทางที่จะทำให้อลันเลิกต่อสู้ โดยพวกเราห้องเอแต่ละคนกระจายกันไปทุกทิศทุกทางเลย แต่ละกลุ่มก็ต้องไปสู้กับหนึ่งในปีศาจแห่งบาปเจ็ดประการ ซึ่งกว่าจะผ่านไปได้มันยากเย็นเอาเรื่อง และเมื่อกลุ่มของผมกับโทชิโนริผ่านไปได้เป็นกลุ่มแรก ปรากฏว่าผมทันเห็นสมาชิกสมาพันธ์วิลเลินบางส่วน นำโดย “ชิการาคิซีเนียร์” ผู้ดำรงตำแหน่งวิลเลินออลฟอร์วันในสมัยนั้น ได้พาตัวอลันออกไปจากที่นี่ผ่านประตูแห่งความมืดรูปวงกลม

            เมื่อผมเห็นดังนั้น ผมจึงตวาดกร้าวใส่ออลฟอร์วันว่า “ฉันจะหยุดแกให้ได้!! ออลฟอร์วัน!! ไม่ว่าจะเป็นยังไงก็ตาม!!”

            ข่าวการลักพาตัวของอลันสร้างความวุ่นวายให้กับโลกใบนี้อย่างมาก และฝ่ายที่วุ่นวายมากที่สุด นั่นก็คือคุณวิลเลียมและเหล่าบรรพบุรุษตระกูลแบรนโดเรี่ยนที่เหลืออยู่นั่นแหละ ต้องออกตามหาอลันให้เจอให้ได้ และก็ร้อนถึงเหล่าฮีโร่มืออาชีพกับตำรวจที่ต้องรวมพลไปบุกถึงฐานทัพให้จงได้

            ในขณะที่ผมก็ได้แท็กทีมชิงอลันกลับคืนมาให้ได้ เพื่อจะไม่ให้เขาต้องตายด้วยน้ำมือของเจ้าแห่งนรกผู้ชั่วร้ายแน่นอน ซึ่งผมทำภารกิจแบบหนึ่ง คุณวิลเลียมก็ทำหน้าที่อีกแบบหนึ่ง แม้รูปแบบจะต่างกันแต่เป้าหมายก็เหมือนกัน

            สำหรับคุณวิลเลียมและคุณนานะ รวมทั้งเหล่าฮีโร่มืออาชีพ พวกเขาได้ไปบุกฐานทัพสมาพันธ์วิลเลินซึ่ง ๆ หน้า แต่พอพวกเขามาถึงแล้วกลับไม่รู้ว่าฝ่ายสมาพันธ์วิลเลินได้เตี๊ยมกันไว้แล้วว่าพอถึงตรงนี้แล้วจะต้องจัดเซอร์ไพรส์แก่เหล่าฮีโร่ นั่นก็คือการเอาวิลเลินและสัตว์ประหลาดที่ปราบยากที่สุดมาเปิดฉากการโจมตี นั่นก็คือ ออลฟอร์วัน ลูซิฟิรอส และปีศาจแห่งบาปเจ็ดประการ โดยแผนสำคัญของสมาพันธ์วิลเลินคือ ฆ่าคุณวิลเลียมก่อน จากนั้นค่อยฆ่าอลันเป็นรายต่อไป

            แต่ไม่ว่าจะยังไง พวกสมาพันธ์กลับเดินเกมพลาดไปเล็กน้อย นั่นก็คือฝ่ายของผมและโทชิโนริได้บุกไปยังฐานทัพของสมาพันธ์วิลเลินและช่วยอลันออกมาได้สำเร็จ จากนั้นผมก็รีบหนีออกไปก่อนที่ทุกอย่างจะเลวร้ายลงเรื่อย ๆ

            แต่เมื่อออลฟอร์วันรู้ว่าพวกเด็ก ๆ แอบดอดเข้ามาพาตัวอลันออกไปจากฐานทัพสมาพันธ์วิลเลินแล้ว ออลฟอร์วันก็ได้เข้ามาจัดการกับพวกเด็ก ๆ ทันที แต่ผมมีแผนที่จะรับมือ ผมกับโทชิโนริจะเป็นฝ่ายถ่วงเวลาให้ก่อน แต่สุดท้ายพวกเราก็พลาดท่า เขาจับคอผมขึ้นมาและบอกว่า

