ตอนที่ 806 กับดักที่ถูกทำลาย

สถานการณ์ในปัจจุบันคือเส้นทางในการหลบหนีของเซี่ยเฟยถูกปิดกั้นเอาไว้ พร้อมกับอาวุธลับเป็นจำนวนมากที่กำลังพุ่งเข้ามาหาชายหนุ่มอย่างต่อเนื่อง

ชุดเกราะดาร์กยูนิคอร์นเป็นชุดเกราะชั้นยอดที่อาวุธลับเหล่านี้ยากที่จะสร้างความเสียหายร้ายแรงให้กับร่างกายของเขาได้ แต่สิ่งที่น่ากลัวนั่นก็คือบนอาวุธลับเหมือนจะถูกอาบเอาไว้ด้วยพลังกฎ มันจึงมีพลังอันน่าสะพรึงกลัวของกฎแห่งสสารแฝงอยู่บนอาวุธทุกชิ้น

เล่ห์กายา!

ชายหนุ่มใช้ทักษะการเคลื่อนไหวร่างกายอันแปลกประหลาดในการหลบหลีกอาวุธลับอย่างต่อเนื่อง พร้อมกับยังคงก้าวเท้าไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว

“เซี่ยเฟย ฉันว่าของพวกนี้มันถูกสร้างขึ้นมาจากนักประดิษฐ์ชั้นยอดนะ” โอโร่กล่าวด้วยน้ำเสียงที่เคร่งเครียด

ชายหนุ่มยังคงนิ่งเงียบโดยไม่พูดอะไร เพราะเขาได้สันนิษฐานเอาไว้ตั้งนานแล้วว่าเกาะแห่งนี้มันไม่ใช่เกาะธรรมดา

ไม่ว่าจะเป็นชุดเกราะที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตคอยควบคุมอยู่ด้านใน หรืออาวุธลับที่ถูกแฝงเอาไว้ด้วยพลังกฎต่างก็ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่ไม่ธรรมดา และอาชีพเดียวที่สามารถแฝงพลังกฎเข้ามาภายในอุปกรณ์เหล่านี้ได้ มันก็มีเพียงแค่นักประดิษฐ์ชั้นยอดเพียงเท่านั้น

จากสถานการณ์ในปัจจุบันมันก็ไม่ต้องสงสัยเลยว่าเขากำลังบุกเข้ามาภายในอาณาเขตของนักประดิษฐ์ชั้นยอดคนหนึ่ง ซึ่งระดับของนักประดิษฐ์คนนั้นอยู่ในระดับที่น่ากลัวมาก ถึงขนาดที่เขาสามารถสร้างชุดเกราะขึ้นมาปกป้องเส้นทางใต้น้ำได้

น่าเสียดายที่ถึงแม้ชุดเกราะพวกนั้นจะแข็งแกร่ง แต่พวกมันก็ไม่สามารถติดตามความเร็วของเซี่ยเฟยได้ ขณะเดียวกันแม้ว่ากับดักภายในถ้ำจะน่ากลัว แต่กว่าที่พวกมันจะเคลื่อนที่มาถึงชายหนุ่มก็หลบหลีกออกไปไกลแล้วด้วยเช่นเดียวกัน

เมื่อน้ำภายในถ้ำถูกสูบออกไปเซี่ยเฟยก็สามารถกลับมาวิ่งด้วยความเร็ว 240,000 เมตรต่อวินาทีได้อีกครั้ง ซึ่งอุปสรรคภายในทางเดินแคบ ๆ แห่งนี้มันก็ไม่สามารถที่จะเข้ามาขัดขวางการเคลื่อนที่ของเขาได้ เพราะด้วยความเร็วประกอบกับปฏิกิริยาการตอบสนองที่ว่องไว กับดักทุกชนิดที่ถูกเตรียมเอาไว้ก็ไม่สามารถที่จะสร้างอันตรายให้กับเขาได้เลย

อย่างไรก็ตามกับดักพวกนั้นก็ทำให้ชายหนุ่มอดที่จะขมวดคิ้วขึ้นมาไม่ได้ เพราะถ้าหากว่าเขาไม่ใช่นักรบความเร็วสูง อาวุธลับพวกนั้นมันก็เพียงพอที่จะคุกคามชีวิตของราชากฎคนหนึ่งได้อย่างง่ายดาย

