ตอนที่ 28

ตอนที่ 28

ผมรีบกลับบ้านระหว่างที่หายใจหอบ
ผมมีแรงจูงใจมากกว่าครั้งไหน อาซาฮินะที่เป็นทาสผมยั่งยุผมขณะที่เธอยอมตัวของเธอเอง และผมมองรอบๆห้องด้วยรอยยิ้มบนในหน้า
อาซาฮินะอย่างที่คาด, ไม่, เธอทำลายเส้นทาง, งงจากความรู้สึกดี, รูปลักษณ์ที่ทนอย่างสิ้นหวังขณะที่เธอขาวและตัวแดง และผมจินตนาการการน้ำแตกลงบนรูปลักษณ์ที่ไม่สามารถทนและหายใจแรง
ผมจะทำมัน ผมจะเย็ดอาซาฮินะจนสติหลุดและทำให้เธออาเฮะกาโอะจนกว่าเธออยากจะตาย
ผมต้องฝึกสำหรับสิ่งนั้น ผมไม่ควรเสียเวลาไปแม้แต่วินาทีเดียว
ยิ้มด้วยความคิดแบบนั้น, นั่นได้มาที่ภาพที่เห็นและผมหยุด
ผมมองมันระหว่างหายใจให้ทัน
ใจเย็น, ใจเย็นตัวผม มันโอเคที่จะมีแรงจูงใจแต่มันไม่มีความหมายถ้าความรู้สึกมันรีบเร่ง ไม่, ผมเสียเวลาไปเยอะมาก ผมเจตนะจะเลือกทางที่สั้นที่สุดแต่มันมีกำแพง, แม่น้ำ, และหลุมพรางตามทาง
ผมควรจะใจเย็นความรู้สึกที่รีบของผมและอ้อมไป ถ้าผมทำ, ผมจะเห็นสิ่งที่ไม่สามารถเห็น และผมสามารถเลือกทางที่สั้นที่สุดเพื่อไปหาเป้าหมายได้
ช้าและมั่นคงเอาชนะการแข่งขัน
ผมคิดขณะที่ผมเห็น, ผมเข้าไปที่ร้านสะดวกซื้อ

ผมเตร่อยู่ตรงมุมนิตยสารแต่ผมไม่เคยยืนตรงหน้าชั้นของนิตยสารแฟชั่นผู้ชาย หลังจากดูไปรอบๆอย่างกระสับกระส่าย, ผมหยิบนิตยสารด้วยห้วใจที่เต้น
ถ้าผู้ชายอย่างผมถูกพบกับนิตยสารแฟชั้น, คนอื่นจะหัวเราะผมดังนั้นผมรู้สึกว่าหัวใจเต้น
แต่ผมต้องการมันตอนนี้
ผมได้ยินมาว่านิตยสารแบบนี้มีคำใบ้เขียนว่าจะจับผู้หญิงยังไง มากกว่านั้น, ไม่ใช่แค่วิธีจับผู้หญิง, เทคนิคการมีเซ็กส์ก็ถูกเขียนไว้ด้วย
ผมหัวเราะมันก่อนหน้านี้เพราะผมไม่สนใจ แต่ตอนนี้มันเป็นเวลาที่จะดูมัน
เปิดนิตยสาร, ผมพลิกหน้าด้วยหัวใจที่เต้น

「เจอแล้ว อันนี้」

บทความพิเศษบนบางหน้า การพูดและนิสัยเพื่อหว่านเสน่ห์ผู้หญิง และ, เทคนิคตอนกลางคืน

「ความลับของการเป็นที่นิยมกับผู้หญิงไม่ใช่ใบหน้า แต่มันเป็นคำพูดและแฟชั่น」

หืมม หน้าจะเป็นทุกอย่างอยู่แล้ว ไม่, มันหน้าและเงิน? นั่นคือความลับทั้งสอง แต่, มารับมันเป็นข้ออ้างอิงละกัน

「ปรกติที่อ่อนโยนและตลก แต่แปลงกลายเป็นหมาป่าบนเตียง หลักสูตรที่สำคัญในการมีเซ็กส์ก็คือบรรยากาศ และการเล้าโลม ก่อนอื่น, ให้ความสนใจบนการจัดการอารมณ์, อย่าเริ่มทำอย่างละโมบ」

