บทที่ 154 คงไม่...หรอกมั้ง

ฉันมองไปที่เขาด้วยสายตาที่อึ้งและรู้สึกดีเป็นอย่างมาก เพราะฉันไม่คิดเลยว่าคนที่มักจะหื่นใส่ฉันตลอดเวลา จะมีความคิดเป็นห่วงฉันจนตัวเองต้องอด...ทนได้มากขนาดนี้

การกระทำของเขาที่ทำให้ฉันได้เห็น มันทำให้ฉันมั่นใจแล้วว่าสิ่งที่ฉันกำลังจะตัดสินใจมอบให้กับเขา มันคู่ควรแล้วที่เขาควรจะได้รับ

ฉันผละตัวเองออกมาจากเขาเพื่อไปยังห้องน้ำ ก่อนที่จะอดขำในท่าทางของเขาที่เดินงุ่นง่านไปมาด้วยความรู้สึกเสียดาย ที่ตัวเขาเองดันปฏิเสธที่จะไปอาบน้ำพร้อมกันกับฉัน

เมื่อถึงอ่างอาบน้ำฉันถึงกับยิ้มกว้างกับสิ่งที่เขารังสรรค์ให้ กลีบดอกไม้ที่ลอยอยู่บนน้ำสีขาวในอ่างช่างดูสวยงามหวานละมุน ส่วนแท่นวางของที่อยู่ตรงเหนือศีรษะก็มีเทียนอโรมาเล็ก ๆ จุดประดับเพิ่มความโรแมนติกและความหอม จนฉันแอบคิดว่าเขาเคยทำแบบนี้ให้กับใครอีกบ้างไหม...

แต่ความผ่อนคลาย ก็ได้ทำให้ความสงสัยมลายหายไปคงเหลือไว้เพียงแต่ความเคลิบเคลิ้มไปกับบรรยากาศรอบข้าง แสงนวลจากเปลวเทียนบวกกับกลิ่นดอกไม้อ่อน ๆ ทำให้สมองและร่างกายของฉันปลอดโปร่งได้จริง ๆ โดยเฉพาะเมื่อยามที่ฉันลองเอามือแตะไปที่น้ำก็พบว่าน้ำมีอุณหภูมิกำลังดีในแบบที่ฉันชอบเลย

ฉันยิ้มกว้างให้กับทุกอย่างที่เขาทำให้ ความรู้สึกปลื้มใจที่เขาดูแลฉันดีขนาดนี้ มันเอ่อล้นขึ้นมาท่วมท้นจนทำให้ขอบตาสวยร้อนผ่าวขึ้นมาอีกครั้ง (ทำไมขี้แยอย่างนี้นะยัยเอลิซ ช่วงนี้ทำไมอ่อนไหวกับอะไรง่ายจริงเชียว) ฉันแอบรำพึงกับตัวเองในใจ

ใบหน้าหวานสลัดไปมาเพื่อไล่ความอ่อนไหวที่เกิดขึ้นฉับพลันให้ออกไป ก่อนที่ตัวเองจะสูดลมหายใจเข้าลึก ๆ จากนั้นก็จัดการปลดเปลื้องเสื้อผ้าอาภรณ์ของตัวเองออกจนหมด เผยให้เห็นความนวลเนียนไปทั่วกายสาว ร่างขยับยกเท้าเรียวสวยจุ่มลงไปในอ่างอาบน้ำ ก่อนที่ร่างทั้งร่างจะถูกน้ำสีน้ำนมกลืนกินเรือนร่างนวลเนียน จนความผ่อนคลายแผ่ซ่านไปทั่วทุกอณูรูขุมขน

ความขาวผุดผ่องเมื่อยามที่กายสาวผสานกันเป็นหนึ่งเดียวกับน้ำในอ่าง ทำให้ผิวที่ดูขาวอยู่แล้วยิ่งดูเรียบเนียนจนแทบจะกลืนไปกับสีของน้ำ ความรู้สึกสบายที่แทรกซึมไปทั่วร่างทำให้ดวงตาที่เหนื่อยล้าค่อย ๆ ขยับปิดลงด้วยความรู้สึกที่แสนจะสบาย...

ร่างกายที่เหมือนกับได้รับการปลดปล่อยให้เป็นอิสระ ส่งผลทำให้สมองเริ่มปลอดโปร่งและมีเวลาที่จะนึกทบทวนเรื่องราวทุกอย่างที่ผ่านมา...

ความรู้สึกนึกคิดต่าง ๆ ทยอยแล่นไหลเข้ามาในมโนจิต เมื่อฉันนึกย้อนคิดไปถึงเมื่อวันแรกที่ฉันกับเขาได้พบกัน ภาพของผู้ชายที่หล่อดั่งกับเทพบุตร ใบหน้าที่คมคายไร้ที่ติ ความงามที่ใครได้เห็นต่างพากันหลงใหล แต่เขากับเลือกที่จะเดินเข้ามาทักทายฉัน

ในครั้งแรกที่ฉันเห็นเขา เขานั้นหล่อกระชากใจสุด ๆ คนอะไรหล่อตะลึง หล่อจนโลกหยุดหมุน พอคิดมาถึงตรงนี้ ฉันก็ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมวันนั้นฉันถึงยอมที่จะให้เขานั่งสนทนาอยู่ข้าง ๆ ฉัน ทั้งที่วันนั้นฉันเองก็ปฏิเสธผู้ชายทุกคนที่พยายามเข้ามาคุยเข้ามาจีบ แต่กับเขาฉันกลับเลือกที่จะเปิดใจคุย จนกระทั่งไปท้าทายเขาเล่นเกมบ้า ๆ

แต่ใครจะไปรู้ล่ะว่า...ไอ้เกมบ้า ๆ จะนำพา (ความรู้สึกของ) ฉันมาได้ไกลถึงขนาดนี้...

