บทที่ 12...1/3
ปรานต์เห็นว่าจอมขวัญยังใส่แหวนที่เขาใส่ให้ไม่ได้ถอด แล้วเอามาคืนก็ค่อยเบาใจ ตอนนี้เราสองคนนั่งอยู่บนเครื่องบินแล้ว เขาอยากให้เธอได้พักแม้จะแค่ชั่วโมงกว่าๆ เท่านั้น ชายหนุ่มหลับตาลงแล้วหลับไปเพราะกว่าจะเคลียร์งานจนเสร็จทันมาขึ้นเครื่องพร้อมกับจอมขวัญก็ทำเขาเหนื่อยไม่น้อย
ถามว่าความรู้สึกที่เขามีต่อจอมขวัญเปลี่ยนไปไหม คำตอบคือเปลี่ยนไปแน่นอน เพียงแต่ปรานต์แปลกใจตัวเองว่าเขามีความพอใจอยู่ลึกๆ เพราะใจจริงแล้วหากไม่มีเรื่องยุ่งยากในชีวิตของเขาเอง จอมขวัญก็เป็นผู้หญิงที่เข้มแข็ง ดูแลตัวเองได้ ตรงไปตรงมา รักครอบครัว ทุกอย่างที่ว่านั้นล้วนแล้วเป็นสิ่งที่เขาชอบ การชอบใครสักคนที่เป็นแบบนี้คงไม่ยาก เพียงแต่เขาไม่แน่ใจว่าชอบจอมขวัญไปแล้วหรือว่ากำลังจะชอบ เอาไว้หากว่ามีเวลาเขาจะถามตัวเองให้ได้คำตอบ
เสียงของกัปตันบอกว่าเครื่องบินกำลังจะลงจอดขอให้ผู้โดยสารคาดเข็มขัด ทั้งจอมขวัญและปรานต์ลืมตาตื่น แม้ว่าจะคาดเข็มขัดเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว จอมขวัญหลับไปจริงๆ จากที่แค่อยากหามุมเพื่อคิดเรื่องสำคัญ ตอนนี้ก่อนที่เราสองคนจะแยกทางกันไปใช้ชีวิต เธอคงต้องพูดกับปรานต์ให้กระจ่างเสียก่อน
“เรื่องแต่งงานที่พ่อของคุณกับแม่ของฉันคาดหวัง เพราะว่าแม่ของฉันป่วย ตอนนี้ไม่ต้องทำแบบนี้แล้วนะคะ ฉันมีทางออกแล้ว ฉันช่วยแม่ของฉันเองได้” ถ้าไม่มีเรื่องราวเมื่อคืนเกิดขึ้น คำพูดนี้คงออกมาจากปากของจอมขวัญไปแล้ว การแต่งงานด้วยความไม่เต็มใจจะมีความสุขได้อย่างไร
“ผมรู้ แต่ไม่มีอะไรเปลี่ยนไปหรอก คราวก่อนที่คุณไม่ได้ไปทำงานของผมก็เพราะนัดหมอไว้ก่อนแล้ว ถ้าผมรู้เร็วกว่านี้คงไม่ต่อว่าคุณหรอก”
จอมขวัญขมวดคิ้วอย่างลืมตัว อดคิดว่าไม่ได้ว่าเรื่องของเธอเป็นความลับ ปรานต์ซื้อตัวใครในโรงพยาบาลเอาไว้หรือไง หมอที่เธอไปหาไม่มีทางทำผิดจรรยาบรรณหรอก...มั้ง
“ไม่ต้องแปลกใจหรอกว่าทำไมผมถึงรู้ หมอของคุณไม่ได้ขายความลับคนไข้ แต่ผมพอเดาได้เท่านั้นเองว่าคุณกำลังจะทำอะไร” เรื่องอะไรที่ปรานต์จะบอกว่าส่งคนตามจอมขวัญ ใครก็ตามที่เข้ามาใกล้ชิดเขามักมีภัย เขาไม่อยากให้เธอต้องมาเจ็บตัวเพราะมีสาเหตุมาจากเขา
