บทที่ 85 ช่วยเหลือ

รุ่งเช้าของอีกวัน ~~

--- มาร์ค Talk ---

ผมที่เพิ่งฟื้นจากการสาดน้ำเมาดีกรีแรงลงคอเพราะความผิดหวังที่เกิดขึ้นกะทันหันจากเหตุการณ์เมื่อคืน ผู้หญิงที่ผมมีความรู้สึกดีด้วย ดันถูกแย่งไปต่อหน้าต่อตา ทั้งที่ผมเจอเธอก่อนเขา เธอควรจะอยู่ในอ้อมกอดของผมสิ

ผมใช้เวลาทั้งคืนในการเถียงกับความคิดของตัวเองที่มีสองฝั่ง โดยที่ฝั่งหนึ่งมันอยากให้ยอมแพ้และยินดีกับความรักของเธอ ส่วนอีกฝั่งก็อยากให้ทำตามความปรารถนาของตัวเองแย่งชิงสิ่งที่ควรจะเป็นของผมกลับคืนมา ก่อนที่สุดท้ายผมเองก็ไม่รู้ว่าฝ่ายไหนเป็นฝ่ายชนะ

แต่ไม่ว่าจะเป็นฝ่ายไหน ถึงยังไงความทรงจำสุดท้ายของผมก็ยังคงเป็นภาพที่เขาคนนั้นอุ้มเธอแล้วเดินจากไปอยู่ดี

ผมสลัดหัวไปมาเพื่อเรียกสติ ก่อนที่ภาพจำที่ดูเลือนรางจะถูกส่งเข้ามาที่โสตประสาทเพื่อฉายบอกถึงสาเหตุที่ผมมานอนแช่อยู่ในรถถึงเช้า

ภาพความทรงจำที่ดูเหมือนจะไม่ค่อยปะติดปะต่อบอกให้เห็นถึงสภาพที่ผมพาตัวเองเดินโซซัดโซเซมายังลานจอดรถที่ผับ ผมทำได้เพียงสตาร์ทรถเปิดแอร์ก่อนที่สติทั้งหมดจะดับวูบไปทันที หึ...ดีแค่ไหนที่ไม่ตายไอ้มาร์คเอ้ย...ผมบ่นกับตัวเองในใจ ก่อนที่จะเปิดประตูใช้น้ำที่มีในรถ ล้างหน้าล้างตาให้สดชื่น แล้วปิดประตูเพื่อเคลื่อนรถออกไปจากลานจอดรถแห่งนี้

ณ คฤหาสน์ตระกูลวงศ์เวชรุ่งเรือง

เป็นเพราะอะไรไม่รู้ที่ดลจิตดลใจให้ผมขับรถมาที่นี่มายังสถานที่แห่งนี้ ทั้งที่มันเป็นสถานที่ที่ผมไม่เคยมีความคิดที่จะมาเลย นอกจากถ้าไม่โดนเรียกตัวมาใช้งานหรือว่าจำเป็นจริงๆ ที่ต้องมาหาแม่ ผมแทบจะไม่อยากย่างกายเข้ามาในที่แห่งนี้เลย

แต่ไม่เป็นไรไหนไหนก็มาแล้ว งั้นก็ถือโอกาสไปกินข้าวเช้ากับแม่ก่อนไปทำงานดีกว่า ผมที่กำลังจะเดินไปเรือนเล็กสถานที่ที่เป็นที่อยู่ของเราสองแม่ลูก สายตาคมก็ดันหันไปเห็นลูกน้องคนสนิทของท่านผู้นำที่ดูท่าทางลุกลี้ลุกลนรีบเข้าไปในบ้านหลังใหญ่

จากตอนแรกที่ผมจะไม่สนใจเพราะเป็นปกติที่ลูกน้องคนสนิทของเขาจะต้องเข้าไปรายงานทุกอย่างในตอนเช้ากับท่านผู้นำอยู่แล้ว แต่ครั้งนี้ผมกลับรู้สึกสังหรณ์ใจแปลกๆ ว่าการรายงานในวันนี้มันอาจจะเกี่ยวพันกับคนที่เพิ่งจะหักอกผมมาเป็นแน่