            “นี่น่ะเหรอ นักเรียนสองอัตลักษณ์น่ะ ได้ข่าวว่าแกมีมากกว่านั้นเสียอีกนะ นายท่านของฉันได้ให้อัตลักษณ์แก่แกไปแล้ว แต่ก็ยังแว้งกัดพวกเราได้อีกนะ แล้วก็ ยากิ โทชิโนริ แกให้อัตลักษณ์อัลเทอร์เนตวันฟอร์ออลให้ซุเนริด้วยสินะ งั้นฉันจะให้อัตลักษณ์ซุเนริเพิ่มอีกสักอัตลักษณ์ด้วยก็แล้วกัน”

            “อะไรนะ?” โทชิโนริถาม

            “อัลเทอร์เนตออลฟอร์วัน”

            สิ้นเสียงของออลฟอร์วัน ทั้งหมดที่ผมได้ยินหลังจากนั้นคือเสียงกรีดร้องอย่างทรมานจากปากของผมเอง เขาปล่อยพลังใส่ตัวผมอย่างรุนแรงมาก ผมไม่รู้เลยว่ามันจะจบลงเมื่อไรกัน แต่พอผมคิดจะให้มันจบก็จบเลย พร้อมกับที่ผมได้รับอัตลักษณ์ที่ห้ามาครอบครองแล้วด้วย

            ใช่ครับ อัลเทอร์เนตออลฟอร์วัน เป็นอัตลักษณ์ที่ผมมีเป็นอัตลักษณ์ที่ห้า ผมไม่รู้เหมือนกันว่าผมจะได้ประโยชน์อะไรจากมันกันแน่ แต่ในเมื่อเจ้าของอัตลักษณ์ต้นตำรับอยู่ตรงหน้าผมแล้ว ผมก็ได้โต้กลับด้วยอัตลักษณ์ที่เขาให้ผมนี่แหละ ต่อให้อัลเทอร์เนตออลฟอร์วันจะอ่อนแอกว่าอัตลักษณ์ต้นตำรับก็เถอะ อย่างน้อยมันก็มีค่าพอที่จะยื้อเวลาให้ผมงัดเอาอัตลักษณ์อื่นออกมาเพื่อพลิกเกมเอาชนะออลฟอร์วันให้ได้สำเร็จ จากนั้นก็พาโทชิโนริไปสมทบกับพวกอลันได้ในที่สุด

            เมื่อลูซิฟิรอสออกโรงเผชิญหน้ากับคุณนานะและคุณวิลเลียม เขาก็มีการเยาะเย้ยให้ทั้งสองเจ็บใจประมาณว่า “พวกแกสองคนสู้กับพวกวิลเลินมาตั้งเยอะ ทำไมกันล่ะ ทำไมแกยังกล้าที่จะต่อสู้กับฉันอีกล่ะ พวกแกเริ่มจะไม่เหลือพลังให้ต่อสู้แล้ว เพราะส่วนหนึ่งถูกส่งต่อให้กับรุ่นต่อ ๆ ไปแล้ว ช่างอ่อนแอเสียจริง” ผมลืมบอกไปว่าทั้งคุณวิลเลียมและคุณนานะต่างเคยโดนพวกวิลเลินที่ปราบยากทำร้ายหนัก ๆ จนอาการมันกำเริบแล้ว

            แต่คุณวิลเลียมได้ตอบดาร์คลอร์ดไปว่า “ต่อให้ฉันอ่อนแอแค่ไหน ฉันก็จะไม่ยอมแพ้หรอก! ตราบใดที่ฉันกับชิมูระยังดำรงตำแหน่งเป็นฮีโร่ที่แข็งแกร่งที่สุด ฉันก็จะไม่ยอมแพ้ จนกว่าฉันจะได้อัดหน้าแกให้จมดิน!”

            “คิดเหรอว่า ฉันจะตายไปอย่างถาวรได้ง่าย ๆ” เจ้าแห่งนรกถาม

            “ก็ลองดูแล้วกัน!!”