“คุณอย่าเพิ่งบอกแม่ของฉันนะคะ ฉันจะคุยเรื่องนี้กับแม่เองว่าจะทำอะไร”
“คุณกลัวแม่ไม่ยอมรับสิ่งที่คุณอยากจะให้งั้นเหรอ”
จอมขวัญถอนใจพร้อมๆ กับเครื่องบินกำลังลดระดับลง เราสองคนคุยกันเรื่องในครอบครัวของอีกฝ่ายได้ไหมนะ แต่ถ้าเธอไม่พูดอะไรสักอย่าง เขาอาจไม่ยอมช่วยปิดเรื่องที่จะทำให้เป็นความลับไว้ก่อนก็ได้
“ใช่ค่ะ การผ่าตัดนี้จะมีผลกระทบต่อฉันด้วย แม่คงรู้อยู่แล้วถึงได้ปิดบังเรื่องที่ป่วย”
“ถ้าคุณอยากให้ผมช่วยอะไรก็บอกมาได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ” ปรานต์พูดจากใจจริง เขาอยากวางแผนทุกอย่างให้เธอด้วยซ้ำ แต่จอมขวัญดูเป็นผู้หญิงที่อยากจัดการบางเรื่องที่คิดไว้แล้วด้วยตัวเอง เขาทำได้แค่คอยสนับสนุนเท่านั้นในเรื่องนี้
“ช่วยอยู่ห่างๆ ฉันได้ไหมคะ”
“เรื่องนี้คงไม่ได้” ปรานต์หัวเราะชอบใจ ไม่ได้โกรธเลย “ผมบอกแล้วว่าจะรับผิดชอบ ก็จะทำตามที่พูด”
จอมขวัญหน้ามุ่ย เธอไม่อยากแต่งงานกับปรานต์เพราะคำว่ารับผิดชอบอย่างที่เขาชอบพูดบ่อยๆ
“ทำไมคุณเข้าใจอะไรยากอย่างนี้เนี่ย”
เครื่องลงจดแล้ว แต่ผู้โดยสารยังถูกสั่งให้นั่งอยู่กับที่ก่อน ปรานต์จึงพูดต่อไปว่า
“ผมไม่ใช่ผู้ชายที่ดีอะไรหรอกนะ แต่บางเรื่อง บางเหตุการณ์ หากปล่อยผ่านไปอาจเกิดผลกระทบบางอย่างในอนาคต ผมไม่อยากให้ตัวเองเจอเรื่องเซอร์ไพรส์”
“คิดว่าฉันจะแบล็คเมลคุณหรือไง ตาบ้า” จอมขวัญค้อนใส่ปรานต์อย่างลืมตัว
ปรานต์ยิ้มกว้างเพิ่งรู้ตัวว่าพูดให้จอมขวัญเข้าใจผิดไปไกลแล้ว
“ผมไม่ได้หมายความว่าคุณจะทำแบบนั้นสักหน่อย”
“แล้วคุณหมายความว่ายังไงกันแน่คะ” ไม่ใช่ว่าปรานต์กลัวเธอนำเรื่องคืนนั้นมาเรียกร้องเงินหรอกหรือ
ปรานต์เม้มปากแกล้งขมวดคิ้วเพราะเรื่องเซอร์ไพรส์นั้นมาจากฝั่งเขา ไม่ใช่จอมขวัญหรอก หากเขาชอบเธอไปแล้วอย่างไม่รู้ตัวล่ะ แต่เธอทำเหมือนอยากรู้ เขาจะยอมบอกง่ายๆ ได้อย่างไร
“ถ้าอยากรู้คำตอบ คุณมีอะไรมาแลกเปลี่ยน”
จอมขวัญยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเองเพราะดวงตาของปรานต์มองมาที่ใบหน้าของเธอ หญิงสาวลุกขึ้นตามคนอื่นๆ ไป เธอไม่อยากรู้แล้ว แต่ยังไม่วายได้ยินเสียงหัวเราะชอบใจของปรานต์ที่เดินตามหลังมา ก่อนที่เขาจะคว้าข้อมือของเธอไว้เมื่อเราผ่านส่วนต่างๆ จนมาถึงทางออกของสนามบิน
“เดี๋ยวผมไปส่ง คนของผมขับรถมาแล้ว รอเดี๋ยวเดียว” ปรานต์บอกเสียงเรียบไม่กระด้าง แต่ก็ไม่น่าจะนุ่มนวลสักเท่าไหร่สำหรับคนฟังนัก “ผมรู้ว่าคุณกลับบ้านเองถูก แต่มีผมตรงนี้แล้ว คุณจะให้ผมขับรถตามรถเมล์ที่คุณนั่งจนคุณกลับถึงบ้านก็ได้นะ ถ้าคุณไม่ยอมไปกับผม”
“ทำไมคุณถึงชอบเอาแต่ใจแบบนี้นะ” จอมขวัญบ่นอุบอิบเสียงเบา เขาไม่ได้ยินก็ดี ได้ยินก็แล้วไป
ปรานต์พยักหน้ายอมรับว่าเขาเป็นพวกชอบเอาแต่ใจ อย่างที่จอมขวัญว่านั่นแหละ
“ผมชวนคุณขึ้นรถ ไม่ใช่ไล่คุณลงจากรถสักหน่อย ทำไมถึงขี้บ่นแบบนี้นะ” ปรานต์บ่นดังๆ ให้จอมขวัญได้ยินแบบชัดๆ ไม่ต้องเงี่ยหูฟังแบบเขา
รถสองคันมาจอดใกล้ๆ กับจุดที่ปรานต์ยืนรอพอดี คนขับรถคันแรกออกมาแล้วส่งกุญแจรถให้ปรานต์ ก่อนจะกลับไปรวมกันอยู่ในรถคันที่สอง แสดงว่าปรานต์ต้องการขับรถเอง บอดี้การ์ดจึงขับรถตามคอยคุ้มกันแทน จอมขวัญประเมินแล้วว่าอีกไม่ถึงชั่วโมงปรานต์คงขับรถไปถึงบ้านของเธอจึงรีบถอดแหวนแล้วใส่ในกระเป๋าเสื้อเมื่อเข้ามานั่งในรถ ระหว่างที่ปรานต์เดินมาหน้ารถเพื่อมาเปิดประตูฝั่งคนขับ แล้วรถก็เคลื่อนออกมาจากสนามบินในเวลาบ่ายมากแล้วของวัน
ภายในรถไม่เงียบเมื่อปรานต์เปิดเพลงจากลิสต์ในโทรศัพท์มาเชื่อมกับลำโพง จากแนวเพลงที่เขาฟัง ทำให้จอมขวัญคิดว่าปรานต์น่าจะเป็นผู้ชายช่างฝันคนหนึ่งในอดีตกระมังเพราะมีทั้งเพลงรัก เพลงที่ชิลๆ เอาไว้เปิดฟังเวลาเดินทาง เพลงอกหัก แต่ไม่มีเพลงเพื่อชีวิตหรือแนวๆ ฮาร์ดคอร์อย่างที่เธอคิดว่าเขาคงชอบฟัง
จอมขวัญคิดว่าปรานต์ขับรถดีเชียวล่ะ ไม่ปาดหน้า ไม่บีบแตรหากไม่จำเป็น มือข้างหนึ่งของเขาวางที่ขาตัวเอง ส่วนอีกข้างจับพวงมาลัย ดูสบายๆ เหมือนกับว่าเขาขับรถเองบ่อยๆ แต่ว่าตั้งแต่ได้พบเขาจนกระทั่งตอนนี้ เธอเพิ่งเห็นเขาขับรถเองครั้งแรก
“แหวนที่ผมใส่ให้คุณหายไปไหน” ปรานต์ถามเมื่อสายตาแฉลบผ่านไปเห็นนิ้วนางข้างซ้ายที่ว่างเปล่าของจอมขวัญ เธอถอดแหวนออกตอนไหนกัน
