บทที่ 1 ตอน ปาร์ตี้ปิดเทอม

จับนายมารักจะว่าไง

-A A +A

บทที่ 1 ตอน ปาร์ตี้ปิดเทอม

หมวดหนังสือ: 

บทที่ 1 ตอน ปาร์ตี้ปิดเทอม

               ณ.ต่างประเทศ ที่บ้านพักของชายหนุ่ม ดินกับคราม ในย่านกลุ่มคนรวย ค่ำคืนนี้ พวกเขาได้จัดงานปาร์ตี้ปิดเทอมขึ้น เพื่อน ๆ ส่วนใหญ่ก็คือกลุ่มเพื่อนที่มีฐานะและร่ำรวยกันทั้งนั้น ในงานปาร์ตี้ที่เต็มไปด้วยยาและเหล้า เสียงเพลง และเซ็ก ก็ได้เริ่มขึ้น ที่บริเวนสระว่ายน้ำด้านหลังของบ้าน

               “นี่พวกนายสองคนลองหน่อยมั้ย” เพื่อนในกลุ่มคนหนึ่งส่งยาให้ดินและคราม

               “พวกนายจะเล่นก็เล่นไป” ดินพูดและปัดยาออกจากหน้าของเขา

               “ใช่.......”ครามเสริม

               “พวกนาย..จัดปาร์ตี้ทั้งที กินแต่เหล้า หม้อแต่สาวและหนุ่มเท่านั้น”

               “รู้ก็ดีแล้ว.....” ครามพูดขึ้น สายตาก็มองไปยังกลุ่มชายที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามของสระน้ำ เพื่อน ๆ ต่างพากันเซ็ง ลุกออกจากเตียงนอนข้างสระน้ำไป เหลือทิ้งไว้แต่ดินกับคราม

               “พวกบ้า เล่นแต่ยา” ดินพูดขึ้น แล้วยิ้มด้วยมุมปาก

               “วันนี้นายเป็นอะไร ไม่เห็นสนุกเหมือนทุกที” ครามถามขึ้น

               “ไม่อยากกลับไทยวะ” ดินตอบพร้อมยกแก้วเหล้าดื่มมันไปด้วย

               “กลับไปไม่กี่เดือนเอง แต่ฉันว่าสิ่งที่นายกับฉันควรวิตกก็คือ เกรดเราจะออกมายังไง”

               “ไม่ตกก็บุญแล้ว” ดินพูดไปหัวเราะไป “ว่าแต่นายเมื่อไรจะกินพี่โจนาธารสักทีวะ”

               “คืนนี้แหละ หล่อ ๆ ล่ำ ๆ แบบนี้หน้ากินซิบ”

“นายนี่นะ” ดินยิ้มพลางกวาดสายตามองไปรอบ ๆ งานสาว ๆ มากมายที่เมาต่างเต้นกันสนุกสนาน แล้วครามก็ลุกออกไป

               “นายจะไปไหน”

               “เผด็จศึกไง ใช่เวลาให้คุ้ม....” ครามพยักหน้าให้สัญญาณดินหันไปมอง หญิงสาวใส่ชุดรัดรูปสายเดี่ยวกระโปร่งสั้น ในมือถือแก้ววายเดินตรงมาที่พวกเขา

               “ฉันขอตัวนะ....คืนนี้สนุกกับปาร์ตี้หน่อยเพื่อน” ครามตบไหล่ดิน

               “นั่งด้วยคนได้มั้ย” หญิงสาวพูด

               “ได้ซิ” เขาจ้องมองเธอ หน้าอกที่ใหญ่ขาวอวบราวกับจะล้นออกมาจากชุด ร่องอกที่ชิดชั่งเย้ายวนยิงนัก

               “เจ้าของงานปาร์ตี้ไม่ไปสนุกกับเพื่อน ๆ หรือ” เธอพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงและสายตาเชิญชวน มือข้างหนึ่งจับผมที่ยาวสะบัดไปข้างหลังเบา ๆ กลิ่นน้ำหอม ร่องคอขาว ๆ แตะจมูกและสายตาของเขาทันที เขากลืนน้ำลายเล็กน้อย ก่อนจะยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่หวานนุ่ม