หืมม, หืมม, เข้าใจแล้ว ผู้ชายที่อ่อนโยนปรกติ แค่นั้นก็ไม่ได้แล้ว

「เมื่อเริ่มทำ, คุณต้องให้ลำดับความสำคัญกับการเล้าโลมแทนที่จะเป็นของจริง ลูบไล้โซนกระตุ้นความกระสันด้วยนิ้วของคุณและลิ้น, กระซิบคำหวานใส่หูเธอเพื่อทำให้เธอหลงเสน่ห์, ผู้หญิงรู้สึกมันเมื่อคุณล้อเล่น เธอถึงจุดสุดยอดแล้วเหรอ? ○○○○-จังดูบริสุทธิ์และไร้เดียงสาภายนอกแต่จริงๆแล้วเป็นผู้หญิงที่ลามก (หัวเราะ) ล้อเล่นเธอแบบนั้น, ผู้หญิงจะกระสันขึ้นแม้ว่าเธอไม่ชอบมัน, เธอพอใจอย่างลับๆ? หรือเธอเกลียดมันจริงๆ」

ยังไงซะ, ผมรู้สึกว่าผมเข้าใจ แต่, คำหวานเหรอ?
ผมคิดว่ายูกะนั้นโอเคแต่ถ้าผมกระซิบคำหวานใส่อาซาฮินะ และมารินะ, ผมคิดว่าพวกเขาจะอวดดี

「มีหัวใจปีศาจ แม้ว่าพวกเขาพูดว่ามันเป็นไปไม่ได้เพราะพวกเขาถึงจุดสุดยอดมากไป, อย่าหยุดโจมตี ผู้หญิงสนใจในความรู้สึกดีที่อยู่ข้างหน้านั้น อย่างไรก็ตาม, ให้ความสนใจว่าพวกเขาเกลียดการโจมตีจริงๆ หรือไม่」

หัวใจปีศาจ? มารินะเห็นผมในฐานะปีศาจไปแล้ว คิดแบบนั้น, ผมคิดว่า, ผมคิดว่าวิธีกระซิบหวานก็ไม่เลว

「ตรวจสอบจุดอ่อน มีหลายจุดอ่อนสำหรับผู้หญิง มองเห็นจุดอ่อนผู้หญิงーยังไงซะนี่โอเค」

ตาของผมทำให้มันง่ายต่อการเห็นจุดอ่อน แต่คุณไม่สามารถเอาชนะได้แค่โดยโจมตีจุดอ่อนดังนั้นผมเปลี่ยนหน้า

「อย่างไรก็ตาม, ถ้าคุณโจมตีจุดอ่อนกระทันหันー, โออ้, นี่มัน ฟุมุฟุมุ」

มันเป็นการไม่ดีทีจะโจมตีจุดอ่อนกระทันหัน กระซิบคำหวาน, ล้อเล่นกับเธอบางชั้น, ทำการลูบไล้ให้แข็งแกร่งอย่างช้าๆ, และเมื่อความรู้สึกดีองผู้หญิงถึงจุดสำคัญ, โจมตีจุดอ่อนทันที
นอกจากกระซิบคำหวาน, ผมก็มีความคิดแบบเดียวกัน งั้นผมไม่จำเป็นต้องซื้อนิตยสารนี้เหรอ?
ผมกำลังจะปิดนิตยสารด้วยความคิดแบบนั้นแต่ตาผมไปเห็นอะไรน่าสนใจและผมเปิดมันอีกครั้ง