‘เกาะนี่มันจะอันตรายมากจนเกินไปแล้ว!’ เซี่ยเฟยคิดกับตัวเองภายในใจ ขณะที่เขายังคงมุ่งหน้าต่อไปด้วยความเร็ว 240,000 เมตรต่อวินาที

น่าเสียดายที่ทางเดินภายในถ้ำใต้ดินแห่งนี้มีการแตกแขนงและยุบรวมกันอยู่ตลอดเวลา พวกมันจึงกลายเป็นเหมือนกับเขาวงกตขนาดใหญ่ที่มีเอาไว้สำหรับการรับมือนักรบความเร็วสูงโดยเฉพาะ

‘ห้ามหยุด!’ เซี่ยเฟยตะโกนบอกตัวเอง

เกราะป้องกันที่ดีที่สุดของเขาในขณะนี้คือการเคลื่อนที่ด้วยความเร็วสูง ดังนั้นถ้าหากว่าเขาหยุดวิ่งแม้แต่วินาทีเดียว ในเวลานั้นอาวุธลับเป็นจำนวนมากย่อมถาโถมเข้ามาใส่เขาอย่างแน่นอน

ไม่น่าแปลกใจเลยว่าทำไมฮัวหยูตงถึงมอบหมายงานแบบนี้ให้กับเซี่ยเฟย เพราะถ้าหากว่านักรบคนอื่นที่ไม่ได้มีความเร็วใกล้เคียงกับชายหนุ่มเป็นคนบุกเข้ามา พวกเขาก็คงจะตายหรือได้รับบาดเจ็บสาหัสไปตั้งนานแล้ว

เส้นทางวงกตใต้ดินยังคงทอดยาวอย่างไร้ที่สิ้นสุด และกับดักตามเส้นทางก็ยังคงมีเยอะมากไร้ที่สิ้นสุดด้วยเช่นกัน

ด้วยสถานการณ์ในปัจจุบันมันจึงทำให้เซี่ยเฟยไม่รู้ตัวแล้วว่าตอนนี้เขาอยู่ที่ไหน เขารู้แต่เพียงว่าเขาจะต้องวิ่งต่อไปอย่างต่อเนื่อง

หลังจากออกวิ่งมาสักพักเซี่ยเฟยก็ได้พบว่ากับดักตามเส้นทางยังไม่ใช่สิ่งที่แย่ที่สุด เพราะเมื่อเขาได้หักเลี้ยวที่มุม ๆ หนึ่งเขาก็ได้ถูกล้อมรอบด้วยฝูงจิ้งจอกโลหะนับพันตัว

ฝูงจิ้งจอกรีบกระโจนเข้าหาชายหนุ่มด้วยความรวดเร็ว เซี่ยเฟยจึงได้ใช้หงส์ครามหมุนตัวไปด้านหน้าทำหน้าที่คล้ายกับเป็นสว่านผลักร่างของพวกจิ้งจอกโลหะให้กระเด็นออกไปอย่างรุนแรง

“พวกมันคือสิ่งประดิษฐ์จากนักประดิษฐ์จริง ๆ ด้วย บนร่างของจิ้งจอกพวกนั้นเต็มไปด้วยพลังกฎ นั่นคือเหตุผลที่ว่าทำไมพวกมันถึงมีจิตสำนึกและสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างอิสระ” โอโร่กล่าวขึ้นมาด้วยน้ำเสียงที่จริงจัง

สถานการณ์เริ่มยากลำบากขึ้นเรื่อย ๆ เพราะจุดประสงค์ของพวกจิ้งจอกโลหะเหล่านี้ไม่ใช่เพื่อการสังหารเซี่ยเฟย แต่พวกมันมีจุดประสงค์เพื่อทำให้เขาเคลื่อนไหวช้าลง และเมื่อชายหนุ่มช้าลงอาวุธลับเป็นจำนวนนับไม่ถ้วนก็ถาโถมเข้าใส่เขาอย่างบ้าคลั่ง

“หายไปซะ!” เซี่ยเฟยส่งเสียงตะโกนพร้อมกับใช้หงส์ครามปัดกวาดทุกอย่างที่ขวางหน้าออกไปโดยตรง

ตูม!

