บทที่ 25 ร่ำสุรา

บทที่ 25 ร่ำสุรา

เมื่อได้ยินคำถามของเฉินเต้าหมิง ซูเฉียนเหอคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วตอบว่า

"การติดตั้งค่ายกลป้องกันระดับ 2 ระดับต่ำไม่ใช่ปัญหา

อย่างไรก็ตาม อาจต้องใช้เวลาสักระยะหากเราต้องการติดตั้งค่ายกลป้องกันระดับ 2 ขั้นกลาง

และค่ายกลระดับ 2 ขั้นต่ำอาจไม่เพียงพอสำหรับที่นี้ มันจะเป็นการดีที่สุดที่จะติดตั้งค่ายกลระดับ 2 ขั้นกลางและให้ผู้ฝึกตนระดับก่อตั้งรากฐานปกป้องมัน

ด้วยวิธีการนี้ แม้ว่าผู้ฝึกตนขอบเขตการก่อตั้งรากฐานขั้นปลายจะมา มันจะเป็นไปไม่ได้สำหรับพวกเขาที่จะสามารถเข้าใกล้ต้นไม้ต้นนี้ได้”

เมื่อมาถึงจุดนี้ ซูเฉียนเหอหยุดชั่วครู่ก่อนจะดำเนินการต่อ

“ในความคิดของข้า จะดีที่สุดหากเราสามารถรวมเมืองหุบเขาลึกหรือสร้างเมืองอื่นเข้ากับต้นไม้นี้โดยมีต้นไม้ต้นนี้เป็นศูนย์กลางและรวมเมืองหุบเขาลึกที่อยู่ห่างออกไปหลายสิบกิโลเมตรเข้าด้วยกัน

ด้วยวิธีนี้ ด้วยเส้นชีพจรวิญญาณระดับ 2 ของที่นี่ และเส้นชีพจรวิญญาณระดับ 1 ในเมืองหุบเขาลึก เราจะสามารถสร้างเมืองการบ่มเพาะระดับ 2 ขึ้นได้

ในเวลานั้น จำนวนประชากรและอิทธิพลของตระกูลเฉินจะเพิ่มขึ้นไปอีกระดับหนึ่งอย่างแน่นอน”

ดวงตาของซงหวันเถาเป็นประกายเมื่อได้ยินสิ่งนี้

เขาหันไปมองเฉินเต้าหมิงแล้วพูดว่า "ข้าคิดว่าสิ่งที่ผู้อาวุโสซูพูดนั้นมีเหตุผลอย่างมาก

ถ้าเราสามารถสร้างเมืองการบ่มเพาะระดับ 2 ที่นี่ได้จริงๆ มันจะเป็นประโยชน์อย่างมากต่อตระกูลเฉินอย่างแน่นอน”

ในขณะนั้นเฉินเต้าหมิงถูกล่อลวงอย่างเห็นได้ชัด

เขาคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า "ข้อเสนอแนะนี้ไม่เลวเลย แต่การสร้างเมืองการบ่มเพาะระดับ 2 เกี่ยวข้องกับหลายสิ่งหลายอย่าง ข้าจำเป็นต้องจัดการประชุมผู้อาวุโสภายในตระกูลทุกคนก่อน

หลังจากประชุมเสร็จมันก็จะไม่สายเกินไปที่เราจะตัดสินใจลงมือทำ

ยังไงก็ตาม…”

เมื่อมาถึงจุดนี้เฉินเต้าหมิงดูเหมือนจะนึกถึงอะไรบางอย่าง เขามองไปที่เจียงเฉิงซวนแล้วพูดว่า

“ผู้อาวุโสเจียง ข้าลืมแนะนำท่านให้รู้จักกับใครบางคน

“นี่คือซูเฉียนเหอ ผู้อาวุโสซูเขาเป็นปรมาจารย์ค่ายกลระดับ 2 ของตระกูลเฉิน”

ขณะที่เขาพูด เขามองไปที่ซูเฉียนเหอและยิ้ม

“ผู้อาวุโสซูนี่คือผู้อาวุโสเจียง เจียงเฉิงซวน ที่ข้าบอกท่านก่อนที่เราจะมา”

