ตอนที่ 915 สิบสองชั่วโมงสุดท้าย

ท่ามกลางท้องฟ้าอันมืดมิดศูนย์วิจัยในสถานีอวกาศมีการย้ายตำแหน่งอยู่เสมอ ภูมิทัศน์บริเวณนอกหน้าต่างจึงมีการเปลี่ยนแปลงทุก ๆ 1 ชั่วโมง

แม้ว่าชายหนุ่มจะสามารถมองท้องฟ้านอกหน้าต่างได้ แต่เขาก็ไม่สามารถที่จะระบุตำแหน่งตัวเองในปัจจุบันผ่านภูมิทัศน์แถบนี้ได้เลย ท้ายที่สุดจักรวาลก็กว้างใหญ่มากเกินไป การจดจำพื้นที่ผ่านดวงตาจึงแทบจะเป็นเรื่องที่เป็นไปไม่ได้เลย

ยิ่งไปกว่านั้นสิ่งที่เขาต้องการในปัจจุบันยังไม่ใช่ตำแหน่งของตัวเอง แต่เขาต้องการตำแหน่งของอัลฟ่าซึ่งเป็นเป้าหมายของการเดินทางในครั้งนี้ต่างหาก

หุ่นยนต์ทั้ง 12 ตัวที่คอยติดตามเขาอย่างใกล้ชิดทำให้ชายหนุ่มรู้สึกกังวลอยู่เล็กน้อย เนื่องมาจากหุ่นยนต์เหล่านี้ถูกออกแบบมาเป็นอย่างดี จนทำให้แม้แต่ตัวเขาก็ไม่สามารถที่จะเปลี่ยนแปลงระบบของพวกมันได้ การมีพวกมันอยู่ด้วยจึงหมายถึงการที่เขาถูกจับจ้องตลอดเวลา

คาวิสเดินทางจากไปนานแล้วโดยภารกิจที่เขามอบหมายให้คือการให้เซี่ยเฟยแสดงคุณค่าของตัวเองออกมา ซึ่งมันอาจจะกล่าวอีกนัยหนึ่งได้ว่าคาวิสต้องการให้เซี่ยเฟยพิสูจน์ตัวเองว่ามีคุณสมบัติจะอยู่ในทีมวิจัยชั้นยอดของบริษัทหรือไม่

ชายหนุ่มรู้ดีว่าการพิสูจน์ตัวเองในครั้งนี้หมายถึงการมอบเทคโนโลยีจำลองพลังกฎให้กับบริษัท ซึ่งเขาก็ไม่ได้กลัวว่าเทคโนโลยีจะรั่วไหลออกไปเลยแม้แต่นิดเดียว เพราะถึงแม้ภายนอกเทคโนโลยีนี้จะดูดี แต่ในความเป็นจริงมันยังคงห่างไกลจากการนำไปใช้ต่อสู้จริง

วอร์สตาร์เวอร์ชั่นปรับปรุงที่เขาได้สร้างขึ้นมาคือการดึงประสิทธิภาพหุ่นต่อสู้ออกมาสูงสุดแล้ว แต่คนพวกนี้ไม่ได้เห็นระบบภายในหุ่นต่อสู้ด้วยตัวของพวกเขาเอง พวกคาวิสจึงไม่รู้ถึงขีดจำกัดของหุ่นยนต์

หากเขาทำการเปิดเผยเทคโนโลยีจำลองกฎขึ้นมาแล้วมันทำให้เขาสามารถเข้าใกล้อัลฟ่าได้ เขาก็ยินดีจะเปิดเผยเทคโนโลยีออกไปโดยไม่ปิดบัง แต่ประเด็นสำคัญคือเขาไม่ได้มีความมั่นใจเลยว่าการเปิดเผยเทคโนโลยีในครั้งนี้มันจะทำให้เขาได้พบกับอัลฟ่าจริง ๆ หรือเปล่า

