230 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คือผู้ใช้สปิริต

เคลียร์อิเซไกกับเทพธิดาผู้ศรัทธาศูนย์ – นักเวทย์ที่อ่อนแอที่สุดในกลุ่มเพื่อนร่วมชั้น - Clearing an Isekai with the Zero-Believers Goddess – The Weakest Mage among the Classmates (WN)

-A A +A

230 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คือผู้ใช้สปิริต

230 ทากัตซูกิ มาโกโตะ คือผู้ใช้สปิริต

“โมโมะ ในการขอโทษที่มาช้าในการช่วยหนู ชั้นจะแก้แค้นให้เธอ” (มาโกโตะ)

ผมพูดกับโมโมะ

“เอ๋?” (โมโมะ)

เธอส่งเสียงของเธอ และแก้มเธอย้อมเป็นสีชมพู

ผมเท่เกินไปหรือ?

“...ชั้นได้ยินมันผิดมั้ยเนี่ย? ชั้นคิดว่าชั้นได้ยินบางอย่างไร้สาระโง่ๆมาจากปศุสัตว์” (บาลาม)

บาลามขมวดคิ้วในความไม่พอใจ

ดูเหมือนเขาได้ยินผม

“อาเบล-ซัง ชั้นปล่อยโมโมะให้นายได้มั้ย?” (มาโกโตะ)

ผมฝากโมโมะไว้กับฮีโร่อาเบล

“ได้โปรดเดี๋ยว มาโกโตะ-ซัง!” (อาเบล)

“มาโกโตะ-ซามะ!” (โมโมะ)

ทั้งสองคนยังลนอยู่ แต่ผมหันไปเผชิญหน้ากับปีศาจบาลามที่ตีไม่เข้า

“ฆ่าทุกคนยกเว้นฮีโร่” (บาลาม)

บาลามมอบคำสั่งห้วนๆ

“““ครับท่าน!”””

“““กุโออออออออออ้!!”””

ปีศาจและมอนสเตอร์กระโดดเข้าใส่เราในเวลาเดียวกัน

“คุห์!” (อาเบล)

“ฮฮฮฮฮิ้!” (โมโมะ)

ฮีโร่อาเบลปกป้องโมโมะที่กรีดร้อง

ผมเรียกกับรอบข้าง

“XXXXXXXX (สปิริต-ซัง ได้โปรดทำมัน)” (มาโกโตะ)

(((((จ้า!)))))

ผมร้องขอสปิริตน้ำในภาษาสปิริต

ก่อนที่ฝูงของมอนสเตอร์จะขยี้เรา…

“[โลกน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)

มอนสเตอร์ที่อยู่ใกล้ๆแข็งในน้ำแข็ง

แต่ยังมีศัตรูหลายตัว

ผมได้ยินบาลามพูดว่า ‘โฮฮฮ่…’ ประทับใจ

“《ตาย!!》”

ปีศาจที่ถือเคียวยักษ์สีดำสนิทกระโดดใส่เรา

“นั่น…?!” (โมโมะ)

“ผู้บัญชาการแวมไพร์!” (อาเบล)

ผมได้ยินโมโมะและฮีโร่อาเบล

มันเป็นปีศาจที่มีชื่อเสียง?

“XXXXXXX (อันไดน์ ได้โปรดครับ)” (มาโกโตะ)

(ค่ะ ถ้ามันเป็นคำร้องขอของราชาของเรา)

มันดูเหมือนจะเป็นศัตรูที่แข็งแกร่ง ผมเลยขออันไดน์

…’ราชาของเรา’ นั่นมันอะไรกัน?

ผมควรจะยืนยันเรื่องนั้นภายหลัง

“เวทย์น้ำ: [บาเรียน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)

ผมใช่มานาของอันไดน์เพื่อใช้เวทมนตร์น้ำระดับนักบุญ

“กุว้าาาาาา!”

ที่ว่าผู้บัญชาการแวมไพร์แข็งไปกับบาเรียและทั้งหมด

มันเป็นมิติเดียวมาซักพักแล้ว…

ยังไงซะ นั่นโอเค

เพราะทั้งหมด แช่แข็งพวกเขาเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพที่สุด

“โจมตีมันทั้งหมดทีเดียว” (บาลาม)

บาลามสั่งลูกน้องของเขาด้วยน้ำเสียงที่โมโหเล็กน้อย

มอนสเตอร์และปีศาจพุ่งเข้ามาเหมือนซึนามิ

ผมยืมมานาจากสปิริตน้ำและอันไดน์เพื่อสู้พวกเขากลับ

มานาของสปิริตไม่มีขีดจำกัด

แต่ผมเสียการควบคุมในอดีต และปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะโกรธผมนะ…

มันต้องขอบคุณความเชี่ยวชาญเวทมนตร์ 999 หรือ?