            ว่าแล้ว คุณวิลเลียมก็เข้าไปโจมตีใส่จอมมารก่อน ส่วนคุณนานะก็ใช้ท่าดีทรอยต์สแมชต่อยอัดหน้าจอมมารดั้งแทบหัก

            เรื่องของเรื่องก็คือ สเกลพลังของเจ้าแห่งนรกในตอนนี้มันร้ายกาจมาก ถึงขนาดที่ว่าคุณนานะกับคุณวิลเลียมที่ยังบาดเจ็บระยะยาวอยู่เริ่มมีอาการกำเริบอย่างหนัก ผู้คนเฝ้าจับตาดูไม่กระพริบ ทั้งคนที่อยู่ใกล้เกิดเหตุ และคนที่ดูการถ่ายทอดสดอยู่หลังจอ แน่นอนว่าพวกผมก็ไม่เว้น อลันให้กำลังใจพ่อ ส่วนโทชิโนริให้กำลังใจคุณนานะ ผมเชื่อว่าทุกอย่างจะต้องดีขึ้นแน่นอน ไม่ทางใดก็ทางหนึ่ง

            ระหว่างนั้น จอมมารยังมีการดูถูกคนที่ได้อัตลักษณ์เอเลเมนท์คิงที่อยู่นอกเชื้อสายต้นตำรับด้วย

            “พวกที่เกิดมาไร้อัตลักษณ์ แล้วมาได้อัตลักษณ์เอเลเมนท์คิงทีหลังน่ะ พวกมันก็เป็นได้แค่เอเลเมนท์คิงวอนนาบีเท่านั้นเอง” จอมมารพูด “มันเทียบชั้นกับราชาแห่งธาตุเชื้อสายต้นตำรับไม่ได้แม้แต่นิดเดียว! นอกจาก ริชาร์ด ซุเนริ เพียงคนเดียว ฉันเชื่อแล้วว่าเขาเทียบชั้นกับเชื้อสายต้นตำรับได้ น่าจะเป็นเชื้อสายใหม่ของราชาแห่งธาตุเลยนะเนี่ย!”

            “แล้วทีแกล่ะเจ้าดาร์คลอร์ด” คุณวิลเลียมถาม “รู้ทั้งรู้ว่าจิตของแกกับอัตลักษณ์เป็นหนึ่งเดียวกัน แต่ก็ยังให้มันกับพวกเด็ก ๆ เพื่อที่จะให้พวกเขาเป็นร่างสำรองของแกที่รอวันถูกยึดสินะ แต่เด็กบางคนสามารถต้านทานอำนาจการครอบงำของแกได้ และได้อยู่ร่วมรั้วโรงเรียนยูเอกับลูกชายฉันโนที่พวกเขาจะไม่ฆ่าลูกชายของฉันเหมือนร่างสำรองของแกหรอก!”

            “น่าจะเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงแล้วล่ะ” จอมมารพูด “เพราะฉันจะควบคุมพวกเขาให้มาดักฆ่าลูกชายของแก แล้วแกก็จะรู้สึกว่ามันเป็นยังไง!!”

            “ไม่มีทาง!” คุณวิลเลียมบอก “ฉันจะต้องต่อสู้ จนลมหายใจเฮือกสุดท้าย!!!”

            จากนั้น ทั้งดาร์คลอร์ดและคุณวิลเลียมก็ได้พ่นพลังทุกอย่างที่มีใส่กัน ส่วนคุณนานะก็ได้ชาร์จวันฟอร์ออลจนถึงระดับสูงสุด แล้วออกท่าชกยูไนเต็ดสเตทออฟสแมชใส่ดาร์คลอร์ดเต็มหน้า และเกิดเป็นแสงสีขาวและแรงระเบิดขนาดใหญ่ที่สร้างความเสียหายอย่างใหญ่หลวง แน่นอนว่า ผม อลัน และโทชิโนริ ก็มาถึงที่เกิดเหตุในจังหวะนั้นพอดี

            พอทุกอย่างสงบลง สิ่งที่พวกเราทุกคนเห็นก็คือ กายหยาบของลูซิฟิรอสได้ถูกทำลายลงไปในที่สุด ส่วนคุณนานะกับคุณวิลเลียมนอนหายใจรวยรินอยู่กับพื้นแล้ว

            “คุณชิมูระ! คุณวิลเลียม!” ผมร้อง และพุ่งไปหาร่างที่ใกล้ตายของฮีโร่ทั้งสอง ผมเริ่มจากไปหาคุณนานะก่อน ผมเฝ้าดูโทชิโนริประคองร่างของเธอขึ้นมา