               “ถ้าอยากสนุกกับเธอละ จะว่าไง” หญิงสาวยิ้มเธอเอนตัวพิงพนักเก้าอี้เล็กน้อยก่อนจะยกขาที่เรียวขาวทั้งสองข้างพาดลงบนขาของดิน เขามองหน้าเธอแล้วยิ้ม

ทางด้านของคราม ซึ้งตอนนี้เขาได้เดินเข้าไปยังกลุ่มรุ่นพี่ที่จับกลุ่มคุยเรื่องจะทำอะไรต่อจากนี้เมื่อเรียนจบ

               “อ้าว....ว่าไง เจ้าของงานปาร์ตี้” รุ่นพี่คนหนึ่งพูดขึ้น

                “ขอบคุณนะครับที่มางานปาร์ตี้ของพวกผม” ครามพูดไปสายตาก็มองโจนาธาร

               “ไม่มาได้ไง พวกนายเชิญมาทั้งที มีทั้งสาว ๆ เหล้าฟรี ดนตรี ใครจะพลาด”

               “แล้วพี่โจนาธารสนุกหรือเปล่าครับ”

               “ก็สนุกนะ แต่คงไม่สนุกเท่ากับเพื่อนของนายหรอกมั่งตอนนี้”

               ครามหันมองดินที่กำลังนั่งคุยกับหญิงสาวพร้อมกับมือที่ลูบขาของเธออยู่

               “แล้วพี่อยากสนุกแบบนั้นไม่ละ”

               โจนาธารมองหน้าครามที่เชิญชวนเขาอย่างเห็นได้ชัด ทำเอาเพื่อน ๆ แซวกัน

               “เอาไงละโจนาธารน้องยิงมุขแบบนี้นายจะไปยังไง” โจนาธารยิ้ม แล้วเดินเข้ามาหาคราม ก้มหน้ากระซิบข้างหูเขาเบา ๆ ว่า

               “เราไปหาที่เงียบ ๆ คุยกัน ดีมั้ย”

               ครามยิ้ม ก่อนจะหันหน้าไปทางเสียงกระซิบนั้น

               “ก็ดีนะ” แล้วเขาก็จับมือ รุ่นพี่ เดินออกจากกลุ่ม ไม่สนใจเพื่อน ที่ยืนยิ้มและสายหน้าให้กันและกัน

               “ไปแล้วเพื่อนเรา......มาเรามาสนุกกันดีกว่า”

               เมื่อเดินผ่านประตูบ้าน มาถึงห้องรับแขก โจนาธารจับร่างของครามพิงกับกำแพงห้อง เขารุกครามอย่างรวดเร็ว ทั้งกอดและจูบอย่างดุเดือดโดยที่ครามยังไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำ แต่อีกฝ่ายก็ไม่ได้ตกใจมาก เขาตอบรับแรงจูบนั้น ปากเปิดกว้างรับการสัมผัสด้วยปลายลิ้นที่แทรกเข้ามาอย่างร้อนแรง ลิ้นอุ่น ๆ ตะหวัดสับเปลี่ยนกัน ความต้องการยิ่งพุ่งทะยานจนอยากจะหยุด ครามใช้มือทั้งสองข้างผลักร่างของเขาออก หน้าอกที่มีกล้ามเป็นมัด ๆ มันชั่งเซ็กซี่อะไรขนาดนี้ ความคิดของครามวิ่งผ่านเข้ามา

               “มีอะไร”เสียงโจนาธารที่บ่งบอกถึงความต้องการที่อยากจะควบคุม

               “รุ่นพี่...ช้า ๆ หน่อยซิครับ”

               “นายต้องการแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”

               “รู้ได้ไง”

               “แววตานายที่ยั่วฉันตอนนี้อยู่ไง เพื่อนบอกฉันว่านายเป็นคนอารมณ์ร้อน อยากรู้แล้วว่าจริงมั้ย”

               ครามยิ้มแล้วจับคอของโจนาธารดึงเขาเข้ามาจูบ โจนาธารกอดร่างของครามหมุ่นตัวเขากดลงบนโซฟาในห้องรับแขก เขาบรรเลงจูบอย่างดุเดือน เสียงครางดังขึ้นผ่านลำคอ 