ร่างของจิ้งจอกโลหะแตกสลายในทันที และเมื่อเซี่ยเฟยจ้องมองเข้าไปใกล้ ๆ เขาก็ได้พบว่าพวกมันยังคงเป็นโลหะกลวง ๆ ที่ไม่มีสิ่งมีชีวิตคอยควบคุมอยู่ด้านในเช่นเดิม

สิ่งเหล่านี้มีความคล้ายคลึงกับพวกหุ่นยนต์มาก เพียงแต่พวกจิ้งจอกโลหะเคลื่อนไหวผ่านพลังกฎ ขณะที่พวกหุ่นยนต์เคลื่อนไหวผ่านทางระบบอัจฉริยะ

ตูม ๆ ๆ

ในพริบตาฝูงหมาป่าโลหะจำนวนนับหมื่นตัวก็ถูกทำลายลงไปโดยสมบูรณ์ หลงเหลือเพียงแค่กองโลหะที่ไร้ประโยชน์ทิ้งไว้ทางด้านหลังชายหนุ่มเท่านั้น

เส้นทางด้านหน้ายังคงเป็นเส้นทางไร้ที่สิ้นสุด จนทำให้ชายหนุ่มแอบรู้สึกหวาดกลัวอยู่เล็กน้อย เพราะเขาไม่รู้ว่าเส้นทางเส้นนี้มันจะพาเขาไปที่ไหนกันแน่

หลังจากหักเลี้ยวตามเส้นทางไปอีกหลายครั้ง ชายหนุ่มก็ได้พบกับนักรบร่างยักษ์ที่มีความสูงเกินกว่า 5 เมตรปรากฏการณ์ขึ้นมาขวางเส้นทางของเขาไว้

บนชุดเกราะของพวกมันเต็มไปด้วยคราบตะไคร่สีเขียวจนทำให้ชุดเกราะเปลี่ยนเป็นสีดำ แสดงให้เห็นว่าพวกมันเฝ้าเส้นทางนี้มาหลายปีแล้ว

ภายในมือของพวกชุดเกราะร่างยักษ์คือดาบขนาดยักษ์ที่มีความยาวมากกว่าส่วนสูงของเซี่ยเฟยเสียอีก จำนวนของพวกมันมีประมาณ 4,000 ตัวและการจู่โจมแต่ละครั้งของพวกมันก็สร้างแรงสั่นสะเทือนไปทั่วทั้งทางเดิน

ตูม ๆ ๆ ๆ

“ในเมื่อพวกแกมีดาบยักษ์ ฉันก็มีดาบยักษ์ด้วยเหมือนกัน!” เซี่ยเฟยส่งเสียงร้องคำราม ก่อนที่จะใช้ดาบดราก้อนสเกลที่แปลงเป็นดาบขนาดใหญ่ฟาดฟันออกไปยังด้านหน้า

ตูม!

ดาบยักษ์ที่มีความยาวมากกว่า 2 เมตรตัดผ่านร่างของพวกชุดเกราะร่างยักษ์ไปในทันที และทุกครั้งที่ชายหนุ่มตวัดดาบออกไป ร่างของพวกชุดเกราะขนาดใหญ่ก็จะถูกตัดจนขาดออกเป็นสองท่อน

เซี่ยเฟยยังคงมุ่งหน้าไปอย่างต่อเนื่องและทำลายทุกสิ่งที่ขวางหน้าต่อไปเรื่อย ๆ ด้วยเช่นกัน หลังจากนั้นเขาก็ได้พบกับชุดเกราะรูปแบบที่ 3 ที่พยายามเข้ามาขัดขวางเส้นทางของเขาเอาไว้ แต่ในคราวนี้พวกมันกลับเป็นด้วงโลหะตัวเล็กที่มีเอาไว้สำหรับการสังหารศัตรูโดยเฉพาะ

ชุดเกราะโลหะขนาดใหญ่อาจจะดูน่ากลัว แต่ในความเป็นจริงด้วงโลหะขนาดเล็กพวกนี้กลับเป็นสิ่งที่อันตรายมากยิ่งกว่า

ดราก้อนทริปเปิ้ลเวฟ!

เฮอริเคนสแลช!