ชายหนุ่มเดินสำรวจรอบ ๆ สถานีอวกาศโดยแสร้งทำเป็นการพยายามสร้างความคุ้นเคยกับบ้านหลังใหม่ แต่ในความเป็นจริงแล้วเขากำลังพิจารณาว่าเขาจะวางแผนทำอะไรต่อไปกันแน่

ทุกอย่างในสถานีอวกาศต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นระบบอัตโนมัติ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาเริ่มออกคำสั่งสิ่งต่าง ๆ ก็จะถูกจัดเตรียมให้กับเขาในทันที แม้ว่าระบบอัตโนมัติเหล่านี้จะดูสะดวกสบาย แต่ความจริงแล้วมันคือกับดัก เพราะระบบคอมพิวเตอร์ที่ฝังตัวอยู่ในระบบอัตโนมัติจะทำการส่งข้อมูลการเคลื่อนไหวทุกอย่างของเขาไปให้กับคาวิส

เซี่ยเฟยเปิดหน้าจอขึ้นมาพร้อมกับพิมพ์ข้อมูลลงไปอย่างต่อเนื่อง แต่ในตอนนี้เขาไม่สามารถติดต่อกับอัลฟ่าได้แล้ว คล้ายกับว่าสถานการณ์ในปัจจุบันเขาไม่ได้ถูกแยกตัวออกจากฟลินน์เท่านั้น แต่เขาถูกแยกตัวออกจากอัลฟ่าอีกด้วย

ทันใดนั่นเองมุมปากของชายหนุ่มก็ยกรอยยิ้มขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนที่นิ้วของเขาจะเริ่มขยับพิมพ์ข้อมูลบนหน้าจออย่างรวดเร็ว

—

ณ สถานีวิจัยหลักภายในห้วงอวกาศ

ศูนย์วิจัยลับประกอบไปด้วยสถานีวิจัยหลักและสถานีวิจัยย่อยอีก 12 สถานี แน่นอนว่าสถานที่ที่เซี่ยเฟยอยู่ในปัจจุบันคือ 1 ใน 12 สถานีวิจัยย่อยเหล่านี้

ทุกอย่างเป็นไปตามที่เซี่ยเฟยคาดการณ์ไว้ เพราะทันทีที่คาวิสกลับไปยังสถานีวิจัยหลัก เขาก็คอยเฝ้าดูทุกการเคลื่อนไหวของเซี่ยเฟยผ่านทางระบบติดตาม

ห่างจากชายชราไปไม่ไกลคือเลียมผู้ซึ่งเป็นรองหัวหน้าศูนย์วิจัยลับแห่งนี้ และสาเหตุที่คณะกรรมการเรียกศูนย์วิจัยลับว่าค่ายกักกัน มันก็เป็นเพราะการจับคู่กันระหว่างชายชราผู้เต็มไปด้วยเล่ห์เหลี่ยมและนักรบผู้โหดเหี้ยมทั้งสองคนนี้นี่เอง

“หือ? ดูเหมือนว่าเซี่ยเฟยจะเริ่มเขียนโค้ดระบบจำลองกฎขึ้นมาแล้วสินะ” คาวิสกล่าวขณะยกมือขึ้นมาแตะคาง

“มันควรจะรีบมอบเทคโนโลยีนั้นมาให้เราแต่โดยดี ไม่อย่างนั้นฉันจะฉีกร่างของมันเป็นชิ้น ๆ” เลียมกล่าวอย่างดุเดือด

“ไอ้พวกใช้เป็นแต่กำลัง ลองดูวิธีฉันสิแค่ฉันพูดจาหลอกล่อมันสักหน่อย มันก็ยอมคายข้อมูลออกมาให้กับพวกเราแล้ว” คาวิสกล่าวอย่างไม่เห็นด้วย

“วิธีการของคุณมันช้ามากเกินไป ฉันไม่อยากจะเสียเวลากับไอ้เด็กนั่นนานนัก” เลียมกล่าวขึ้นมาอย่างเย็นชา