ผมใช้เวทมนตร์ได้อย่างง่ายๆ

ผมชำเลืองมองฮีโร่อาเบลและโมโมะ

ทั้งสองคนอ้าปากค้าง

เมื่อตาผมสบกับโมโมะ เธอพูด ‘นั่นเหลือเชื่อ มาโกโตะ-ซามะ!’ ด้วยตาที่เป็นประกาย

หน้าตาของเธอคือของปราชญ์ผู้ยิ่งใหญ่-ซามะเลย ดังนั้นมันรู้สึกแปลก…

“ไอ้เวร! แกไปมองที่ไหน?!”

“[โลกน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)

ปีศาจที่ตื่นเต้นกระโดดใส่ผม ดังนั้นผมแช่แข็งเขา

ยังมีศัตรูเหลืออีกเยอะ

มาทำเรื่องนี้โดยไม่ลดการป้องกันลงกันเถอะ

◇มุมมอง คนสนิทลอร์ดปีศาจคนหนึ่ง◇

ข้าถูกขนานนามว่า ปีศาจที่ตีไม่เข้า บาลาม และข้าได้รับใช้ไบฟรอน-ซามะมา 500 ปี

ข้าได้จบชีวิตคนโง่ๆนับไม่ถ้วน ที่มีเป้าหมายมาที่ลอร์ดปีศาจ-ซามะ

ครั้งนี้มันเป็นการประหารฮีโร่ที่เซเตคจับมา

พวกการ์กอยโง่ๆจบที่การปล่อยให้ฮีโร่จำนวนหนึ่งหนีไป แต่มีหนึ่งคนที่กลับมาอย่างโจ่งแจ้ง

‘ฆ่าฮีโร่แห่งแสงให้แน่นอน’

นั่นเป็นคำสั่งของเจ้าปีศาจผู้ยิ่งใหญ่-ซามะ

มันเป็นมากกว่า 1,000 ปีที่โลกนี้ได้สงบสุขมาสำหรับปีศาจ

ถ้าที่เรียกกันว่าฮีโร่แห่งแสงเป็นศัตรูที่มีค่าพอ ข้าอยากจะไขว้ดาบกับเขา

แต่ข้าไม่มีความคาดหวัง

มีแค่ไม่กี่คนที่เป็นภัยกับลอร์ดปีศาจ-ซามะ

ข้ายังไม่ได้เจอนักสู้ดีๆมาเลยใน 100 ปีนี้

จนมาถึงวันนี้

ลูกน้องของข้าถูกแช่แข็งไปทีละคน ทีละคน

“น่าสนใจ…” (บาลาม)

คู่ต่อสู้ที่มีสันหลัง

คนที่ทำตัวหยาบคาย ใกล้กับที่ที่ไบฟรอน-ซามะอยู่

อย่างไรก็ตาม เมื่อเทียบกับฮีโร่สายฟ้าที่สั่น เขาทำตัวสงบอย่างสมบูรณ์

“ชั้นคือปีศาจที่ตีไม่เข้า บาลาม! คนสนิทที่หนึ่งของลอร์ดปีศาจ ไบฟรอน-ซามะ!” (บาลาม)

ข้าชักดาบเวทมนตร์ที่เอวของข้า

นี่เป็นครั้งแรกที่ข้าแนะนำตัวข้ากับมนุษย์

มนุษย์ชำเลืองมองข้า แต่ไม่ตอบ

“แนะนำตัวแก!” (บาลาม)

ข้าตะโกน แต่ไม่มีการตอบ

ข้าผิดหวัง

ในท้ายที่สุด มันแค่มนุษย์ชั้นต่ำ

พอมาคิดว่ามันทำไม่ได้แม้แต่การแนะนำตัวในฐานะนักรบ

งั้น ข้าจะฟันมันตายด้วยการวาดดาบครั้งเดียว

“ดาบที่ผ่านไม่ได้: [ตัดแห่งความมืด]” (บาลาม)

คลื่นดาบสีดำยักษ์ได้ถูกปล่อยจากดาบเวทมนตร์ของข้า

“XXXXXXXX”

นักเวทย์นั่นพูดคำที่ข้าไม่คุ้นเคย และบาเรียยักษ์กันคลื่นดาบ

โลกน้ำแข็ง หือห์

มันน่าประทับใจ แต่มันไม่เหมือนว่าเขามีมานาไม่จำกัด

เมื่อมันมานาหมด มันจะจบ

ข้าใช้ดาบเวทมนตร์เพื่อโจมตีอย่างต่อเนื่อง

ตอนนี้ มันจะอยู่ได้อีกนานแค่ไหนกันเชียว?