「...ผู้หญิงอ่อนแอกับคนที่เป็นสัตว์ป่าใส่แว่นที่ดูฉลาด (มันต่างไปแต่ละคน) โอ้?」

สัตว์ป่าใส่แว่นดูฉลาด? ปีศาจทีดูเหมือนหัวหน้าชั้น แต่, สัตว์ป่า? ผมคิดว่าคุณต้องกระซิบคำหวาน? ไม่ใช่ว่านั่นมันขัดแย้งกันเหรอ?
ยังไงก็ตาม, หัวหน้าชั้น? หัวหน้าชั้นของเราเป็นที่นิยมมั้ย? ผมไม่ได้มีปฏิสัมพันธ์กับเพื่อนร่วมชั้นมากนักดังนั้นผมไม่รู้มันดี แต่, ผมคิดว่ามันใส่แว่น
แว่น? แว่นเพื่อโชว์คงจะดี
ผมพื้นฐานแล้วไม่รู้เรื่อง “สายตา” ดีขนาดนั้น สายตาผมได้ 2.0 มาตลอด แต่พวกเขาสามารถวัดได้ถึง 2.0 แต่ “ตา” ของผมเห็นมากกว่านั้น
ไม่, ผมควรพูดว่า “สามารถเห็น”
ผมไม่รู้มันดีแต่ตาผมพร้อมไปด้วยระบบการซูมภาพแบบออโต้ แม้ว่าผมไม่ได้รู้สึกว่ามันเข้ากันไม่ได้เพราะมันธรรมชาติสำหรับผม, มันปรกติแล้วแปลก เพราะแม้ว่ามันจากที่ไกล, ผมสามารถเห็นกล้ามเนื้อมนุษย์และเส้นเลือด
การวัดสายตาไม่มีความหมายสำหรับผมและแว่นมันไร้ประโยชน์

「แต่ยังไงซะ, มาลองมันเถอะ?」

มันไม่มีปัญหาถ้ามันแค่รูปลักษณ์ มันอาจจะคุ้มค่าที่จะลอง
ด้วยสิ่งนั้นที่พูด, ผมคืนนิตยสารบนชั้นหนังสือ, ออกจากร้านสะดวกซื้อและไปที่ร้าน 100 เยน และซื้อแว่นแฟชั่น
ผมไม่รู้ว่ามันดูฉลาดแต่, ถ้าแว่นได้ถูกใส่โดยปีศาจ, งั้นมันจะเป็นแว่นปีศาจที่งดงาม
มา ตอนนี้, ผมรอคอยที่จะดูการตอบสนองของมารินะ

มาถึงที่บ้าน, มารินะยืนอยู่ถัดจากประตู
ฝากหลังไว้กับกำแพง, มารินะเหวี่ยงขาของเธอข้างหนึ่งและเธอมองขึ้นมาเมื่อเธอสังเกตว่ามีบางคนอยู่ และเธอพองแก้มและจ้องเมื่อเธอเห็นผม

「ไปไหนมา?!」

มารินะขึ้นเสียงละวิ่งมาหาผมและหยุด, จากนั้นเธอมองขึ้นมาและจ้อง
มันดูเหมือนว่าเธอรอผมมา

「อะไรของเธอ? ไม่ใช่ว่าเธอเต็มไปด้วยแรงจูงใจเหรอ? เธออยากจะโดยเย็ดโดยชั้นมากขนาดนั้นจริงๆเหรอ?」

ผมถามระหว่างมองลงไปที่มารินะด้วยรอยยิ้ม จากนั้น, มารินะวางมือของเธอลงบนเอง, ยกหน้าอกและหัวเราะอย่างไร้ความกลับเหมือนกับต่อต้านผม
เพราะว่าเธอยกหน้าอก, นมที่ใหญ่ของเธอได้ดันชุดขึ้นมาและโดนกับหน้าอกผม
แม้ว่าหน้าอกของอาซาฮินะนั้นไม่โดน หรือ, แม้ว่าอาซาฮินะเข้าหาผมถึงขีดจำกัด และมันไม่แม้แต่จะโดน

「ชั้นเกลียดมันเมื่อนายทำกับชั้นเหมือนของเล่น แม้ว่าชั้นจะเป็นคนผิด, ชั้นเกลียดสิ่งที่ชั้นเกลียด การทนกับความอัปยศและการดูถูกเช่นนี้, ชั้นคิดว่าชั้นอยากจะตาย แต่, สถานการจะไม่เปลี่ยนไปไม่ว่าชั้นจะเสียใจขนาดไหน, ชั้นเป็นคนผิดที่นี่ แล้วก็, ชั้นไม่ตายอย่างแน่นอน ชั้นไม่มีความกล้าที่จะฆ่าตัวตาย」
「เฮฮ๋」