“ฮ่าๆ ผู้อาวุโสเจียงยังเด็กและมีอนาคตที่ดีจริงๆ ยินดีที่ได้รู้จัก"

ซูเฉียนเหอค่อนข้างสุภาพ เขายิ้มและกำหมัดคารวะไปที่เจียงเฉิงซวน

เจียงเฉิงซวนรีบคารวะตอบกลับอย่างรวดเร็ว

ตอนนี้เมื่อเฉินเต้าหมิงและคนอื่น ๆ กำลังคุยกัน เฉินหรู่หยานได้แอบส่งสัญญาณเสียงให้เขาเพื่อแนะนำซูเฉียนเหอ

ซูเฉียนเหอเป็นผู้อาวุโสรับเชิญของตระกูลเฉิน เขาอยู่ในตระกูลเฉินมาเกือบร้อยปีแล้ว และเป็นเพื่อนที่ดีของหัวหน้าตระกูลเฉินคนก่อน

เป็นเพราะเหตุนี้ซูเฉียนเหอจึงได้ทำสิ่งต่างๆมากมายให้กับตระกูลเฉินในช่วงร้อยปีที่ผ่านมา ยิ่งไปกว่านั้นเขาได้เพาะเลี้ยงดูปรมาจารย์ค่ายกลระดับต่ำหลายคนให้กับตระกูลเฉิน

ดังนั้น

แม้ว่าเขาจะเป็นเพียงผู้อาวุโสรับเชิญ แต่สถานะของเขาในตระกูลเฉินก็ไม่ได้ด้อยกว่าผู้อาวุโสหลักเหล่านั้นเลย

ในขณะนี้ทุกคนกำลังเตรียมตัวกลับ

แต่คำถามคือใครควรอยู่ต่อ?

เพราะท้ายที่สุดแล้ว พวกเขาไม่สามารถออกจากสถานที่นี้โดยไม่มีใครอยู่เฝ้าได้

ยิ่งไปกว่านั้น คนเดียวคงไม่พอ

เว้นแต่เฉินเต้าหมิงซึ่งเป็นผู้ฝึกฝนขอบเขตการก่อตั้งรากฐานขั้นที่ 9 จะเฝ้าอยู่คนเดียว

อย่างไรก็ตาม ในฐานะหัวหน้าตระกูลเฉิน เห็นได้ชัดว่าไม่น่าเป็นไปได้ที่จะให้เขาเฝ้าอยู่ที่นี่ต่อ

ส่วนซูเฉียนเหอจำเป็นต้องกลับไปเตรียมการสำหรับการติดตั้งค่ายกล ดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่เขาจะอยู่ต่อไปเช่นกัน

ระหว่างเจียงเฉิงซวนและเฉินหรู่หยานอย่างน้อยหนึ่งคนต้องกลับไปอธิบายสิ่งที่เกิดขึ้น

ตอนนี้ผู้คนที่จะอยู่คือเจียงเฉิงซวนและซงหวันเถา หรือก็เฉินหรู่หยานและซูเฉียนเหอ แต่แน่นอนว่า….

“ข้าจะอยู่เอง”

ในขณะนั้นเจียงเฉิงซวนก็พูด

ก่อนออกเดินทาง เฉินหรู่หยานก็ส่งเสียงผ่านลมปราณไปยังเจียงเฉิงซวน

“ผู้อาวุโสเจียงไม่ต้องกังวล หลังจากกลับไปข้าจะพูดถึงการมีส่วนร่วมของท่านและช่วยให้ท่านได้รับรางวัลมากขึ้น”

“เอาล่ะ ขอบคุณผู้อาวุโสหรู่หยาน”

เจียงเฉิงซวนยิ้มและขอบคุณเฉินหรู่หยาน

นี่คือข้อดีของการปล่อยให้เฉินหรู่หยานกลับไป เธอมาจากตระกูลเฉินและน่าจะพูดหลายอย่างได้มากกว่าเขาในฐานะคนนอก

หลังจากที่ร่างเหล่านั้นหายไปจากขอบฟ้า ซงหวันเถาก็หันไปมองเจียงเฉิงซวนและพูดพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ

“ผู้อาวุโสเจียง เป็นเวลากว่าสามปีแล้วที่เราพบกันครั้งล่าสุดใช่ไหม?