◇◇

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้…” (บาลาม)

การฟัน การแทง เวทมนตร์ของข้า ทุกอย่างถูกกันโดยเวทมนตร์ของเขา

เมื่อเวลาที่ข้ารู้ตัว ลูกน้องข้าถูกกวาดล้าง

เขาใช้เวทมนตร์ไปกี่ครั้งกันนี่?

ทำไมมานาของเขาไม่หมด?

มันไม่มีเหตุผล

เขาไม่ {ขยับแม้แต่ก้าวเดียว} จากตำแหน่งของเขา

เขายิงเวทมนตร์ต่อไปด้วยหน้าที่เย็นชา

“XXXXXXXX? XXX…”

เขาได้พูดในภาษาที่ข้าไม่เคยได้ยินมาก่อนในทางที่ไม่มีใครอยู่

…ไม่ นั่นคือภาษาสปิริตที่เคน-ซามะจะใช้นานๆครั้งหรือ…?

เขาเป็นผู้ใช้สปิริต?

แต่แม้ว่าจะเป็นอย่างนั้น

เขามองมาทางนี้ด้วยตาที่ข้าอ่านไม่ได้…

เขาเดินมาหาข้าอย่างช้าๆ

“ม-มา!” (บาลาม)

ข้าตั้งท่ายืนด้วยดาบเวทมนตร์ที่ถูกส่งต่อมาเป็นชั่วอายุคน และเทมานาทั้งหมดใส่มัน

“อุโออออออออออออออ้!!” (บาลาม)

เทคนิคไม้ตายของข้าที่ลดอายุขัยเมื่อใช้

ข้าใส่ทั้งหมดลงไปในการโจมตีนี้ ผ่านดาบเวทมนตร์ของข้า

การฟัน 99 ครั้ง ที่ฟันศัตรูใดๆก็ตามเป็นชิ้นเล็กๆโจมตีเขา

แต่…

“[บาเรียน้ำแข็ง]” (มาโกโตะ)

เทคนิคไม้ตายของข้าถูกกันโดยบาเรียน้ำแข็งที่ไร้หัวใจ

ใบมีดของข้าหยุด โดยยังไม่ไปถึงเขาเลย

“คุห์!” (บาลาม)

ข้าหล่นไปบนเข่าหลังจากที่ปล่อยเทคนิคที่แข็งแกร่งที่สุด

พื้นถูกแช่แข็ง

คลื่นเย็นๆได้คืบคลานขึ้นมาอย่างช้าๆ

และเขาเข้าหาข้า

ทำไมนักเวทย์ปิดระยะ…?

แต่นี่เป็นโอกาสของข้า

ท-ที่พึ่งสุดท้ายของของข้า…

มันเป็นเทคนิคเล่ห์กล ที่ไม่เหมือนนักรบ…

“อย่า มาโกโตะ-ซัง! ตาของบาลามเป็นตาเวทย์แห่งความกลัว! ถ้านายมองตาเขา นายขยับไม่ได้จากความกลัว!”

ฮีโร่สายฟ้าตะโกน แต่มันสายเกินไปแล้ว

“นี่เป็นจุดจบ!!” (บาลาม)

ข้าใช้งานตาเวทมนตร์แห่งความกลัว และมองตาเขา

เขาหยุดเคลื่อนไหว…หรือเขาสมควรจะหยุด

{นี่เป็นครั้งแรกที่ข้ารู้สึกกลัว หลังจากข้าสบตากับตาของศัตรู}

“อาาา…อาา…”

ข้าพูดไม่ออก

เขาไม่ตอบโต้ข้าเลยมาซักพักแล้ว ไม่ว่าข้าจะเรียกเขาขนาดไหน

ข้าเข้าใจแล้วตอนนี้

ปศุสัตว์ ที่ไม่รู้แม้แต่การแนะนำตัว

นั่นคือที่ข้าดูถูกเขา

แต่ในท้ายที่สุด เขาเป็นแค่คนป่าเถื่อน และไม่ใช่นักรบ

แต่นั่นไม่ใช่

ตาของเขา…ตาที่เขาใช้มองข้า…คือตานั้นที่บางคนมองดู {มดคลานอยู่ที่พื้น}

หรือยุงที่บินใกล้ๆหู

คนที่ข้ารับรู้ว่าเป็นศัตรูของข้าได้มองดูข้าดั่งว่าข้าเป็นแค่ก้อนหินข้างทาง

เขาไม่มีความสนใจในตัวข้าเลย

เขา…ไม่คิดว่าข้าเป็นศัตรูของเขา

ข้าขยับไม่ได้

ตัวของข้าแข็งจากเวทมนตร์น้ำ

แต่ตัวข้าที่ได้ถูกมอบเลือดของไบฟรอน-ซามะเป็นผู้ไม่ตาย

ไม่มีใครฆ่าข้าได้…คือที่ข้าคิด

และแม้อย่างนั้น ความรู้สึกนี้มันอะไรกัน

{ข้าจะถูกฆ่า}

ความกลัวที่สิ้นหวังโจมตีข้า

ชายคนนั้นชักมีดจากเอวของเขาและยกมันสูง

“เทพธิดาแห่งน้ำเออร์-ซามะ…ผมขอถวายมันให้ท่าน” (มาโกโตะ)

เทพธิดาแห่งน้ำเออร์!