จ้องตรงมาที่ผม, มารินะยืนยันว่าเธอไม่มีความกล้าที่จะตาย
เมื่อถูกขับไปที่สถานการณ์ที่ยากลำบาก, มันง่ายที่จะเสียใจ อย่างไรก็ตาม, มันไม่ง่ายที่จะยอมรับจุดอ่อนของตัวเอง
มารินะวิ่งหนีสุดกำลังเมื่อเธอเห็นอาซาฮินะแต่เธอได้โตขึ้นมาบางระดับอย่างที่คาดไว้

「แต่, แม้ว่าชั้นเกลียดมัน, สถานการณ์ก็จะไม่เปลี่ยน ดังนั้น, ชั้นจะสู้ ชั้นคิดว่าชั้นไม่อาจเอาชนะคนแข็งแกร่งและไม่แฟร์อย่างนายแต่, เน่-ซังได้สอนชั้นว่ามันไม่มีอะไรแน่นอน」

เธอยอมรับว่าเธออ่อนแอแต่ตาของมารินะเต็มไปด้วยแรงจูงใจ ที่บอกผมว่าเธออยากจะสู้

「ถ้ามันเป็นบางอย่างที่กระตุ้นเรื่องเพศละก็, เธอไม่ได้เพิ่งทำเสร็จ, แต่ชั้นก็มีเทคนิคที่เหนือกว่าที่จะทำให้เธออาเฮกาโอะเหรอ?」
「นั่นเป็นอย่างนั้น」

มารินะพยักหน้าลึกๆกับคำถามผม

「นายเป็นตัวร้ายอย่างแน่นอนแต่นายไม่บ่นตราบใดที่เนื้อเรื่องดำเนินต่อ แม้ว่านายแพ้เน่-ซังตานายไม่เคยมองเน่-ซังว่าเธอผิดเลยซักนิด ตรงกันข้าม นายยอมรับเน่-ซังและชั้นเห็นนายกังวลเกี่ยวกับเธอ」

มารินะพูดระหว่างที่มองตรงมาที่ผมและผมคลิกลิ้น ผมเหนื่อยเกินไปที่จะมองว่าเธอผิด นั่นคือที่ผมถูกปราบโดยเธออย่างทั่วถึงและสมบูรณ์ ถ้าผมทำให้เธอผิดวันนั้น, มันจะไม่มีอะไรนอกจากการหอนของผู้แพ้
ไม่ว่าจะทำไม่แฟร์แค่ไหน, ผู้ชนะคือทหารจักพรรดิ และผู้แพ้เป็นทหารกบฏ ไม่ว่าคุณจะอ้างแบบไหน, มันไม่มีการเปลี่ยนความจริง
ในกรณีผม, มันไม่นับเพราะผมวิ่งหนี ไม่มีการแพ้หรือชนะถ้ายังสู้กันไม่จบ แต่, ผมถูกปราบโดยยูกะ ผมวิ่งหนีหลังจากแพ้
ผมทนมันไม่ได้แต่ผมไม่สามารถทำอะไรได้นอกจากชนะตรงๆเพื่อเอาชนะ

「ชั้นแพ้ด้วยเรื่องลามกและชนะด้วยเรื่องลามก ถ้าชั้นชนะด้วยวิธีอื่น, ชั้นจะไม่รู้สึกดีกับมัน」
「ใช่ นั่นทำไมชั้นก็ท้าทายนายให้สู้ด้วย」

มารินะพยักหน้ากับคำพูดผม, เธอจับแขนผมและดึงผม

「มาเริ่มทันทีเลยเถอะ ชั้นอยากจะลองเทคนิคที่ชั้นเรียนมาจากเน่-ซังไวๆ」

และเธอชวนผมอย่างลามก
เธอได้ตื่นเต้นจนไม่สนใจสิ่งอื่น แต่เธอจะไม่ได้เรียนเทคนิคที่ได้จากความยากลำบาก ได้ด้วยการดูอย่างเดียว เทคนิคของยูกะสร้างมาจากเลือด เหงื่อและน้ำตา มันเป็นเทคนิคที่ถูกตัดมาจากชีวิตเธอ
แต่ยังไงซะ, เพราะเทคนิคจะไม่เพิ่มถ้าคุณไม่ฝึก, มารินะได้พูดถูก แล้วก็, เธอทำอย่างที่เธอต้องการ เธอเดินหน้าอย่างไม่เต็มใจ มันดูเหมือนเทคนิคที่ต่างออกไปราวสวรรค์กับพื้นดินจะออกมา
พูดสิ่งนั้นー

