บทที่ 154 คงไม่...หรอกมั้ง

ฉันมองไปที่เขาด้วยสายตาที่อึ้งและรู้สึกดีเป็นอย่างมาก เพราะฉันไม่คิดเลยว่าคนที่มักจะหื่นใส่ฉันตลอดเวลา จะมีความคิดเป็นห่วงฉันจนตัวเองต้องอด...ทนได้มากขนาดนี้

การกระทำของเขาที่ทำให้ฉันได้เห็น มันทำให้ฉันมั่นใจแล้วว่าสิ่งที่ฉันกำลังจะตัดสินใจมอบให้กับเขา มันคู่ควรแล้วที่เขาควรจะได้รับ

ฉันผละตัวเองออกมาจากเขาเพื่อไปยังห้องน้ำ ก่อนที่จะอดขำในท่าทางของเขาที่เดินงุ่นง่านไปมาด้วยความรู้สึกเสียดาย ที่ตัวเขาเองดันปฏิเสธที่จะไปอาบน้ำพร้อมกันกับฉัน