            “ฉันภูมิใจนะที่เธอจะได้เป็นฮีโร่ต่อจากฉัน เธอจะได้เป็นสัญลักษณ์แห่งสันติภาพและความหวังต่อไปนะ...” คุณนานะบอกโทชิโนริ

            “คุณชิมูระ...อย่าทิ้งผมไปเลย” โทชิโนริรำพันทั้งน้ำตา

            “อย่างน้อย ฉันก็ไม่ห่วง...ที่ฉัน...ฝึกเธอ...สำเร็จแล้ว...” คุณนานะพูดประโยคสุดท้ายอย่างแผ่วเบา และเธอก็ได้สิ้นลม ณ วินาทีนั้น

            ส่วนคุณวิลเลียม

            “พ่อ!” อลันเรียกพ่อของเขา เขาประคองร่างของพ่อไว้ “ได้โปรด อย่าทิ้งผมไป พ่อต้องอยู่กับผมต่อไปก่อนนะครับ!”

            “พ่อคงอยู่กับลูกต่อไปไม่ไหวแล้วล่ะ” คุณวิลเลียมเริ่มกระอักเลือดออกมา “ร่างกายขอให้พ่อหยุดพัก พ่อต้องปล่อยวางทุกอย่าง ขอให้ลูกได้ทำหน้าที่...เป็นเอเลเมนท์คิงคนต่อไปด้วยเถิด...”

            บ้าน่า ผมคิด เราต้องเสียฮีโร่ระดับสูงสุดไปถึงสองคนเลยเหรอเนี่ย!!

            “ริชาร์ด” คุณวิลเลียมเรียกผม “มาหา...ฉันหน่อย”

            “ครับ” ผมตอบ และมาหาคุณวิลเลียม

            “ช่วยปกป้อง...ลูกชายของฉัน...ให้ถึงที่สุดนะ...เพื่อให้เขา...ได้เป็น...เอเลเมนท์คิง...ที่ดี...ที่สุด...”

            “ครับ คุณวิลเลียม” ผมตอบ น้ำตาของผมเอ่อล้นออกมา ผมนั่งคุกเข่าทำความเคารพคุณวิลเลียมเป็นครั้งสุดท้าย

            “ลาก่อน...อลัน...พ่อคง...ไม่ไหว...แล้ว...”

            สิ้นเสียงคุณวิลเลียม เขาก็ได้ขาดใจตายลงบนอ้อมกอดของลูกชายตามคุณนานะ ทุกคนที่อยู่ในที่เกิดเหตุก็ยืนสงบนิ่งไว้อาลัยให้กับทั้งสอง ส่วนอลันก็ร่ำไห้เสียงดัง

            “ไม่!! พ่อครับ!! ไม่!!!”

            เป็นพิธีปัจฉิมนิเทศที่จบลงด้วยโศกนาฏกรรมสุดสะเทือนใจอย่างมาก

            หลังจากจบการศึกษา ต่างคนก็แยกย้ายกันไปทำงานของตัวเอง บางคนก็ได้มาเป็นฮีโร่มืออาชีพ เช่น เอ็นจิได้ชื่อฮีโร่ว่าเอ็นเดฟเวอร์ โทชิโนริได้ชื่อฮีโร่ว่าออลไมท์ อลันได้ชื่อฮีโร่ว่าเอเลเมนท์คิง รัชกาลที่ 161 หรือบางคนก็ได้มาทำงานในฐานะอาจารย์ที่ยูเอ เช่นในปัจจุบันนี้ก็มี ยามาดะ ฮิซาชิ (ชื่อฮีโร่ พรีเซนต์ไมค์) อาจารย์วิชาภาษาอังกฤษ อิชิยามะ เคน (ชื่อฮีโร่ ซีเมนทอส) อาจารย์สอนวิชาวรรณกรรม คายามะ เนมูริ (ชื่อฮีโร่ มิดไนท์) อาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์ฮีโร่สมัยใหม่ โชตะ (ชื่อฮีโร่ อีเรเซอร์เฮด) อาจารย์ประจำห้องเอ และคาน เซคิจิโระ (ชื่อฮีโร่ วลาดคิง) อาจารย์ประจำห้องบี เป็นต้น ส่วนผมก็เป็นทั้งอาจารย์ในยูเอ และเป็นฮีโร่มืออาชีพด้วย ได้แก่ ตัวผมเอง ได้ชื่อฮีโร่ว่า เอเลเมนท์เมจิกเชี่ยน เป็นอาจารย์สอนวิชาวิทยาศาสตร์