“ดูนั่น! เขากำลังเขียนระบบจำลองกฎอยู่จริง ๆ รีบเปิดระบบเลียนแบบขึ้นมาเร็วเข้า” คาวิสเบิกตากว้างขึ้นมาอย่างฉับพลันเมื่อเขาสังเกตเห็นโค้ดที่เซี่ยเฟยกำลังกรอกใส่หน้าจอ

ทันใดนั้นพนักงานคนหนึ่งก็เริ่มเปิดระบบจำลองในทันที ซึ่งถ้าหากเซี่ยเฟยสร้างหุ่นยนต์ขึ้นมาในตอนนี้ มันก็จะมีหุ่นยนต์เลียนแบบถูกสร้างขึ้นมาที่นี่ด้วยเช่นกัน

“ทำไมโค้ดพวกนี้มันถึงซับซ้อนมากขนาดนั้น?” คาวิสอุทานขึ้นมาอย่างสงสัย

โดยทั่วไปแล้วการเขียนโค้ดก็จะมีรูปแบบคล้าย ๆ กัน เช่นเดียวกับการสร้างบ้านที่ไม่ว่าบ้านจะมีรูปร่างเป็นยังไง แต่วัตถุดิบที่ต้องใช้ก็ยังคงเป็นวัตถุดิบรูปแบบเดิม

แต่วิธีการเขียนโค้ดในปัจจุบันของเซี่ยเฟยทำให้คาวิสรู้สึกสับสนอยู่เล็กน้อย เพราะมันมีโค้ดหลาย ๆ อย่างที่ไม่ได้เกี่ยวข้องกับการสร้างหุ่นยนต์ แต่ชายหนุ่มกลับนำโค้ดพวกนั้นมารวมเข้าด้วยกัน

ดวงตาของคาวิสเริ่มสับสนมากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะโค้ดของเซี่ยเฟยมีความซับซ้อนสูงมาก โดยในตอนนี้เขาไม่สามารถทำความเข้าใจโค้ดของเซี่ยเฟยถึง 5% ด้วยซ้ำ คล้ายกับว่าชายหนุ่มเป็นเด็กซน ๆ ที่กำลังจับโค้ดนู่นนี่นั่นมาผสมปนเปกันจนมั่วไปหมด

—

ณ สถานีวิจัยหมายเลข 12

ความเร็วในการเขียนโค้ดของเซี่ยเฟยเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ และเขาก็มักจะเผยรอยยิ้มขึ้นมาอย่างมีความสุข

“อยากจะคัดลอกวิธีเขียนโค้ดของฉันงั้นเหรอ? ฉันจะทำให้พวกแกดูว่าการเขียนโค้ดโดยไม่ให้พวกแกคัดลอกไปมันทำกันยังไง” เซี่ยเฟยพึมพำกับตัวเองเบา ๆ

วิธีการที่เซี่ยเฟยใช้คือการเขียนโค้ดขึ้นมาอย่างวุ่นวาย แต่เขาก็แอบทำการเชื่อมโยงโค้ดที่มีความเกี่ยวข้องกันอย่างลับ ๆ โค้ดที่แท้จริงจึงมีเพียงแค่ส่วนน้อยเท่านั้น ส่วนโค้ดที่เหลือส่วนใหญ่ต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นโค้ดสำหรับการอำพราง

แต่ในทันใดนั้นเองการเขียนโค้ดของเขาก็ต้องหยุดชะงัก เพราะมันมีคนใส่ตัวอักษรบางตัวลงไปบังคับให้เขาต้องลบตัวอักษรพวกนั้นและต้องเขียนโค้ดขึ้นมาใหม่ซ้ำแล้วซ้ำเล่า

‘นี่มันอะไรกัน? เครื่องมือมันเสียงั้นเหรอ?!’ เซี่ยเฟยคิดภายในใจ แต่หลังจากเวลาผ่านพ้นไปไม่นานเขาก็ตระหนักว่ามันกำลังมีใครบางคนแอบส่งข้อความมาหาเขาอยู่