จอมขวัญควักแหวนออกมาจากกระเป๋าเสื้อ แล้วส่งคืนให้ปรานต์เหมือนเป็นเรื่องธรรมดา บางทีเขาอาจผลีผลามพูดเรื่องแต่งงานแล้วสวมแหวนให้เธอ ตอนนี้เธอให้โอกาสเขาได้เปลี่ยนใจแล้วนะ
“นี่ค่ะ ฉันคืนให้”
ปรานต์ถอนใจพลางชะลอรถให้ช้าลงเพราะไฟจราจรกำลังเป็นสีแดงแทนสีเหลือง แล้วหันมามองจอมขวัญเหมือนพบเด็กดื้อที่อยากหวดด้วยก้านมะยมสักทีสองที เธอมองว่าการสวมแหวนของเขาเป็นเรื่องขอไปทีได้ยังไง มือหนาคว้ามือบางมาแล้วสวมแหวนคืนกลับไปที่นิ้วนางข้างซ้ายดังเดิม สายตาคมดุมองเขม็ง จอมขวัญรู้สึกด้วยตัวเองว่าปรานต์โกรธ แต่เขาไม่ได้ตะคอกเสียงดัง ทว่าบอกเธอเสียงเรียบๆ ว่า
“ผมใส่แหวนให้รอบนี้แล้ว ถ้าคุณยังถอดออกอีก ผมจะลงโทษ”
จอมขวัญพยักหน้าเม้มปากยามมองที่แหวนเพราะเธอจะให้แม่เห็นแหวนวงนี้ได้ยังไง แล้วที่สำคัญเธอจะบอกแม่อย่างไรดีว่าได้แหวนวงนี้มาจากใคร
ปรานต์ขมวดคิ้วรู้สึกว่าต้องทำอะไรสักอย่าง
“เหมือนจะไม่เชื่อว่าผมจะลงโทษจริงๆ”
ใบหน้าครามเลื่อนปราดเดียวริมฝีปากอุ่นก็แนบริมฝีปากบาง จอมขวัญเบิกตากว้างไม่คิดว่าปรานต์จะทำแบบนี้ทั้งที่รถติดไฟแดงอยู่ แต่แล้วใบหน้าของเขาก็เลื่อนห่างออกไปทันที ก่อนจะกำชับเสียงแข็งนิดๆ จงใจดุให้กลัวว่า
“คราวหน้าไม่จูบเด็กๆ แบบนี้แล้วนะ เชื่อเถอะว่าผมไม่ชอบขู่ แต่ทำให้เห็นไปเลย”
จอมขวัญร้องเฮ้ออยู่ในใจ ก่อนจะอดใจไม่ไหวบ่นออกมาเสียงไม่เบานักพร้อมๆ กับรถเคลื่อนตามคันหน้าไปเพราะไฟเขียวแล้ว
“บ้าอำนาจ ชอบรังแก”
ปรานต์ยื่นมือไปยีผมของหญิงสาวอย่างหมั่นเขี้ยว “คุณจะรังแกผมกลับก็ได้นะจอมขวัญ แยกไฟแดงหน้าก็ได้ ผมถือคติต่อต่อตา ฟันต่อฟัน จูบไป จูบกลับ ไม่โกง ดีไหมล่ะ”
จอมขวัญขยับแทบจะเอาหลังไปแทรกเป็นส่วนหนึ่งของประตูรถก็ว่าได้ เธอเชื่อแล้วว่าปรานต์พูดจริงทำจริง
“ขับรถเร็วๆ ได้ไหมคะ ฉันอยากถึงบ้านเร็วๆ แล้ว”
“หรือว่าผมจะตามไปเข้าหอกับคุณดี ดีไหม” ปรานต์เห็นท่าทีงอนๆ ของจอมขวัญก็ได้ทีพูดแกล้งๆ แต่เหมือนอีกฝ่ายจะกังวลว่าเขาจะทำแบบนั้นขึ้นมาจริงๆ “โอค ผมไม่แกล้งแล้วก็ได้