สองขายาวเปลี่ยนทิศทางก้าวเดินไปทันที จากตอนแรกจะที่เดินเลี่ยงไปยังบ้านหลังเล็ก แปรเปลี่ยนเป็นสาวเท้ายาวมุ่งตรงไปยังคฤหาสน์หลังงามทันที

ณ ห้องโถง คฤหาสน์ตระกูลวงศ์เวชรุ่งเรือง

“มึงแน่ใจนะ ว่ามันเรียกอีนี่ว่าเมียจริงๆ” ท่านผู้นำมองรูปที่อยู่ในมือพร้อมกับตั้งคำถามไปที่ลูกน้องคนสนิทของเขา แล้วยกยิ้มร้ายขึ้นด้วยความเจ้าเล่ห์

“จริงครับท่าน ผมได้ยินเต็มสองหู ว่าไอ้เซบาสเธียเรียกผู้หญิงคนนี้ว่าเมียแล้วยังยื้อแย่งเอาจากอ้อมกอดของคุณมาร์คด้วยครับ” ลูกน้องที่ท่านผู้นำให้ไปตามสืบเรื่องราวกล่าวรายงานด้วยความตื่นเต้นที่ตัวเองโชคดีได้ไปเจอช็อตเด็ดเข้า

ผมที่ก้าวมาทันบทสนทนาระหว่างท่านผู้นำกับลูกน้องคนสนิทเข้าพอดี แล้วยืนแอบฟังด้วยอาการหัวใจเต้นระรัว

สิ่งที่ผมได้ยิน นั่นแปลได้ว่าท่านผู้นำรู้ถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นหมดแล้วและรวมถึงรู้ว่าจุดอ่อนของไอ้เซบาสเธียด้วยว่าคืออะไร ข้อดีคือผมไม่ต้องมารายงานอะไรซ้ำซาก แต่ข้อเสียคือท่านผู้นำคิดจะทำอะไรเอลิซหรือเปล่า ข้อนี้คือสิ่งที่ผมกังวลมากที่สุด

ผมยังคงแอบยืนฟังด้วยใจที่เต้นระรัวยิ่งขึ้น บทสนทนาส่วนมากก็จะเป็นการรายงานถึงเหตุการณ์เมื่อคืน ที่ไม่มีขาดตกบกพร่อง โดยเฉพาะท่าทีของผมเมื่อคืนก็ไม่ได้หลุดลอดไปจากสายตาของลูกน้องคนสนิทของเขาเลย จนผมอดนึกหมั่นไส้ไม่ได้อยากจะเข้าไปชกปากที่ช่างเจรจาของลูกน้องเขาซะเหลือเกิน แต่ก็ทำได้เพียงอดทนเอาไว้ เพราะผมก็อยากรู้เหมือนกันว่าเขาคิดจะทำยังไงกันต่อไป

“หึ หึ ดี มีจุดอ่อนเป็นผู้หญิงแบบนี้ ค่อยจัดการมันง่ายขึ้นหน่อย” ท่านผู้นำแสยะยิ้มร้ายจนดูน่าเกลียด

“ท่านจะให้ผมจัดการยังไงต่อครับ” ลูกน้องเอ่ยถามผู้เป็นเจ้านายด้วยความกระตือรือร้น

ท่านผู้นำยิ้มอย่างใช้ความคิดสักพัก ก่อนจะสั่งให้ลูกน้องไปตามลูกชายคนโปรดให้มาพบ

“มึงไปตามเมฆินทร์มาสิ บอกมันว่ากูมีงานที่เหมาะกับมันให้ทำ” รอยยิ้มร้ายปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่เริ่มมีริ้วรอยจากอายุที่เพิ่มขึ้นและไม่ได้ดูแลตัวเอง

งานที่เหมาะกับไอ้เมฆินทร์...หรือว่า!!!

