บทที่ 426: วิธีนี้ช่วยให้กลายร่างเป็นสัตว์ได้จริงหรือ?

“ท่านแม่ เสี่ยวเหยาได้กลิ่นอาหารจากในฝันด้วย…” หลงเหยาขยี้ตาพูดเสียงอ่อย

พอนึกถึงกลิ่นหอมหวานที่หายลับไปต่อหน้าต่อตา เขาก็รู้สึกเสียใจ

เจ้าเด็กน้อยไม่รอให้แม่จิ้งจอกตอบกลับ เขารีบหลับตาลงอีกครั้งแล้วทิ้งหัวลงบนหมอนนุ่ม ๆ พลางพูดกับอีกคนด้วยเสียงง่วงงุน

“เสี่ยวเหยาจะกลับเข้าไปกินอาหารในฝันก่อนสักประเดี๋ยว พอตื่นขึ้นมาอีกครั้งเสี่ยวเหยาจะไปเล่นกับท่านแม่ เสี่ยวเหยาขอไปกินของอร่อยนิดเดียว”