ตอนนั้นเราตกลงว่าจะนัดกันเมื่อมีเวลาว่างแต่หาเวลาไม่ได้เลย

ในที่สุดเวลานี้ก็มาถึงแล้ว ฮ่าๆ”

ขณะที่เขาพูด ซงวันเตาก็หยิบขวดสุราและแก้วสองใบออกมาจากร่างกายของเขา จากนั้นเขาก็ผ่ายมือไปที่เจียงเฉิงซวน

"ท่านคิดอย่างไร? ผู้อาวุโสเจียงท่านอยากดื่มกับข้าไหม?”

เจียงเฉิงซวนพบว่าเป็นการยากที่จะปฏิเสธการคำชวนเช่นนี้ของซงหวันเถาได้ และแน่นอนว่าเขาก็ไม่ต้องการปฏิเสธเช่นกัน

“ถ้าอย่างนั้นข้าไม่เกรงใจนะ”

“ฮ่าๆ เชิญ!”

ซงหวันเถาหัวเราะและพยักหน้าทันที

“เราทั้งคู่เป็นผู้อาวุโสของตระกูลเฉินเหมือนกัน ไม่จำเป็นต้องเกรงใจข้าหรอก”

ขณะที่เขาพูดซงหวันเถาก็รินสุราหนึ่งแก้วให้เขาและเจียงเฉิงซวนแล้ว

กลิ่นหอมของสุราอันเข้มข้นโชยออกมาในทันที

ทันทีที่เจียงเฉิงซวนสูดหายใจ เขาก็รู้สึกอย่างคลุมเครือว่าพลังปราณในร่างกายของเขากำลังพลุ่งพล่านเล็กน้อย

สิ่งนี้ทำให้เขารู้สึกประหลาดใจทันที และเขาก็อดไม่ได้ที่จะชมเชย “สุราดี!”

“ฮิฮิ ไม่เลวใช่ไหมล่ะ?”

ซงหวันเถายิ้มอย่างพอใจ

เขากล่าวว่า “สุราของข้าเรียกว่าห้วงจิตมึนเมา ข้าใช้สมุนไพรจิตวิญญาณระดับ 1 49 ชนิดและสมุนไพรจิตวิญญาณระดับ 2 สามชนิด และข้าใช้เวลาสิบปีเต็มๆเพื่อบ่มมัน 

ร้านอาหารหลายแห่งในตลาดเสนอราคาสูงในการซื้อสูตรนี้ของข้า แต่ก็ปฏิเสธไป

มาเถิด ผู้อาวุโสเจียง มาดื่มกันเถอะ”

ซงหวันเถาเป็นคนแรกที่ยกแก้วสุราขึ้น

เมื่อเห็นเช่นนี้ เจียงเฉิงซวนก็รีบยกแก้วสุราขึ้นแล้วชนแก้วกับซงหวันเถา

“ดูเหมือนวันนี้ข้าจะได้มีวาสนาลิ้มรสของอร่อยแล้ว”

เจียงเฉิงซวนรู้ดีว่าราคาของสุราจิตวิญญาณที่ทำจากสมุนไพรทางจิตวิญญาณมากมายนั้นไม่ถูกอย่างแน่นอน

ในไม่ช้าพวกเขาทั้งสองก็ดื่มสุราจนหมดในแก้ว

ในขณะนี้ เจียงเฉิงซวนรู้สึกว่าพลังปราณแท้จริงในร่างกายของเขาเริ่มโคจรอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน

ด้วยการโคจรเทคนิคการฝึกฝนเพียงเล็กน้อย เขาจึงเสร็จสิ้นการโคจรรอบเล็กๆ อย่างรวดเร็ว

และความแข็งแกร่งของพลังปราณแท้จริงของเขาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยเช่นกัน

นี้ทำให้เขาต้องชมเชยออกมาอย่างจริงใจว่า “นี้คือสุราชั้นยอดจริงๆ!”