บทที่ 158 หัวใจที่ตรงกัน

เมื่อเขาสบายใจกับคำตอบของฉันแล้ว เขาก็กลับมาโฟกัสกับสิ่งที่เขาถวิลหามาตลอดต่อ...

ร่างหนาหยัดตัวยืนขึ้นเต็มความสูง จากนั้นก็ค่อย ๆ ปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ที่ใช้ปกปิดร่างกายทุกชิ้นออก จนเผยให้เห็นความกำยำน่ากัด อีกทั้งมวลกล้ามเนื้อที่เป็นมัด ๆ ที่ดูมีเสน่ห์เหลือล้น เมื่อไล่สายตามองไปก็จะพบกับรอยแผลเป็นด้านข้างที่ไม่ใช่แค่รอยสมานแผลเท่านั้น แต่มันยังเป็นแผลที่สมานความสัมพันธ์ของทั้งฉันและเขาให้แนบแน่นกันอีกด้วย