ชายหนุ่มพยายามสงบสติอารมณ์และเขียนโค้ดอันยุ่งเหยิงของตัวเองต่อไป ซึ่งในระหว่างนั้นเขาก็พยายามถอดข้อความจากบุคคลปริศนาที่กำลังแอบพยายามติดต่อมาหาเขาอย่างลับ ๆ

“คณะกรรมการเริ่มสงสัยในระบบรักษาความปลอดภัยของบริษัท ทางบริษัทจึงเริ่มทำการติดตั้งระบบป้องกันหลักเข้ากับระบบรักษาความปลอดภัยของบริษัทแล้ว ตอนนี้ฉันสามารถติดต่อนายด้วยวิธีนี้เท่านั้น หวังว่านายจะสังเกตเห็นข้อความของฉัน เพราะช่องทางที่ฉันสร้างไว้กำลังถูกปิดลงไปเรื่อย ๆ”

ข้อความที่ถูกแปลออกมาถึงกับทำให้ชายหนุ่มสะดุ้งขึ้นมาด้วยความตกใจ เพราะแท้ที่จริงมันคือข้อความที่อัลฟ่าพยายามส่งตรงมาหาเขา

“พวกเราเหลือเวลาเท่าไหร่?” เซี่ยเฟยถามกลับด้วยวิธีการลักษณะเดียวกัน

“ไม่เกิน 12 ชั่วโมง” อัลฟ่าตอบ

สีหน้าของเซี่ยเฟยเปลี่ยนไปเล็กน้อย เพราะตอนแรกเขาวางแผนที่จะเข้าหาอัลฟ่าอย่างช้า ๆ แต่ตอนนี้มันดูเหมือนกับว่าศัตรูบีบบังคับให้เขาเคลื่อนไหวเร็วกว่าเดิม

“จับตาดูคอมพิวเตอร์เครื่องนี้เอาไว้ให้ดี ๆ เมื่อไหร่ก็ตามที่ผมส่งสัญญาณคุณจะต้องเข้ายึดระบบหลักเดี๋ยวนั้นเลย จากนั้นพยายามส่งตำแหน่งของคุณออกมาให้ได้ และเปิดแสงสว่างบริเวณรอบ ๆ ตัวคุณให้มากที่สุด แผนการจะสำเร็จหรือไม่ทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับคุณ” เซี่ยเฟยส่งข้อความตอบกลับไป

“เมื่อไหร่ก็ตามที่ฉันเข้ายึดระบบหลัก ระบบรักษาความปลอดภัยจะเริ่มกำจัดบัคทันที อย่างมากที่สุดฉันสามารถควบคุมระบบได้เพียงแค่ 3 ชั่วโมงเท่านั้น ฉันไม่มั่นใจว่าเวลาเพียงแค่นั้นฉันจะสามารถหาตำแหน่งของตัวเองได้หรือเปล่า”

“นอกจากนี้เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยของบริษัทคงจะบุกเข้ามาหาฉันภายในเวลาไม่กี่นาที ช่วงเวลาเพียงแค่นั้นมันจะเพียงพอจริง ๆ งั้นเหรอ?” อัลฟ่าส่งข้อความหลังจากเขาหยุดคิดไปสักพัก

“ตอนนี้พวกเราทำได้แค่พยายามคว้าความหวังเอาไว้เท่านั้น แต่เชื่อผมเถอะว่าผมจะหาตัวคุณเจอแน่นอน”

—

ชายหนุ่มเริ่มทำการเขียนโค้ดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ทำให้เครื่องจักรในสถานีวิจัยหมายเลข 12 กับสถานีวิจัยหลักกำลังสร้างหุ่นยนต์ขึ้นมาพร้อม ๆ กัน

คาวิสไม่มีเวลาศึกษาทำความเข้าใจเลยว่าทำไมโค้ดของเซี่ยเฟยจึงซับซ้อนมากขนาดนี้ และเขาก็กำลังรู้สึกกังวลเกี่ยวกับหุ่นยนต์ที่กำลังถูกสร้างเป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นเรื่อย ๆ