            สำหรับพวกเอเลเมนท์คิงนอกเชื้อสายต้นตำรับนั้นมีการรวมพลและจัดตั้งเป็นกลุ่มขุนนางแห่งธาตุ คอยทำหน้าที่ดูแลและปกป้องราชาแห่งธาตุรัชกาลปัจจุบันต่อไป ส่วนพวกดาร์คลอร์ดฝ่ายดีก็ได้รวมพลและจัดตั้งเป็นกลุ่มพัสดีแห่งนรก ทำหน้าที่จัดการกับพวกปีศาจจากนรกไม่ให้มาคุกคามโลกมนุษย์ได้

            ส่วนอากิโกะ หรือ โฮโลแกรมเกิร์ล (เกือบลืมพูดถึงเธอซะแล้วสิ) ผมได้หมั้นกับเธอและจัดงานแต่งงานเรียบร้อยแล้วครับ เหล่าฮีโร่มืออาชีพที่ได้ทำงานร่วมกับผมก็ได้ไปร่วมงานกันอย่างล้นหลาม และไม่นาน ผมกับอากิโกะก็มีทายาทเป็นลูกชายหนึ่งคน ชื่อว่า อีธาน ซุเนริ ซึ่งเขามีเจ็ดอัตลักษณ์ในคนคนเดียวกัน! ซึ่งทั้งหมดล้วนได้มาจากพ่อกับแม่ทั้งนั้น เขาได้อัตลักษณ์มายากล เอเลเมนท์คิง ดาร์คลอร์ด อัลเทอร์เนตวันฟอร์ออล และอัลเทอร์เนตออลฟอร์วันมาจากพ่อ กับอัตลักษณ์โฮโลกราฟิกกับเฟลเมจิกจากแม่ พิลึกกึกกือไหมล่ะ?

            ในขณะที่อลันก็ได้แต่งงานกับอะบิเกล (ซึ่งผมไม่รู้นามสกุลเดิมของเธอ แต่เธอก็ได้ใช้นามสกุลแบรนโดเรี่ยนแล้วล่ะนะ) ซึ่งนั่นทำให้ผมรู้มาว่า แม้ตระกูลนี้จะจบจากโรงเรียนยูเอ แต่พวกเขาก็ยังคงอยู่ที่ประเทศอังกฤษอยู่เหมือนเดิม และพวกเขาก็มีลูกด้วยกัน คือ เฮนรี่ แบรนโดเรี่ยน ซึ่งได้อัตลักษณ์เอเลเมนท์คิงมาจากพ่อเหมือนกันเลย

            แต่ตอนนี้ผมก็ได้รู้มาว่า สายเลือดเอลเมนท์คิงต้นตำรับไม่ใช่แค่ตระกูลแบรนโดเรี่ยนเท่านั้น แต่ยังมีตระกูลอื่น ๆ ที่ได้พลังเอเลเมนท์คิงต้นตำรับเช่นกัน และบางตระกูลก็ได้อัตลักษณ์ดาร์คลอร์ดไปด้วย เพียงแต่จะยังไม่เปิดเผยตัวตนว่าเป็นเชื้อสายต้นตำรับ เพราะตระกูลที่เด่นที่สุดอย่างแบรนโดเรี่ยนคือตระกูลสำคัญของเชื้อสายเอเลเมนท์คิงต้นตำรับที่จะต้องอยู่รอดจากสถานการณ์นี้ให้ได้ และเป็นกุญแจสำคัญที่จะจบทุกอย่างที่เอเลเมนท์คิงรัชกาลแรกทรงเริ่มไว้ให้ได้

            แต่สำหรับเฮนรี่กับอีธาน พวกเขาจะเป็นตัวแปรสำคัญในการไปสู่ยุคสมัยใหม่ของเอเลเมนท์คิง ซึ่งผมจะขอเล่าต่อในบทต่อไปก็แล้วกันครับ