งั้นเขาก็เป็นฮีโร่น้ำ หือห์!

แต่ฮีโร่น้ำควรจะถูกฆ่าโดยเคน-ซามะไปแล้ว…

ฮีโร่ใหม่เกิดหรือ?

ไม่ว่าจะดูมันอย่างไร นั่นมันเร็วเกินไปมาก!

ไม่ ตั้งแต่ทีแรก ฮีโร่น้ำเป็นฮีโร่ที่อ่อนแอที่สุดที่ถูกฆ่าก่อนตลอด

เขาควรจะเป็นฮีโร่น้ำ แต่…

แค่…นายคืออะไรบนโลกนี้กัน?

หัวข้าอยู่ในความวุ่นวาย แต่ข้าขยับตัวข้าไม่ได้

มีดเล็กๆแทงตัวข้า

ในทันทีต่อมา แสงเล็กๆล้อมรอบบริเวณนี้

(คุคุ…คุคุ…คุคุ…คุคุ…)

(คย้า! คย้า!)

อะ?!

พวกมันปรากฏตัวตรงหน้าข้า…เด็กน้อยที่มีปีกเล็กๆ

คนรับใช้ของสวรรค์ ที่ยิ้มอย่างน่าเกลียดโดยมีฟันเห็นได้ชัด -นางฟ้า

พวกมันเริ่ม {กิน} ตัวข้า

“《อออออออออออออออ้าาาาาาาา!!!》” (บาลาม)

ข้ากรีดร้อง

ขาถูกกินทั้งเป็น

ความเจ็บปวด ความกลัว และที่สุดของทั้งหมด สัญชาติญานข้าเข้าใจว่าตัววิญญานถูกกินอยู่

นี่มันเป็นไปไม่ได้

แม้ว่าข้าได้รับกายที่ไม่ตายจากเลือดของลอร์ดปีศาจ-ซามะ ถ้าวิญญานข้าถูกกิน ข้าฟื้นคืนชีพไม่ได้

“โมโมะ อาเบล-ซัง {ชั้นเสร็จแล้ว}”

เขาหันไปแล้วกลับไปหาสหายของเขา

“...ด-เดี๋ยว! …นายเป็นใครบนโลกนี้กัน?!” (บาลาม)

ไม่มีการตอบ

แต่เขามองกลับมา

และจากนั้น เขามองข้าดั่งอยู่ในความสงสัย

“นายยังคุยได้เหรอ?”

เขาพึมพำเหมือนจะสมเพชข้า

อาา…

เขาไม่ใช่ฮีโร่

ฮีโร่ที่ข้าเผชิญหน้ามาก่อนจนถึงตอนนี้ มีความขุ่นเคืองที่ถูกต้อง มีความเกลียดเพราะการกดขี่มนุษย์ มีการแก้แค้นให้คนรักที่ถูกฆ่า; พวกเขาทั้งหมดจะมีอารมณ์ที่แข็งแกร่ง

แต่เขาต่างออกไป

ความรู้สึกของความถูกต้อง เกลียด แก้แคน; เขาไม่มีสิ่งเหล่านั้นเลย

มันดั่งเขาอยู่ใน ‘งาน’

เขาฆ่าปีศาจดั่งเป็นการหายใจ

เทพเจ้าแห่งความตาย

เทพเจ้าแห่งความตายสำหรับปีศาจ

ได้โปรดระวังตัว ไบฟรอน-ซามะ

เทพเจ้าที่น่ารังเกียจของสวรรค์ส่งนักฆ่ามา

ได้โปรดยกโทษให้ผมที่พินาศที่นี่

—{ข้าถูกกินโดยเวทมนตร์ของมนุษย์ที่ข้าดูถูกว่าเป็นปศุสัตว์…และตาย}

เป้าหมายเดือน 5/66
ค่าเน็ต 200/200
กาแฟ 300/300
ค่าไฟ 375/1000
สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
วายุ แซ่จิว
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอทส่งข้อความมาขอได้ที่ Facebook: "wayuwayu แปล" Line: @326jilhj
โดเนทแล้วอยากให้เรื่องขึ้นหรือสะสมเงินเพิ่มตอน แจ้งได้ที่ Facebook และ Line
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน  สปอนเซอร์ตอน จองตอน ซื้อตอน หารได้ ได้ทั้ง facebook,Line และ Discord

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.