บทนำ

‘เราถูกตาม!’

พันแสงหันมาบอกพี่ชายที่กำลังตั้งใจขับรถและเริ่มรู้สึกได้เหมือนกันว่ารถคันที่ตามมานั้นเริ่มจี้มาใกล้เกินไป

‘นายคิดอย่างนั้นหรือแสง บางทีอาจจะเป็นคนแถวๆ นี้ก็ได้’

พันธินพยายามคิดในแง่ดี แม้ว่าตอนนี้จะไม่มีอะไรที่สามารถคิดในแง่ดีได้เลย เราขับรถข้ามรัฐโดยผ่านทะเลทรายรกร้างเพื่อไปหาลุงอิชย์ซึ่งเดินทางมาถึงตั้งแต่เมื่อวาน เนื่องจากเป็นวันเกิดของพันแสง

ทว่าพอเขาแกล้งเปิดไฟเหมือนจะจอดข้างทาง รถที่ตามกลับชะลอ แม้ไม่ได้เปิดไฟเลี้ยว พันแสงเห็นท่าไม่ดีรีบตะโกนสั่งพร้อมหยิบปืนที่ซื้อมาถูกกฎหมายขึ้นมาเตรียมพร้อม

‘รีบไปกันเถอะ’

พันธินกระทืบคันเร่งรถโฟล์วีลพลางสังเกตรถที่ยังตามมา

‘นายพูดถูก มันเร่งเครื่องตามมาแล้ว’

‘นายตั้งใจขับรถไป ที่เหลือฉันจัดการเอง’ พันแสงบอกเสียงเหี้ยมพร้อมกับเปิดกระจกเล็งปืนไปยังรถที่ติดตามมาอย่างกระชั้นชิด ในวินาทีนั้นเองที่พวกมันเริ่มจู่โจม

‘บึ้ม!!! โครม!!!’