“อ๊ะ....อึก” ลิ้นที่ชุ่มเลียผ่านต้นคอขาว ๆ  กระดุมเสื้อถูกปลดออกที่ละเม็ด เสียง จ๊วบ...จ๊วบ ของริมฝีปาก ดังขึ้นผ่านเรือนร่าง มือก็ค่อย ๆ เลื่อยผ่านลงมาเรื่อย ๆ เป๋ากางเกงเริ่มอึดอัดซะแล้วซิ

“ของนายตื้นแล้วนี่” โจนาธารพูดขึ้น ไม่ทันสิ้นเสียง ครามพลิกร่างของตนขึ้น โจนาธารอยู่ในท่าที่นั่งหลังพิงเบาะ ครามใช้มือลูบไล้จากคอลงมาเรื่อย ๆ อย่างแผ้วเบา สายตาก็มองหน้าของเขาที่หายใจถี่ เขายิ้มแล้วค่อยเลื่อนตัวเองลงนั่งข้างล่างระหว่างขาของโจนาธาร

“ของรุ่นพี่เองก็ตื่นกว่าผมอีก” เขาค่อย ๆ ปลดกระดุมกางเกงออกรูดซิบลง โจนาธารจับมือของครามที่กำลังจะจับน้องชายของเขาไว้

“ตรงนี้เหรอ”

“ก็รุ่นพี่เลือกเองนี่” ครามยิ้มก่อนจะก้มหน้าลง ทำให้สีหน้าของโจนาธารเปลี่ยนไปทันที

 ทางด้านของดินกับหญิงสวย

               เธอยิ้มยั่วยวน มือของดินก็ได้ลูบไล้ไปตัวทั้งขาของเธออย่างแผ้วเบาก่อนที่เขาจะลุกออกจากที่นั่งจับตัวเธอกดนอนลงบนเตียงสระน้ำ

               “สายตาเธอนี้ชั่งเย้ายวนฉันยิ่งนักไม่กลัวฉันขย้ำเธอหรือไง”

               “ไม่กลัว”

               เมื่อสิ้นเสียงของหญิงสาว เขาบรรจงจูบเธออย่างนุ่มนวน มือข้างหนึ่งก็จับที่ขอบเตียงอีกข้างก็จับที่หน้าอกของเธอลูบ เคล้าคลึงอยู่อย่างนั้น ลิ้นอุ่น ๆ เลียบนฝีปากของเธอเริ่มรุนแรงขึ้น สีหน้าหญิงสาวแดงกล่ำตอบสนองอารมณ์เร้าร้อนของชายหนุ่มได้อย่างดูดดื่ม ไม่แคร์สายตาของใครทั้งนั้น แต่ก็ว่าไปตอนนี้ไม่มีใครสนใจใครเลยนอกจะสนใจในกิจกรรมที่ตนเองต้องการ

               “เดี๋ยวซิดิน” เธอผลักตัวเขาออกเล็กน้อย

               “มีอะไร”

               “ไม่ถามชื่อเราเหรอ”

               “จำเป็นด้วยหรือ”

               “ก็จริง”

               เมื่อดินจะเริ่มบรรเลงสวาททันใดนั้น เสียงเพลงก็เงียบลง แสงไฟถูกเปิดสว่างจ้าทั้งงาน ทุกคนต่างพากันตกใจ หยุดกิจกรรมทุกอย่างไว้ มองหาผู้ก่อกวนงาน เจ้าหน้าที่ตำรวจหลายคนเดินเข้ามาจับตัวทุกคน แต่ดูเหมือนว่ากลุ่มนักศึกษาไม่ได้กลัวเจ้าหน้าที่ตำรวจแต่อย่างได้ ปล่อยให้พวกเขาจับตัวไปโดยดี

               “เพื่อนบ้านตัวแสบ” ดินพูด หญิงสาวลุกขึ้นจัดเสื้อผ้าของตัวเองทันที

               ดินกับครามและหลายคนถูกคุมตัวไปตรวจ หลายชั่วโมงทุกคนก็ถูกประกันตัวและทุกคนก็ถูกรายงานความประพฤติถึงมหาลัยที่เรียนอยู่ และนั้นก็ทำให้ดินและคราม ไม่ผ่าน แถมถูกส่งตัวกลับเร็วกว่ากำหนด ห้ามเข้าประเทศเป็นเวลา ..........