「เธอมีอะไรอย่างอื่นจะพูดมั้ย?」
「เอ๋?」

มารินะส่งเสียงที่โง่เขลากับคำถามของผมและเธอเอียงหัวอย่างสงสัย
สาวคนนี้ไม่สังเกตมันเลย แม้ว่าผมซื้อแว่นโชว์ด้วยปัญหาที่ร้าน 100 เยน, เธอไม่ได้รู้สึกแม้แต่ว่าแว่นผมนั้นแปลกไป
เธอไม่แม้แต่สังเกตุผมของผม, เธอน่ารำคาญจริงๆ

「ออ้า!」
「โอ้?」

มารินะขึ้นเสียงระหว่างมองขึ้นมาและเธอวางมือไปข้างหน้าหน้าอกเธอ
เธอสังเกต? ยังไงซะ, ผมและแว่นตานั้นเห็นได้ชัด

「ซูซูฮาระ-ซังอยู่ชั้นเดียวกันกับอาซาฮินะ-ซัง ชั้นได้ตกใจตายเลย」

มารินะเข้ามาใกล้ผมและกระซิบ

「ชั้นแน่นอนว่าไม่อยากให้อาซาฮินะ-ซังเป็นศัตรูชั้น ดังนั้นซูซูฮาระ-คุงบอกก่อนหน้าได้มั้ย」

เพิ่มเติ่มเข้าไปอีก เส้นเลือดได้ปูดออกมาที่ขมับเธอ
ผมคิดว่าเธอสังเกตแว่นของผมแต่มันเกี่ยวกับอาซาฮินะเหรอ? หรือว่า ทำไมเธอกลัวอาซาฮินะ? อาซาฮินะทำอะไรกับเธอ เธอไม่ได้ทำอะไร เธอไม่ควรจะกลัวอาซาฮินะแต่เป็นชั้น กระนั้นทำไมเธอนำอาซาฮินะมาครุ่นคิด หรือว่า, สังเกตแว่นผมได้แล้ว แม้ว่าเธอไม่ชอบผม, สังเกตมัน
หืมม, ยังไงซะ โอเค แม้ผมไม่เคยคิดว่ามารินะน่ารักเลยแม้แต่น้อย แล้วก็, มารินะเป็นแค่หนูทดลองที่สะดวก
แต่, มันน่ารำคาญ นอกจากทรงผมของผมแล้ว, แว่นควรจะถูกสังเกตโดยปรกติ
เมื่อมันถึงจุด, ผมจะทำให้เธออาเฮะกาโอะจนเธออยากตาย ไม่, ผมจะทำให้เธออาเฮะกาโอะจนเธอคิดว่าความตายนั้นดีกว่า
ผมมีความคิดแบบนั้นขณะที่ผมจ้องมารินะ, จากนั้นเธอดึงแขนผม

「งั้น, มาเริ่มทันทีเลยเถอะ」

พูดสิ่งนั้น, มารินะเดินไปสู่ประตู ผลของมัน, ผมของมารินะสะบัดดังนั้นผมสังเกตว่ามันต่างไปจากปรกติ
เมื่อผมเจอมารินะแรกๆ, เธอได้ปล่อยผมและเธอม้วนผมตรงปลาย ผมคิดว่ามันลอนธรรมชาติแต่ผมของมารินะเมื่อเธอมาค้างที่บ้านมันไม่ใช่ มันเป็นหางม้าถัก
มันเป็นหางม้าตอนนี้แต่ตรงปลายได้ม้วน

「...ปลายลอนได้ฟื้นคืนชีพ」
「เอ๋?」

มารินะมองมาข้างหลังจากคำพึมพำของผม
เธอเป็นคนสวยอยู่แล้วเมื่อเธอทำหางม้าแต่ทำไมเธอติดอยู่กับปลายลอน