รอยยิ้มสวยปรากฏขึ้นที่มุมปาก พร้อมกับใบหน้าที่แดงระเรื่อยามคิดถึงบทสวาทครั้งแรกของฉันที่มีให้กับเขา ก่อนที่ความทรงจำอันโหดร้ายที่เขาทำกับฉันจะแทรกเข้ามาจนทำให้ฉันถึงกับหุบยิ้ม

เมื่อสมองนึกย้อนไปถึงคราที่เขาโหดร้ายกับฉัน สิ่งที่เขาทำนั้นมันโหดร้ายมากจริง ๆ มากซะจนฉันเองก็ไม่คาดคิดว่าทำไมฉันยังคงอยู่กับเขาได้จนถึงตอนนี้ ทำไมฉันถึงยอมที่จะให้โอกาสเขา หรืออาจจะเป็นเพราะว่าในเวลานั้น ฉันเองที่ไม่สามารถจะหลีกหนีไปไหนได้ ทำให้ต้องจำใจยอมที่จะอยู่ต่อไป

แต่ทว่า...ทุกอย่างเปลี่ยนไปเมื่อฉันได้รู้ว่าเนื้อแท้ของเขาจริง ๆ เป็นยังไง สิ่งที่เขาปฏิบัติต่อฉันหลังจากเหตุการณ์ครั้งนั้น ทั้งความรัก ความห่วยใย ความเอาใจใส่ที่เขามีให้ รวมทั้งเขาเองด้วยที่พยายามดูแลรักษาทั้งสภาพจิตใจและร่างกายของฉัน มันทำให้ฉันได้รู้ว่าเขาไม่ได้มีเจตนาจะทำร้ายฉันจริง ๆ และเขาก็ได้พิสูจน์ให้ฉันเห็นแล้วว่า เขารักฉันจริง ๆ

ใบหน้าสวยเห่อร้อนเมื่อนึกถึงความรู้สึกวาบหวามที่ฉันคิดจะมอบให้กับเขาหลังจากนี้เพื่อเป็นการตอบแทนความรัก และสิ่งดี ๆ ทุกอย่างที่เขามอบให้กับฉัน

มือเรียวสวยยังคงกวักน้ำในอ่างเล่นด้วยความเพลิดเพลิน บรรยากาศแห่งความผ่อนคลายที่รายล้อมตัวฉันทำให้ฉันไม่อยากจะลุกไปไหน ความรู้สึกสบายกายสบายใจที่มีตอนนี้ เกือบจะทำให้ฉันเผลอลืมสิ่งสำคัญบางอย่างไป...

ดวงตากลมโตเบิกโพลงขึ้นมาทันที เมื่อฉุกคิดขึ้นมาได้ว่า ในตอนที่เขาเอ่ยขอฉันแต่งงาน เขาบอกว่าวันนี้มันเป็นวันครบ 1 เดือนหลังจากเหตุการณ์นั้นที่เราได้มีพันธสัญญาต่อกันนี่หน่า

‘อ๊ะ...เกือบลืมเรื่องนั้นไปเลย...’ ฉันที่พึมพำกับตัวเอง พร้อมกับคิ้วเรียวสวยขมวดสลับคลายกันไปมาเมื่อนึกได้ถึงเรื่องสำคัญที่เกือบจะหลงลืมไปแล้ว

ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันแน่น พร้อมกับหัวใจที่เต้นระรัวดังกลองรบเมื่อนึกถึงสิ่งที่ตัวเองสงสัย

‘เอ๊ะ...นี่ประจำเดือนฉันยังไม่มาเลยนี่น่า เอ...แล้วครั้งสุดท้ายที่มานี่มันเมื่อไหร่กันนะ??’ ฉันครุ่นคิดไปถึงบางอย่างที่สำคัญต่อร่างกายของฉัน

‘หรือว่า... คงจะไม่หรอกมั้ง ก็ตอนนั้นเราเองก็กินยาคุมกำเนิดฉุกเฉินไปแล้วนี่หน่า แล้วอีกอย่างปกติประจำเดือนมันก็มาไม่ค่อยตรงวันอยู่แล้วด้วย คงไม่...ท้อง...หรอกมั้ง’ ฉันที่พึมพำกับตัวเองเหมือนคนบ้า ทั้งที่หัวใจก็เริ่มที่จะเต้นตึกตักด้วยความตื่นเต้นถ้าหากเกิดว่าตัวเองตั้งท้องขึ้นมาจริง ๆ

แต่ทว่า...อีกด้านหนึ่งของหัวใจก็กลับมีความกังวลใจแวบขึ้นมาอย่างบอกไม่ถูก เนื่องจากสถานการณ์ความรักของฉัน ณ เวลานี้มันมีเพียงเขาคนเดียวที่ยอมรับฉัน และถ้าหากฉันเกิดท้องขึ้นมาตอนนี้ แล้วในอนาคตเรามีอันต้องเลิกกันไม่ว่าด้วยเหตุผลอะไรก็ตาม...ฉัน....จะทำยังไงล่ะ...