ทันใดนั้นวิชามิติมากกว่าร้อยวิชาที่โอโร่เคยบังคับให้เซี่ยเฟยได้เรียนรู้ก็เริ่มเข้ามามีบทบาทสำคัญ เพราะชายหนุ่มจำเป็นจะต้องพึ่งพาทักษะการโจมตีเป็นวงกว้าง เพื่อทำลายพวกด้วงโลหะที่เข้ามากีดขวางเส้นทางของเขา

การปรากฏตัวของชายหนุ่มคล้ายกับพายุอันทรงพลัง เพราะด้วงโลหะจำนวนมากกว่า 100,000 ตัวต่างก็ถูกคลื่นพายุมิติพุ่งเข้าทำลายจนแหลกสลายกลายเป็นชิ้น ๆ

อย่างไรก็ตามเมื่อชายหนุ่มมองไปยังเศษซากโลหะพวกนั้น เขาก็ได้พบว่าเศษซากโลหะจากด้วงโลหะเริ่มเคลื่อนที่เข้ามารวมตัวกันจนกลายเป็นลูกบอลโลหะขนาดใหญ่

นี่มันจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่ทรงพลังมากจนเกินไปแล้ว!

คราวนี้เซี่ยเฟยไม่สามารถที่จะทำลายลูกบอลโลหะขนาดใหญ่ได้อีกต่อไป สิ่งที่เขาทำได้จึงมีเพียงการพยายามหลบหนีด้วยความเร็วสูง

‘ทางข้างหน้ามันจะต้องเป็นกับดักด้วยแน่ ๆ’ เซี่ยเฟยตะโกนขึ้นมาภายในใจ

‘ฉันควรจะทำยังไงดี? ข้างหน้าก็เป็นกับดักข้างหลังก็เป็นลูกเหล็กขนาดใหญ่ เดี๋ยวก่อน! ตอนนี้ฉันต้องใจเย็น ๆ’

แม้ว่าจะเผชิญหน้ากับสถานการณ์ที่วิกฤต แต่ชายหนุ่มก็ยังคงพยายามสงบสติอารมณ์เอาไว้ จากนั้นเขาก็เริ่มควบคุมใบหญ้าของหงส์ครามอีกครั้ง แต่ในคราวนี้เขาไม่ได้เล็งไปทางลูกเหล็กขนาดใหญ่แต่เล็งเข้าใส่ผนังถ้ำที่อยู่ด้านข้าง

ตูม!

หงส์ครามแทงเข้าไปภายในผนังถ้ำทั้งสองฝั่งอย่างรวดเร็ว พร้อมกับลากกลไกที่ซ่อนอยู่ภายในกำแพงออกมา

ในที่สุดเซี่ยเฟยก็ได้พบว่าผนังถ้ำพวกนี้เป็นเพียงแค่ผนังถ้ำที่ถูกสร้างขึ้นมาอำพรางว่ามันคือถ้ำจริง ๆ เท่านั้น ทันทีที่เขาทำลายผนังถ้ำลงไป มันจึงเผยให้เห็นเครื่องยนต์กลไกภายในและอาวุธลับที่เต็มไปด้วยพลังกฎ

“ไม่ว่ามันจะเป็นอะไร ฉันขอทำลายพวกมันก่อนก็แล้วกัน” เซี่ยเฟยตะโกนบอกกับตัวเอง ก่อนที่เขาจะทำลายกำแพงถ้ำไปตามทาง

เมื่อเซี่ยเฟยรู้ว่ากลไกเหล่านี้คือกลไกที่เอาไว้สำหรับการสร้างกับดัก เขาก็ไม่จำเป็นจะต้องเก็บพวกมันเอาไว้ เพราะตราบใดก็ตามที่เขาทำลายกลไกไปเรื่อย ๆ กับดักที่กีดขวางเส้นทางของเขาเอาไว้มันก็จะถูกทำลายลงไปด้วยเช่นกัน

‘ในเมื่อพวกมันคิดจะหยุดฉันด้วยกับดัก ถ้าอย่างนั้นฉันก็จะทำลายกับดักพวกนี้ให้หมด!’ เซี่ยเฟยตะโกนภายในใจ