「อ้า, นายสังเกตเหรอ? เอะเฮะเฮะ, มันน่ารักใช่มั้ย?」

มารินะชี้ไปที่ปลายลอนของเธอขณะที่เธอหัวเราอย่างมีความสุข, และเธอโชว์ปลายลอนที่ถักบนหางม้า
“มันน่ารักใช่มั้ย?”, อย่างที่ผมพูด, เธอสวยมากกว่าเมื่อเธอถักมันเป็นหางม้าโดยไม่ทำอย่างอื่น
ปลายลอนเต็มไปด้วยความสง่างามแต่, มารินะดูราคาถูกกับมัน

「สังเกตการเปลี่ยนทรงผม, เป็นไปได้มั้ยว่านายเริ่มรักชั้น? ถ้าใครก็ไม่รู้ชอบผมของใครซักคน, นั่นจะไม่ทำให้ชั้นดีใจอย่างน้อย นั่นมันล่วงละเมิดทางเพศ」
「...จึ」

หันหลังกลับไปและเหวี่ยงหางม้าปลายลอน, มารินะพูดการบ่นของเธอออกมาระหว่างที่โชว์มันอย่างมีความสุข ผมคลิกลิ้นจากความหงุดหงิดที่มากมาย
เธอหล่นไปมากขนาดนั้นกับสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องน้ำสาธารณะ แต่ตอนนี้เธอได้อวดดี เธอเป็นพวกที่เสียการควบคุมตัวเองเมื่อเธอได้โดนตามใจและมันน่ารำคาญ มันไม่ดีที่จะมอบลูกอมให้เธอไม่เหมือนกับยูกะ

「...ชิโนซากิต้องมีเวลาที่ยากแน่」

ผมพึมพำขณะที่ผมจ้องเธอ
เธอได้จนมุมและหดหู่ทันที่แต่เธอได้อวดดีเมื่อเธอโดนตามใจ เข้าไม่สามารถจัดการกับผู้หญิงปัญหาเยอะแบบเธอได้

「นายมีปัญหาเหรอ?」

มารินะผู้ที่เหวี่ยงตัวเพื่อเหวี่ยงหางม้าของเธอหยุดเหวี่ยงและกระซิบ จากนั้นเธอส่งสายตามาให้ผมและหัวเราะ

「ชั้นไม่เคยห่วงเรื่องทรงผมชั้น」

มารินะพึมพำขณะที่เธอส่งสายตามองข้างมา, จากนั้นเธอหันด้วยรอยยิ้ม จากนั้น, เธอก้มไปข้าหน้าและนำมือไว้ที่หลังและมองผม

「ผมของนายและแว่นไม่เข้ากับนายเลยซักนิด」

พูดสิ่งนั้น, มารินะหัวเราะและ บุกเข้าไปในบ้านโดยไม่ได้รับอนุญาติเพื่อวิ่งหนี

「มันไม่เหมาะ…เธอพูด?」

ขณะที่ผมพึมพำคนเดียว, ผมรู้สึกว่าเส้นเลือดได้ปูดมาที่ขมับ
หืม,บ้าบ้า, ยูกะพูดว่าทรงผมนี้เหมาะกับผม เธอบอกผมว่ามันดูเท่ ผมจะไม่รับการยั่วยุราคาถูกแบบนี้

「อีเวรตะไล」

ผมไม่สนว่าคนอื่นจะคิดยังไง ผมของผมดูดี ที่สำคัญคือมารินะหาเรื่องสู้กับผม
แม้ผมวิ่งเมื่อมันมีปัญหา, ผมจะรับการสู้นี้
รู้สึกเส้นเลือดกระตุกขณะที่ผมยิ้ม, ผมเข้าบ้าน
แค่แว่นปีศาจนี้ ปีศาจมากแค่ไหน? ผมจะสอนเธอเยอะๆ

 

สนับสนุนผลงาน โดเนทได้ที่
067-3-63958-5
กสิกรไทย

แปลโดย: wayuwayu
ติดตามได้ที่ดิสคอท https://discord.gg/dru8M3ZY
pdfไว้อ่านตอนกลางคืน