รถชะลออีกครั้ง จอมขวัญมองปรานต์เหมือนกำลังระแวง เผื่อเขาเลื่อนใบหน้ามาจูบเธออีก คราวนี้เธอสวนกลับด้วยกำปั้นแน่ๆ แต่ปรานต์ไม่ได้ทำแบบนั้น เขาตั้งใจขับรถแล้วเล่าเวลาผ่านร้านอาหารที่เขาเคยมากินแล้วอร่อย แถมยังบอกว่าถ้าว่างจะพามากินด้วยกัน เขากำลังทอดสะพานให้เธอข้ามใช่ไหมนะ
จู่ๆ โทรศัพท์ของจอมขวัญก็ดัง แต่พอรับ อีกฝ่ายกลับกดวางสาย ก่อนจะตามมาด้วยคำตอบของเจ้าของเบอร์ที่นั่งใกล้ๆ กันนี่เอง
“นี่เบอร์ส่วนตัวของผม นอกจากพ่อกับคนที่สนิทแล้ว ผมไม่ให้ใคร คุณบันทึกเบอร์ไว้นะ มีอะไรอยากให้ช่วยก็โทรหาผมได้”
“ถ้างั้นแลกกัน คุณห้ามบอกแม่ของฉันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคนเด็ดขาด” จอมขวัญต่อรอง แม้จะรู้ดีว่าสุดท้ายต้องบันทึกเบอร์ของปรานต์ใส่โทรศัพท์อยู่ดีนั่นแหละ
ปรานต์หันมาพยักหน้า แล้วมองทางขับรถต่อ “ตอนนี้ไม่บอก ถ้าอยากให้ในอนาคตผมไม่บอก คุณมีอะไรมาแลกเปลี่ยนไหมล่ะ”
จอมขวัญจงใจถอนใจเสียงดัง “ทำไมต้องร้องหาข้อแลกเปลี่ยนอยู่เรื่อย ทำโดยที่ไม่ได้ผลประโยชน์ไม่ได้หรือไงคะ”
“ผมเป็นพ่อค้านะ ถ้าทำแล้วขาดทุน ผมจะทำไปเพื่ออะไรล่ะครับคุณจอมขวัญ” ปรานต์หัวเราะเบาๆ เมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าง้ำ
แม้จะรู้จักปรานต์แบบใกล้ชิดไม่นาน แต่จอมขวัญคิดว่าปรานต์คงไม่บอกเรื่องที่เกิดขึ้นระหว่างเราสองคนให้แม่ของเธอรู้หรอก เขารู้อยู่แล้วนี่ว่าถ้าเธอตกลงเรื่องผ่าตัดกับแม่ได้ อีกไม่นานการผ่าตัดที่ต้องระวังหลายๆ เรื่องจะเกิดขึ้น เขาไม่ทำให้เรื่องราวยุ่งยากน่ากังวลใจไปมากกว่านี้หรอก หญิงสาวคิดว่าต้องเป็นแบบนี้แน่ แต่ก็ไม่มั่นใจเต็มร้อยนัก อีกไม่นานคงรู้ว่าเธอคิดถูกไหมเพราะใกล้ถึงบ้านของเธอแล้ว
ปรานต์จีบแล้วนะ จอมขวัญรับมือให้ทัน
ซ้อนกลรักเจ้าสาวมาเฟีย วางจำหน่ายใน MEB แล้วหมวด นิยายโรมานซ์
โบว์ทำโปรโมชั่นราคาหนังสือเต็มๆ 329 เหลือ 149 บาท ตอนนี้เหลือเวลาโปรโมชั่น 12 วันค่ะ
โบว์จะลงให้อ่านถึงบทที่ 15 นะคะ แล้วจะหยุดอัพนิยาย
ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านนะคะ
อัมราน_บรรพตี
สารบัญ / นำทาง
- ยอดวิว 61
แสดงความคิดเห็น