เครื่องยนต์ภายในถ้ำน่าจะมีการเชื่อมต่อถึงกัน เมื่อเซี่ยเฟยเริ่มทำลายเครื่องยนต์ไปบางส่วน การโจมตีก็เริ่มเบาบางลงถึงขั้นที่กับดักบางชนิดเริ่มสูญเสียการควบคุม

สิ่งที่เซี่ยเฟยทำถือได้ว่าเป็นสิ่งที่ขัดต่อสามัญสำนึกของคนทั่วไปอย่างแท้จริง เพราะคนอื่นคงจะวิ่งไปตามเส้นทางที่ถูกกำหนดเอาไว้ แต่เซี่ยเฟยกลับเลือกที่จะวิ่งพร้อมกับทำลายกลไกในกำแพงไปด้วย

ยิ่งโครงสร้างมีความละเอียดอ่อนมากเท่าไหร่ พวกมันก็ยิ่งหวาดกลัวการถูกทำลายมากขึ้นเท่านั้น ในที่สุดด้วยการทำลายล้างของเซี่ยเฟยมันก็ทำให้ระบบกับดักทั้งหมดตกอยู่ในสถานะอัมพาต

อย่างไรก็ตามจู่ ๆ มันก็อาจจะเป็นเพราะพวกกับดักคิดว่าพวกมันไม่สามารถหยุดยั้งเซี่ยเฟยได้อีกต่อไป พวกมันจึงเริ่มทำลายตัวเองเพื่อต้องการที่จะลากชายหนุ่มให้ถูกทำลายไปพร้อมกับพวกมันด้วย

“แย่แล้ว!” เซี่ยเฟยอุทานขึ้นมาด้วยความตกใจ เมื่อเขาสังเกตเห็นว่าทั่วทั้งถ้ำกำลังสั่นไหวอย่างรุนแรง

ถ้ำนี้กำลังจะถล่ม!

เนตรมนตรา!

ชายหนุ่มรีบเสริมพลังให้กับดวงตาของตัวเองเพื่อสังเกตเส้นทางด้านหน้าอย่างรวดเร็ว

“ทางนั้น”

เซี่ยเฟยเริ่มมุ่งหน้าตรงไปยังเส้นทางแนวทะแยง โดยเขาเลือกที่จะทำลายพื้นที่ส่วนที่เปราะบางที่สุดเพื่อเจาะทะลวงไปด้านหน้า แต่ในระหว่างที่เขากำลังจะมุ่งหน้าตรงต่อไปอยู่นั่นเอง จู่ ๆ มันก็ได้มีหินขนาดใหญ่ซึ่งหนักกว่า 10,000 ตันหล่นลงมากีดขวางเส้นทางของเขาเอาไว้

“ระวังด้วย! นั่นคือหินทำลายมังกร มันเป็นสิ่งประดิษฐ์ชนิดพิเศษมันสามารถดูดซับพลังกฎได้” โอโร่ตะโกนเตือนเสียงดัง

หินทำลายมังกรคือศัตรูของนักรบกฎทุกคน และด้วยขนาดของหินที่ใหญ่ขนาดนี้ มันก็ยากที่นักรบคนไหนจะสามารถทำลายมันลงไปได้

“ทำลายมันซะ!” เซี่ยเฟยส่งเสียงร้องคำรามพร้อมกับปลดปล่อยพลังของกฎแห่งความโกลาหลออกมาสุดกำลัง

กฎแห่งความโกลาหลไม่ใช่กฎธรรมดา แต่มันคือกฎที่สามารถกลับตาลปัตรทุกสิ่งทุกอย่างในจักรวาลได้ ดังนั้นถึงแม้ว่าหินทำลายมังกรจะเป็นสิ่งประดิษฐ์ที่นักรบคนอื่น ๆ รู้สึกหวาดกลัว แต่เมื่อมันต้องมาเผชิญหน้ากับกฎแห่งความโกลาหล ในที่สุดมันก็ถูกฝ่ามือของเซี่ยเฟยทำลายมันออกเป็นชิ้น ๆ

“ดูนั่น! มันมีแสงสว่างอยู่ข้างหน้า” โอโร่ตะโกนขึ้นมาด้วยความหวัง

***************

ฮัวหยูตงให้มาทำอะไรกันแน่นะ?