“ไม่ว่าเขาจะฉลาดแค่ไหนแต่ความรู้ทุกอย่างของเขาจะต้องอยู่ภายในมือของเรา” คาวิสกล่าวขึ้นมาอย่างภาคภูมิใจ ซึ่งวิธีการเขียนโค้ดของเซี่ยเฟยลึกซึ้งมาก ถึงขนาดที่เขาไม่สามารถทำความเข้าใจโค้ดเหล่านั้นได้เลยแม้แต่นิดเดียว

“ไม่ใช่ว่าคุณสัญญากับเมแกนว่าถ้าหากหยิงเฟยมีความสามารถ คุณจะช่วยฝึกฝนเขาไม่ใช่เหรอ? ที่แท้คุณก็แค่คนโกหกที่อยากจะขโมยความรู้ของหยิงเฟย” เลียมกล่าวพร้อมกับส่ายหัว

“ฉันทำแบบนี้เพื่อพวกเราต่างหาก ลองคิดดูสิว่าหยิงเฟยมีทักษะสูงมากตั้งแต่อายุยังน้อย ถ้าหากว่าเขาพัฒนาต่อไปสักวันหนึ่งเขาจะต้องขึ้นมาแทนที่พวกเราอย่างแน่นอน คนที่ฉลาดเกินไปแบบนี้มันจะต้องถูกกำจัด” คาวิสกล่าว

“ฉันมีหน้าที่รับผิดชอบรักษาความปลอดภัย คนที่ถูกแทนที่มีเพียงแค่คุณต่างหาก” เลียมกล่าว

แม้ว่าสิ่งที่เลียมพูดจะคือความจริง แต่คาวิสก็ยังคงส่งเสียงหัวเราะออกมา เพราะชายคนนี้ทำได้เพียงแต่พูดไร้สาระออกไปเท่านั้น ความจริงเลียมไม่กล้าขัดใจคาวิสเลยแม้แต่นิดเดียว

เมื่อเวลาผ่านไปหุ่นยนต์ต่อสู้ก็เป็นรูปเป็นร่างมากขึ้นเรื่อย ๆ ซึ่งเวลาในการเขียนโค้ดก็ดำเนินมาจนถึงขั้นตอนสุดท้ายแล้ว

“มันช่างเป็นหุ่นยนต์ที่สวยงามมากจริง ๆ หยิงเฟยสมกับเป็นอัจฉริยะในรอบ 1,000 ปี น่าเสียดายที่อัจฉริยะแบบนี้มักจะมีอายุสั้นไปหน่อย” คาวิสพึมพำอย่างมีความสุข

ไม่กี่นาทีต่อมาหุ่นยนต์รบที่ถูกออกแบบมาเป็นอย่างดีก็ปรากฏตัวขึ้นต่อหน้าคาวิส ซึ่งการเขียนโค้ดบรรทัดสุดท้ายของเซี่ยเฟยก็จบลงในเวลาเดียวกัน

ดวงตาของคาวิสจับจ้องมองไปยังหุ่นยนต์ตรงหน้าอย่างเป็นประกาย จากนั้นเขาก็ได้เห็นหัวของหุ่นยนต์ตัวนั้นที่เริ่มทำการหันไปสแกนพื้นที่บริเวณโดยรอบ ก่อนที่หน้าของหุ่นยนต์จะหยุดลงที่ตำแหน่งของชายชรา

“ดูสิ มันกำลังสแกนฉันอยู่ด้วย” คาวิสกล่าวขึ้นมาอย่างตื่นเต้น

อย่างไรก็ตามภาพที่เกิดขึ้นหลังจากนั้นกลับกลายเป็นหุ่นยนต์รบเริ่มทำการเคลื่อนไหวอย่างโหดร้าย ก่อนที่มันจะเหวี่ยงแขนที่แหลมคมไปทางคาวิส

***************