บทที่ 116: ข้าเป็นคนหลอมหน้ากากนี้ขึ้นมา

“ท่านอาจารย์ ปกติแล้วท่านหวงแหนชานี้มากไม่ยอมให้ใครดื่มทั้งนั้น ทำไมจู่ ๆ วันนี้ท่านถึงใจดีชงให้แขกดื่มล่ะ?” หานเสวี่ยหลีถามด้วยความรู้สึกสับสน

ในความเป็นจริงหญิงสาวอยากจะดื่มชานี้มานานแล้ว แต่อาจารย์ก็คอยจับตาดูนางอย่างใกล้ชิดไม่เคยให้นางได้ชิมมันแม้แต่จิบเดียว แต่เหตุใดจู่ ๆ วันนี้เขาถึงใจดีขึ้นมาเสียดื้อ ๆ? 

“ในเมื่อแขกมาเยือนถึงบ้านของเจ้า เจ้าก็ควรจัดเตรียมต้อนรับแขกให้ดีสิ ถ้ามีใครเอาเรื่องนี้ไปพูดให้คนนอกได้รู้ ข้าที่เป็นถึงผู้อาวุโสยอดเขาหยุนไห่จะไม่เสียหน้าหรือไง”