บทที่ 606: เด็ดปีก

หลงโม่ขมวดคิ้วมองเข้าไปในห้องของหลงจง

กลิ่นฉุนนั้นพอดมดูดี ๆ แล้วมันก็คุ้นจมูกอยู่บ้าง 

“อะแฮ่ม…”

ทางด้านหูเจียวเจียวไอเบา ๆ ก่อนจะหยิบหนังสัตว์ขนาดเท่าฝ่ามือออกมา 2 ผืนเพื่อปิดจมูกตัวเอง แล้วอธิบายว่า 

“ก็แค่อาหารไม่กี่ชนิดที่มีกลิ่นเข้มข้น อดทนกันอีกหน่อย รอให้อากาศระบายออกไปก็จะดีขึ้นเอง...” 

ขณะที่จิ้งจอกสาวพูด นางก็โบกมือไล่กลิ่นตรงหน้าตน

แต่ถึงจะทำแบบนั้นมันก็ไม่ได้ช่วยอะไรมากนัก