               “ให้ตายเถอะ ฉันจะจัดการเพื่อนบ้าน” ครามพูด

               “ก่อนพวกคุณจะจัดการเพื่อนบ้าน ผมในฐานะผู้ดูแลพวกคุณ ครั้งนี้พวกคุณเล่นหนักไปหน่อยนะครับ” เสียงชายวัยกลางคนพูดขึ้น เขาคือทนายของทั้งคู่ที่ต้องอยู่ดูแลแก้ปัญหาให้พวกเขามาตลอดสองปีมานี้

               “โธ่.....เดี๋ยวเรื่องก็เงียบ” ดินพูด

               “คุณดินครับ” เขายื่นโทรศัพท์ให้ดิน และ คราม คนละเครื่องเสียงปลายสายพูดขึ้น ด้วยอารมณ์ที่เดือดดาน ทั้งสองถูกเรียกตัวกลับเมืองไทยทันที แม้พวกเขาจะไม่ชอบแต่ก็ไม่สามารถอยู่ที่นี่ได้อีก

               ทนายจัดการเรื่องของพวกเขาเสียค่าปรับมหาศาลปิดข่าวทุกสื่อภายในไม่กี่วัน เขาส่งตั๋วเครื่องบินและไปส่งพวกเขาที่สนามบินหลังจากนั้นสองวัน ตามคำสั่งของศาล

 

 Hanna hb ฝากผลงานด้วยนะคะ ติดตามตอนต่อไปค่ะ

“ให้ตายเถอะดินฉันยังไม่ได้กินพี่เขาเลย......เราไปเผาบ้านพวกมันดีกว่าก่อนกลับ”

“ก็บอกนายแล้วชวนพวกมันมาด้วยนายก็ไม่ยอม”

“พวกคุณพอได้แล้ว คิดครับว่ากลับถึงเมืองไทยผมจะถูกไล่ออกหรือเปล่า ให้ตายเถอะ พวกคุณทั้งสองจะทำให้ผมตกงานก็คราวนี้แหละ”

อิอิอิอิอิอิอิ

“ขอโทษครับ”

สารบัญ / นำทาง

แสดงความคิดเห็น

 
 

ข้อควรทราบ เนื่องจากผู้ดูแลหลักของเว็บไซต์เป็นคนตาบอด หากพบการแสดงผลที่ผิดเพี้ยนและสร้างความไม่สะดวกต่อการใช้งาน โปรดแจ้งทีมงานได้ในทุกช่องทาง

เราอยากให้สมาชิกทุกท่านอยู่กันอย่างครอบครัวที่อบอุ่น ให้สังคมภายในเว็บ เป็นสังคมที่ดี ดังนั้น สมาชิกทุกท่านโปรดเคารพในสิทธิของตนเองและผู้อื่น

ผลงานที่ถูกเผยแพร่บนเว็บ ให้ถือว่าลิขสิทธิ์เป็นของผู้เผยแพร่เอง ห้ามมิให้บุคคลอื่นนำไปเผยแพร่ ก็อปปี้ หรือนำไปดัดแปลง โดยไม่ได้รับอนุญาตจากเจ้าของผลงานโดยเด็ดขาด หากมีการฝ่าฝืน แล้วถูกดำเนินคดีจากเจ้าของผลงาน ทางเว็บมิขอเกี่ยวข้อง เพราะได้แจ้งเตือนเอาไว้อย่างชัดเจนแล้ว

หากพบบทความที่มีเนื้อหาไปในทางใส่ร้ายผู้อื่น หรือทำให้ผู้อื่นเสียหาย แจ้งเข้ามาได้ตามช่องทาง Email keangun2018@gmail.com ได้ตลอด 24 ชั่วโมง ทางทีมงาน จะทำการตรวจสอบ และหากเป็นจริง จะนำผลงานดังกล่าวออกจากเว็บไซต์ ไม่เกิน 1 วัน

Copyright © 2018-2024 keangun. All Right Reserved.