ใจผมกระตุกวูบทันที เพราะผมรู้ดีว่าไอ้เมฆ หรือไอ้เมฆินทร์ วงศ์เวชรุ่งเรืองน้องชายต่างแม่ของผมคนนี้ งานถนัดของมันนอกจากเกกมะเหรกเกเรอันธพาลไปทั่วแล้ว ยังมีเหล้ายาที่มันเล่นครบหมดทุกอย่าง แต่พวกนั้นมันแค่ส่วนหนึ่งของความชั่วของมัน เพราะสิ่งที่มันโปรดปรานมากที่สุดคือเรื่อง ‘ผู้หญิง’

มันที่ชอบทำร้ายผู้หญิง ข่มเหงรังแกสารพัด ทั้งหลอกล่อ ล่อลวง ฉุด ลาก เอามาปู้ยี่ปู้ยำจนหนำใจ และยิ่งถ้าคนไหนถูกใจมันด้วยแล้วละก็...หึ

ความเลวของมันก็คือ พอมันเล่นสนุกจนเบื่อ มันก็จะร่วมมือกันกับท่านผู้นำเอาผู้หญิงพวกนั้นเขาสู่กระบวนการค้ามนุษย์อย่างไม่คิดปราณี สิ่งเหล่านี้มันทำให้ผมรู้สึกขยะแขยงพวกแม่งจริงๆ

เพราะเหตุนี้นี่จึงเป็นความอดสูเดียวที่ผมรับไม่ได้ ผมพยายามที่จะเข้าใจถึงวงการมาเฟียมาโดยตลอด ว่ามันมีเทามีดำกันบ้าง แต่ถ้าดำปิ๊ดปี๋อย่างเช่นเรื่องค้ามนุษย์นี้ผมคนหนึ่งแหละที่ต่อต้านหัวชนฝาเลยทีเดียว นั่นคือสาเหตุที่ผมถึงไม่ชอบและตั้งตัวเป็นปรปักษ์กับท่านผู้นำมาโดยตลอด

และไม่ใช่ว่าผมจะไม่รู้ว่าที่เขาต้องการโค่นเซบาสเธีย นั่นก็เป็นเพราะว่า ไอ้เซบาสเธียมันไม่ยอมร่วมมือที่จะทำการค้ามนุษย์ร่วมกับท่านผู้นำนั่นเอง เพราะถึงตระกูลวงศ์เวชรุ่งเรือง จะเป็นมาเฟียผู้มีอิทธิพลระดับต้นๆ ของประเทศเหมือนกัน แต่ยังคงห่างชั้นกับตระกูล ธิพัฒน์เดชะไพศาล อยู่หลายขุม ดังนั้นเขาจึงต้องการอำนาจของตระกูลนั้นในส่วนที่เขาไม่มีมาทำให้การค้าที่ทำแบบหลบๆ ซ่อนๆ ให้ขึ้นมาหากินได้อย่างสง่าผ่าเผย

ผมครุ่นคิดไปตามบทสนทนาที่ได้ยิน...

ไม่ได้การละ ถ้าปล่อยให้ไอ้เมฆมันจัดการเรื่องนี้คงไม่ดีแน่ เพราะผมคิดว่ามันต้องเกี่ยวกับเธอคนนั้นแน่นอน และอย่างที่ผมเคยบอกว่าถ้าเรื่องไหนที่เกี่ยวกับเธอผมไม่ปล่อยไปแน่

‘เอาไงดีว่ะ’ ผมถามตัวเองในใจอีกครั้งเพื่อเรียกความมั่นใจให้ตัวเอง โดยที่ร่างกายยืนกระสับกระส่ายอยู่ไม่สุข เพราะลูกน้องคนสนิทของท่านผู้นำกำลังจะลุกขึ้นไปตามไอ้เมฆมารับคำสั่งอยู่แล้ว

ในขณะที่ลูกน้องของท่านผู้นำกำลังจะลุกขึ้น...